ความรักของสาวทอม กับนายนักบวชหน้าตาย (หัวขโมยแห่งบารามอส)

ลำดับตอนที่ #4 : เปิดเทอม

*บทที่ 4 เปิดเทอม*

                เช้าวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันรกของโรงเรียนพระราชา เด็กๆที่สอบผ่าน จะมารวมตัวกันเพื่อคัดเลือกหอนอน ทำความรู้จักกับเพื่อนๆในหอ และทำความรู้จักกับคุณครูท่านต่างๆที่จะมาสอน

***********************************

                แองจี้เดินมาพร้อมกับสัมภาระ เธอเดินมาจนถึงกำแพงโรงเรียน ที่สูงเกินกว่าที่จะเรียกว่า "รั้ว" ของโรงเรียน ที่ซุ้มประตูทางเข้าทั้ง 2 ด้านปักธงสีม่วงลายดาบ คทา มงกุฎ และแหวนซึ่งเป็นธงประจำโรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์ก และรายล้อมไปด้วยธงประจำหอพักของโรงเรียนพระราชาเต็มพืดไปหมด เธอรวบรวมความกล้าและสติทั้งหมด ท่องออกไปเบาๆว่า "ป้อมอัศวิน ป้อมอัศวิน ป้อมอัศวิน" แล้วเธอก็ก้าวผ่านซุ้มประตูเข้าไป

                ภายในกำแพงโรงเรียนมีอาคารเรียนที่ใหญ่แล้มีลักษณะต่างๆราวกับปราสาท ด้านหน้าของปราสาทมีลานหน้าปราสาท ที่บัดนี้คลาคล่ำไปด้วยเหล่านักเรียนใหม่ ทั้งที่คัดหอพักแล้ว และที่ยังไม่ได้คัดเลือกหอพัก ตรงหน้าปราสาทมีนักเรียนเข้าแถวแบ่งเป็น 4 กลุ่มใหญ่ๆ โดยเธอสันนิษฐานว่าน่าจะเป็นเหล่านักเรียนใหม่ที่แบ่งเป็นกลุ่มตามหอพักทั้งสี่  แองจี้กวาดสายตาดูอย่างตื่นเต้น กลุ่มแรกมีปรินซ์โรเวนอยู่หน้าสุด วันนี้ผมของเขาปลิวไสว เขาแต่งชุดสีน้ำเงินที่ขลิบด้วยทอง สวมผ้าคลุมสีแดงขลิบทองลงอักขระที่ชายผ้าทุกๆด้าน ที่ปกเสื้อติดดาวสีทองอีก 1 ดวง เมื่อมองผาดๆดูราวกับว่าเป็นแม่ทัพออกศึกเลยทีเดียว!!

'ท่านโรเวนเท่ที่สุด' >////< แองจี้เริ่มอายแล้วล่ะสิ!!

 ถัดจากที่ปรินซ์โรเวนยืนอยู่เยื้องไปทางด้านหลังก็มีคนถือธงสีแดงลายดาบ อันเป็นสัญลักษณ์ของป้อมอัศวิน ซึ่งคนๆนั้นนั่งอยู่บนหลังมังกรเพลิงตัวมหึมา ดูเปี่ยมไปด้วยอำนาจและพละกำลัง

กลุ่มถัดมาก็มี ปรินซ์โรม โอดิซซี่ เจ้าชายแห่งอาณาจักรโรมัน ผู้ซึ่งมีพละกำลังผิดมนุษย์นั่นเอง  วันนี้เขาอยู่ในชุดนักเรียนเต็มยศ ทำให้ร่างนั้นยิ่งเปี่ยมไปด้วยพละกำลัง หัวหน้าแผ่นดินประชาชนท่านนี้ช่างดูน่าเกรงขามเสียนี่กระไร ด้านหลังท่านโรมผู้นี้ยังมีบุรุษผู้หนึ่งนั่งถือธงสีดำลายแหวนอยู่บนหลังของฟีนิกซ์

