ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Frist day
อากาศในยามเช้าวันนี้ช่างสดใสกว่าทุกวัน แสงแดดอ่อนๆในยามเช้า กับสายลมเอื่อยๆที่พัดผ่านอย่างแผ่วเบา ช่างทำให้ร่างกายรู้สึกสดชื่นอย่างบอกไม่ถูก บวกกับกลิ้นหอมอ่อนๆของไอดิน หลังจากที่ฝนหยุดตกไปเมื่อช่วงใกล้รุ่งฉันเดินออกจากบ้านเพื่อที่จะกำลังไป โรงเรียนของฉัน วันนี้เป็นวันแรกของการเปิดภาคเรียน ฉันรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถุก เพราะฉันกำลังก้าวสู่ชั้นเรียนมัธยมศึกษาปีที่4 ปีนี้ฉันอยู่ม.ปลายแล้ว
ฉันเดินเข้าไปภายในรั้วโรงเรียน อย่างหน้านิ่ง บอกตรงๆฉันไม่รู้จักใครในโรงเรียนนี้เลย ฉันย้ายมาจากโรงเรียนอื่น เนื่องจากแม่ต้องย้ายตามพ่อ เพราะพ่อต้องมาประจำการอยู่ที่นี่ ประกอบกับที่ตัวของฉันก็จบม.ต้นมาอย่างเหมาะเจาะฉันก้เลยย้ายมาโดยไม่คิด อะไรมาก ในใจก้แอบใจหายอยู่หน่อยๆที่จะต้องจากเพื่อนเก่าที่เคยร่วมเรียนกันมา ฉันเป็นคนเข้าคนยากซะด้วยสิ เพราะฉันกลัวและอายการที่จะเข้าไปทักทายกับใครก่อนเสมอ มันเป็นเรื่องที่แย่มากสำหรับฉัน เพราะการที่่จะอยู่โรงเรียนให้มีความสุข ฉันคิดว่าปัจจัยหลักการอยู่ให้มีความสุขได้ก็คือ การที่เรามีเพื่อนนั่นเอง
ฉันเดินข้าโรงเรียนโดยที่ไม่มีจุด หมายปลายทาง เพราะฉันเองก้ยังไม่รู้จัก และยังไม่รู้ว่าห้องเรียนฉันอยู่ตึกไหน ห้องอะไร ฉันจึงตัดสินใจเดินไปนั่งอยู่ม้าหินอ่อน ที่ใกล้กับบริเวรสนามหญ้าซึ่งมีเสาธงชาติอยู่แกนกลาง ซึ่งนักเรียนก็คงต้องไปเข้าแถวเคารพธงชาติพร้อมกันทุกเช้า ณ บริเวณนี้อย่างเป็นแน่ ฉันเลยคิดว่าการนั่งบริเวณนี้ก็เป็นเรื่องที่ดีสำหรับฉัน เพราะมันก้ใกล้สนามดี เมื่อถึงเวลาฉันจะได้เดินไปร่วมเข้าแถวเคารพธงชาติเลย
และ ในขณะที่ฉันนั่งอยู่ม้านั่งเสียงออดโรงเรียนก็ดังขึ้น พร้อมกับเสียงของอาจารย์ผู้หญิงคนหนึ่งประกาศว่า 'ขอให้นักเรียนทุกคนนะค่ะ ไปร่วมกันเข้าแถวเคารพธงชาติ ณ บริเวณสนามหญ้าหน้าทางเข้าโรงเรียนด้วยค่ะ 'และอาจารย์ก็ประกาศซ้ำอีก1รอบ ฉันเดินไปที่สนามหญ้า เอาจริงฉันก้ไม่รู้เหมือนกันว่าฉันควรจะไปอยู่ ณ บริเวณใด แถวไหน เพราะฉันไม่รู้เลยว่าแถวของฉันอยู่ส่วนไหน และในนาทีที่ฉันกำลังยืนเปิ่นๆอยู่ข้างสนาม เสียงอาจารย์ก็ดังกล่าวข้างหลังฉัน
"นี่เธอ มายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้ เห็นมั้ยคนอื่นเขาเข้าแถวแล้ว ทำไมถึงยังไม่ไป" เสียงอารย์ดุดัง ทำให้นักเรียนที่เข้าแถวในบริเวณนั้นหันตามกันมามอง ทำให้ฉันรู้หน้าร้อนผ่าวๆด้วยความอายขึ้นมาทันที ฉันจึงได้แต่หันกลับมาตอบอาจารย์ตรงๆ
"คือหนูเพิ่งย้ายเข้ามาไหม่ค่ะ แล้วหนุก้ไม่รู้ด้วยว่าแถวหนูอยู่ไหน"
"แล้วเธออยู่ชั้นไหนหล่ะ อยู่ห้องอะไร"
