ตอนที่ 3 : # Ep. ๐๐๑ Hello ! I am Sailormoon!
Hello! I am Sailormoon!
Type Boy : ผู้ชาย...เป็นสิ่งมีชีวิตที่ลึกลับซับซ้อน แต่ขอบอก! ยังน้อยกว่าผู้หญิง!!
สามวันก่อน...
ณ ห้องสภาเชอรี่บลอสซั่ม สกูล
"บายบีไม่ไป!"
เสียงของยัยผู้หญิงผมสีชมพูแปร๋นที่แสนจะผิดกฎของโรงเรียนดังขึ้น อ่า...วันนี้ยัยนี่ใส่ชุดทหารหญิงมา อยากจะบอกว่านี่เป็นโรงเรียนและเธอเป็นนักเรียนนะยะ!
"ฉันส่งชื่อเธอไปแล้ว" ฉันตอบอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะก้มลงอ่านหนังสือเคมี-ฟิสิกส์ในมือที่ข้างในสอดไส้หนังสือการ์ตูนโคนัน ก็แหม~ ถึงจะได้เป็นประธานนักเรียนแล้วก็ไม่เห็นต้องเคร่งเครียดอะไรเลยนี่นา -.,-
"แต่บายบีไม่อยากไปนะ! บายบีอยากอยู่กับฮันนี่ >G< ทำไมฮันนี่ต้องให้บายบีหนีไปอยู่ไอ้โรงเรียนอวดรวยนั่นด้วยล่ะ บายจะอยู่ที่นี่ บายบีรักเจ้นะ TOT" ยัยบายบีเริ่มจะปล่อยโฮออกมา น่าสงสารจังแฮะ...ทำไมไอ้พวกชายชุดดำต้องมาทำร้ายชินอิจิที่รักของฉันด้วยฮะ! แต่พอกลายเป็นโคนันก็น่ารักแฮะ อ๊ากกก! (ไม่ได้สนใจยัยคนที่ร้องไห้เลย =_____=)
"นี่~! บายบีไม่ยอมนะ!! ฮันนี่ต้องสนใจบายบีสิ ไอ้ฟิสิกส์นั่นมันสำคัญกว่าบายบีตรงไหน T^T!"
สำคัญตรงที่มันมีโคนันสอดไส้อยู่ข้างในไง อ๊ะๆ นั่นเจ้าหนูโคนันเจอจอมโจรคิดส์แล้ว!!
"บายบีไม่มีทางไปแน่นอน! ถึงจะส่งชื่อไปแล้วแต่ถ้าบายบีไม่ไปเรียนก็ไม่ได้ผล!"
"บายบี! ถ้าเธอไม่ไปฉันจะฟ้องหม่ามี้ของเธอที่เกาหลี!! คิดดูดีๆ นะว่าว่าแม่เธอจะเชื่อฉันหรือเชื่อเธอ!"
ฉันบอกออกไป เหอะ! แม่ยัยนี่น่ะเชื่อฉันแน่นอน แม่ยัยบายบีนี่รักฉันยิ่งกว่าลูกตัวเองอีกแน่ะ =_____=
"ยังไงบายบีก็ไม่กลับเกาหลี บายบีจะอยู่กับเจ้พั้นช์ บายบีรักเจ้!!"
"งั้นถ้าเธอไม่ไปฉันจะส่งเธอกลับเกาหลีและจะไม่รักเธอ!"
"ยอม "
"ยอมกลับเกาหลี?"
