What!!อะไร!!ทำไมต้องเป็นผม!!

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 : ไอพี่บ้า!!!!!!

"นะ...นายคือ....O[ ]O!!......ใครอ่ะ = =" (แล้วแกจะทำหน้าตกใจทำม้ายยยย!!!=[]=+)

"เอ่อ...นั่นสินะครับ...ท่านมอคค่าคงยังไม่รู้จักผม"  ไอหนุ่มใส่แว่นผมสีน้ำตาลเข้มนัยต์ตาสีเดียวกันพูดกับผม

  ก็ใช่น่ะเซ่!!ถ้ารู้จักแล้วตูจะถามหาบิดามารดรรึครับ ไอแว่นนี่มันเป็นใครกันฟร่ะ แล้วไหนยังจะมีไอพวกยักษ์หน้ามืดที่ไปรับเราอีก ฮึ!จะเป็นใครก็ช่างเถอะ แต่ถ้ามาหาเรื่องล่ะก็ รับรองศพไม่สวยแน่ รู้จักมอคค่าน้อยไปซะแล้ว! ศิษย์จาพนมเชียวนะเฟ้ยยยย

"ผมชื่อ ลาคาโต้ ครับ" ไอแว่นน่าสงสัยตอบ
 
  คนบ้าไร(ว่ะ)ชื่อ ลาคาโต้ ชื่อคล้ายเพลงน้ำกาลาโต้ของน้องมายเลยแฮะ น้ากาลาโต้ น้าๆๆกาลาโต้ 555+  (ใครไม่รู้จักไปหามาฟังซะนะคะ^^)  

"ผมเป็นคนสนิทของท่านลาเต้น่ะครับ" ไอแว่นกาลาโต้พูด

"เออ....แล้ว...คนสนิทของพี่มีธุระอะไรกับผมล่ะครับ?ถึงต้องให้ไอพวกยักษ์หน้ามืดนั่นไปรับผมถึงที่โรงเรียน"

"เออ....คือว่า....ท่านลาเต้.....หายตัวไปครับ!!!"

"ห๊าาาาาาาาาาา!!!!" ผมกับแม่ประสานเสียงขึ้นเปรียบดั่งกับนักร้องโซปราโน่ก็มิปาน = ="

"โธ่~ลูกชั้น..ลูกชั้นหายตัวไป....โอ้ไม่นะ~อกอีแป้นจะแตก โถ๋ลูกแม่~" แม่ผมพูดพร้อมกับทำท่าสะดีดสะดิงชะม้อยช้อยมาก ดั่งกับนางเอกลิเกถูกทารุณกรรม(จะอ้วก) = ="

"แล้ว...ถ้าพี่หายตัวไป...แล้วจะให้ผมช่วยอะไรล่ะ...รึว่าพี่ถูกลักพาตัว เป็นคดีลักพาตัวสินะ!....งั้นผมคงช่วยหาไม่ได้หรอก...ผมโง่น่ะ...อ๊ะ!...ลองไปขอให้โคนันคุงช่วยสืบหาสิ!"  (พาดพึงถึงบุคคลอื่นอีกแล้ว)

"เอ่อ...คือ....ไม่ใช่หยั่งงั้นครับ....คือ...ท่านลาเต้ไม่ให้ออกตามหาน่ะครับ"

"เอ๋?....หมายความว่าไง?" ผมกับแม่เริ่มจะงง

"เอ่อ...ยังไงก็ลองอ่านนี่ดูก่อนนะครับ" แล้วไอแว่นกาลาโต้ก็ยื่นเศษกระดาษให้ผมฟนึ่งแผ่น

"คือ...นี่เป็นโน๊ตที่ท่านลาเต้เขียนขึ้นก่อนหายตัวไปน่ะครับ"