"หนู่อยู่ ม.4 ค่ะ แต่ห้องไหนหนูก็ยังไม่ทราบเหมือนกันค่ะ"ฉันตอบอาจารย์ไป อาจารย์ทำหน้าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
"งั้น ตามครูมานี่"
"ค่ะ"ฉันตอบ พลางก็เดินอาจารยืไปอย่างว่าง่าย และเชื่อง (นี่ฉันคนนะ ไม่ใช่เจ้าตูบ)
ในขณะที่ฉันก้าว เดินตามอาจารย์ไป สายตาของเด็กนักเรียนคนอื่นก็จับจ้องต้องตามมองมาทางฉันที่กำลังเดินตามหลัง อาจารย์ ราวกับว่าฉันเหมือนตัวประหลาดยังไงยังงั้น คงอดสงสัยกันไม่ได้ล่ะสินะว่ายัยนี่เป็นใคร เด็กไหม่ล่ะสิท่าอะไร ในทำนองนี้
แล้วอาจารย์ก็พาฉันมาหยุดอยู่หลังแถวแถวหนึ่ง พร้อมกับเรียกเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่หลังสุดให้หันมา
"นี่ เธอได้อยู่ชั้นม.4รึป่าว"
"ใช่ค่ะ" เด็กสาวคนนั้นตอบกลับมา พร้อมกับท่างุนงง คงจะคิดอยู่ล่ะสิว่าถามทำไม
"งั้นฉันฝากเด้กไหม่คนนี้เข้าแถวด้วยล่ะกันนะ"
"ได้ค่ะอาจารย์" เธอตอบกลับมาพร้อมกับรอยยิ้ม
"เอ้านี่ มาสิ มาเข้าแถวได้แล้ว" อาจารย์กล่าวกับฉัน พลางหันมาบอก แล้วเดินผ่านฉันไป
"สวัสดีจ้ะ เธอคงเป็นเด้กไหม่สินะ"
"เธอกล่าวทักทายฉัน พร้อมกับรอยยิ้มที่แจ่มใสร่าเริง"
"ใช่ค่ะ" ฉันบอกเธอ พร้อมกลับยิ้มตอบไปให้เธอ
"ฉันมีนานะ ยินดีที่ได้รู้จัก แล้วเธอล่ะ?" เธอชื่อมีนาเหรอเนี่ย ชื่อเธอคงตั้งมาจากเดือนที่เธอเกิดล่ะสินะ คงเหมือนกับฉัน
"ฉันเมษา ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันจ่ะ" ฉันตอบเธอกลับไป
"ว้าว เธอชื่อเมษาเหรอ ชื่อเธอตั้งมาจาก1ใน12เดือนสินะ"
"ใช่ค่ะ พอดีฉันเกิดเดือนนี่น่ะ แล้วเธอหล่ะ คงจะเกิดเดือนนี้เหมือนกันสินะ "
"ใช่แล้ว เออแล้วเมษา อยู่ห้องนี้เหรอ?" เธอตอบ แล้วถามฉันกลับมา ด้วยใบหน้าร่าเริงเช่นเคย
"ยังไม่รู้เหมือนกันค่ะ อาจารยืยังไม่ได้แจ้งเลย" ฉันตอบเธอกลับไปด้วยใบหน้าอึนหน่อยๆ
"งั้นเหรอ ฉันหวังว่าเมษาจะได้อยู่ร่วมห้องกับฉันนะ "
"ฉันก็ขอให้เป็นอย่างนั้นเช่นกันค่ะ"
ฉันกับเธอยืนคุยกัน ได้สักพัก อาจารย์ที่เป็นเวรประจำวันนี้ก็บอกให้เด็กนักเรียนเงียบ เพื่อจะได้เตรียมตัวทำพิธีเคารพธงชาติ หลังจากที่ทำกิจกรรมหน้าเสาธงเสร็จ อาจารย์ก็มากล่าวทักทายเด็กนักเรียน เนื่องจากวันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนวันแรกของเทอมนี้ ซึ่งฉันบอกได้เลยว่าฉันกับมีนาไม่ได้สนใจเลย รวมถึงนักเรียนคนอื่นๆ มีนาบอกกับฉันว่าหลังแยกย้ายแล้ว จะพาฉันไปที่ห้องสำนักงาน เพื่อจะไปติดต่อสอบถามเกี่ยวกับห้องของฉัน และหลังจากนั้น ฉันก็รู้ว่าฉันได้อยู่ร่วมห้องกับมีนาจริงๆ ซึ่งฉันก็แอบดีใจอยู่ไม่น้อย ที่ฉันจะได้อยู่ร่วมห้องกับเธอ เพราะฉันสัมผัสได้ว่าเธอนี่แหละ เพื่อนคนแรกของฉัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น