[OS/SF] redbean’s home

ลำดับตอนที่ #2 : -SF- special part is here (1/3) #Hongmark

"ไหนๆก็อยู่ทีมเดียวกัน มึงเอาคาทกมึงมาดิ"

"เอาเบอร์เราไปเลยละกัน เราไม่ค่อยเล่นคาทก"

(สู้ๆนะมาร์ค พวกฮยองเป็นกำลังใจให้)

"ครับฮยอง ผมต้องวางแล้วนะ เค้าเรียกแล้ว เจอกันที่หอครับ" ผมกดวางสาย ก้มมองชื่อคนที่โทรเข้ามาเมื่อสองนาทีก่อน คิม โดยอง ฮยองที่น่ารักที่สุดคนนึง จริงๆแล้วผมได้รับความรักความเป็นห่วงจากฮยองทุกคนนั่นแหล่ะ แต่แต่ละคนนั้นแสดงออกต่างกันเท่านั้น เห็นจะมีก็แต่พี่ชายหน้ากระต่ายคนน่ารักอย่างโดยองฮยองที่จะเป็นห่วงเค้าเป็นพิเศษเพราะหลังจากวางสายไปเมื่อกี๊ ทั้งที่เพิ่งคุยกัน อีกคนก็ส่งข้อความมาเตือนเค้าอีกรอบ ระวังตัวด้วยนะมาร์ค ผู้ชายเยอะและดูน่ากลัวๆทั้งนั้น ผมยิ้มขำ ผมก็ผู้ชายนะ จะให้ไปกลัวอะไรกัน 

ตุบ! 

ระหว่างที่ร่างบางกำลังจะเดินไปที่ห้องรับรอง ด้วยความเด๋อทำให้กระแทกกับร่างของชายหนุ่มอีกคนที่เดินมาพอดี

"เอ่อ ขอโทษครับผมไม่ทันมอง" เมื่อเห็นว่าอีกคนไม่เอาผิดอะไร ร่างบางจะโค้งลาและเข้าไปนั่งในห้อง รอเวลาสักพักก็มีสตาฟมาถามอะไรบางอย่าง ใครรู้จักยองบีบ้างคะ มองเห็นคนเกือบทั้งห้องยกมือทำให้มือร่างบางเริ่มอยู่ไม่สุข ใครไม่รู้จักบ้างคะ จะยกมือก็ทำเป็นตบๆเขี่ยๆขาตัวเอง ยกดีมั้ยวะ ตัดสินใจยกขึ้นเรียกสายตานับสิบคู่ให้หันมามอง ก่อนจะกลับไปสนใจฝึกซ้อมของตัวเองต่อ เมื่่อเห็นว่าเริ่มอึดอัดทำให้ร่างบางออกมาเดินเล่นข้างนอก มาร์คตัดสินใจเดินมาสูดอากาศตรงระเบียงเนื่องจากสตาฟไม่ให้ออกไปไกล เสียบหูฟังก่อนจะเริ่มแรพตาม 

take it take it take it taking this to something new

"นี่" ร่างบางหันไปตามแรงสะกิดที่หัวไหล่ตัวเองก่อนจะพบผู้ชายไม่คุ้นหน้าคนนึง 

"เราชื่อฮวีชานนะ พอดีโทรศัพท์เราแบตหมดอ่ะ จะโทรหาแม่ นายพอจะให้เรายืมโทรศัพท์หน่อยได้มั้ย" 

"อ๋อ อื้ม ได้สิ" 

ได้เบอร์นางฟ้าแล้วโว๊ย - ฮวีชาน 

สองคนคุยทำความรู้จักกันโดยไม่รู้ว่ามีสายตาคู่นึงมองอยู่  ไอ้ฝรั่งเผือก ไม่รู้รึไงว่ามันหลอกเอาเบอร์ ไม่รู้รึไงว่ามันจีบ ร่างหนารอเวลาให้คนนอกออกไปก่อนจะตีเนียนเดินไปหยุดที่อีกมุมนึงของระเบียง หยิบบุหรี่มาเตรียมสูบ

