คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2
“นี่ ~ ~ ~ นายน่ะ ได้ยินฉันมั๊ยยยยย”
จู่ๆฮันคยองก็ตะโกนออกมาแล้วโบกมือให้ดาวดวงหนึ่งบนฟ้า ร่างบางหันมามองอย่างสงสัยแต่ก็พอจะเข้าใจความหมายของคนข้างๆจึงตะโกนตอบกลับไป
“ได้ยินแล้ว ~ ~ ~ มีอะไรหรอ”
“นายชื่อะไรน่ะ ฉันชื่อฮันคยองนะ”
ร่างสูงตะโกนถามไป สายตายังคงจับจ้องไปที่ดาวดวงน้อยที่เขาพูดด้วย
“ฉันชื่อ อีทึกกกกกก ฮี่ๆ”
อีทึกหัวเราะเบาๆพลางอมยิ้มก่อนที่เสียงของฮันคยองจะดังขึ้นอีกครั้ง
“หรอ...ชื่อเหมือนเพื่อนฉันเลยนะ นายน่ะ อยู่บนนั้นสบายดีรึเปล่า ไม่กลัวตกหรอ”
“ไม่เลย อยู่ตรงนี้สบายจริงๆ มีเพื่อนเยอะแยะ”
ร่างบางชี้นิ้วไปทั่วท้องฟ้าที่มีแต่ดวงดาวเต็มไปหมด
“หรอ...ให้ฉันเป็นเพื่อนนายสักคนได้มั๊ย”
“ไม่ได้หรอกกกกก แต่ถ้าเป็นอย่างอื่นน่ะได้ ~ ~ ~”
อีทึกตอบกลับไปแล้วหัวเราะชอบใจ รอคำตอบจากอีกฝ่ายแต่ฮันคยองกลับนั่งก้มหน้านิ่ง เหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง ร่างบางจึงกำลังจะตะโกนถามไปอีกครั้ง ขณะเดียวกันฮันคยองก็ตะโกนขึ้นมา
“ฉันรักนายนะ”
“O_O”
จบประโยคของร่างสูง อีทึกก็แทบจะชะงักไป เมื่อกี้อะไรนะ???
“ฉันรักนายนะ อีทึก”
ร่างสูงตะโกนอีกครั้งหนึ่งแล้วหันมามองคนข้างๆที่บัดนี้นั่งเงียบทำอะไรไม่ถูก
“ฉันรักนายนะ”
คราวนี้ฮันคยองพูดด้วยน้ำเสียงธรรมดาแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆอีกฝ่ายที่ก้มหน้านิ่ง ร่างบางรู้สึกอึ้งไปครู่ก็จู่ๆดันถูกบอกรักซะนี่ จากคนที่ตัวเองก็รักมานานแสนนาน ทำอะไรไม่ถูกจริงๆ
“ด่ะ...เดี๋ยวก่อน มัน เอ่อ...คือ”
อีทึกอึกอัก ปากสั่นไปหมดพูดอะไรไม่ออกเลย สงสัยคงต้องให้อีกฝ่ายช่วยซะแล้วล่ะ
“อ๊ะ!!”
ร้องอย่างตกใจเมื่อถูกฮันคยองดึงเข้าไปกอดแล้วประกบปากจูบอย่างรวดเร็ว ลิ้นของอีกฝ่ายสอดแทรกเข้ามาอย่างล่วงล้ำก่อนที่จะผละออกมา
“ตกลงหรือไม่ตกลง ฮะ?”
กระซิบถามเบาๆ อีกฝ่ายนั้นเหมือนถูกบังคับเพราะเมื่อร่างสูงถามจบก็ซุกหน้าเข้ากับซอกคอของร่างบางจนอีทึกต้องรีบเอียงคอหลบแล้วผลักอกคนตรงหน้าออกไป เขินนะโว้ย >O<
“อย่านะ...”
