ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ภารกิจทำให้(แอบ)รัก
เช้าวันหนึ่ง ที่หมู่บ้านโคโนฮะ
แดดสีทองยามเช้าที่ไม่ต่างจากผมของนารูโตะสาดส่อง
เข้าไปในห้องของนารูโตะ...เหมือนจะปลุกให้พบกับใครบางคน
แอ็ด...
เสียงเปิดประตูที่เบาบางเพื่อไม่ให้รบกวนเจ้าของห้อง
ตึก...ตึก...ตึก...ตึก
เสียงฝีเท้าที่เดินเข้าไปหยุดที่ปลายเตียง ถึงแม้จะเป็นเสียงที่เบาแต่ก็สามารถ
ปลุกเจ้าของห้องให้ตื่นได้เช่นกัน
นารูโตะค่อยๆลืมตาเหลือบเห็นเสื้อสีน้ำเงินที่คุ้นเคย และเมื่อลืมตามากกว่านั้น...
"ซาสึเกะ!"
"ว่าไง...เจ้าบื้อ"
คนที่เปิดประตูเข้ามาคือซาสึเกะนั่นเอง และตอนนี้เหมือนจะมีอะไรติดมือมาด้วย
"นายมาทำไม" "มาพานายไปทำภารกิจไง"
ฟึ่บ!นารูโตะลุกออกจากเตียงพร้อมหยิบเอาเสื้อผ้าเข้าไปในห้องน้ำ และก็ไม่ลืมจะตะโกนบอกอีกคนที่ยืนอยู่
"งั้นนายรอแปปนะ" "อืม.."
....15นาทีผ่านไป....
ในห้องน้ำ...
//เฮ้ย!!ซวยละสิ ลืมผ้าเช็ดตัว// นารูโตะคิด และพยายามหาวิธี
และก็นึกได้ จริงสิ!มีซาสึเกะอยู่ข้างนอกนี้นา...
นารูโตะลงไปแช่ในอ่างน้ำ และตะโกนออกไป
"นี่!ช่วยเอาผ้าเช็ดตัวให้หน่อยสิ"
"'งั้นก็รอแปป ..... เจอแล้ว"
แอ็ด...เปิดประตูห้องน้ำเข้าไปก็เจอนารุโตะนอนแช่อยู่ในอ่างอย่างสบายใจ
ด้วยการคิดไม่ถึงว่าซาสึเกะจะเข้ามาทำให้หน้านารุโตะเริ่มแดงนิดๆ
"ขอบใจ" "รีบๆด้วยนะ เราต้องไปรับเด็กคนนนี้ที่หมู่บ้านซึนะ"
หมับ!รับกระดาษไปหนึ่ง จากมือซาสึเกะพร้อมมองดู
เป็นรูปเด็กผู้หญิงคนหนึ่งใส่ชุดยูคาตะสั้นคนหนึ่ง
ข้างล่างเขียนชื่อไว้ว่า คาระตะ มิยูเมะ
20นาทีผ่านไป ไวแต่จริง
นารูโตะและซาสึเกะก็เริ่มออกเดินทางจากหมู่บ้าน ไปประมาณ15กิโลเมตรแล้ว
ไม่นานนักก็ผ่านไป 2 วัน
และก็มาถึงยามเย็นของวันที่ 2
ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีส้มปนแดง ทั้งคู่เลยหยุดและหาที่พักผ่อน
นารูโตะอยู่คนเดียวมานาน แต่คราวนี้ต้องอยู่กับซาสึเกะเลยไม่ชินจนทำให้รู้สึกแปลกๆ
และหน้าก็เริ่มมีเลือดฝาดขึ้นมานิดๆ จนต้องอาสาไปหาของกิน
"นายก่อไฟ เดี๋ยวฉันจะไปหาปลา"
ซาสึเกะยังไม่ทันพูดอะไร นารูโตะก็รีบสาวเท้าออกไปที่ลำธาร
ณ ลำธาร
"เฮ้อ~ทำไมเราอยู่กับหมอนี่...แล้วต้องเป็นอย่างนี้ด้วยนะ"
นารูโตะนั่งมองปลาในน้ำและค่อยๆปามีดใส่ปลา ... นานๆไปก็ได้หลายตัว
จนเป็นกองเล็กๆ และเมื่อนเห็นปลาดุตัวหนึ่งอ้วนพี แต่ก็ปามีดไม่โดนซะทีนจนต้องจับด้วยมือเปล่า และก็จับได้แต่มือขวาที่ใช้จับนั้นมันถูกคลีบของปลาดุกบาดเอาทำให้เลือดไหลไม่หยุดจนต้องพอแค่นั้นแล้วเอาปลากับไปหาซาสึเกะ
เมื่อถึงที่พักแล้วนารูโตะค่อยๆเอาปลามาปักล้อมไฟเพื่อให้สุก
"กลับมาแล้วหรอ"
"อืม"
"มือนายเป็นอะไรหรือเปล่า"
"...."