มาร์คเมื่อเห็นว่ามีคนจะมาสูบบุหรี่จึงตั้งใจเดินกลับไปที่ห้องรับรองเพื่อซ้อมต่อเพราะเค้านั้นเกลียดกลิ่นบุหรี่มาก และถ้าให้อีกคนไปสูบที่ห้องรับรองแทนเพื่อที่เค้าจะได้ซ้อมที่นี่ต่อก็คงเป็นไปไม่ได้ เค้าจึงจำต้องเป็นผู้เสียสละ แต่เหมือนการกระทำนั้นจะทำให้อีกคนที่เข้ามาสูบบุหรี่เข้าใจผิด 

อะไรวะเกลียดกูขนาดนั้นเลยรึไง

การถ่ายทำวันนี้จบไปแล้ว การแรพผ่านไปด้วยดี ได้รับทั้งคำชมและคำติ ร่างบางเตรียมจะโทรหาเมเนเจอร์ให้มารับ แต่ยังไม่ทันจะได้กดเบอร์ก็...

"เฮ้ย เออ มึงนั่นแหล่ะไม่ต้องมางง" ร่างบางหันไปตามเสียงเรียก อ่า คนสูบบุหรี่คนนั้น มองซ้ายมองขวาว่าอีกคนเรียกใครก่อนที่อีกคนจะพูดต่อเพื่อความเคลียร์ 

"มีอะไรหรอครับ"

"ยืมโทรศัพท์หน่อยดิ กูทำโทรศัพท์หาย" ด้วยความใจดีมือเรียวยื่นโทรศัพท์ไปให้ทันที เหมือนจะได้ยินเสียงหึจากอีกฝ่าย แต่ก็คงจะได้ยินผิดไป 

"ขอบคุณ" ร่างบางส่งยิ้มตอบไปให้แทนคำพูด เห็นร่างสูงกดโทรศัพท์สักพักก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ซึ่งคาดว่าจะเป็นของอีกคน มือหนาควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋าใบใหญ่ที่มีของเยอะแยะเต็มไปหมดก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์เจ้าตัวออกมา

"เจอละ อ่ะคืน" ร่างบางไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ร่างหนาเห็นทีท่าว่าจะไม่ดีกลัวความสัมพันธ์จะอยู่ที่เดิมจึงชวนคุย

"นี่รออะไรอยู่อ่ะ" 

"รอเมเนเจอร์ฮยองน่ะ ว่าแต่นายชื่ออะไรหรอ เราชื่อมาร์คนะ" 

"ยองบี"

"อ่อ ห้ะ งั้นนายก็คือคนที่สตาฟถามถึงอ่ะสิ"

"ใช่"

"โห ดังน่าดูเนอะ" รอยยิ้มพิฆาตถูกส่งไปให้อีกทีทำเอาร่างหนาทำตัวไม่ถูก ตอนแรกกะจะยืนรอเป็นเพื่อนแต่ถ้าอีกคนยังส่งความน่ารักมาให้เค้าโบ้มๆแบบนี้ เห็นทีจะต้องยกเลิกความต้องการเพราะกลัวจะอดใจไม่ให้จูบปากบางๆนั่นไม่ได้ 

"ไม่หรอก งั้นกูไปละ" 

"อื้ม กลับดีๆนะ ยองฮี"

"กูชื่อยองบี เอาเถอะมึงเรียกว่าฮงวอนละกัน"

"เอ่อขอโทษพอดีช่วงนี้สมองเบลอๆ งั้นฮงวอนกลับบ้านดีๆนะ" ฮงวอนไม่ได้ตอบอีกคนไปแต่เลือกที่จะรีบหันหน้าไปอีกทางเพราะกลัวจะเผลอโชว์รอยยิ้มไปให้อีกคนได้เห็นแล้วจะหมดลุคคูลที่คีพไว้มานาน

ก่อนอาบน้ำฮงวอนตัดสินใจพิมพ์เบอร์ที่ได้มาเพื่อแอดคาทกอีกคนไป แต่ชื่อที่โชว์และรูปโปรไฟล์ไม่ใช่รูปมาร์คคนที่เค้าต้องการจะแอด เอาว่ะ ฮงวอนลองแอดไปแล้วทักก็ไม่เสียหายอะไร

'หวัดดี กูฮงวอนนะ' 

'เออขอโทษนะครับ ผมไม่รู้จัก' ไม่นานนักอีกคนก็ตอบกลับแต่คำตอบที่ได้รับทำไมร่างหนาต้องขมวดคิ้วหรือเราจะแอดผิดคน ไม่นะก็ก๊อปเบอร์มาเลย 

'ขอโทษนะครับ สงสัยทักผิด'

อะไรวะ คนหล่องง

MARK's PART - 

หลังจากที่ผมกลับมาถึงหอ ดูทีวีเล่นเกมส์กับดงฮยอกเสร็จพอกำลังจะนอนเมเนเจอร์ฮยองก็มาเคาะ  ห้องซะก่อน

"มีอะไรหรอฮะ"

"ฮงวอนนี่ใคร"

"คนที่ไปแข่งรายการด้วยน่ะครับ มีอะไรรึป่าว"

"เค้าแอดคาทกฮยองมาน่ะสิสงสัยนึกว่าเป็นนาย เอาล่ะนอนซะ พรุ่งนี้มีตารางงานเช้า" ผมนอนไม่หลับ กำลังคิดเรื่องคนที่แอดคาทกผิดอยู่ มีเรื่องอะไรรึป่าวนะถึงทักมา ผมควรไปขอโทรศัพท์พี่เมเนมายืมคุยกับฮงวอนดีมั้ย ไม่ต้องหรอกเนอะเดี๋ยวเจอกันครั้งหน้าก็ค่อยถามละกัน 

ผ่านมาเกือบหนึ่งสัปดาห์เต็ม การอัดอีกครั้งเริ่มขึ้นพรุ่งนี้ วันนี้สตาฟเลยเรียกคนที่ผ่านรอบแรกมาเพื่อพูดคุยถึงเรื่องที่จะทำในวันพรุ่งนี้ ต้องไปแข่งเดี่ยวกับผู้เข้าแข่งทีมอื่น อ่า ตอนนี้แบ่งทีมกันแล้ว ร่างบางอยู่ทีมเดียวกับคนเขตเดียวกัน มีคนนิสัยดีน่ารักหลายคนรวมทั้งฮวีชานและฮงวอนด้วย ทำความรู้จักกับคนอื่นๆในกลุ่มทุกคนต่างชมมาร์คว่าแรพได้ดีทำให้ร่างบางยิ้มทั้งวัน โดยไม่รู้ว่าแอบมีคนมองอยู่ น่ารักเชี่ยๆ

"วันนี้เอาแค่นี้ก่อนละกัน พรุ่งนี้ก็สู้ๆนะทุกคน" เป็นเสียงของร่างหนาผู้ครอบครอง rank 1 ทุกคนลงความเห็นให้ฮงวอนเป็นหัวหน้ากลุ่มเนื่องจากเป็นคนมีประสบการ์ณด้านแรพเยอะที่สุด 

หลังจากที่ทุกคนแยกย้ายกันจนในห้องเหลือแค่มาร์คกับฮงวอน ร่างหนาจึงถือโอกาสทำในสิ่งที่ครั้งที่แล้วผิดพลาดไป ครั้งนี้ต้องขอคาทกให้ได้ 

"ไหนๆก็อยู่ทีมเดียวกัน มึงเอาคาทกมึงมาดิ" ร่างบางหันไปมองอีกคนที่ถือโทรศัพท์เตรียมไว้ ฮงวอนเห็นคนตัวเล็กเงียบไปจึงรีบพูดเพื่อไม่ให้อีกคนระแวงหรือเข้าใจผิด

"เผื่อมีอะไรจะได้คุยกัน เนี่ยเดี๋ยวสร้างกลุ่มแอดคนในทีมด้วย" พูดไปลิ้นพันไปกลัวอีกคนจะระวังตัวมากขึ้น แต่ผ่านไปสักพักยังเห็นมาร์คนิ่งอยู่จึงตัดบททิ้ง

"ไม่เป็นไร"

"ไม่ใช่ๆๆ" ทางด้านมาร์คที่เห็นอีกคนทำท่าจะออกไปจึงรีบเรียกไว้ 

"???" 

"เอาเบอร์เราไปเลยละกัน เราไม่ค่อยเล่นคาทก" ร่างบางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อจะให้อีกคนกดแลกเบอร์กัน ฮงวอนที่เห็นว่าอีกคนใช้โทรศัพท์คนละเครื่องกับที่เคยเห็นจึงเอ่ยถาม

"เปลี่ยนโทรศัพท์?"