“แล้วตกลงมั๊ย”
ร่างสูงถามอีกครั้งแต่มือก็ยังไม่ปล่อยออกจากตัวของร่างบาง
“ตกลงอะไร”
อีทึกพยายามดันตัวเองออกจากการพันธนาการของคนตรงหน้าแต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ มือของอีกฝ่ายก็ไม่ยอมปล่อยเสียทีแถมยังกระชับอ้อมแขนให้แน่นกว่าเดิมอีก
“ยังจะมา...ฉันไม่อยากทำให้นายเขินนะ นายก็รู้ ว่าฉันหมายความว่าไง บอกมา ตกลงหรือไม่ตกลง”
“เขินอะไร ไม่เขินหรอก เชอะ”
ร่างบางสะบัดหน้าหนีแต่ก็ถูกคนตัวสูงดึงให้หันกลับมามองที่ตน
“ไม่เขินใช่มั๊ย...งั้นฉันพูดตรงๆเลยนะ นายรักฉันมั๊ยอีทึก”
สิ้นคำถามของฮันคยอง อีทึกก็แทบจะนิ่งค้างเป็นรูปปั้นไป ใครกันนะที่บอกว่าไม่เขิน แต่ทำไมตอนนี้ถึงหน้าแดงไปแล้วล่ะ
“เห็นมั๊ย นายก็เขิน...แล้วยังจะมาเถียง”
“เปล่าเขินซะหน่อย โอ๊ย นายน่ะพูดอะไรก็ไม่รู้ อย่ามาอำฉันนะ ไม่หลงกลซะให้ยาก”
ร่างบางพยายามเปลี่ยนเรื่องแก้ความเขินของตัวเอง จะบอกตกลงไปก็เดี๋ยวจะเขินมากกว่าเดิม ทำไงดีน้า
“ฉันพูดจริงๆ เมื่อกี้ก็จูบไปแล้วไง หรือจะให้จูบอีก เอามั๊ย”
ร่างสูงจับใบหน้าของอีทึกมาใกล้แล้วกำลังจะจูบคนตรงหน้าอีกครั้งแต่อีทึกก็รีบเขยิบตัวหนี
“ฉันรักนาย อีทึก ฉันรักนายยยยยย ฉันรักนายยยยยยยยยยยยยยย”
ฮันคยองตะโกนดังๆซ้ำไปซ้ำมาหลายครั้ง ด้วยประโยคเดิมๆว่าฉันรักนาย จนอีกทึกนั้นแทบอยากจะมุดดินหนี ไม่ไหวแล้วนะโว้ยยยยย
“ไม่ต้องพูดแล้ว รู้แล้ว ฉันรักนาย โอเคมั๊ย”
ร่างบางปิดหู แล้วตะโกนกลับไป หลับตาแน่นไม่อยากเห็นหน้าอีกฝ่าย
“ฮะ? อะไรนะ”
ฮันคยองหันมาถามอย่างเจ้าเล่ห์แล้วดึงมือของร่างบางออก แต่อีกฝ่ายไม่ยอมลืมตาขึ้นมามองเขาสักนิด
“บอกไปแล้ว ไม่ได้ยินรึไง”
อีทึกดึงมือกลับมาปิดหน้าตัวเองแล้วหันกลับไป ก็ความเขินมันทำให้เขาไม่กล้ามองหน้าฮันคยองน่ะสิ
“อยากได้ยินอีกครั้ง ชัดๆ แล้วก็มอหงน้ากันด้วย”
ร่างสูงพูดแล้วพยายามแกะมือของอีทึกออกจากใบหน้าเนียนแต่ทำอย่างไรคนตรงหน้าก็ยังไม่ยอมซะที จนกระทั่ง
“เฮ้อ...”
ร่างบางถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วปล่อยมือออก ลืมตามองหน้าอีกฝ่ายพลางเม้มปากแน่น
“ฉันรักนาย โอเค๊”
อีทึกพูดรวดเดียวแล้วกอดอกแน่น พยายามเก็บความเขินอายไว้ให้ได้มากที่สุด แต่ไม่ไหวแล้วนะ ก็ดูคนตรงหน้าตอนนี้สิ ยิ้มอยู่ได้ ....
“โอ๊ยยย...ขะ”
ยังไม่ทันได้พูดอะไร ฮันคยองก็ดึงอีทึกเข้าไปกอดแน่นแล้วกระซิบที่หูของอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา
“แค่นี้แหล่ะ”
ผละออกมาจากร่างบางแล้วหันไปตะโกนกับดาวดวงนั้นอีกครั้งนึง
“นี่ นายน่ะ ฉันไม่รักนายแล้วนะ ฉันมีคนที่ฉันรักแล้วแล้วเขาก็รักฉันด้วยยยยยย”
“ฮิๆ ใช่แล้ว”
อีทึกเองก็ตะโกนไปบ้าง ก่อนที่ฮันคยองจะหันมาหาเขาอีกครั้ง จ้องมองเข้าไปในดวงตาสวยของคนตรงหน้าแล้วค่อยๆจุมพิตร่างบางอีกครั้งด้วยความรัก....
‘อธิษฐานให้เจ้าสองคนมีความสุข แล้วเจ้าคนตัวสูง อย่าเที่ยวเล่นบอกรักดาวดวงอื่นไปทั่วนะ เค้าก็เขินเป็นเหมือนกัน รู้ไว้ด้วย’
______________________________________________________
Part 1 ChapTer 2 เจ๊ประสาทมั๊ย ??
เอาเหอะ ขำๆน่า -_-^ จบแล้ว สนุกไม่สนุกยังไงก็เม้นด้วย
แล้วอย่าลืมติดตามฟิค Zad Love ต่อไปนะ นี่คือคำสั่ง
เจ๊ไม่เคยบังคับใคร(หน้าด้านมากๆ)...
เดี๋ยวนี่รั่วบ่อย เรียกชื่อเจ๊ธรรมดาไม่ได้
เพื่อนๆต้องเรียก ยัยปาร์ค หรือ เจ๊ปาร์ค อิชั้นถึงจะหัน...
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
ไม่เข้าใจจะพิมพ์ทำไมให้เมื่อยมือ ลองติดตามดูต่อไป
ฤกษ์ดีเมื่อไหร่ จะลงคู่อื่น...กะจะลงคู่ ทึก x เจ๊ปาร์ค เหอๆๆ
ไปล่ะ ขอให้มีความสุขมาก แม้ไม่ได้อ่านฟิคเจ๊ก็ตาม
ความคิดเห็น