นารูโตะนิ่งเงียบจนต้องยื่นมือให้ซาสึเกะดู
แต่ไม่ใช่แค่ดูแต่ซาสึเกะค่อยๆประคองมือนารูโตะ
และเอาผ้าพันแผลมาพันไว้เพื่อหยุดเลือด มือนารูโตะที่อยู่บนมือของซาสึเกะ
ทำให้รู้สึกได้ถึงไออุ่นจากมือซาสึเกะ ทำให้นารูโตะเริ่มหน้าแดง
"ขอบใจ" "อืม"
เมื่อซาสึเกะมองหน้านารูโตะที่ยิ้มให้พร้อมคำขอบคุณจึงเริ่มหน้าแดงขึ้นมา
เมื่อทั้ง2มองหน้ากันก็พากันหลบหน้าไปคนละทาง
//สงสัยงานนี้เราคง...//นารูโตะคิด
//หมอนี้มันน่า...// ซาสึเกะคิด
ทั้ง2คิดและประโยคสุดท้ายที่เหมือนกันก็คือ... // ...♥แอบรัก♥... //
แดดสีทองยามเช้าที่ไม่ต่างจากผมของนารูโตะสาดส่อง
เข้าไปในห้องของนารูโตะ...เหมือนจะปลุกให้พบกับใครบางคน
แอ็ด...
เสียงเปิดประตูที่เบาบางเพื่อไม่ให้รบกวนเจ้าของห้อง
ตึก...ตึก...ตึก...ตึก
เสียงฝีเท้าที่เดินเข้าไปหยุดที่ปลายเตียง ถึงแม้จะเป็นเสียงที่เบาแต่ก็สามารถ
ปลุกเจ้าของห้องให้ตื่นได้เช่นกัน
นารูโตะค่อยๆลืมตาเหลือบเห็นเสื้อสีน้ำเงินที่คุ้นเคย และเมื่อลืมตามากกว่านั้น...
"ซาสึเกะ!"
"ว่าไง...เจ้าบื้อ"
คนที่เปิดประตูเข้ามาคือซาสึเกะนั่นเอง และตอนนี้เหมือนจะมีอะไรติดมือมาด้วย
"นายมาทำไม" "มาพานายไปทำภารกิจไง"
ฟึ่บ!นารูโตะลุกออกจากเตียงพร้อมหยิบเอาเสื้อผ้าเข้าไปในห้องน้ำ และก็ไม่ลืมจะตะโกนบอกอีกคนที่ยืนอยู่
"งั้นนายรอแปปนะ" "อืม.."
....15นาทีผ่านไป....
ในห้องน้ำ...
//เฮ้ย!!ซวยละสิ ลืมผ้าเช็ดตัว// นารูโตะคิด และพยายามหาวิธี
และก็นึกได้ จริงสิ!มีซาสึเกะอยู่ข้างนอกนี้นา...
