ด้วยแรงรัก และ ใจที่ภักดี

ลำดับตอนที่ #5 : องค์ชายรังสิมันต์

บรรยากาศภายในพระตำหนักบงกชแก้ว เต็มไปด้วยความครึกครื้น ผู้คนจากภายนอกและภายในเข้ามาช่วยกันจัดเตรียมงานเลี้ยงต้อนรับเสด็จพระองค์ชายกันยกใหญ่ ห้องบรรทมที่เคยปิด ถูกเปิดออกมาปัดกวาดเช็ดถูเป็นการใหญ่ ทุกซอกทุกมุมในพระตำหนักถูกตกแต่งเสียใหม่ให้ดูทันสมัย สว่างไสวน่ามองมากยิ่งขึ้น

อีกสองวันแล้วสินะ สมเด็จองค์ชายจะเสด็จกลับมา ทุกอย่างที่ตระเตรียมไว้ใกล้จะเสร็จสิ้น และ เป็นไปตามพระสงค์ของเสด็จพระองค์หญิงทุกประการ

‘เหนื่อยเอาเรื่องเหมือนกันนะแม่วาด ต้องขอบใจพวกหล่อนทุกคนที่ช่วยเหลือกันอย่างขะมักเขม้น เสร็จงานนี้ฉันจะประทานรางวัลให้ทุกคนเลยเชียว’ เสด็จพระองค์หญิงกล่าวระหว่างเดินตรวจตราความเรียบร้อยของการเตรียมการ

‘มิได้กระหม่อม พวกหม่อมฉันทำตามหน้าที่ เรื่องรางวัลมิได้หวังหรืออยากได้แต่อย่างใด เพคะ’ แม่วาดกล่าวอย่างจริงใจ

‘จ้า ฉันรู้ว่าพวกหล่อนทำด้วยความจริงใจกันทุกคน เอาไว้ฉันจะเป็นคนจัดการเอง’ เสด็จพระองค์ตรัสปนทรงสรวลเบาๆ

‘เพคะ’ แม่วาดตอบเบาๆ

เมื่อเสร็จจากตรวจตราแล้ว ณ ที่ประทับยามบ่าย แม่วาดเรียกนางข้าหลวงทุกคนมาเข้าเฝ้าเพื่อแจ้งพระสงค์เรื่องเตรียมงานในแต่ละส่วน

‘แม่วาด เราอยากให้หล่อนดูแลที่หน้างาน ดูแลทุกอย่างที่หน้างาน โดยมีข้าหลวงอีกสักสามสี่คนเป็นลูกมือนะ เอาแม่ปิ่น กับ แม่สะอาดแล้วกัน’ เสด็จพระองค์หญิงตรัสสั่ง

‘เพคะ’ แม่วาดรับคำพร้อมปรายตาไปพยักหน้าให้สองสาวที่ถูกกล่าวชื่อ

‘แม่อนงค์ หล่อนเก่งเรื่องอาหาร ฉันฝากหล่อนดูแลเรื่องในครัว อย่าให้ขาด ทั้งเรื่องรสชาติ ความสะอาด และ เรื่องของเวลาด้วยนะ’ เสด็จพระองค์หญิงตรัสกำชับ

‘เพคะ’ แม่อนงค์รับคำ

‘แม่ทองใบ หล่อนก็ช่วยแม่วาดดูเรื่องการแสดง และ เรื่องดนตรี’ เสด็จพระองค์หญิงตรัส

‘เพคะ’ แม่ทองใบรับคำ

‘เอ…. ยังเหลือเรื่องอะไรที่ต้องจัดการอีกกันนะ เยอะไปหมดเลย’ เสด็จพระองค์หญิงตรัสอย่างกังวล

‘เสด็จ อย่าทรงวิตกเลยเพคะ ที่เหลือพวกกระหม่อมจัดการเองเพคะ เท่าที่พระองค์หญิงทรงเตรียมการนี่ก็ครบทุกประการแล้วเพคะ’ แม่วาดกล่าวเมื่อเห็นเสด็จพระองค์หญิงทรงกังวลพระทัย