กลุ่มที่สามมีปรินซ์อาเธอร์ เลโอนาท บริสตั้น เจ้าชายแห่งซาเรส วันนี้แต่งตัวคล้ายๆกับปรินซ์โรเวน ผิดกันก็แต่ผ้าคลุมของปรินซ์อาเธอร์เป็นสีน้ำเงินเข้มอมดำเท่านั้น แลดูคล้ายนักรบโบราณผู้บ้าเลือด ด้านหลังปรินซ์อาเธอร์นั้นมีอีกบุรุษร่างกายกำยำถือธงสีน้ำเงินลายมงกุฎ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของปราสาทขุนนางเด่นอยู่บนหลังกริฟฟินสีทอง ซึ่งส่งเสียงร้องคำรามอยู่เป็นระยะๆ

และกลุ่มสุดท้าย ซึ่งมีเจ้าหญิงวีชา โนเอล เจ้าหญิงแห่งสโนว์แลนด์ ยืนเด่นอยู่ด้านหน้าของแถว ในวันนี้เธอแต่งกายด้วยชุดที่วิจิตรกว่าวันก่อนมาก ที่กระดุมเสื้อก็ประดับด้วยเพชรและอัญมณีมากมาย  ด้านหลังเธอก็มีหญิงงามคนหนึ่งถือธงสีขาวลายคทา ซึ่งเหมือนกับจะพลิ้วไสวไปด้วยเวทมนตร์มากกว่าแรงลม ซึ่งผู้หญิงคนนั้นนั่งอยู่บนหลังสฟิงซ์ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความรอบรู้

          ทางด้านซ้ายของปราสาทเป็นคอกสัตว์ แลเห็นเป็นทางเดิน และตอนนี้เธอคงจะต้องเดินไปที่นั่นเพื่อจะเอามังกรไฟของเธอไปเก็บที่คอก เธอนำสัมภาระกองไว้รวมกับของคนอื่นๆที่ด้านหลังกำแพง โดยมีรุ่นพี่ที่เป็นอาสาสมัครเป็นคนแนะนำ แล้วเธอก็เดินเข้าไปหาเมื่อเลโมธีขานชื่อของเธอ

"แองเจลิน่า โรมานอฟ เดอะ วิทช์ ออฟ วิทช์สินะ ขอแสดงความยินดีด้วย เธอได้อยู่ป้อมอัศวิน" เลโมธีบอกด้วยท่าทางยิ้มแย้มอันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของเขาเท่านั้น

"ไชโย! ขอบคุณค่ะ ท่านเลโมธี"^-^!เธอดีใจจนแทบจะหอมแก้มเลโมธีทีเดียว

"เอ้า กัส โทนีย่า เดอะ พรีสท์ ออฟ กิลดิเรก เธอก็อยู่ป้อมอัศวินเหมือนกัน ไปด้วยกันเลยสิ"

"ครับ"

เธอรีบหันขวับไปทางต้นเสียง ซึ่งดังมาจากข้างหลังของเธอ ก็ปรากฏร่างๆหนึ่งซึ่งบัดนี้อยู่เยื้องไปทางด้านหลังเธอไม่เกินครึ่งก้าว และกำลังปั้นยิ้มมาทางเธอ

"ป๊ะ ไปกันเถอะ" เขาชวนเธอพร้อมกับเดินออกไป แล้วเธอล่ะ ทำไงได้ ก็ต้องเดินตามน่ะสิ!

ทั้งคู่เดินไปถึงหน้าปรินซ์โรเวน กัสก็ถามปรินซ์โรเวนว่า

"ป้อมอัศวิน ใช่ไหมครับ" โรเวนพยักหน้า ผายมือไปทางด้านหลังพร้อมกับหมุนตัวอย่างสง่างาม

"ใช่แล้ว แล้วพวกเธอไปเข้าแถวทางด้านหลังได้เลย"

ทั้งสองก็เดินเข้าไปในแถวของป้อมอัศวินและไม่พูดอะไรกันอีก

                ภายหลังจากที่เลโมธีคัดเด็กเข้าหอพักเสร็จก็เป็นตาของพวกสภาสูงออกมาพูดหน้าแถว และก็จบลงด้วยรอยยิ้มของทุกคนจากคำพูดปิดท้ายของเลโมธี จากนั้นหัวหน้า (ผู้คุมหน้าแถว) ก็พาเด็กของตนไปที่หอของตัวเองและปรับตัวให้เข้ากับเพื่อนใหม่

                โรเวนและนักเรียนชั้นที่เป็น "รุ่นพี่" อีกประมาณ 4 คน ก็พานักเรียนใหม่มาถึงหอพักของ "ป้อมอัศวิน" โรเวนก็ออกมาเบื้องหน้าพูดว่า

"จากห้องโถงรวมจะแยกไปเจอกับห้องนั่งเล่นรวมของป้อมอัศวิน และก็จะเป็นหอนอนในชั้นบน ส่วนชั้นล่างจะเป็น 'ลานตะวัน' ลายตะวันจะเป็นที่ๆให้พวกเธอทำกิจกรรมยามว่าง ซึ่งลานตะวันนี้ก็จะเป็นพื้อนที่ๆใช้จัดงานอื่นๆเช่น วันเกิดคนในป้อม หรือวันสำคัญต่างๆเพื่อไม่ให้ชาวป้อมเบื่อในการที่ต้องอยู่ในหอนี้นานๆ…" เสียงปรินซ์จากเจมิไนดังกังวานไปทั่วทั้งห้องนั่งเล่นของป้อม ราวกับพูดออกมาจากโทรโข่งเลยทีเดียว

                "...และต่อจากนี้เราจะมาทำการแข่งขันเลือกห้องนอน 3 อันดับแรกจะได้อยู่ห้อง 1  ซึ่งเป็นห้องของหัวหน้า และแน่ล่ะ มันย่อมดีกว่าป้อมอื่นๆอยู่แล้ว และอันดับต่อๆมาก็จะได้ลำดับห้องต่ำลงมาเรื่อยๆ แต่ถ้าผลออกมาแล้วไม่พอใจห้องของตนก็สามารถไปท้าสู้เพื่อแย่งห้องได้ ฉะนั้น ใครที่อยู่ห้อง 1 หรือห้องลำดับต้นๆก็ต้องเปิดรับแขกจากห้องอื่นที่มาท้าแย่งห้องด้วย ฉะนั้น สู้ให้ได้ และป้องกันห้องให้ดี" รุ่นพี่คนหนึ่งใน 4 คนพูดขึ้น

"เอ่อ แล้วพวกผู้หญิงล่ะครับ จะเอายังไง" เด็กผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้น

"ก็ ช่วยไม่ได้อ่ะนะ อยากหลงเข้ามาเอง ก็คงจะต้องอยู่ตามระเบียบก่อน แต่ถ้ามีเรื่องก็คงจะเอามารวมห้องเดียวกัน"เสียงรุ่นพี่อีกคนพูด สาวๆที่หลงติดมาทำหน้าเหวอ!!