"ยอมไปแลกเปลี่ยน TTOTT"
ฮู่ว~ เสียเวลาอ่านโคนันชะมัด L
หลังจากที่ยัยผมแปร๋นบายบีออกไปได้ไม่นานนัก ประตูก็ถูกเปิดออกมาอีกครั้ง
"ยัยบ้านั่นเป็นอะไร -_-"
อีตาแรฟเฟิลเปิดประตูเข้ามาแล้วในมือก็ถือทาโกะยากิกล่องใหญ่ขนาดบิ๊กไซส์ กลิ่นของมันช่างเย้ายวนเจ้เหลือหลาย *O*
"ได้ไปแลกเปลี่ยนกับนอฟวิสน่ะ"
"เป็นการตัดความรำคาญได้ดีเยี่ยม -_-"
เหอะ! หมอนั่นพูดแล้วก็วางกล่องทาโกะยากินั่นลงก่อนจะลากเก้าอี้มานั่งในฝั่งตรงข้ามฉัน หมอนี่หนีความรำคาญจากข้างนอกมาหลบภัยในห้องทำงานในสภาบ่อยๆ เพราะหลังจากที่แรฟเฟิลได้ครองตำแหน่งโดยการส่งชื่อคนหล่อประกวดนั่นไอ้บ้านี่ก็ดังเป็นพลุแตก ก็ชื่อแต่ละชื่อที่ส่งประกวดนั่นน่ะมีแต่คนหน้าตาดี ทั้งไฟนอล อินฟินิตี้ ลูฟส์ และบัคบันนี่ ไอ้บ้าแรฟเฟิลก็ชนะไปได้โดยวัดจากคะแนนความหล่อ ความฉลาด และความเก่ง
แต่ที่จริงต้องเป็นไฟนอลต่างหากที่ชนะ (คะแนนมากกว่าแรฟเฟิลหนึ่งคะแนน) ไอ้ลูกพี่ลูกน้องตัวดีของฉันดันหนีออกจากงานก่อนการแข่งขัน แต่ช่างเรื่องนั้นเถอะ!! ตอนนี้หมอนี่ดังจนมีกลุ่มแฟนคลับมาตามกรี๊ด ฉันล่ะหมั่นไส้!!
"ถ้าเธอกินเองไม่เป็นล่ะก็ฉันจะเอาไปให้แฟร์โร่กิน ฉันไม่ป้อนเธอเหมือนตอนกินปลาเส้นนั่นหรอกนะ"
"ฉันไม่ได้ให้นายป้อนสักหน่อย!! อย่าพูดเรื่องนี้นะ! =O=//"
"เธอไม่ให้ฉันป้อนก็จริง แต่นั่นมันอยู่ในปากฉันแล้วเธอก็เอาไปกินเฉยเลย -_-"
"นั่นมันเพราะฉันต้องการชนะหรอก!!"
"มันอยู่ในปากฉัน เธอก็ใช้ลิ้นมาตวัดมันไป เธอจูบฉันชัดๆ"
"ฉันไม่ได้จูบนาย ไอ้บ้า! จะพูดทำไม!!"
"ลิ้นเธอควานหาทั่วปากฉันเลย โอ้ไม่นะ! นั่นมันคือจูบชัดๆ เธอจูบฉันเพราะหวังจะกินขนม -_-"
ใครก็ได้เอาไอ้บ้านี่ไปที TOT// นายรู้มันว่ามันผิดบัญญัติข้อที่แปดร้อยเจ็ดสิบห้า ข้อหาที่ทำให้เจ้เขิน!
กรี๊ดดดดด!!! เจ้พั้นช์ผู้ยิ่งใหญ่อยากแปลงกายเป็นทาโกะยากิ ครอก!!
07.30 a.m. 01/07/20xx
@ St. Novice fey helm
ฉันล่ะอยากกรีดร้อง!
เกิดมาทั้งชีวิตมีครั้งนี่เป็นครั้งแรกที่ชีวิตฉันเหมือนหมดอาลัยตายอยาก! ถ้าไม่ใช่เพราะฮันนี่ยื่นคำขาดว่า
'ถ้าไม่ไปแลกเปลี่ยน ฉันจะไม่รักเธอ!'
โธ่! เอาเรื่องความรักมาขู่ คิดว่าบายบีกลัวรึไง! นั่นแหละคิดถูกแล้ว! ฉันกลัวฮันนี่ไม่รัก T^T!
