Kill Me If You Can?! เเผนร้ายจับตายนายตัวเเสบ[FFK x Other]

ลำดับตอนที่ #1 : Kill Me If You Can?! :. Intro

� � � � � � � � � � � � � � � � � � � ��
"ไม่!"�

"แกหัดมีเหตุผลบ้างสิวะ"�

"ฉันไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลกับเเก"

"นี่! ฉันเป็นพี่เเกนะ"�

"คนที่เป็นพี่เขาไม่ทำกับน้องอย่างนี้หรอก"

"ไอ้เกล!"ชายหนุ่มง้างมือจะต่อยผู้เป็นเเต่ก็ต้องชะงักลงเมื่อโดนยุดข้อมือไว้�

"แกอย่ามายุ่งกับน้องของฉัน!"น้ำเสียงเรียบเเต่เเข็งกร้าวคนที่รั้งข้อมือไว้

"หึ..."ชายหนุ่มลดมือลง�

"ตามใจเเกเเล้วกันนะ ไอ้ลูกนอกคอก"เขาเอ่ยก่อนเดินออกไปจากบ้าน�

� � โดยมีร่างโปร่งเเละร่างสูงมองเขาค่อยๆลับไป เเววตาของร่างโปร่งเต็มไปด้วยความเคียดเเค้นเเละเจ็บปวด ด้วยวิสัยไม่ชอบใจนักที่พี่คนละเเม่มาคอยยุ่มย่ามหรือหาเรื่อง
ให้ตัวเองต้องโดนดุว่าเป็นประจำ ซึ่งพ่อก็มักจะเข้าข้างลูกชายสุดที่รักเสมอจนไม่เห็นหัวใคร เกลียดที่สุดคือการถูกตราหน้าว่าเป็นลูกนอกคอก�

"ไม่เป็นไรใช่ไหม..."ร่างสูงเเตะบ่าร่างโปร่งน้องสาวเเท้ๆของเขาเบาๆเชิงให้กำลังใจ�

"อืม...ไม่เป็นไร"ตอบเสียงเบาถึงทุกครั้งที่ได้ยินคำนั้นทำให้อยากจะร้องไห้ออกมาดังๆ

� � ร่างสูงมองน้องของตนอย่างเข้าใจเพราะเขาเองก็อยู่ในสถานการณ์ไม่ต่างกันนัก เเต่ให้ทำไงมีกันอยู่เเค่สามคนพี่น้องก็ต้องรักให้มากๆ เติมสิ่งที่น้องขาดให้เต็ม เติมความรักที่ขาดหายไปจากพ่อเเท้ๆให้เต็ม... �

"เมื่อกี้เสียงอะไรกัน เอะอะโวยวายลั่นบ้านเชียว"มด พี่สาวคนโตร่างเล็กถามขึ้นกับน้องเเท้ๆของเธอ

"ไม่มีอะไรหรอก ก็เเค่ทะเลาะกันนิดหน่อยน่ะ"ร่างโปร่งเงยหน้าตอบพี่สาวที่ยืนอยู่ตรงไปบันได

"ไอ้กราฟมันมาหาเรื่องพวกเเกอีกเเล้วใช่ไหม เกล เเก้ว"ร่างเล็กถาม�

"ไม่มีอะไรหรอก ลืมๆไปเถอะ"ร่างสูงพูดขึ้นเเล้วเดินออกไปจากบ้านพร้อมกับร่างโปร่ง
ปล่อยให้มดยืนพึมพัมอยู่คนเดียว�

"จะกลับดึกไหมเนี่ย"เธอพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง �



" ไง...มาช้าตลอดเลยนะ"เขื่ิอนเอ่ยทักเเก้วเเละเกลที่เดินเข้าภายในผับด้วยสีหน้าเรียบเฉย �เฟย์ขยับที่นั่งให้สองพี่น้องก่อนที่จะเริ่มบทสนทนา

"ไม่สบายใจล่ะสิ ดูก็รู้"เฟย์พูดขณะยกเครื่องดื่มที่สั่งมาจิบ เเม้เเสงในผับจะสลัวเเค่ไหนเเต่รังสีไม่สบายใจก็เเผ่ออกมาจนสัมผัสได้�

"อืม...เเล้วไอ้เเมวกับไอ้ตุ๊ดไม่มาเหรอ"เกลถามถึงเพื่อนสมาชิคในกลุ่มอีกสอง�ส่วน
เเก้วกำลังเดินไำปสั่งเครื่อดื่มกับบาร์เทนเดอร์

"ไอ้คิทน่ะมา เเต่ไอ้ตุ๊ดไม่มา มันติดธุระ"เขื่อนตอบเเทน

"นั่นไงๆ มาเเล้วๆ"เฟย์ชี้ไปหาคิท ที่เดินพึ่งเข้ามาภายในผับ คิทโบกมือกลับเเล้วรีบมาที่โต๊ะ�

"โทษทีว่ะ รถติด"คิทนั่งลงที่โซฟามุมวี.ไอ.พีของร้าน�

"เเหม...กิจการพี่เเกนีี่ก็ใช้ได้เลยนะ คนเยอะเชียว"คิทไม่ลืมที่จะเอ่ยชมในความสามารถของพี่สาวเขื่อน�

"นั่นดิเนอะ ลูกค้าเยอะเลยนะเนี่ย"เกลเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง

"ก็เเน่นอนพี่มิล่าเขาเก่งจะตาย เพรียบพร้อมไปซะทุกอย่าง สุดยอด!"เฟย์สมทบ�

� � เเต่ดูเหมือนเขื่อนจะไม่ค่อยเห็นด้วยสักเท่าไรจึงเเย้งขึ้นมาทันควัน "ยัยนั่นขี้บ่นอย่างกับอะไรพวกเเกก็รู้ ถึงเก่งก็จริงเเต่ขี้บ่นขนาดนั้นทนไม่ได้หรอกว่ะ"

"ฮ่าๆ จริงด้วยเนอะ ลืมนึกไป"ทั้งสามคนที่เหลือหัวเราะอย่างพร้อมเพรียงกัน�

"อ้าว! ไอ้คิท กว่าจะมานะเอ็ง"เเก้วบ่นในมือทั้งสองข้างถือเเก้วเครื่องดื่มมา เจ้าตัวส่งเเก้วหนึ่งให้เกล ส่วนอีกเกลหนึ่งดื่มเอง�

"เเล้วของฉันล่ะ"คิทถามเเล้วชี้มาที่ตัวเอง

"มาช้าไปสั่งเอง self-service"แก้วตอบยิ้มๆ�

"โหไรเนี่ย...น้องๆขอเเบบนี้อีกเเก้วนึง"คิทกวักมือเรียกเด็กเสริฟในร้านสั่งเครื่องดื่มที่ต้องการ �

� � �ครู่ต่อมา เครื่องดื่มที่สั่งก็ถูกเสริฟมาอย่างรวดเร็ว บุคคลทั้งห้าชูเเก้วเครื่องดื่มขึ้น

"พรุ่งนี้ เปิดเทอมวันเเรก ขึ้นม.6 เอ้า!ชน"เสียงเขื่อนเกริ่นนำ�

"หมดเเก้ว!"ตามด้วยเสียงอีกสี่คนที่เหลือ พร้อมเครื่องดื่มที่หมดภายในพรวดเดียว�





�เช้าวันต่อมา...

"อึ๋ย! เเค่คิดก็สยองเเล้วอ่ะเเก"มายด์ทำท่าขนลุก เรียกเสียงหัวเราะของเพื่อนในโต๊ะกลมใต้ต้นไม้ได้เป็นอย่างดี�

"เอาน่านะๆ เเกก็รู้ว่าฉันขัดพระบิดาสุดที่รักไม่ได้ นะๆ ช่วยหน่อย"ฟางอ้อนวอนเพื่อนๆในกลุ่มของเธอ�

"เเล้วพวกนั้นเป็นใคร เเกรู้ข้อมูลเเล้วหรือไงเลยจะหาตัวเขาน่ะ"เเจมถามขณะเเกะถุงขนมในมือ�

"ยังเลย แหะๆ"ฟางหัวเราะเเห้งๆ�

"งั้นฉันขอบายเลยนะฟาง เรื่องเเบบนี้ไม่ค่อยถนัดอ่ะ เรื่องสืบเสิบอะไรเนี่ย"เเบมที่ตั้งหน้าตั้งตาอ่านนิตยสารเอ่ยปฎิเสธ�

"โธ่...พวกเเกไม่รักฉันเลยเหรอ"ฟางทำหน้าเหมือนคนใกล้ร้องไห้เต็มที�

"เออๆช่วยก็ได้ ไม่ต้องมาบีบน้ำตา ฉันเเพ้น้ำตาเเก"มีนส่ายหัวเอือมกับอาการเพื่อน�

"จริงๆนะ"ฟางถามเพื่อความเเน่ใจ เเจมเเละเเบมพยักหน้าหงึก�

"จริงนะ"เธอถามอีกครั้ง ทั้งสี่จึงพยักหน้าอีกรอบ�

"เเน่ใจนะ"เธอยังไม่เลิกถาม ทั้งสามพยักหน้าอีกครั้ง�

มีนเห็นว่าฟางจะถามอีกครั้งจึงเอ่ยขู่ "ถ้าเเกถามอีกฉันจะตบเเกกลิ้งนะ" ฟางชะงักหุบปากเงียบกริบ ทำให้เเจม มายด์ เเบมหัวเราะคิกคักกันสามคน

.
.
.
.
.�

� �บริเวณสนามบาสหลังเลิกเรียนกลายเป็นที่นั่งพักผ่อนหย่อนใจสำหรับเกล แก้ว เขื่อน คิท เฟย์เเละโทโมะ ที่มีทุนเดิมเป็นคนชอบเล่นกีฬาอยู่เเล้วเเต่วันนี้เฟย์ขอมาช้าหน่อยเนื่องจากขอตามหาพี่สาวที่หายไปด้วยความมั่นใจว่าพี่สาวตัวเองอยู่โรงเรียนจากข้อมูลที่มีทั้งหมด�

"เป็นไง...ได้ข้อมูลเรื่องพี่สาวเเกบ้างหรือยัง"โทโมะถามขณะที่เฟย์เดินถือเอกสารบางอย่างมานั่งรวมกลุ่มกับเพื่อน�

"ไม่เลย...นับวันยิ่งลิบลี่ลงเรื่อยๆ ตั้งเเต่เเม่เลิกกับพ่อเราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย ฉันจำหน้าพี่เขายังไม่ได้เลยด้วยซ้ำ"เฟย์ถอนหายใจเฮือกใหญ่�

"เอาน่า...อย่าเพิ่งท้อสิ"คิทเอื่อมมือมาตบบ่าให้กำลังใจ�

"สักวันก็ต้องเจอกัน เชื่อฉันสิ โลกมันไม่กว้างเกินไป สำหรับใจที่ไม่ท้อหรอกนะ"เขื่อนให้กำลังใจอีกคน�

"ไม่เเน่ พี่สาวเเกอาจจะกำลังตามหาแกอยู่ก็ได้นะ มองโลกในเเง่ดีหน่อย"เกลพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงปลอบโยน

"เเกก็ยังดีที่มีคนเป็นเเรงบรรดาลใจให้ก้าวต่อไป เเต่เเม่ฉันเนี่ยสิ หาให้ตายยังไงก็หาไม่เจอหรอก หายังไงก็หาไม่เจอ..." แก้วที่เงียบอยู่นานพูดขึ้นเสียงเเผ่วเบา�

"เเกก็เหมือนกันไอ้เเก้วอย่าท้อสิ"เฟย์เปลี่ยนมาให้กำลังใจเเก้วที่ดูจะย่ำเเย่กว่าตนเเทน�

"นั่นดิ..เฮีย กลัวทำไม ยังมีเกลอยู่ทั้งคน"ร่างโปร่งยิ้มเเล้วขยับตัวเข้าไปกอดร่างสูง�

"อืม...ยังมีเกลอยู่ทั้งคน"ร่างสูงลูบหัวน้องของเขาเบาๆอย่างเอ็นดู�

� ��
� � �ในขณะเดียวกันที่กำลังมีสาวๆทั้งห้ายืนผุดๆโผล่ๆลับๆล่อๆสังเกตการพวกเขาอยู่ห่างๆ

"ฟางเเกเเน่ใจนะ ว่าใช่นายพวกหล่อๆที่นั่งอยู่ตรงนั้นอ่ะ"มีนชะเง้อมองเเล้วหันขวับมาถามฟาง�

"ฉันว่าหน้าตาซื่อๆเเบบนั้นคงทำอะไรใครไม่ได้หรอกเเก"มายด์ชี้ไปคิทที่กำลังตีลังกากลับหลังอย่างสนุกสนาน

"เเต่คนนั้นก็ไม่เเน่ หน้าตาเจ้าเล่ห์พอตัวเลยนะนั่น"เเจมชี้หาเฟย์ที่กำลังวิ่งเข้าไปขัดขาคิทจนล้มขมำกันทั้งคู่�

"หล่อดีนะ"ส่วนแบมก็กำลังพร่ำเพ้ออะไรบางอย่าง�

"ข้อมูลที่คุณพ่อให้มามีเเค่นี้เอง"ฟางตอบ

"ข้อมูลพ่อเเกทีี่ให้มานี่ช่วยได้เยอะเลยนะ ชอบรวมตัวอยู่กันเป็นกลุ่มประมาณห้าหกคนเนี่ย"มีนพูดอย่างประชดประชัน�

"เอาน่า...เดี๋ยวก็เจอเองเเหละ"ฟางตอบขณะยังคงชะเง้อมองต่อไป

"เดี๋ยวของเเกนี่เมื่อไรของฉัน?"มีนพูดหน่ายๆ�

"เเจมว่าอยู่อย่างนี้มันเสียเวลา เราไปหาอะไรกินกันดีกว่าหิวเเล้วอ่ะ"เเจมพูดพลางลูบท้องตัวเอง�

"แกก็หิวตลอดอ่ะ ไปๆ ไปหาไรกินเเล้วพรุ่งนี้ใหม่"มายด์เอ่ยสรุปเดินนำออกมาคนเเรกตามด้วยคนอื่นๆ�

"แบม เขาไปกันเเล้ว"มีนหันมาสะกิดแบมที่ยืนจ้องร่างโปร่งตาเป็นมัน�

"อืมๆ ไปๆ"เเบมได้สติเดินนำหน้ามีนไป�

"อะไรของเค้า?"มีนมองตามงงๆเเล้วตัดสินใจเดินตามไป

____________________________________________________________________________________________________________________________________

�









