ด้วยแรงรัก และ ใจที่ภักดี

ลำดับตอนที่ #6 : เลี้ยงรับเสด็จพระองค์ชาย

เมื่อถึงเวลาตามกำหนดการณ์แขกเหรื่อมากับคับคั่ง องค์ชายเสด็จดำเนินลงมาอย่างสง่างาม ใบหน้าระบายด้วยรอยยิ้ม ทรงทักทายเชื้อพระวงศ์ต่างๆอย่างสนิทสนม ดนตรีบรรเลงเพลงไพเราะเสนาะหูยิ่งนัก บรรยากาศอบอวลไปด้วยความสุข การแสดงรำอวยพร รำถวายพระพรต่างๆถูกจัดออกมาแสดงไม่ขาดสาย

‘องค์ชายรังสิมันต์ เป็นหนุ่มใหญ่แล้วแต่นิสัยยังขี้เล่นเหมือนสมัยทรงพระเยาว์อยู่เทียว’ เสด็จพระองค์หญิงจิตรามาศ พระปิตุจฉารับสั่งแก่องค์ชายรังสิมันต์ เมื่อเข้ามาถวายพระพรแก่พระองค์

‘มิได้ กระหม่อม เสด็จอาทรงเหมือนเดิม ยังทรงพระศิริโฉมงดงามเช่นเดิมกระหม่อม’ องค์ชายตรัสพลางยิ้มให้พระปิตุจฉา

พระองค์หญิงจิตรามาศทรงแย้มสรวลอย่างเอ็นดู (คำว่าเอ็นดูจริงๆตามราชาศัพท์ต้องใช้คำว่า โปรด แต่ถ้าคำว่าโปรด ประโยคมันจะไม่ได้ความหมายตามที่ต้องการ เลยขอทับศัพท์เป็นเอ็นดูนะคะ)

เสด็จพระองค์หญิงจิตรามาศ พระปิตุจฉา พระขนิษฐาแห่งองค์สมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พระราชบิดาแห่งพระองค์หญิงพรรณพิลาศ และ องค์ชายรังสิมันต์ ซึ่งบัดนี้ถือได้ว่าเป็นพระญาติที่สนิท ใกล้ชิดที่สุดที่เหลืออยู่แล้วนั่นเอง

องค์ชายเสด็จไปทรงทักทายเหล่าเครือญาติ แล้วไปจบลงกลุ่มเชื้อพระวงศ์หนุ่มวัยใกล้เคียงกัน ทรงรับสั่งพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งอาหารเริ่มทยอยจัดเรียงออกมาเสริฟยังโต๊ะอาหารนั่นเอง

อาหารตกแต่งอย่างวิจิตร ไม่ว่าจะเป็นผลไม้แกะสลัก ผักเครื่องเคียง ผักประดับจานต่างๆ ล้วนงดงามอย่างหาที่ติมิได้ ทั้งยังส่งกลิ่นหอมโชยมาแต่ไกล เหล่าแขกเหรื่อต่างชื่นชมเป็นเสียงเดียวกัน

‘นอกจากภายนอกจะงดงามแล้ว รสชาติยังอร่อยเป็นที่สุดเทียวเพคะเสด็จป้า ‘ ท่านหญิงพิจิตรากล่าว

‘อืม เป็นจริงดังหลานว่า รสชาติดีเทียวล่ะ’ พระองค์หญิงจิตรมาศตรัสหลังจากชิมน้ำซุปในสตูเนื้อ

‘เสด็จพี่หญิงพรรณพิลาศมีต้นครัวชั้นเลิศซ่อนไว้ที่ตำหนักไม่รับสั่งบอกเราเลย ไม่เช่นนั้นเราจะได้เสด็จมาเสวย ชิมฝีมือต้นครัวที่ตำหนักนี้บ่อยๆ จริงไหมเพคะเสด็จป้า’ ท่านหญิงพิจิตรากล่าวปนสรวลเบาๆ

‘พี่ก็มิได้ปิดบังอันใด ต้นครัวของที่นี่ก็มีอยู่หลายคน แต่คนที่ดูแลวันนี้ ก็แม่อนงค์ ลูกสาวเจ้าคุณบันลือศิลป์นั่นเอง หล่อนเก่งเรื่องความสวยงามยิ่งนัก แถมรสมือยังไม่เป็นรองใคร วันหลังเสด็จมาลองเสวยอาหารฝรั่งบ้างก็ยังมีนะเพคะเสด็จอา’ องค์หญิงพรรณพิลาศตรัส

ท่านหญิงพิจิตราหรือ หม่อมหลวงพิจิตรา ธิดาแห่งสมเด็จองค์ชายปริมากรณ์ พระโอรสแห่งพระองค์หญิงจิตรมาศ ที่อภิเษกกับสามัญชน ทำให้ท่านหญิงพิจิตรามีศักดิ์เป็นแค่หม่อมหลวง แต่ด้วยเป็นพระนัดดาเพียงคนเดียวของพระองค์หญิงจิตรมาศ และ ด้วยอุปนิสัยช่างพูดช่างเจรจา พระอัยกะจึงได้เลี้ยงดูมาดุจเชื้อพระวงศ์ชั้นสูงเช่นกัน

งานเลี้ยงดำเนินต่อไปอย่างชื่นมื่น จนกระทั่งแขกคนสุดท้ายกลับไปแล้ว ข้าหลวง และ บ่าวไพร่ขึ้นมาเก็บกวาดพระตำหนักกันอย่างขะมักเขม้น และ ทยอยกันไปพักผ่อนหลังจากจัดการเรียบร้อย

อนงค์ ดูแลเรื่องอาหารอย่างพิถีพิถัน อยู่ในโรงครัวตั้งแต่เช้า ยันงานเลิก ตรวจตรา กำกับดูแลทุกอย่างให้สมดังพระประสงค์ของเสด็จพระองค์หญิงมิให้ขาด และ อาหารทุกจากที่ออกไปก็เป็นไปตามที่เธอต้องการทุกอย่าง ครั้งงานเสร็จ อนงค์เหนื่อยสายตัวแทบขาด ขอตัวกลับไปพักผ่อนเมื่ออาหารจานสุดท้ายถูกยกไปเสริฟบนพระตำหนักแล้วนั่นเอง คืนนี้หล่อนคงหลับลงได้โดยที่ไม่ต้องคิดถึงคนนอกวัง อย่างคืนที่แล้วๆมา