ฉันชื่อบายบี และตอนนี้ฉันก็อยู่ในห้องน้ำของโรงเรียนนอฟวิสอะไรนั่นแล้ว เชอะ! ขนาดห้องน้ำยังมีทีวีเลย แถมยังเป็นทีวีพลาสมาขนาดห้าสิบนิ้วอีกต่างหาก อวดรวยชะมัด! :(
อันที่จริงฉันน่ะเป็นคนไทยแต่มีเชื้อสายเกาหลี พออายุสิบสามปีก็ต้องไปอยู่เกาหลีพึ่งจะได้กลับมาเรียนที่ไทยก็เมื่อตอนเกรด 11 นี่แหละ =__=^
ฉันกลับมาเพราะความรักที่มีต่อฟรุตพั้นช์ หรือก็คือเจ้แห่ง Cherryblossom >_<// ฉันชอบเจ้พั้นช์มาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว ถึงจะเป็นผู้หญิงด้วยกันก็จะรัก หลายๆ คนเลยลงความเห็นว่าฉันเป็นเลสเบี้ยน (ที่รักข้างเดียว U_U) แต่เอาเถอะ จะคิดยังไงก็คิดไป ยังไงก็รักฮันนี่ของฉันคนเดียว
และ ณ นาทีนี้ฉันกำลังจะคิดการณ์ปกติ (เพราะสิ่งที่ฉันจะทำต่อไปนี้มันเป็นเรื่องปกติของฉัน แต่อาจไม่ปกติสำหรับใครหลายๆ คน) นักเรียนแลกเปลี่ยนก็ต้องเป็นตัวของตัวเองใช่มั้ยล่ะ~ และตัวของตัวเองฉันต้องอย่างนี้เลย!!
ฉันจัดการถอดชุดนักเรียนของ *CB School ออกและเปลี่ยนเป็นชุด 'ที่ใครเห็นแล้วต้องรู้จัก' แน่นอนว่าชุดที่ฉันใส่นั้นจะทำให้คุณประธานโรงเรียนนี้อยากจะส่งฉันกลับซีบีแน่นอน! จากแผนกำหนดการณ์ที่ดูแล้วต้องเข้าแถวเคารพธงชาติตอนเจ็ดโมงสี่สิบห้า และพอถึงแปดโมงสิบห้านาทีก็จะแนะนำตัวนักเรียนแลกเปลี่ยนแต่ละคนหน้าแถว และแน่นอนว่าฉันจับฉลากได้คนสุดท้าย ฮี่ๆ ของดีต้องอยู่ทีหลัง
พอแต่งชุดเสร็จฉันก็หยิบเสื้อโคทตัวยาวสีขาวมาห่อตัวไว้ก่อน และอย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้ ชุดที่ฉันใส่ออพชั่นมันเยอะมาก และถ้าไม่เปลี่ยนสีผมคนอาจจะคิดว่าไม่ใช่ก็ได้ -.- อ้อ! ลืมบอกไป ผมของฉันน่ะมีสีชมพูสว่างไสว สดใสดั่งบายบี นี่คือสโลแกนความเป็นเอกลักษณ์ของฉัน เพราะนี่คือประเทศไทย...จะมีสักกี่คนเชียวที่ทำผมสีชมพูได้เหมือนยัยซากุระในนารูโตะกัน!!
1.) วิกอย่างดีสีทอง...ผ่าน
2.) เสื้อผ้าและเครื่องแต่งกาย...ผ่าน
3.) มัดแกละสองข้าง...ผ่าน
4.) และที่ขาดไม่ได้...ไม้คฑา...ยิ่งกว่าผ่าน!
เอาล่ะ! เรียบร้อย!!
ดีนะที่ถึงจะอยู่เกาหลีแต่ฉันก็บินไปญี่ปุ่นบ่อยๆ และย่านที่ฉันชื่นชอบมากที่สุดก็คือฮาราจูกุ เพราะเป็นแหล่งแฟชั่นล้ำโลก (ล้ำไปหลายล้านปีเลยล่ะ =___=) และฉันก็ชื่นชอบการคอสเพลย์มากๆ มันเป็นเหมือนศิลปะแห่งจินตนาการที่ถ่ายทอดมายังเครื่องแต่งตัว โอ๊ย!...แซ่บเวอร์!
และฉันยังไม่อยากให้ใครเห็นผมสีทองนี่เลยเอาหมวกปีกกว้างมาสวมไว้ ที่นี่คือโรงเรียนนอฟวิส โรงเรียนแห่งความรวย! แค่เสื้อโคทกับหมวกปีกมันเป็นเรื่องธรรมดามากๆ
...แต่จะไม่ธรรมดาเมื่อฉันถอดออกนั่นแหละ :)
เอาล่ะ... Let's Go!!!
