Anti Android เรื่องวุ่นๆของคนและหุ่นยนต์

 

 

 

ถึงเจ้าพวกมนุษย์ (ไอ้พวกเกสเพนท์) งี่เง่าเบาปัญญาจอมเอาแต่ใจ! เลิกมาตื่นตูมเรื่องรอยยิ้มของฉันได้แล้ว! ถึงฉันจะเป็นหุ่นยนต์ แต่ก็ใช่ว่าจะยิ้มไม่ได้นะ! เลิกมากังวลเรื่องที่ ‘สิ่งนั้น’ จะตื่นขึ้นมาสักที ถึงฉันจะนิ่งๆตายด้านไม่ค่อยแสดงออก แต่ก็ใช่ว่าในใจฉันจะไม่หงุดหงิดเรื่องพวกนี้นะ!

แล้วไม่ต้องมายุ่งถ้าฉันจะอยากออกไปไหน ฉันไม่ได้ลั้ลลาขนาดนั้น ฉันก็แค่เบื่อเวลาที่พวกนายชอบมานั่งเฝ้า ถึงแม้ฉันจะไม่พูดและตามใจพวกนายทุกอย่าง แต่พวกนายเลิกห่วงฉันเหมือนเด็กๆจะได้มั้ย? ฉันแก่กว่าพวกนายเป็นชาติๆเลยนะโว้ย!!!  

ถึงหุ่นยนต์ที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาวใช่ชีวิตลั้ลลาไปวันๆด้วยใบหน้าตายด้านนั่น! นายไม่รู้หรอกว่าตอนนี้โลกกำลังเข้มงวดกับการตรวจตราหุ่นยนต์มากแค่ไหน ทำไมนายไม่เข้าใจ! เลิกคิดจะออกไปลั้ลลาข้างนอกอย่างสุขสบายเหมือนตัวเองเกิดมาจากอสุจิจะได้มั้ย?

แล้วหุ่นยนต์จะต้องหน้านิ่ง! หน้านิ่งเข้าใจมั้ย! ไม่ใช่ยิ้มๆ แสยะๆ เห็นคนเดือดร้อนแล้วสนุกแบบนั้น! นายไม่เข้าใจหรอกว่าพวกเราตกใจกันแค่ไหน เพราะกลัวไอ้ ‘สิ่งนั้น’ จะตื่นขึ้นมา แล้วพรากนายไปจากเรา ช่วยเข้าใจแล้วอยู่อย่างสงบๆด้วย!

 

 

 

สวัสดีค่าาาาา เรื่องนี้จะเป็นแนวแฟนตาซี-ไซไฟ (นิดๆ) นะคะ ^^  เป็นเรื่องเกี่ยวกับโลกที่ตั้งกฏหมายให้กำจัดหุ่นยนต์ที่มีรูปร่างเหมือน มนุษย์ค่ะ  แล้วตัวเอกก็ดันเป็นหุ่นยนต์ด้วยสิเนี่ย ฮ่าๆ  แต่เจ้าหุ่นยนต์ตัวเนี้ย ดันมีเส้นสายเป็นถึงตระกูลที่มีอำนาจมากๆ! ทำให้รอดพ้นมือของรัฐบาลค่ะ  เนื้อเรื่องจะออกแนวเรื่อยๆ เอื่อยๆ เฉื่อยๆมากกว่าค่ะ ออกแนว ชีวิตประจำวันไม่ได้เครียดอะไรมาก จะเครียดก็ตรงไอ้รอยยิ้มๆ เนี่ยแหละค่ะ (เป็นปมนะคะ อุอิ) แน่นอนว่าเรื่องนี้ไม่ Y ค่ะ (ที่ตัวละครมีแต่ผู้ชาย เพราะตอบสนองตัณหาส่วนตัวของเค้าเองค่ะ 555+)

นามปากกาคือ N a l i n . ค่ะ ^^ เป็นชื่อที่เอามาจากส่วนหนึ่งในชื่อจริงค่ะ จะเรียกไรเตอร์สุดสวยคนนี้ว่า 'ลิน' ก็ได้นะคะ  เรียกพี่เรียกน้องได้หมดค่ะ ยกเว้นเรียกป้าา 55555555 ถ้าอยากทำความรู้จักก็แอดมาได้นะคะ ไม่กัดๆ อิอิ ><   Theme by...          Code by...

© themybutter