"หืม เปล่านี่"

"วันนั้นมึงไม่ได้ใช้เครื่องนี้นิ"

"อ่อ เรายืมเมเนเจอร์ฮยองมาน่ะ วันนั้นไม่ได้เอาโทรศัพท์มาพี่เค้าเลยให้ยืมเพราะพี่เค้ามีอีกเครื่อง" คำตอบที่ได้รับทำให้ฮงวอนถึงบางอ้อ ที่แท้คนที่เค้าคุยด้วยก็คือเมเนเจอร์ของอีกคนสินะ

หลังจากฝากใจแลกเบอร์กันเสร็จแล้วฮงวอนจึงเดินมายืนรอเป็นเพื่อนมาร์คเนื่องจากเมเนเจอร์คนนั้นต้องไปรับคนในวงคนนึงที่มีตารางชนกันก่อนทำให้มารับได้ช้า และเนื่องด้วยตอนนี้เป็นเวลาดึกพอสมควรที่จะให้คนน่ารักมายืนรอในที่แบบนี้คนเดียว เดี๋ยวแฟนคลับมารุมจะตั้งรับยังไง ตอนนี้เอาแฟนครับมายืนรอเป็นเพื่อนก็ละกัน  แค่คิดก็ทำให้ร่างสูงกลั้นยิ้มไม่อยู่จนเผลอหัวเราะในลำคอเบาๆอย่างอารมณดี

"หึ" อยู่ดีๆร่างหนาก็หัวเราะทำให้มาร์คต้องหันไปดู เห็นอีกคนทำหน้าเฉยๆ หรือว่าเราจะหูฝาดอีกแล้วนะ

"ฮงวอน/มาร์ค" 

"เอ่อ นายพูดก่อนเลย"

"มึงอ่ะพูดมาก่อน" 

"เราจะถามเรื่องครั้งนั้นที่นายแอดคาทกไปน่ะ มีเรื่องอะไรรึป่าว"

"กูแค่จะถามอะไรเนี่ยแหล่ะกูลืมละ นั่นๆ รถมึงมาแล้วรีบกลับได้ละคืนนี้หิมะตก"

"อื้ม ฮงวอนกลับไงอ่ะ ไปส่งป่าว หิมะจะตกนี่นา"

"ไม่เป็นไรหรอก เพื่อนในวงมึงมาด้วยไม่ใช่รึไง"

"หือ ไม่เป็นไรพี่โดยองใจดี" พอรถมาถึงร่างบางก็วิ่งหยองงๆไป คุยกับคนผมทองๆสักพักก่อนจะหันกลับมาด้วยรอยยิ้ม...พิฆาต น่ารักสัส   

มาร์คเดินมาเรียกฮงวอนมาขึ้นรถ ร่างหนาโค้งให้คนสองคนในรถก่อนจะนั่งเงียบตลอดทางมีเพียงเสียงบอกทางจากปากร่างหนา ฮงวอนสังเกตุสายตาที่พี่ร่วมวงของคนตัวเล็กที่มองมา มันดูน่ากลัวยังไงแปลกๆแต่เค้าก็เลือกที่จะเงียบต่อไป พอถึงคอนโดร่างหนาจึงเอ่ยขอบคุณและไม่ลืมที่จะโค้งลา คนที่มาร์คบอกว่าชื่อโดยอง และแน่นอนสิ่งที่เค้าได้รับมีเพียงแววตาโหดขัดกับหน้าตากลับมา ฮงวอนทำเหมือนไม่เห็นก่อนจะหันหลังกลับเตรียมเข้าที่พักตัวเองก่อนจะมีเสียงใสดังขึ้นมา

"แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะฮงวอน" พอหันไปก็เจอหัวทองๆฟูๆของลูกสิงโตน้อยที่โผล่พ้นกระจกรถเพียงนิดหน่อยกับมือเรียวสวยที่โบกบ๊ายบายเค้าอยู่ น่ารักยันมือเลยเว๊ย ในใจอยากจะกรีดร้องแต่เจ้าของชื่อทำเพียงหันไปโบกมือเท่ๆกระตุกยิ้มมุมปาก

"เจอกัน" นางฟ้า...