"เอาล่ะค่ะน้องๆ ที่มาแลกเปลี่ยนมาเซ็นชื่อตรงนี้เลยนะคะ"
เสียงประกาศเจื้อยแจ้วของใครสักคนที่เป็นตัวประกอบ ไม่ต้องไปสนใจยัยนั่นหรอก มันไม่เด่น =____=
จึ๊กๆ
แรงสะกิดเบาๆ ที่บ่าทำให้ฉันหันไป
"บายบีก็มาแลกเปลี่ยนเหรอ? (' ' )"
เสียงนุ่มนิ่มเอ่ยถามฉัน และนั่นก็ทำให้ฉันชะงัก...
เป๊ะเลย! ผมสีน้ำตาลอ่อนดัดลอนใหญ่ๆ และใบหน้าสวยใสบวกกับนัยน์ตาที่แสนจะอยากหลับทุกเมื่อนั่น...
ยัยนี่คือพรีช! ผู้หญิงที่พั้นช์เคยช่วยชีวิตไว้ยังไงล่ะ ฉันกับพรีชก็ถือว่าสนิทกันเหมือนกันนะ พรีชเป็นผู้หญิงที่ซึนที่สุดเท่าที่ฉันรู้จักมาแต่ก็น่ารักมากๆ
...ฉันมีเพื่อนแล้วในโรงเรียนอวดรวยแบบนี้ เยส! >G<
พรีชออกไปพูดแนะนำตัวคนแรก ยัยนี่เป็นตัวแทนของโรงเรียน Zen Xenias ได้ข่าวว่าพรีชก็เป็นคนในสภาเหมือนกัน [1]*ตำแหน่งหัวหน้ากรรมการนักเรียน และฉันก็เช่นกัน...ฉันเป็นรองประธานนักเรียนของ Cherryblossom ยิ่งใหญ่ล่ะเซ่~!
คนที่สองมาจาก St.Fairy U.S. หรือนั่นก็คือโรงเรียนแห่งความชั่วร้าย! ใครที่เรียนโรงเรียนนี้บอกได้คำเดียวเลยว่านิสัยแย่มากๆ เพราะวันๆ เอาแต่ทำตัวอันธพาล หาเรื่องชกต่อยกันทุกวี่ทุกวันไม่เว้นแม้แต่วันประจำเดือนมาไม่ปกติ (เกี่ยว?) เอาเป็นว่าฉันเกลียดเด็กโรงเรียนนี้มากๆ นั่นก็เพราะว่าประธานของโรงเรียนนั้น! อีตาเรดโซน! หมอนั่นชอบฮันนี่ของฉันและฉันเกลียดมากๆ ฉันกับไอ้บ้าเรดโซนนั่นเลยไม่ถูกกัน (เธอไม่ถูกกับเขาข้างเดียวล่ะไม่ว่า : ไรเตอร์)
และเมื่อหมอนั่นพูดจบ (ลืมบอกไปว่าไอ้แฟร์รี่ยูเอสน่ะเป็นโรงเรียนชายล้วน -.-) พิธีกรก็จะแนะนำฉันเป็นคนสุดท้าย...
จับตาอ่านให้ดี! ของจริงมันนับจากนี้!!
"ขอเชิญนางสาวปลรรณ เพตรารัตติอลงกรณ์ ตัวแทนจากโรงเรียนเชอรี่บลอสซั่ม สกูล~!"
ฉันเดินขึ้นไปบนเวทีอย่างมั่นใจ ก่อนจะคว้าไมค์และสะบัดเสื้อคลุมและหมวกงี่เง่านี่ออก... และมันก็ทำให้...
"อู้วววว OoO!!!"
ชุดที่ฉันใส่มาเรียกเสียงตกใจจากนักเรียนทุกคนที่เข้าแถวอยู่ด้านหน้า
"ฮัลโล่~ ไอ แอม เซเลอร์มูน~!!!"
ฉันพูดออกไมค์ไปอย่างกล้าหาญหน้าด้านอย่างไม่อายใคร โธ่! ชุดแต่งงานก็เคยใส่ไปเรียนมาแล้ว ภาษาอะไรกับแค่ชุดเซเลอร์มูนกิ๊กก๊อกนี่ล่ะ
"คุณ!"
เสียงเรียกฉันดังมาจากด้านหน้าของเวที ไอ้คนเรียกชื่อฉันมันอยู่ด้านล่าง และหมอนั่น...