ในแผ่นกระดาษนั้นมีข้อความเขียนไว้ว่า....
|ไง!ลาคาโต้! คือว่า..ชั้นลาเต้นะ คงรู้แล้วชิมิ 55+ ถ้านายเห็นโน๊ตนี้ก็แสดงว่าชั้นไม่อยู่แล้ว ก็แน่ล่ะถ้าอยู่แล้วจะเขียนโน๊ตทำไมเนอะ 55+ คือว่าชั้นน่ะนะ  ต้องการที่จะออกเดินทางแสวงหาความรู้ เพื่อไปสู่คุณธรรม(กำลังมองอนาคตที่แสนไกล) 55555+ เพราะฉะนั้นไม่ต้องตามหาชั้นนะ ถ้าชั้นเบื่อเดี๋ยวชั้นก็กลับเองแหละ ส่วนเรื่องงานที่บริษัทน่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะ คนฉลาดอย่างชั้นคิดหาทางแก้ไว้แล้ว หึๆๆๆๆ คือว่าชั้นน่ะมีน้องชายฝาแฝดอยู่คนนึงชื่อ มอคค่า ให้เจ้านั่นมาปลอมตัวเป็นชั้นก็ล่ะกัน ส่วนเรื่องสีผมกะสีตาที่ต่างกัน ก็จับมันย้อมผมและใส่คอนแท็กฯสีซะ อ้อ!แต่เจ้ามอคค่ามันโง่นะ ยังไงนายก็ช่วยดูแลมันด้วยล่ะกัน แค่นี้แหละ ชั้นไปล่ะนะ บ๊ายบายยยยย~ (> <)//|

(- -) << สีหน้าผม

"=[ ]=นี่มันอะไรก๊านนนนนนนนน!!!" และแล้วผมก็ว้ากออกมาจนได้ 

"ไอ...ไอข้อความ....ไอข้อความปัญญาอ่อน! งี่เง่า! ไร้สาระนี่มันอะไรกันฟร้าาา!!!!ไอพี่บ้า!!!!!!!!!!!ไม่!ไม่มีทางชั้นไม่ไปทำงานแทนไอพี่บ้าอย่างแกหรอกน่า!!!=[]="

"ยะ...เย็นไว้ก่อนลูก" 

"เย็นไม่ไหวแล้วครับแม่!พี่ไม่มีสิทธ์มาผลักภาระให้ผมแบบนี้นะครับ!แม่ก็ก็คิดแบบเดียวกับผมใช่มั้ยครับ!"

"อืม...นั่นสินะ...เรื่องนี้พี่เค้าเป็นคนก่อพี่เค้าก็ต้องเป็นคนแก้!แม่เห็นด้วยกับลูกจ๊ะ" 

"ใช่ๆ เพราะฉะนั้นผมไม่มีทางไปทำงานแทนพี่หรอกครับ!" ผมหันไปยืนยันกับไอแว่นกาลาโต้

"เออ...แต่ว่า....ถ้าเกิดท่านมอคค่าไม่ไป ท่านลาเต้จะแย่เอานะครับ"

"เอ๊ะ!นี่คุณกาลาโต้ พูดไม่รู้เรื่องหรอครับ!บอกว่าไม่ก็ไม่ไง!"

"เอ่อ...แต่ว่า....ผมไม่ได้ชื่อกาลาโต้นะคร้าบบบบบT^T"

"เออๆนั่นแหละๆยังไงผมก็ไม่ทำเด็จขาด!ใช่มั้ยครับแม่!" ผมยื่นคำขาดและหาแนวร่วมนั่นก็คือแม่ผมเอง

"จ๊ะ!ลูก!จิงจ๊ะ!"

"เอ่อ...แต่ว่า....ถ้าท่านลาเต้หายตัวไปไม่ทำงาน หายตัวไปจากคฤหาสน์เกิน5วันก็จะถูกไล่ออกนะครับ" ไอแว่นกาลาโต้ก็ยังคงจะโน้มน้าวผมต่อ

"พี่ถูกไล่ออกก็ไม่เกี่ยวอะไรกับผมนี่!"

"เอ่อ...แต่ว่าถ้าท่านลาเต้ถูกไล่ออก...ท่านลาเต้ก็จะไม่มีงานทำ....ไม่มีงานทำก็จะไม่มีเงิน....ไม่มีเงินก็จะส่งผลให้ไม่สามารถสงเงินมาให้ครอบครัววันล่ะหมื่นได้อีกต่อไปนะครับ!"

"มอคค่า!ลูกไปทำงานแทนพี่ลาเต้เดี๋ยวนี้เลย!!!$[ ]$+"

"ไหงงั้นเล่า!!!!!!!=[ ]=!" และแล้วแม่ผมก็สับปรับ!เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังฟุตเลย

"ไหนตอนแรกแม่ยังเห็นด้วยกับผมอยู่เลยไม่ใช่เร๊อะ!!!!"

"โถ๋~ลูก แม่เองก็สงสารพี่เค้านะ เค้าคงอยากจะพักผ่อนน่ะ~$^$"

"อย่ามาแหลสดนะเเฟ้ยยยย!!=[]= เพราะเงิน...เพราะเงินสินะ แม่งก! ดูสิขนาดตายังเป็นรูปเงินเลย แถมไม่ใช่รูป ฿ แต่เป็นรูป $ อีกตะหากกกก!!!"

"แหม...อย่าพูดงั้นสิลูก เงินมันก็มส่วนนะ รึว่าลูกจะให้แม่ไปทำงาน!โธ่~แม่เองก็แก่แล้วร่างกายก็บอบบาง หุ่นเพรียวลมหยั่งกะนางงามแบบนี้ ลูกยังจะให้แม่ไปทำงานหาเงินอีกหรอลูกกกก~" แม่ผมทำท่านเหมือนนางเอกลิเกภาค2 (ครอบครัวนี้มีแต่พวกหลังตัวเอง = =)

"ถึงงั้นก็เถอะ ยังไงผมก็ไม่มีทางปลอมตัวเป็นพี่หรอก" แต่ผมก็ยังคงงหนักแน่น

"แต่ลูกคิดดูนะลูกจะได้เข้าไปอยู่ในคฤหาสน์หรูๆนะลูก"

"ไม่!"

"ลูกจะมีเงินเยอะแยะเลยนะลูก เงินนะ เงินๆๆ"

"ไม่!" ฝันไปเถอะแม่ ใจผมหนักแน่นแข็งแกร่งดังขุนเขานะคร้าบบบ

"แล้วลูกก็จะไม่ต้องไปโรงเรียนอีกแล้วนะ"

"OK!(สำเนียงสไตล์อเมริกัน)ตกลง!" (ไหนบอกใจหนักแน่นแข็งแกร่งดังขุนเขาไงฟร่ะ!!)

"อ๊ะ!!...-[ ]-!..หลุด...ปาก....."

"ฮี่ๆๆตลลงแล้วนะจ๊ะลูก~ หึๆๆๆๆ เป็นอันตกลงค่า~คุณกาลาโต้พามอคค่าไปได๋เลยค่า~ > <b"

"โธ่~แม่!!~ToT"

"ครับ!..เอ่อ....แต่ผมชื่อลาคาโต้นะคร้าบบบบบ TT_TT"

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

จบไปแล้วอีก1ตอนค่า~ เฮ้อเหนื่อย ความจิงเดียพิมพ์ตอนนี้เสร็จตั้งแต่เมื่อวานแต่เน็ตหลุด มันก็เลย....หายหมดเลย แง้!!T^T  

แต่ก็นั่งพิมพ์ใหม่จนเสร็จอีกครั้ง เมื่อยค่ะ T^T

แต่ว่าตอนนี้มีพาดพึงถึงคนอื่นด้วย555+ แถสยังปล่อยมุกแป๊กๆอีกเพียบ หุๆๆๆ

ยังไงตอนอ่านก็ช่วยฮาซักนิ๊ดดดก็ดีนะค่ะ ^^

ปล.อ่านแล้วเม้น!