ลิขิตฟ้า ชะตาอำพราง

"เอ๋? ทะ... ทะไมเป็นข้าละเจ้าคะ"

นี่อะไรกันแค่หนึ่งในจตุรเทพแห่งแดนสวรรค์​เองนะ มีสิทธิ์​มาสั่งนางด้วยเหรอ​ ทั้งที่แดนนี้เทพที่ว่าใหญ่มาจากไหนย่อมไม่มีสิทธิ์​มาออกคำสั่งตามใจชอบหรอกนะ! นางไม่ทำสักอย่างจะทำไม

               แค่คิดเท่านั้นแต่ใครเล่าจะหนีชะตากรรมพ้น นางตกสวรรค์! สวรรค์! ท่านรังแกข้า ดูสิข้าป่วยแล้ว ข้าจะดูแลเขายังไง  มีหวังข้านี่แหละจะทำให้เขาซวยไปด้วย

นางร้องไห้ ร้องอ้อนวอนฟ้าดิน ฟ้าดินก็หาได้สดับฟังไม่ หรือฟังแต่แกล้งหูทวนลม เห็นนางเป็นแค่ของเล่นกันเล่า 

               ฮือออออ....

“อืม....นั่นสินะ จะทำไงดีหนอ คราวนี้ข้าเชื่อว่านางหนูต้องทำได้!”

“อ้อ...ถ้าท่านแพ้...คราวนี้ข้าจะไม่ปราณีท่านละนะฮ่ะฮ่ะฮ่ะ”
เทพชรากลืนน้ำลายดังเอื้อก เมื่อเห็นแววตาวิบวับของมารดาภพ นางหนูอย่าทำให้เขาแพ้พนันเชียวละ ไม่งั้นสวรรค์ที่ว่าไม่ปราณีเจ้า ข้าจะใจร้ายกับเจ้าด้วย!

เมื่อเซียนน้อยตกสวรรค์ ต้องคอยเป็นเบ้ให้สหายที่กลายเป็นหนุ่มเจ้าสำราญ 

แต่เวรกรรม! เขาดันจำนางไม่ได้! แถมนางยังรู้สึกใจสั่น! นี่เรียกว่าไข้ใจของมนุษย์ใช่หรือไม่! 

เรามารร่วมลุ้นกันค่ะ ว่าแม่หนูน้อยจะทำภารกิจสำเร็จ แล้วได้กลับขึ้นสวรรค์รึเปล่าน้า^w^

------------------------

หมายเหตุ นิยายเรื่องนี้สร้างขึ้นจากเรื่องแต่งขึ้นทั้งหมด บุคคลในเรื่อง สถานที่ และทุกเหตุการณ์ไม่มีอยู่จริง

ภาพประกอบ และเนื้อหาทั้งหมด ถือเป็นลิขิสิทธิ์ของผู้เขียน และผู้วาดแต่เพียงผู้เดียว ไม่อนุญาตให้ทำการเผยแพร่ หรือคัดลอกโดยมิได้รับอนุญาต มิเช่นนั้นจะดำเนินคดีตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด