กมลหวน

หล่อนยังจำได้ไม่มีวันลืม

             ทุกๆ อย่างที่พวกมันทำกับหล่อน ทำกับครอบครัวของหล่อน ทุกๆ วินาทีที่ความทรมานจากการขาดอากาศหายใจเข้ามาฉีกทึ้งร่างกาย อกที่แสบร้อนประหนึ่งโดนเพลิงแผดเผา รสชาติของเศษดินที่ทะลักเข้ามาในปาก กลิ่นดินที่พรั่งพรูเข้ามาทุกครั้งที่หล่อนพยายามสูดลมหายใจเพื่อโหยหาอากาศแค่เพียงน้อยนิด...

นึกแล้วน้ำตาก็พลันเอ่อขึ้นมาคลออยู่ในดวงตาทั้งสองข้าง น้ำตาแห่งความเสียใจที่เอ่อล้นขึ้นมาจากหัวใจที่เจ็บปวด ความเจ็บปวดที่หล่อนไม่สามารถปกป้องคนที่หล่อนรัก ทั้งยังพลาดพลั้งจนถึงขั้นต้องสูญเสียแม้กระทั่งชีวิตของตัวเองให้กับกิเลสและความละโมบไม่จบสิ้นของมนุษย์

ไม่รู้ว่าเป็นกลใดของสวรรค์หรือเป็นผลกรรมของหล่อนเองที่บันดาลให้หล่อนได้ลมหายใจกลับคืนมาในร่างของพี่ และเมื่อได้มาแล้ว หล่อนก็จะใช้มันให้คุ้ม เมื่อชีวิตที่ผ่านมาเป็นหล่อนที่พลาดเอง ร่างกายที่โดนฝังทั้งเป็นอยู่ภายใต้ผืนดินอย่างน่าอนาถก็เป็นผลพวงมาจากความโง่ที่ไม่อาจให้อภัยของหล่อน ทว่าต่อแต่นี้ไปจะไม่มีอีกแล้ว

พ่อ.. แม่.. พี่..

          ใครที่มันทำร้ายเรา หล่อนจะขอเอาคืนให้สาสม ต่อให้ร่างกายจะสลายกลายเป็นเศษธุลี แต่หัวใจที่เต็มไปด้วยความแค้นของหล่อนจะไม่มีวันสลายตาม 

           จนกว่าผลกรรมจะคืนสนองพวกมันทุกคน!

...............................................................