ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : =การเริ่มต้น=
ท้อฟ้าว้าให่เหลือเินสำหรับผม ทำไมนะ ทำไมมนุษย์เราถึบินไม่ไ้เหมือนน ผม อันนิอุส เหนุ่มนธรรมานนึเท่านั้น ทุๆวัน ผมะื่นึ้นมาพร้อมับวามเหนื่อยหล้าและอ่อนเพลีย เพราะอะไรน่ะหรอ ผม้อไม่แน่ัยเหมือนัน ในทุๆืนผมมัะฝันถึป่าแห่นึ ป่าที่เ็มไป้วย เรื่อประหลามามาย โลที่เหนือวามริ ทำไมถึมาอยู่ในฝันอผมไ้....
เรื่อมันเริ่มา 12 ปีที่แล้ว ผมยัเป็นเพียเายอันนิอุสเท่านั้น วันนึผมไ้รับหมายแ้ำหนารในารไปทัศนะศึษาาทาโรเรียนที่ผมเรียนอยู่ ผมรุสึื่นเ้นและีัยมาในารออทัสนะศึษารั้นี้ ที่ๆ ผมะไป เป็นป่าเล็ๆ ในแถบานเมือ ารเรียนรุีวิและวามเป็นอยู่อสัว์และพรรไม้่าๆๆ เป็นอะไรที่มีวามสุมาสำหรับผม ผมื่นเ้าึ้นมาพร้อมับเรียมสัมภาระในารออเินทา ้าวล่อ ที่แม่ทำให้ถูัเ็บใส่ล่ออย่าเรียบร้อยอยู่ในระเป๋าเป้อผม
เสียแรรถโรเรียนัึ้น มันถึเวลาแล้ว ที่เน้อยอย่าผมะไ้ออผภัย ผมนั่ิับหน้า่าเือบะท้ายรถโรเรียน รถแวะรับเพื่อนอผมมามาย นถึนสุท้าย พวเรานั่เล่นพูุยันโหวเหวโวยวายเรื่อยไป ไม่นานนัเรา้ออาในเมือ าม้าทาเริ่มเป็นป่าปลุม ึรามบ้าน่อเริ่บาา ผมรุสึมีวามสุอย่าประหลา อาาศแบบนี้มันั่ีเหลือเิน ทาเ้าป่าเริ่มรุระึ้น ทันในั้นรถอผม้อเิไหล่และพลิว่ำไป ผมไม่รุ้วย้ำว่าเิอะรัยึ้น เหมือนรถะถูระแทอย่าแร นนัเรียนหลายนที่นั่ิหน้า่า้อระเ็นออนอรถไป
"............" ผมรุสึเ็บไปทั้ัวยับัวไม่ไ้เรย
"...เน้อยอันนิอุสนายเป็นอะไรมารึป่าว..." เสียๆนึพูับผม เหมือนับเสียเผู้หิ ผมพยายามลืมาหาที่มาอเสีย เ็ผู้หินนึเธอเป็นนพูับผม ัวเทอเล็ เล็มาิ อะไรน่ะ ปีอเทอ เธอมีปี้วย ปีเหมือนับผีเสื้อสวยามิๆ เทอบินไปบินมารอบรอบัวผม และมอูผมอย่าห่วใย หรือว่าเทอะเป็นนาฟ้าันนะ ผมิไม่ออเรยว่าที่ผมเอเป็นวามิหรือวามฝัน และแล้วสิอผม้อับวูบไป.......
เรื่อมันเริ่มา 12 ปีที่แล้ว ผมยัเป็นเพียเายอันนิอุสเท่านั้น วันนึผมไ้รับหมายแ้ำหนารในารไปทัศนะศึษาาทาโรเรียนที่ผมเรียนอยู่ ผมรุสึื่นเ้นและีัยมาในารออทัสนะศึษารั้นี้ ที่ๆ ผมะไป เป็นป่าเล็ๆ ในแถบานเมือ ารเรียนรุีวิและวามเป็นอยู่อสัว์และพรรไม้่าๆๆ เป็นอะไรที่มีวามสุมาสำหรับผม ผมื่นเ้าึ้นมาพร้อมับเรียมสัมภาระในารออเินทา ้าวล่อ ที่แม่ทำให้ถูัเ็บใส่ล่ออย่าเรียบร้อยอยู่ในระเป๋าเป้อผม
เสียแรรถโรเรียนัึ้น มันถึเวลาแล้ว ที่เน้อยอย่าผมะไ้ออผภัย ผมนั่ิับหน้า่าเือบะท้ายรถโรเรียน รถแวะรับเพื่อนอผมมามาย นถึนสุท้าย พวเรานั่เล่นพูุยันโหวเหวโวยวายเรื่อยไป ไม่นานนัเรา้ออาในเมือ าม้าทาเริ่มเป็นป่าปลุม ึรามบ้าน่อเริ่บาา ผมรุสึมีวามสุอย่าประหลา อาาศแบบนี้มันั่ีเหลือเิน ทาเ้าป่าเริ่มรุระึ้น ทันในั้นรถอผม้อเิไหล่และพลิว่ำไป ผมไม่รุ้วย้ำว่าเิอะรัยึ้น เหมือนรถะถูระแทอย่าแร นนัเรียนหลายนที่นั่ิหน้า่า้อระเ็นออนอรถไป
"............" ผมรุสึเ็บไปทั้ัวยับัวไม่ไ้เรย
"...เน้อยอันนิอุสนายเป็นอะไรมารึป่าว..." เสียๆนึพูับผม เหมือนับเสียเผู้หิ ผมพยายามลืมาหาที่มาอเสีย เ็ผู้หินนึเธอเป็นนพูับผม ัวเทอเล็ เล็มาิ อะไรน่ะ ปีอเทอ เธอมีปี้วย ปีเหมือนับผีเสื้อสวยามิๆ เทอบินไปบินมารอบรอบัวผม และมอูผมอย่าห่วใย หรือว่าเทอะเป็นนาฟ้าันนะ ผมิไม่ออเรยว่าที่ผมเอเป็นวามิหรือวามฝัน และแล้วสิอผม้อับวูบไป.......
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น