รักเธอเสมอ นานเท่าไรยังรักเธอ

ลำดับตอนที่ #1 : รักเธอเสมอ นานเท่าไรยังรักเธอ ตอนที่ 1

“นี่ อุชิโตะ เราเลิกกันเถอะ”

“อาฮ้า ไม่นะเรกิ”

“ฉันรู้ค่ะว่าวันนี้ต้องมาถึง เราสัญญากันแล้วไม่ใช่เหรอ อุชิโตะ คุณไม่รักษาคำพูด”

“ผมผิดตรงไหนละ เรกิ”

“ไม่ใช่คุณไม่ดีค่ะ คุณดีเกินไปสำหรับฉัน”

“ผมคิดว่ามันเร็วไปไหม เราควรจะพูดกันให้ดีๆ กว่านี้”

“ไม่ค่ะ! เราจะไม่เจอกันอีก ฉันจะพยายามลืมคุณค่ะ อุชิโตะ”

ทันใดนั้น สายลมที่เรียกได้ว่าพายุเฮอริเคน ได้พัดคว้างเขามาในหัวใจของอุชิโตะ เขาเจ็บ ปางตาย แต่เขาไม่ตาย เพราะว่าบาดแผลไม่ได้เกิดกับร่างกายของเขา แต่ทว่า เกิดกับจิตใจอันบอบบางของเขา เขาจะทนต่อไปได้ไหมหนอ ทนอยู่บนโลกอันโหดร้ายที่มีแต่เขาเพียงผู้เดียวเท่านั้น

ณ บ้านเลขที่ 47/39

“นี่อุชิโตะ เธอจะนอนไปถึงไหนเนี่ย เธอไม่รีบไปทำงานเหรอ เดี๋ยวจะไปทำงานสาย”

หญิงสาววัยกลางคนกล่าวอย่างหงุดหงิด ทว่า ความหงุดหงิดของเธอยิ่งทวีคูณเพิ่มขึ้น เมื่อเธอไม่ได้รับเสียงตอบรับใดๆทั้งสิ้น

“อีห่าลาก” เธอสบถออกมาพร้อมกับเดินปึ่งปัง ขึ้นบันไดฉับๆ อย่างกระวนกระวาย เข้าไปเคาะประตูด้วยความกังวลระคนสงสัย เสียงของเธอดัง ปึกปักๆ แต่ก็ไม่มีเสียงตอบใดๆทั้งสิ้น เธอตัดสินใจเงื้อมือไปจับลูกบิดประตูเพื่อจะบิด แล้วเธอก็บิดได้สมปรารถนา เธอจึงเปิดประตูเข้าไป

กริ๊งกร้าง เสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้นในความเงียบสงัด เธอจึงตัดสินใจเดินต้อกแต้กลงบันไดไปรับโทรศัพท์ แต่ขณะที่เธอกำลังจะรับโทรศัพท์ เสียงออดหน้าบ้านก็ดังขึ้น

ตุ้งดุง เธอตัดสินใจไม่ถูกว่าจะทำสิ่งใดก่อน เธอจึงคิดทำสองอย่างพร้อมกัน โดยการยกหูโทรศัพท์แล้วตะโกนบอกว่า รอก่อน และเธอพักสายโทรศัพท์แล้วไปเปิดประตู และภาพที่เธอเห็นหน้าประตูนั้นคือหญิงสาววัยกลางคน หน้าตาคุ้นชิน คือ ยายกุกิ เพื่อนสาวเม้าท์แตก ของเธอนั้นเอง ยายกุกิเอาปลาตากแห้งมาให้เนื่องจากกลับบ้านที่ฮอกไกโด เธอจึงปิดประตูปั้ง แล้วไปรับโทรศัพท์ต่อ ขณะที่เธอย้วงย่าง เอาหุโทรศัพท์แนบกับหูของเธอ

ปู้นๆกึกกักๆ น้ำร้อนที่เธอต้มก็เดือดขึ้น เธอจึงบอกกับโทรศัพท์ว่า รอก่อนเดี๋ยวมา เธอเดินเข้าไปหน้าเตาแก็ซพยายามจะปิดแก็ซน้ำเดือด

ติ้ง เตาอบไมโครเวฟเธอพึ่งอบอาหารเสร็จ แต่เธอไม่สนใจ เธอตัดสินใจปิดแก็ซของเธออย่างมุ่งมั่น

ฟ่อ เธอเผลอบิดผิดด้านทำให้ไฟลามขึ้นมา เธอตกใจสุดขีด สะดุ้งเฮือกเซไปชนกับมีดที่เธอแขวนไว้ที่พนังบ้าน เลือดไหลเต็มฝ่ามือ เธอไม่เป็นไรมากนัก เพียงแค่เป็นแผลที่ฝ่ามือเท่านั้น เธอจึงทุรนทุรายไปเปิดก๊อกเพื่อล้างมือ

ชูชา เสียงน้ำไหลกระทบมือของเธอ สีน้ำแปลกไปจากปกติ สีออกลูกรัง

“โห่ ท่อแตกอีกแล้วอย่างนี้ต้องโทรแจ้งประปา”

ขณะที่เธอจัดการกับบาดแผลเสร็จเรียบร้อย เธอก็นักขึ้นมาได้ ว่าเธอลืมคุยโทรศัพท์ เมื่อเธอแน่ใจแล้วว่าไม่มีอะไรมาขัดขวางการคุยโทรศัพท์ของเธออีก เธอจึงเอาหูโทรศัพท์มาแนบกับหูของเธอ เสียงที่เธอได้ยินนั้น คือเสียงของชายหนุ่ม ฟังดูแหบแห้ง กล่าวว่า

“ขอโทษครับ คือว่าเรามาจากองค์การประปา เพื่อแจ้งให้รู้ว่าท่อประปาแตก กรุณาอย่าเพิ่งใช้น้ำในสองสามชั่วโมงนี้

เธอจึงตัดสินใจวางโทรศัพท์ แต่ก่อนที่เธอจะวางเธอก็ได้ยินเสียงๆหนึ่งดังลอดเข้ามา ตุ้บ เธอไม่แน่ใจว่าเสียงนั้นมาจากโทรศัพท์ เพราะมันดูใกล้กับเธอมากๆแต่เธอก็ตัดสินใจวางโทรศัพท์ไป เธอเหงยหน้ามองนาฬิกา นี่เวลาก็ปาเข้าไปจะเที่ยงแล้ว เธอลืมปลุกสามีของเธอเลย เธอจึงไปเปิดประตู

ตุ้งดุง เธอหงุดหงิดมาก ขี้เกียจรอแล้วจึงเปิดประตูเข้าไปเลย

“อุชิโตะ นี่เธอทำอะไรของเธออยู่เนี่ย”พลางเขย่าร่างสามีของเธอ

“แบ้” สามีของเธอทำหน้าหลอกผี เธอโกรธมาก เอามีดปังตอในมือปังไปยังข้างหัวของสามี

“รีบๆลุกไปแดกข้าว แล้วรีบไปทำงานซะ”

เธอเดินไปเปิดประตูห้องตรงข้าม

“เรกิ รีบไปทานข้าวนะจ้ะ” เธอปลุกน้องสาว

สวนสาธารณะเมืองเอโดะ

“นี่ อุชิโตะ ไม่ไปทำงานเหรอ”

“ครับ ผมกำลังรีบไปทำงานอยู่”

“อุ้ย” อุชิโตะสะดุดล้มหัวฝาดพื้น แน่นิ่งขณะหนึ่ง เขาตะเกียกตะกายผงาดขึ้น เขารู้สึกว่าเขาควรไปตัดผม ผมของเขารกเกะกะคอ เขาเดินโซเซไปในที่ที่เขาไม่รู้จัก ที่นั้นดูมืดมิดเหม็นอับ คับแคบ ตึกรามบ้านช่องดูทรุดโทรม เขาตัดสินใจไปเคาะประตูชาวบ้านเพื่อจะถามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่เขาต้องผงะหงายหลังล้มตึงหัวฝาดพื้นอีกครั้ง ครั้งนี้ต่างจากครั้งก่อน เพราะเขาเอาหน้าลง โชคช่วย ที่เขาเอามือยันไว้ได้เสียก่อนจึงไม่เป็นไร บนพื้นที่เขาล้มลงเปียกไปด้วยน้ำเป็นแอ่งๆ จึงทำให้เห็นหน้าตนเองได้ชัดเจนยิ่งขึ้น

“โอ้ แม่เจ้า” เขาอุทาน ทำไปผมเขาถึงยาวถึงตูดขนาดนี้ หน้าตาดูเปลี่ยนไป ไม่ใช่คนเดิม เขาไม่แน่ใจว่าการล้มครั้งแรกทำให้หน้าตาเขาเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้

ปิ๊ง สื่งมีชีวิตที่เรียกว่านางฟ้า ปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้าเขา

“เจ้าจะขอพรได้สามข้อเท่านั้น รีบๆขอมาเดี๋ยวนี้”

ชายหนุ่มงงกับสถาการณ์ที่เกิดขึ้น รีบวิ่งหนีเพราะตกใจหวาดกลัว ทำให้เขาหัวฝาดพื้นอีกครั้ง สวรรค์ไม่ช่วย ชายหนุ่มคอหักตาย

พึง ชายหนุ่มตื้นขึ้นจากพวังค์ชายหนุ่มเข้าใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทุกอย่าง เขาเข้าใจมากกว่าที่เขาเคยเข้าใจ เขารีบโบกแท็กซี่กลับบ้านโดยเร็ว แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว เรกิ หญิงสาวที่เขารัก เก็บผ้าเก็บผ่อนหนีไป เขาไปถามภรรยาว่า เรกิอยู่ไหน ภรรยาฟัดเหวี่ยงอารมณ์เสีย อุชิโตะบอกเลิกกับภรรยาโดยทันที่ พร้อมกับบอกเธอว่า ผมดีเกินไปสำหรับคุณก็จริงแต่ผมไม่ดีเกินไปสำหรับเรกิ”

เขานั่งรถไฟไปที่เชียงใหม่ประเทศไทย อยู่บนยอดเขาหนาวชมน้ำค้างแข็ง เขาไม่เข้าใจว่ามาที่นี่ทำไม แต่ใจของเขาสั่งให้มา เขาพบรักกับสาวเชียงใหม่และอยู่กินกันจนจบ

โปรดติดตามตอนต่อไป