-ต่อ-

คืนนั้นร่างบางนอนขยับซ้ายขยับขวาเพราะเค้านอนไม่หลับจนรูมเมทตะโกนด่ามาทีนึงร่างบางจึงเดินออกมานั่งเล่นที่โซฟาตรงห้องนั่งเล่น ในหัวคิดไปถึงเรื่องไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วที่คุยกับเมเนเจอร์ฮยองและพี่ในวงคนน่ารักอย่างโดยองฮยอง 

'นายดูไม่ออกใช่มั้ย'

'อะไรหรอครับ'

'ฮงฮ่งนั่นไง มันชอบนายดูไม่ออกหรอมาร์ค'

'ไม่หรอกพี่โดยองน่ะคิดมาก อีกอย่างผมไม่ได้ให้คาทกเค้าไปด้วย'

'เออพูดถึงเรื่องนี้แล้วทำไมต้องมาอยากได้คาทกนายขนาดนั้นด้วย' คราวนี้เป็นเสียงของร่างใหญ่ของเมเนเจอร์ที่พูดขึ้นบ้าง

'ก็อยู่ทีมเดียวกัน ก็เหมือนที่ผมมีคาทกทุกคนในนี้นั่นแหล่ะ'

'นี่นายเอาฮยองไปเทียบกับคนที่เพิ่งเจอหรอ ใช่สิฮยองมันแรพได้ไม่เท่เท่าเด็กนั่นใช่มั้ย' ว่าจบโดยองก็ลุกเดินหนีเข้าห้องแฟนตัวเอง ร่างบางยิ้มส่ายหน้าให้กับความขี้งอนของพี่ชายต่างสายเลือดก่อนจะเดินตามไปง้ออย่างที่เป็นประจำ

พอกำลังจะเปิดประตูก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ หนุ่มวาเลนไทน์เดย์เปิดออกมาพอดี

'อ่าว แจฮยูน โดยองฮยอง...' ยังไม่ทันจบประโยคนิ้วหนาก็ชี้ไปที่ก้อนกลมที่มีผ้าห่มคลุมหมด

'อ่า พี่โดยองนี่เล่นเหมือนเด็กเลยนะครับ' 

'ออกไปเลย มาร์ค'

'โถ ไม่เอาน่า ทำไมพี่ต้องอคติกับฮงวอนด้วย'

'พี่ไม่อยากให้นายไว้ใจคนง่ายเกินไป'

'ถึงเค้าจะเป็นยังไง ยังไงก็ต้องอยู่ทีมเดียวกันจะไม่ยุ่งกันเลยเดี๋ยวจะเป็นประเด็นเปล่าๆนะครับ' 

ตอนแรกร่างโปร่งของโดยองก็ไม่พอใจแต่พอฟังร่างบางอธิบายว่าถ้าไม่คุยกันเดี๋ยวคนในรายการจะมาเขม่นเอา ด้วยความที่รักน้องคนนี้ยิ่งกว่าไข่ในหินทำให้ต้องยอมอย่างช่วยไม่ได้

กลับมาปัจจุบัน ร่างบางที่นั่งอยู่บนโซฟาก็คิดไม่ตกเรื่องที่ฮงวอนชอบเค้า หรือมันจะจริง ไม่หรอก ใครจะมาชอบผู้ชายแบบเค้ากัน

ครืดดด

แรงสั่นจากเครื่องมือสื่อสารบ่งบอกว่ามีคนโทรเข้ามา

-ฮงวอน- ไวเท่าความคิดนิ้วเรียวสไลด์รับสายทันที

"ฮัลโหล"

(กูฮงวอนนะ มึงนอนยัง)

"อื้ม เรารู้เราเซฟชื่อไว้ เรายังไม่ได้นอน โทรมาดึกขนาดนี้มีไรรึป่าว"

(ถ้าดึกแล้วทำไมยังไม่นอน มีเรื่องอะไรรึป่าว) คิดเรื่องนายไงฮงวอน...