เช้าวันงานทุกอย่างดูวุ่นวาย แต่ทั้งหมดก็อยู่ในความควบคุม พระตำหนักดูมีชีวิตชีวายิ่งนัก บริเวณภายนอกต้นไม้ถูกตกแต่งสวยงาม สีเขียวขจี รูปทรงเหมาะสมไม่ว่าจะต้นเล็กหรือต้นใหญ่ ถูกตัดแต่งน่ายลยิ่งนัก ภายในพระตำหนักก็ถูกตกแต่งอย่างวิจิตร ระย้าอุบะดอกไม้นานาพรรณถูกจับร้อยเป็นม่านแขวนไว้ทุกบานประตูและหน้าต่างทุกบานอย่างสวยงาม ผ้าแพรพรรณหลากสีสัน ถูกนำมาประดับตามบันไดทุกส่วนตั้งแต่หน้าประตูด้านนอก เลยเข้ามาถึงประตูขึ้นห้องบรรทม โต๊ะ เก้าอี้ถูกวางจัดเรียงไว้ที่โต๊ะเสวย มีการจัดเวทีการแสดงเล็กๆที่ด้านหน้าของห้องโถงกลางพระตำหนัก

ตกบ่าย วงดนตรีทั้งเครื่องสาย เครื่องเป่า และ เครื่องตี กำลังจัดแจงเตรียมการซ้อมอย่างกึกก้อง ส่งผลให้บรรยากาศครึกครื้นขึ้นไปอีก

แม่วาดเดินตรวจตรา สั่งการความเรียบร้อยอยู่ที่ห้องอาหาร ดูบ่าวไพร่จัดข้าวของจานชามต่างๆ ให้นำออกมาเรียงอย่างสวยงาม จานเคลือบเบญจรงค์ชุดพิเศษ ลายพิจิตรงดงาม สีแดงสดสลับทองชุดนี้ นานๆจะได้นำออกมารับแขก ครั้งสุดท้ายก็ตั้งแต่สมัยพระมารดายังทรงมีพระชนม์อยู่นั่นล่ะ ที่ใช้รับแขกเชื้อพระวงศ์พิธีหมั้นของเสด็จพระองค์หญิง

‘นี่หล่อน หันแจกันกลางโต๊ะนั่นให้เยื้องไปทางขวาอีกนิดสิ ฉันว่ามันเบี้ยวไปทางซ้ายอยู่นา’ แม่วาดสั่งการบ่าวคนหนึ่ง

‘อืม เอาล่ะ ดีแล้ว ขอบใจ ไปจัดจานให้เรียบร้อยต่อไป’ หล่อนพูดพลางเดินไปตรวจความเรียบร้อยส่วนอื่นๆ เพราะใกล้จะถึงเวลาที่แขกเหรื่อ เชื้อพระวงศ์ต่างๆจะเสด็จมากันแล้ว

ทุกอย่างภายในพระตำหนักดูเหมือนจะพร้อมสำหรับการมาเยือนของแขกเหรื่อแล้ว เสด็จพระองค์หญิงทรงเดินตรวจความเรียบร้อยกับแม่วาดเป็นรอบสุดท้ายก่อนที่พระองค์จะเสด็จขึ้นไปทรงเปลี่ยนฉลองพระองค์ เพื่อมารับเสด็จเชื้อพระวงศ์ที่จะมาร่วมงานรับเสด็จ เสด็จพระองค์ชาย พระอนุชาพระเดียวของพระองค์