'แล้วเราจะเอายังไงวะเนี่ย' พวกผู้หญิงคิดอย่างร้อนรน

"ถ้าอย่างงั้น เริ่มการประลองได้" ปรินซ์โรเวนพูดขึ้น

~~~~~~~~15นาทีต่อมา~~~~~~~~~

                การประลองจบลงแล้ว รานพี่โรเวนกับรุ่นพี่คนอื่นๆก็ประกาศรายชื่อนักเรียนที่ได้อยู่ห้องต่างๆ

ห้อง 1      เฟริน เดอเบอโรว์ เดอะ ทีฟ ออฟ บารามอส , คาโล วาเนบลี เดอะ ปรินซ์ ออฟ คาโนวาล   , คิลมัส ฟีลมัส เดอะ คิลเลอร์ ออฟ ซาเรส

ห้อง 2      โร เซวาเรส เดอะ เบ็กการ์ ออฟ ทริสทอร์ , ซอร์โร วันวิล เดอะ ซอร์ดแมน ออฟ แกรนด์ไลน์ , มาทิลด้า ซิลเวอร์ เดอะ ปรินเซส ออฟ อเมซอน

ห้อง 3      กัส โทนีย่า เดอะ พรีสท์ ออฟ กิลดิเรก , แองเจลีน่า โรมานอฟ เดอะ วิชท์ ออฟ วิชท์ , ซีบิล สเวน เดอะ พรีสท์ ออฟ บารามอส        

ห้อง 4      เรนอน ธีน็อท เดอะ ปรินเซส ออฟ คาโนวาล , ครี๊ด ธันเดอร์ เดอะ วอริเออร์ ออฟ ไนล์ , เดท ไฟเออร์ เดอะ วอริเออร์ ออฟ ซาเรส

ห้อง 5      เจค สวอน เดอะ ไพเรท ออฟ ไนล์ ,  เอ็ดเวิร์ด ลอเรนโซ่ เดอะ พรีสท์ ออฟ กิลดิเรก , ทิวดอร์ ซานคีเยฟ เดอะ ปรินซ์ ออฟ วิทช์

ห้อง 6      โคลว์ อาร์มสตรอง เดอะ บิชอป ออฟ กิลดิเรก ,  อาชูร่า เอพริล เดอะ ปรินซ์ ออฟ ซาเรส , นิกส์ พรินส์วิล เดอะมิวสิคเชี่ยน ออฟ เอเธนส์

'นี่เราได้อยู่ห้องเดียวกับนายพรีสท์หน้าตายนี่ด้วยเหรอ แต่คงไม่เป็นไรมากหรอกน่า นายนักบวชหน้าหวานนั่นด็อยู่กะเรานี่ เฮ้อ จำใจทนหน่อยละกัน' เธอคิดแล้วก็จำใจเอาของเข้าห้องไป

                ภายในห้องมี 3 เตียง ด้านริมห้อง ซ้าย-ขวา ข้างละ 1 เตียง และตรงกลางอีก 1 เตียง ทุกเตียงมีตู้ไม้เก่าคร่ำคร่าอยู่ด้วย แองจี้เลือกเอาเตียงด้านซ้ายมือ เธอวางของลง และล้มตัวลงนอน

'เตียงนี่นอนสบายดีแฮะ' เธอคิด

เธอนอนต่อได้ซักพักก็มีคนเข้ามา ทั้งสองคนเดินเข้ามาทำหน้าเหวอทันที !

"เอ่อ ไม่ได้กั้นห้องหรอ" กัสพูด กลืนความรู้สึกบางอย่างลงคอ

"นั่นสิครับ แล้วคุณแองจี้นอนริมคงไม่ดีมั้งครับ ผมว่า คุณแองจี้นอนตรงกลางเถอะครับ"ซีบิลเสริมขึ้นมา

"ไม่เอา ฉันจะนอนนี่ แล้วพวกเธอก็คิดว่าฉันเป็นผู้ชายคนหนึ่งละกัน อย่าห่วงนักเลยน่า" แองจี้นอนในท่าเดิม

"ไม่ได้นะครับ ต้องนอนตรงกลาง เกิดมีอะไรขึ้นมาพวกผมจะได้ช่วยสะดวกนะครับ"

"ไม่เอา ไม่รู้ ไม่สน" แองจี้นอนกอดอกตัวเองแน่น

"ถ้าเธอไม่ลุกแล้วไปนอนตรงกลาง ฉันคงจะต้องอุ้มเธอไปเองแล้วล่ะ" กัสพูดขึ้นบ้าง ยิ้มเจ้าเล่ห์ (อีกแล้ว)

( -_-)(-_- )( -_-)(-_- )แองจี้ส่ายหน้าอย่างรุนแรง แล้วลุกไปที่เตียงตรงกลางอย่างหมดอารมณ์ นั่งหน้าบูดอยู่บนเตียง ซีบิลกับกัสช่วยยกสัมภาระของเธอมาให้ที่ปลายเตียง แองจี้ก็ยังนั่งหน้าบูดอยู่อย่างนั้น ฝ่าย 2 ชายก็เดินมาตรงที่ว่างริมผนัง จัดเก็บสัมภาระเข้าตู้

"ฉันว่าลงไปข้างล่างเถอะ คนอื่นเขาคงจะลงไปกันหมดแล้วมั๊ง" กัสเปรยพร้อมกับลุกขึ้นเดินออกไป

"ไปกันเถอะครับคุณแองจี้ เดี๋ยวจะสายนะครับ" ซีบิลพูดพลางตบไหล่เพื่อนสาวเบาๆ แล้วเดินออกไป

"เฮ้อ คงจะต้องนอนตรงนี้จริงๆแล้วมั๊ง" เธอพูดกับตัวเองแล้วก็เดินลงไปที่ลานตะวัน



นี่ รูปเฮียร์ laurenz dorn เท่มั่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


เด๋วนี้คงมาอัฟช้าหน่อยนะจ๊ะ เพราะตอนนี้กำลังอ่านหนังสือเตรียมตัวจะสอบเข้าจ๊ะ