นารูโตะลงไปแช่ในอ่างน้ำ และตะโกนออกไป
"นี่!ช่วยเอาผ้าเช็ดตัวให้หน่อยสิ"
"'งั้นก็รอแปป ..... เจอแล้ว"
แอ็ด...เปิดประตูห้องน้ำเข้าไปก็เจอนารุโตะนอนแช่อยู่ในอ่างอย่างสบายใจ
ด้วยการคิดไม่ถึงว่าซาสึเกะจะเข้ามาทำให้หน้านารุโตะเริ่มแดงนิดๆ
"ขอบใจ" "รีบๆด้วยนะ เราต้องไปรับเด็กคนนนี้ที่หมู่บ้านซึนะ"
หมับ!รับกระดาษไปหนึ่ง จากมือซาสึเกะพร้อมมองดู
เป็นรูปเด็กผู้หญิงคนหนึ่งใส่ชุดยูคาตะสั้นคนหนึ่ง
ข้างล่างเขียนชื่อไว้ว่า คาระตะ มิยูเมะ
20นาทีผ่านไป ไวแต่จริง
นารูโตะและซาสึเกะก็เริ่มออกเดินทางจากหมู่บ้าน ไปประมาณ15กิโลเมตรแล้ว
ไม่นานนักก็ผ่านไป 2 วัน
และก็มาถึงยามเย็นของวันที่ 2
ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีส้มปนแดง ทั้งคู่เลยหยุดและหาที่พักผ่อน
นารูโตะอยู่คนเดียวมานาน แต่คราวนี้ต้องอยู่กับซาสึเกะเลยไม่ชินจนทำให้รู้สึกแปลกๆ
และหน้าก็เริ่มมีเลือดฝาดขึ้นมานิดๆ จนต้องอาสาไปหาของกิน
"นายก่อไฟ เดี๋ยวฉันจะไปหาปลา"
ซาสึเกะยังไม่ทันพูดอะไร นารูโตะก็รีบสาวเท้าออกไปที่ลำธาร
ณ ลำธาร
"เฮ้อ~ทำไมเราอยู่กับหมอนี่...แล้วต้องเป็นอย่างนี้ด้วยนะ"
นารูโตะนั่งมองปลาในน้ำและค่อยๆปามีดใส่ปลา ... นานๆไปก็ได้หลายตัว
จนเป็นกองเล็กๆ และเมื่อนเห็นปลาดุตัวหนึ่งอ้วนพี แต่ก็ปามีดไม่โดนซะทีนจนต้องจับด้วยมือเปล่า และก็จับได้แต่มือขวาที่ใช้จับนั้นมันถูกคลีบของปลาดุกบาดเอาทำให้เลือดไหลไม่หยุดจนต้องพอแค่นั้นแล้วเอาปลากับไปหาซาสึเกะ
เมื่อถึงที่พักแล้วนารูโตะค่อยๆเอาปลามาปักล้อมไฟเพื่อให้สุก
"กลับมาแล้วหรอ"
"อืม"
"มือนายเป็นอะไรหรือเปล่า"
"...."
นารูโตะนิ่งเงียบจนต้องยื่นมือให้ซาสึเกะดู
แต่ไม่ใช่แค่ดูแต่ซาสึเกะค่อยๆประคองมือนารูโตะ
และเอาผ้าพันแผลมาพันไว้เพื่อหยุดเลือด มือนารูโตะที่อยู่บนมือของซาสึเกะ
ทำให้รู้สึกได้ถึงไออุ่นจากมือซาสึเกะ ทำให้นารูโตะเริ่มหน้าแดง
"ขอบใจ" "อืม"
เมื่อซาสึเกะมองหน้านารูโตะที่ยิ้มให้พร้อมคำขอบคุณจึงเริ่มหน้าแดงขึ้นมา
เมื่อทั้ง2มองหน้ากันก็พากันหลบหน้าไปคนละทาง
//สงสัยงานนี้เราคง...//นารูโตะคิด
//หมอนี้มันน่า...// ซาสึเกะคิด
ทั้ง2คิดและประโยคสุดท้ายที่เหมือนกันก็คือ... // ...♥แอบรัก♥... //
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น