ไม่นานนักแม่วาดขึ้นไปตามเสด็จพระองค์ลงมายังห้องโถงใหญ่ ด้วยมีผู้มาเยือน เมื่อเสด็จพระองค์หญิงเดินก้าวลงมายังบันได้ชั้นพักกลางทาง สายตาก็ไปประทะกับบุรุษหนุ่มร่างสัดทัด ในชุดสูทสีเทาเข็ม ภายในมีเสื้อกั๊กสีเข้มอีกตัวก่อนจะเป็นเสื้อเชิตสะอาดสีขาว ใบหน้าที่คุ้นเคย เกลี้ยงเกลา คมสัน จมูกเป็นสันโด่งรับกับคิ้วเข้มและดวงตากลมโต ผิวสีขาวสะอาดแต่ไม่ถือว่าขาวซีด และไม่คล้ำเหมือนชายอื่น จัดว่าเป็นบุรุษที่มีผิวขาวสะอาดตา รอยยิ้มระบายทั่วหน้าและดวงตา ชายหนุ่มยกมือพนมไหว้เสด็จพระองค์หญิงอย่างนอบน้อม

‘ถวายบังคมเสด็จพี่หญิงกระหม่อม’ เสด็จพระองค์ชายรังสิมันต์ ตรัสทักทายพระองค์หญิงด้วยน้ำเสียงสดชื่น

เสด็จพระองค์หญิงกึ่งวิ่งลงมาจากบันได้ เพื่อลงมายืนบนพื้นระดับเดียวกัน พร้อมรับไหว้ ยิ้มทั้งน้ำพระเนตรคลอที่พระเนตรทั้งสองข้าง

‘รังสิมันต์ น้องมาถึงตั้งแต่เมื่อไรกัน คนรถยังมิได้ออกไปรับเลย ไหนว่าจะมาถึงช่วงค่ำเล่า แล้วนี่เหนื่อยไหม หิวไหม ทานอะไรไหม พี่จะให้เค้าจัดเครื่องเสวยมาให้น้องก่อน’ เสด็จพระองค์หญิงตรัสอย่างเร็วด้วยทรงเป็นห่วง

‘เสด็จพี่หญิงไม่ต้องลำบากหรอกกระหม่อม หม่อมฉันไม่หิว ไม่เหนื่อย แล้วก็อยากจะมาถึงวังก่อนกำหนดการณ์ให้เสด็จพี่ทรงดีพระทัยเพคะ เห็นไหม เสด็จพี่ทรงดีพระทัยจริงๆด้วยกระหม่อม’ องค์ชายตรัสพร้อมทรงสรวลอย่างอารมณ์ดีที่เห็นเสด็จดีทรงตกพระทัย

‘เอาเถอะมาก็ดีแล้ว พี่ดีใจจริงๆ น้องขึ้นไปเปลี่ยนฉลองพระองค์เสียใหม่ และ พักผ่อนเสียก่อนเถิด ถึงเวลาพี่จะให้คนไปตาม ดูแต่งตัวเข้าสิ เมืองไทยน่ะเมืองร้อนใส่สูทเอย เสื้อกั๊ก แล้วไหนจะเชิตข้างในอีกตัวนั่น เห็นแล้วพี่ร้อนแทน ไปเถอะ ห้องของน้องพี่จัดแจงไว้เรียบร้อยแล้ว’ เสด็จพระองค์หญิงตรัสอย่างเอ็นดู

‘ขอบพระทัยกระหม่อม พี่หญิงคงเหนื่อยมา น้องมาครั้งนี้จะไม่ไปไหน จะอยู่ดูแลพี่หญิงเพคะ’ องค์ชายกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง

‘ขอบพระทัยน้องพี่ แล้วเดี๋ยวเราค่อยคุยกัน ไปพักผ่อนเถอะ’ เสด็จพระองค์หญิงตรัส

‘กระหม่อม’ องค์ชายตรัส พร้อมทูลลา เสด็จขึ้นบันไดตรงไปยังห้องบรรทม เพื่อเปลี่ยนฉลองพระองค์ และ พักผ่อนให้ผ่อนคลายจากการเดินทางอันยาวนาน