"ป่าวหรอก เราตื่นเต้นน่ะ"

(ถ้าเรื่องนั้น...ไม่ต้องตื่นเต้นหรอก กูเชื่อว่ามึงทำได้) ตึกๆๆ มือบางยกขึ้นมาจับหน้าอกตัวเองเพื่อเช็คอัตราการเต้นของหัวใจ ใจเย็นมาร์ค เพื่อนก็ให้กำลังใจเพื่อนอย่างนี้แหล่ะ อีกอย่างถ้าเค้าทำพลาดก็จะกระทบทีมด้วย

"ขอบคุณนะฮงวอน"  

(กูไม่กวนละมึงไปนอนเถอะ)

"โทรมาหาเราแค่นี้หรอ"

(อยากคุยกับกูต่อรึไง)

"เราแค่..." รู้สึกชอบฟังเสียงฮงวอนมากๆเลยตอนนี้

(สำหรับกู...แค่ได้ยินเสียงมึงก็พอแล้ว)

"..."

(อย่าเงียบดิวะ กูใจไม่ดีนะเว้ย)

"ใจเย็นสิ.." เราเขินอยู่

(กูรู้ว่ามันเร็วไป แต่กูชอบมึงว่ะ) 

ติ๊ด

 ไม่ใช่ร่างบางที่กดวางแต่เป็นอีกคนที่เพิ่งพูดประโยคทำให้ใจเต้นเมื่อกี๊ที่กดวางสายไป อีกคนคงจะเข้าใจว่า ใจเย็นสิ ที่เค้าพูดหมายถึงเรื่องความสัมพันธ์ สงสัยพรุ่งนี้ต้องไปคุยให้เคลียร์ 

ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง สิ่งที่ตื่นเต้นที่สุดแน่นอนคือการแข่งวันนี้ แต่เรื่องที่ทำให้เค้าตื่นเต้นไม่ต่างกันก็คือเรื่องของคนที่เค้าคุยโทรศัพท์ด้วยเมื่อคืน

"มานั่งนี่เร็วมาร์ค" ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปที่ห้องรับรองของทีมตัวเอง ฮวีชานก็รีบเรียกให้เค้าไปนั่งด้วย เค้าจะไม่อะไรเลยถ้าคนที่นั่งตรงข้ามคือฮงวอน เค้าสังเกตุเห็นสายตาโหดๆเหมือนวันแรกที่เจอจ้องมาเป็นระยะ โกรธอะไรกันเนี่ย ร่างหนามองเห็นทุกอย่างทั้งตอนที่ฮวีชานขยับมาใกล้ร่างบางเกินไปจนมาร์คต้องเขยิบออกมา รู้ว่าคนตัวเล็กพยายามเบี่ยงออกมาแล้วแต่เค้ากลับหงุดหงิดใจเหลือเกินเลยเลือกที่จะเงียบเพราะรู้ตัวว่าถ้าพูดอะไรสักคำตอนนี้เสียงเค้าต้องดุมากแน่ จริงแสร้งทำเป็นหยิบโทรศัพท์มาฝึกแรพ

ทีมคังซอซ้อมแรพฟรีสไตล์ไปเรื่อย คุยเล่นกันบ้าง แลกเปลี่ยนความรู้เรื่องดนตรีกันบ้าง มีแต่ฮงวอนที่ยังเงียบไม่พูดกับร่างบางซักคำ 

"เราไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" ร่างบางเดินออกมาอย่างเสียใจ หรือว่าเมื่อคืนอีกคนจะแกล้งกันไหนบอกว่าชอบเราไง ทำไมไม่ยอมคุยกัน อีกคนโกรธเค้าเรื่องอะไร 

เดินออกจากห้องได้ไม่นานก็รู้สึกถึงเสียงเท้าข้างหลัง หันกลับไปเผื่อเป็นสตาฟจะได้สวัสดีแต่ผิด คนที่ตามเค้ามาคือคนที่เงียบใส่เค้ามาตลอดตั้งแต่มาถึง ร่างบางไม่ได้ทักไปกลับกัน ร่างบางหันหน้าหนีแล้วมุ่งหน้าเดินไปห้องน้ำโดยไม่ได้ใส่ใจอีกคนแม้ในใจจะอยากคุยด้วยแค่ไหนก็ตาม

หลังจากทำธุระเสร็จเค้าก็นึกว่าอีกคนจะกลับไปแล้วแต่พอจะออกจากประตูห้องน้ำอีกคนก็มาขวางไว้ พอจะเบียดไปอีกทางร่างหนาก็มากั้นไว้