ผิวขาวใสเหมือนผิวเด็ก หน้าเนียนอย่างไม่มีที่ติ ใบหน้าได้รูปรับกับริมฝีปากและจมูกโด่งๆ นั่น... สรุปคือ หล่อมาก!
แต่ฉันสนผู้ชายซะเมื่อไหร่ล่ะ ❤
"นายเป็นใครกัน"
ฉันพูดออกไมค์ไป ตอนนี้ไม่มีใครกล้ามาขวางการเจรจาของเราสองคน ตอนนี้ฉันอยากจะเจอไอ้ประธานของโรงเรียนนี้เท่านั้น! จะได้รีบๆ เซ็นให้ฉันกลับไปยังเชอรี่บลอสซั่มโดยไว :)
"ผมคือประธานนักเรียนโรงเรียนนี้! คุณทำอะไร!!"
"ประธานโรงเรียนนี้คือนายใช่มั้ย!? ดี! ฉันคือเซเลอร์บายบี! ตัวแทนแห่งดวงจันทร์จะลงทัณฑ์แกเอง!!" ฉันพูดใส่ไมค์เสียงดังก่อนจะชี้ปลายไม้คฑาไปทางไอ้หมอนี่ เลียนแบบเซเลอร์มูนในการ์ตูนเป๊ะๆ
=[]=! ...สีหน้าทุกคน
=_=+ ...สีหน้าคุณประธาน
^G^~ ...สีหน้าฉันเองแหละ
และเมื่อฉันพูดออกไปนั้นสิ่งที่ได้รับมาคือความเงียบ...
"ลงทัณฑ์? หึๆ ได้เลยคุณบายบี ได้ลงทัณฑ์แน่ล่ะ!!!"
ไอ้ประธานนั่นพูดเสียงเหี้ยมทำลายความเงียบอันน่าขนลุกนั่น ก่อนจะกระโดดอย่างเท่ขึ้นมาบนเวทีและอุ้มฉันขึ้นไป
คนอื่นอาจมองว่านี่อาจจะเป็นเจ้าชายอุ้มเจ้าหญิงอะไรทำนองนั้น...
ฉันคือเจ้าหญิงสีชมพูที่มือทั้งสองบีบคอไอ้เวรนี่! ส่วนหมอนี่อย่าคิดว่าสุภาพบุรุษ!! มันกอดฉันแน่นๆ เพื่อที่จะให้กระดูกฉันหักเช่นกัน! เวรี่แบด โซวิคเคด!!
หลังจากประทุบสะร้ายกันทั้งสองฝ่ายจนเป็นที่น่าพอใจแล้วไอ้ประธานจิ้งหรีดวี้ดวิ่วนี่ก็จับฉันกระแทกลงกับโซฟา แล้วเดินไปนั่งเก้าอี้ตัวเองเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น โดยมีเสียงของฉันก่นด่าอยู่ตลอดเวลา
"เฮอะ! บายบี...รองประธานนักเรียนซีบีงั้นเหรอ?"
หมอนั่นพูดแล้วทำเสียงเหมือนสมเพชในลำคอ อี๋~! ไอ้ตัวตะกายตึก ไอ้ตัวหน้าธรรมเนียบ ไอ้ตัวลากไก่ลงไปกินในน้ำ!!
"ถ้าใช่แล้วจะทำไม"
"ก็ไม่ทำไมหรอกนะ ผมก็แค่มีความรู้สึกว่าที่คุณแต่งตัวเป็นคนบ้ามาเรียกชื่อผมอยู่หน้าแถวนั่นน่ะ เค้าเรียกว่าเรียกร้องความสนใจรึเปล่า? เพราะผมออกจะหน้าตาดีและมีฐานะ ผู้หญิงทั้งหลายก็อยากเข้ามาจับกันทั้งนั้น ถึงผมจะไม่เคยมีแฟนแต่ผมก็พอรู้... คุณชอบผมถึงพยายามทำให้ผมสนใจใช่มั้ยล่ะ J"
เฮือก =[]=!! มะ...ไม่เคยเลย! ชีวิตนี้ไม่เคยเห็นใครหลงตัวเองเท่าไอ้หมอนี่มาก่อน มันทำให้ฉัน...
