HP : Hermiony X Snep : ยิ่งเกลียดยิ่งรัก

ลำดับตอนที่ #2 : ปากกรรไกร

----  โถง ----

"ชั้นแปลกใจนะ  ที่เทอตื่นสาย"     แฮร์รี่บอก

"นั่นสิ  อ๊ะ   ห้องสมุดใกล้จะปิดแล้ว   ชั้นต้องรีบไปคืนหนังสือก่อน   เจอกันที่หอนะ"

"อืม"      รอนกับแฮร์รี่รับ

"นายว่าเทอดูแปลกๆไปมั๊ย"           รอนถามแฮร์รี่

"เออ   นั่นดิ"

----   ห้องสมุด ----

"ลาก่อนนะคะ   มาดามพินซ์"    

"จร้า   รีบๆไปเถอะเกรนเจอร์   เดี๋ยวจะโดนฟิลช์เข้าให้"

"ค่ะ   มาดาม"

ขณะที่เฮอร์ไมโอนี่กำลังจะขึ้นหอ   เทอก็พบกับ แพนซี  พาร์กินสัน

"หลีกไป  ยัยเลือดสีโคลน"

"ถามจิง  เทอเป็นคนหรือแรดห๊ะ  ต้องใช้พื้นที่ในการเดินเยอะรึไง"

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด     แกกล้าด่าชั้นว่าแรดหรอห๊ะ  ยัยโสมม"

"เพิ่งจะรู้ว่าแรดไม่มีสมอง"       เฮอร์ไมโอนี่พูดแล้วเดินตรงดิ่งกลับหอ

"แกคิดว่าด่าชั้นแล้วจะหนีไปง่ายๆงั้นหรอ"

"ชั้นมีขานี่  ไม่ต้องให้ใครพยุง  ชั้นเดินของชั้นเองได้"

"หน็อยยยยยยย    เกรนเจอร์นี่แก๊   กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"

"ถ้าจะกรี๊ดอ่ะนะ   ไปกรี๊ดที่อื่นเหอะ   รำคาญ"

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"

เฮอร์ไมโอนี่เดินออกไป  

สเนปที่แอบดูอยู่มุมหนึ่ง  แอบยิ้ม  แต่เค้าก็รีบหุบไป  คิดในใจว่า 'จะยิ้มทำไมว่ะเนี่ย'