"มีอะไร" ไม่รู้ว่าห้วนไปมั้ยแต่ร่างบางพูดออกไปแล้ว เห็นร่างหนาทำท่าจะพูดอะไรซักอย่างแต่ก็ไม่ เดินผ่านร่างบางไปเข้าห้องน้ำเฉย ร่างบางเริ่มใจเสีย เรื่องเมื่อคืนคงมีแต่เค้าที่คิดมากไปเอง  

ไม่นานนักก็ถึงว่าอัด ตัวร่างบางพอรู้ว่าต้องแข่งกับ MC Gree นั้นก็ทำให้กังวลไม่ใช่น้อยจนเพื่อนๆในทีมต้องบอกว่านายทำได้ ตอนกำลังจะลงจากแสตนเพื่อไปรวมกับเพื่อนด้วยความที่แสตนชันเค้าเห็นมือหนายื่นมาคล้ายจะช่วย ร่างบางเหล่มองเจ้าของมือนั้นที่ยังคงหน้านิ่งก่อนจะจับกลับเพื่อไม่ให้เพื่อนคนอื่นอึดอัด จับมือกันครั้งแรกด้วยความรู้สึกที่ ไม่ค่อยจะดีเสียเท่าไหร่นัก เพื่อนก็แค่อยากช่วงเพื่อนเท่านั้นแหล่ะ ถึงตอนแข่งจริงมาร์คทำได้ดีจนทุกคนชมรวมไปถึงกรรมการด้วย ร่างบางยกยิ้มอย่างน่ารักเมื่อรู้ว่าตัวเองได้ที่สอง ได้ยินเสียงยินดีจากคนในทีมตอนกำลังเดินกลับแต่สายตากลับโฟกัสที่คนหน้านิ่งๆที่ยื่นมือเพื่อจะจับแสดงความยินดีกับเค้าพร้อมเพื่อนร่วมทีมอีกคนเค้ายื่นไปจับมือทั้งสองที่ให้ความรู้สึกแตกต่างกัน มาร์คจับมือฮงวอนนานกว่าเพื่อนอีกคนนิดนึงก่อนจะต้องปล่อยออก

และแล้วก็ถึงตาของร่างหนา เค้าสังเกตุว่าอีกคนดูจะไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไหร่นักวันนี้ กำลังจะก้มไปให้กำลังใจอีกคนก็ลุกขึ้นก่อนซะแล้ว เค้าคงไม่เห็นเพราะหันหลังอยู่ ปลอบใจกับตัวเองแบบนั้นก่อนจะเบนความสนใจไปที่เวทีที่มีคู่แข่งจากอีกทีมซึ่งเป็นตัวท๊อปทั้งนั้นแน่สิที่หนึ่งจากทุกทีมนี่นา ดนตรีเริ่มขึ้นคนจากทีมอื่นแรพrelayไปเรื่อยๆจนถึงตาฮงวอน มาร์คจ้องที่เจ้าตัวไม่วางตา สู้ๆนะนายทำได้  เนื้อเสียงที่เค้าเริ่มแรพตามจังหวะก่อนจะหยุดลงแรพต่อและหยุดลง มาร์คเห็นอีกคนส่ายหัวไปมากับตัวเอง ได้ยินเสียงรอบข้างพูดว่า ฮงวอนเป็นอะไรๆๆ เต็มไปหมด เค้าเองก็อยากรู้เหมือนกัน พอแรพเสร็จกรรมการและพิธีกรก็พูดถึงเรื่องที่ฮงวอนลืมเนื้อ อย่าจี้มากได้มั้ยครับฮงวอนจะร้องไห้อยู่แล้ว  แต่ผลออกมาคะแนนรวมทีมเค้าก็ไม่ได้แย่มาก คนในทีมตบหลังให้กำลังใจฮงวอนเบาๆหลังจากที่เจ้าตัวกลับมาที่สแตน อยากจะเข้าไปให้กำลังใจด้วย แต่พอจะยื่นมือไป พิธีกรก็พูดอะไรบางอย่างขึ้นซะก่อนซึ่งตอนนั้นยอมรับว่าไม่ได้สนใจนักเพราะกำลังเป็นห่วงคนบางคนอยู่