"เฮ้อ~ ผมลืมแนะนำตัวไปได้ไงนะ ผมชื่อเฮกเซน เป็นประธานโรงเรียนนอฟวิส...คุณก็รู้~"
มันทำให้ฉันอยาก...
"กร๊ากกกกกกกกกก!! โอ๊ยๆ ก๊ากๆๆๆๆๆๆ โอ๊ยตายแล้ว ขำจนปวดท้องเลยแฮะ ฮ่าๆๆๆ ก๊ากๆๆๆ!" โอ๊ยๆ ขำจนน้ำหูน้ำตาไหลเลยอ่ะ ฮ่าๆ ไอ้หมอนี่หลงตัวเองจนน่ากลัว
"คุณหัวเราะอะไรน่ะ -*-" ไอ้ประธานพูดขึ้นมาพร้อมยังขมวดคิ้วเป็นดอกจัน หึๆ ไอ้บ้านี่ช่าง...
"ก็ฉันขำนายไงล่ะ ฮ่าๆ ชีวิตฉันไม่เคยเจอผู้ชายที่หลงตัวเองเท่านายมาก่อนเลย ตอนอยู่เกาหลีนะผู้ชายที่หน้าหล่อกว่านายยังไม่หลงตัวเองเท่านี้เลย ฮ่าๆ นายทำให้ฉันอยากก๊าก"
ฉันเดินเข้าไปใกล้ๆ หมอนั่นก่อนจะลูบหัวเหมือนเด็กน้อย และวินาทีต่อมาไอ้บ้านี่ก็ปัดมือฉันออก อะ...ไอ้ชั่ว!! =O=+
"แล้วคุณทำอย่างนั้นทำไม"
นี่แหละที่ฉันเป็นสิ่งที่ฉันต้องการให้นายถาม!
"ฉันต้องการให้นายเซ็นชื่อให้ฉันกลับไปอยู่ซีบีเหมือนเดิม! ฉันรู้ว่าแค่นายเซ็นชื่อเท่านั้นฉันก็จะได้กลับไปอยู่ที่นั่นต่อ"
"คุณไม่ได้หลงรักผมหรอกเหรอ -_-?"
เอ๊ะ! ไอ้นี่
"นี่นายจะบ้าเหรอ ฉันพึ่งจะเคยเห็นหน้านายด้วยซ้ำ ไอ้คนที่ขึ้นมาบนเวทีแล้วก็อุ้มฉัน ไม่อุ้มธรรมดาแถมยังบีบแขนบีบคอฉันอีก ใครจะไปชอบลงล่ะ! อีกอย่างฉันก็มีคนที่ฉันชอบอยู่ในใจแล้วด้วย มันเป็นไปได้ยากที่จะไปรักนายนะ และฉันก็รักเธอคนนั้นมากๆ ด้วย!"
ฉันพูดรัวใส่ ก่อนจะพรรณนาถึงความรักของฉันกับฮันนี่
"เธอคนนั้น?...คุณเป็นเลสเบี้ยนหรอกหรือเนี่ย~ ว่าแต่ 'เธอคนนั้น' ที่ว่าน่ะ ใครกัน J"
"ฉันว่านายรู้จักเธอแน่ๆ"
"..."
"ประธานนักเรียนแห่ง Cherryblossom School ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ได้ชื่อว่าองค์ราชินีแห่งสี่จตุรเทพ เจ้ที่ทุกคนเรียก และเธอคนนั้นคือฟรุตพั้นช์! ผู้หญิงที่ฉันหลงรักยังไงล่ะ!!"
"เวลาแห่งความสนุกมันนับต่อจากนี้ J"
- อ่านมาถึงตอนนีแล้วเป็นไงบ้างคะ >< ? ชอบบายบีกันรึยัง~ ถ้าชอบล่ะก็กดโหวตกดเม้นเยอะๆ
- ตอนต่อไปทั้งบายบีและคุณประธานสุดชั่วของเราจะไปอะโล่ฮ่า ! กันในห้อง =[]= ติดตามด้วยนะจ๊ะ !
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
อ๋อยยยยยย รีดเดอร์อกหัก -..-
ตามๆๆๆ >.<
เจ้คือที่หนึ่งในด้วยใจเสมอ หุหุ
แต่คาดว่ามันจะไม่ราบรื่นซะแล้วสิ ...จริงไม๊พ่อคนหลงตัวเอง