กลรักเจ้าหัวใจ

ตอนที่ 21 : บทที่ 7 (2)

        "ขึ้นชื่อว่าผู้ชายไว้ใจไม่ได้ทั้งนั้น"

     "รวมทั้งคุณกรด้วยใช่ไหมคะ" 

     "ใช่ เพราะฉะนั้นเลิกคบมันซะ"

     

     "ไม่ค่ะ วีไม่ได้ทำอะไรผิดและเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กแล้ว คุณกรไม่มีสิทธิ์มาบอกให้ชลคบหรือเลิกกับใครนะคะ แล้ววีเขาก็เป็น..อะ เจ็บนะ"

     ชลธารเอ่ยออกมาอย่างไม่พอใจที่อยู่ดีๆณรากรก็มาพาลสั่งให้เธอเลิกคบกับเพื่อน แล้วก็ต้องร้องอุทานออกมาเพราะพอเธอพูดยังไม่ทันจบ มือแกร่งก็ผละจากพนังบ้านมาบีบต้นแขนเธออย่างแรง ใบหน้าบึ้งตึงกรามแกร่งบดเข้าหากันแน่น เขาดูน่ากลัวมาก

     "ถามหาสิทธิ์เหรอ ได้ จะทำให้ดูว่าฉันนี่แหละที่มีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวเธอ"

     "ไม่ อื้อ"

     เธอเถียงเขา ขึ้นเสียงใส่เขาเพื่อผู้ชายคนอื่นมันเกินกว่าจะเขาจะรับได้ มือหนาที่จับต้นแขนเรียวละขึ้นมารวบท้ายทอยบังคับให้ใบหน้าหวานแหงนขึ้นรับจูบของเขาที่ประกบลงมาอย่างจาบจ้วง ริมฝีปากหนาบดเบียดเคล้าคลึงรุนแรงชลธารครางประท้วงในลำคอสองมือน้อยๆทุบตีไหล่หนาเท่าที่แรงเธอจะมี เธอเจ็บไปทั่วริมฝีปากมันไร้ซึ่งความอ่อนโยนไม่เหมือนเมื่อวาน 

     ชลธารพยายามเบี่ยงหน้าหนีพร้อมกับเม้มปากแน่นกลั้นลมหายใจไปด้วย ณรากรยังคงกดจูบหนักๆไม่ห่างหาย หญิงสาวต้องการอากาศหายใจจึงยอมเผยอริมฝีปากออกและคนรอจังหวะอยู่แล้วก็ไม่ปล่อยโอกาสนั้นหลุดลอย แทรกเรียวลิ้นหนาเข้าสำรวจเก็บเกี่ยวความหวานจากโพรงปากสาวอย่างหิวกระหาย จากจูบจาบจ้วงรุนแรงในตอนแรกแปรเปลี่ยนเป็นจูบอ่อนหวานและเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆฝ่ามือน้อยๆที่ทุบตีร่างแกร่งตอนนี้ได้เปลี่ยนเป็นเกาะเกี่ยวไหล่หนาเอาไว้แน่น ลิ้นหนาเกี่ยวกระหวัดรัดรึงลิ้นเล็กที่เขาไล่ต้อนจนสำเร็จเรียกร้องให้หญิงสาวตอบรับสัมผัสจากเขา และมันก็เป็นไปตามที่ต้องการเมื่อชลธารเผลอจูบตอบอย่างเงอะงะแต่มันกลับสร้างความพึงพอใจให้ณรากรเป็นอย่างมาก

     "หวาน"

     ชายหนุ่มผละออกเล็กน้อยเพื่อให้หญิงสาวในอ้อมแขนได้สูดอากาศเข้าปอดแต่ปากหนาก็ยังวนเวียนปัดป่ายไม่ห่างเวลาพูดริมฝีปากเขาจึงสัมผัสไปกับกลีบปากสาวที่ยังคงสั่นระริกและบวมเห่อ ร่างเล็กสั่นไปทั้งตัวจนเขากลัวว่าถ้าปล่อยแขนจากร่างเธอ ชลธารคงทรุดลงไปกองกับพื้นเป็นแน่ ณรากรเลื่อนมือข้างหนึ่งขึ้นมาเชยคางของคนที่ยังคงก้มหน้างุดอยู่ที่แผ่นอกให้เงยหน้าขึ้นมองเขา

     ชลธารรู้สึกว่าตอนนี้หัวใจเธอเต้นแรงจนจะทะลุอกอยู่แล้ว มีหรือที่ณรากรจะไม่รับรู้ในเมื่อเขากอดเธอแนบชิดขนาดนี้ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนยังไม่จางหายจากหัวใจตอนนี้มันก็เกิดขึ้นซ้ำอีก แม้ตอนแรกมันจะแตกต่างแต่ก็จบลงที่เธอสมยอมอยู่ดี คุณกรคงคิดว่าเราใจง่ายแน่ แถมตอนนี้ยังยืนให้เขากอดอีกเป็นนานแต่จะผละออกตอนนี้ตัวเองก็คงยืนไม่ได้และหญิงสาวก็อายจนไม่กล้ามองหน้าชายหนุ่ม ที่สำคัญหญิงสาวไม่เข้าใจว่าทำไมณรากรถึงทำแบบนี้กับเธอ 

     ใบหน้าแดงกล่ำริมฝีปากอิ่มบวมเห่อแววตาหวานฉ่ำมองเขาอย่างสับสน และดูเหมือนว่าอารมณ์โกรธ หงุดหงิดที่เกิดขึ้นกับเขาตลอดทั้งวันจะลดหายไปราวกับไม่เคยเกิดขึ้นเพียงเพราะได้จุมพิตหวานๆจากริมฝีปากเล็กๆนี่ ความหอมหวานยังอบอวลในปากเขา ณรากรยกยิ้มเล็กน้อยฝ่ามือหนาลูบแก้มนวลแผ่วเบาความอ่อนโยนของชายหนุ่มทำให้ชลธารเผลอเอียงใบหน้ารับสัมผัสของชายหนุ่ม ณรากรกดศรีษะเล็กลงที่แผ่นอกถ้าขืนมองนานกว่านี้อาจจะอดใจไม่ไหว ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอเพราะสัมผัสได้ว่าหญิงสาวยังคงสั่นเทาอยู่

     ''สิทธิ์ที่เธอถามหา ฉันมีตั้งแต่วันที่ฉุดเธอขึ้นมาจากความตายแล้ว ถ้ายังไม่รู้ก็รู้เอาไว้ซะเด็กน้อย''

     ณรากรหมายถึงวันที่เขาช่วยชีวิตเธอตอนจมน้ำถึง แม้หลังจากนั้นชายหนุ่มจะไม่ได้อยู่ดูแลปกป้องเธอเพราะต้องไปเรียนก็ใช่ว่าเขาจะละเลยชลธาร เพียงแต่ตอนนั้นเขายังไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกอะไรกับหญิงสาวและเธอก็ยังเด็กมาก

     

***************