หลังจากอัดเสร็จทุกคนก็แยกย้ายกันไป แน่นอนว่าเหลือเพียงสองร่างในห้องรับรองหลังจากเปลี่ยนชุดเสร็จ กำลังจะเอ่ยปากพูดกับอีกคน แต่ร่างบางก็ถูกมือหนาคว้าไปกอดก่อน รู้สึกถึงความอ่อนแอของฮงวอนตอนนี้ มือบางลูบหลังอีกคนเบาๆ ไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้นแค่กอดกันทุกอย่างก็เป็นอันเคลียร์ เข้าใจแล้ว เข้าใจทุกอย่าง รวมทั้งเสียงหัวใจของเค้าและร่างหนาที่เต้นเป็นจังหวะเดียวกันภายในห้องที่เงียบสนิท 

ฮงวอนผลักออกมาช้าๆอยากกอดนานกว่านี้แต่เพราะกลิ่นหอมๆจากอีกคนจะทำให้เค้าตบะแตกซะก่อน

"วันนี้ฮงวอนเป็นอะไร" 

"หึง"

"??"

"หึงที่มึงอยู่ใกล้ผู้ชายคนอื่น" ร่างบางที่พอได้ยินแบบนั้นก็รีบสวมกอดอีกคนด้วยความรู้สึกผิด

"เพราะเรา ฮงวอนเลยไม่ได้ที่1" 

"กูเนี่ยแหล่ะผิดเองที่ชอบมึง ทั้งที่มึงไม่ได้ชอบกูเลย" ร่างบางผละออกมาแทบไม่ทัน กอดขนาดนี้บอกไม่ชอบได้ไง

"ถ้าไม่ชอบจะกอดทำไม ทำไมฮงวอนไม่เข้าใจอะไรเลย"

"ไม่ต้องปลอบใจกูหรอก กู-" นิ้วเรียวถูกส่งมาหยุดที่ปากของฮงวอนก่อนที่จะพูดอะไรที่ไม่เข้าหูอีกคน

"เราชอบฮงวอนเหมือนกัน แต่มันก็เร็วไปจริงๆ เราควรจะ-" 

หมับ ร่างบางถูกสวมกอดอีกครั้งด้วยความรู้สึกที่ต่างจากตอนแรก ดีใจ ร่างหนาดีใจสุดขีดที่อีกคนคิดเหมือนกัน

"ดูๆกันไปก่อนก็ได้ แค่รู้ว่ามึงคิดเหมือนกู กูก็ดีใจแล้ว" จบประโยคก็ได้ยินเสียงหัวเราะของคนน่ารักดังข้างหู แค่เสียงหัวเราะก็ยังน่ารัก คนอะไรน่ารักไปหมด 

"กูไม่เอาที่หนึ่งแล้วก็ได้ แค่ได้เป็นที่หนึ่งในใจมึงก็พอแล้ว" 

"งื่ออ ฮงวอนอ่า" ร่างบางซุกหน้ากับแผงอกร่างหนาด้วยความเขินอาย ที่หนึ่งบ้าบ้ออะไรเล่า คนบ้า

คืนนั้นเสียงคาทกจากกลุ่มก็ดังขึ้นรัวๆหลังจากที่ฮงวอนลากเค้าเข้ากลุ่ม ฮงวอนทักหลังไมค์มาหาเค้าไม่หยุด

-ไหนบอกไม่ค่อยเล่นไง-

-เลิกตอบพวกนั้นเดี๋ยวนี้เลยนะ- 

-นี่กูคิดถูกคิดผิดที่ลากมึงเข้ากลุ่มเนี่ย- 

ต้นเหตุคงมาจากที่คนในกลุ่มชมเค้าพร้อมส่งคลิปไลฟ์nct มาบ้าง Mark focus มาบ้างบอกว่าเค้าน่ารักอย่างนู้นอย่างนี  อีกคนคงไม่ชอบใจ และสุดท้ายข้อความเด็ดขาดของฮงวอนก็ถูกส่งเข้ากลุ่ม      

-เด็กๆเลิกแชทกันได้แล้ว ไม่ไปซ้อมกันหรอ- เค ลูเลื่องงงง 

SPOIL 

SPECIAL PART IS HERE (2/-)  

"ทำไรอยู่"

(กำลังคิดถึงฮงวอนอยู่น่ะสิ)

"ไม่ตลก มึงอยู่กับใคร ตอบกูมา"

(เราอยู่กับฮวีชาน) ทำไมเป็นคนแบบนี้ลีมินฮยอง