ชีวิตจริงของทอมคนนึง

ลำดับตอนที่ #1 : แรกเกิด ของเด็กตัวน้อยๆ

เช้าวันใหม่ของการอุ้มท้องของผู้หญิงคนหนึ่ง
ที่อุ้มมาเป็นเวลา 9 เดือน
ใครจะไปรู้ว่าวันนี้จะเป็นวันที่ ชีวิตใหม่กำลังจะเกิดขึ้น

ผู้หยิงคนนั้นตื่นมาเหมือนกับทุกๆวัน ทำทุกอย่างเหมือนทุกๆวันที่เคยทำ

แต่!!
พอประมาณซัก บ่าย 2 ผู้หญิงคนนั้น เริ่มมีอาการปวดท้อง ใกล้คลอด
และนั่น เขาก็รู้โดยทันทีว่า เขาพร้อมแล้ว และสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในท้องก็พร้อมแล้วเช่นกัน ที่จะออกมา
สู่โลกใหม่ ของเขา 

เมื่อผู้หญิงคนนั้นปวดท้อง พี่ชายของเธอจิงรีบพาเธอไปส่งรพ. เอกชนแห่งหนึ่งทันที
วินาทีนั้นทุกคนต่างรอคอย และลุ้นอยู่ด้วยกันทั้งครอบครัวและเพื่อนสนิท ว่า
แม่และเด็กจะเป็นไงบ้าง จะปลอดภัยแล้ว
และเมื่อ 2.55 น. 
ชีวิตใหม่ก็ออกมาพร้อม กับเสียงร้องไห้ของเด็กแรกเกิด
เมื่อทุกคนรู้ต่างพากันดีใจมาก
เด็กคนนั้นที่เกิดขึ้นมาเป็นผู้หญิง 

หลังจากนั้น ผู้หญิงคนนั้น ก็ได้ถูกเรียกว่าแม่ ทันที

หลังจากแม่ได้ออกจากรพ. พร้อมกับเด็กผู้หญิงตัวน้อยๆแล้ว
ก็ไดกลับมาอยุ่บ้าน
แต่จะมีใครรู้มั่ง นอกจากในครอบครัวของแม่ว่า
ผุ้ชายที่ไดชื่อว่าเป็นพ่อในตอนนี้ ไม่เคยมาเยี่ยมแม่เลยสักครั้ง

ผ่านไปได้ 2 ปี กับการเลี้ยงเด็กอ่อน ตอนนี้ ผมก็อายุได้ 2 ขวบแล้วสินะ
ก็ได้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่มีใครอยากจะให้เป็น
พ่อกับแม่ ขอเลิกกัน 
แล้วหลังจากนั้น แม่ผมก็ได้ย้ายกลับมาอาศัยอยู่กับอาม่าของผม
ทั้งแม่และอาม่าผม ได้ช่วยกันเลี้ยงผม จนผมเข้ารร.ได้
แม่ผมส่งผมเข้ารร.เอกชน ที่เรียกว่าดีทีเดียวเลยแหละ
ทุกเช้าเวลาที่ผมไปรร. แม่ผมก้อจะไปรับผม และไปส่งผม
หากวันไหนแม่ทำงานเลิกเย็น อาม่าก็จะให้ คนที่เช่าบ้านอยู่กับอาม่าไปรับแทน
ซึ่งผมเรียกเขาคนนั้นว่า ป้านิด

ป้านิด ใจดีมาก ผมรักป้านิดเหมือนป้าแท้ๆ เลยละครับ
เวลามีอะไร ป้านิดจะช่วยผมตลอด
มีอยู่ครั้งหนึ่ง รร.อนุบาลที่ผมอยู่ เกิดไฟไหม้
ป้านิดรู้ รีบวิ่งออกมา เพื่อมารับผมทันที
ทุกคนในบ้านเป็นห่วงผมมาก
ด้วยความที่ผมยังเด็ก และยังไม่รู้เรื่องอะไรมากนัก

เมื่อผมกลับมาบ้าน ผมก็เจออาม่า
อาม่าผม กอดผมด้วยความดีใจ
ลืมบอกไปครับ อาม่าผมตาบอดด้วยนะครับ
แต่อาม่าผมเนี่ยแหละ
เป็นคนที่ผมรักที่สุดแล้วครับ
เพราะนอกจากแม่แล้ว ผมก็มีอาม่าเนี่ย ที่คอยเป็นที่ปรึกษาให้ผมได้



*-*-

ต่อตอน 2 กันนะครับ

ยังไงก้อช่วยเม้นกันหน่อยครับ ชีวิตผมยังไม่จบเพียงเท่านี้