ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : : : : chapter 2 : : : 50 % มาละค่า~!
มาแล้วค่ะ มาแล้ว ~!!
เนื่องจากนังจูเลียตต้องติวเพื่อเตรียมสอบตรง
ทำให้นังจูเลียตสุดสวยไม่มีเวลาแม้แต่จะอาบน้ำ!! โอ้ววว (นั่นเพราะความขี้เกียจของแกเองต่างหาก )
ทำไมถึงเข้ายากเข้าเย็นอย่างนี้นะ สถาปัตย์เนี่ยยย
TT^TT เอาล่ะ สู้ๆ จูเลียตจะพยายามอัพไม่ให้ช้าเกินไปนะเจ้าคะ
--- • CHAPTER 2 • ---- (50%)
ทะ...ทำไงดีวะ!! ดิ้นยังไงมือไอ้แปงก็เหนียวอย่างกับตุ๊กแก ไม่ยอมปล่อยผมซะที เวลาแบบนี้แกล้ง
บ้าไปเลยน่าจะดีกว่าแฮะ
"ส... สองบวกหนึ่งเป็นหก หกคูณห้าเป็น สี่... เฮ้ยยย!!"
อะ...ไอ้บ้าแปงมันหอมแก้มผมอ้ะ!!
"นี่มรึงเอาจริงเหรอวะ ไอ้แปง..."
ไอ้เนย์ถามหน้าแดงก่ำ แล้วมรึงจะหน้าแดงทำมะเขืออะไรว๊า!! ทำอย่างกับแม่จะส่งลูกเข้าเรือนหอ
งั้นแหละ ไม่ใช่สิ ศัตรูของผมตอนนี้คือไอ้แปงต่างหาก!!
"เออ... พวกมรึงออกไปซะทีดิ กูจะกุ๊กกิ๊กกิ๊บกิ๊วกะเมียกู..."
"ไอ้หน้าด้าน!!"
ผมตบหัวไอ้แปงไปหนึ่งที โทษฐานที่มันพูดจาได้ถูกใจแม่ยก เฮ้ย! ไม่ใช่ พูดจาได้หน้าไม่อายต่าง
หาก!!
"เนย์... ผู้แพ้ที่ดีย่อมต้องยอมรับความพ่ายแพ้ของตน... สงครามครั้งนี้เราพ่ายแพ้แล้ว เลโอไนดัส"
"เพ้อบ้าอะไรของมรึงวะ ไอ้ก๊าซ ดู300มากไปป่าวมรึง เฮ้ย~!! กูไม่ปายยยย กูจะเอาไอ้มีนไปด้วย!!"
อะ...ไอ้เนย์โดนไอ้ก๊าซลากออกไปจากห้องแล้ว แล้วใครจะช่วยผมได้ล่ะเนี่ยยยย... ผมหันไปยิ้ม
แหยๆให้ไอ้แปงที่ยังกอดผมอยู่ สมองน้อยที่อัดแน่นไปด้วยรอยหยักของผมกำลังประมวลหาทาง
รอดให้กับความบริสุทธิ์ของตัวเอง
"งั้น... เราไปที่เตียงกันเถอะนะ ที่รัก"
ที่รักบ้าบออะไรของมันวะ ขนลุก มันลุกขึ้นแล้วดึงผมให้ตามไปที่เขียง เอ๊ย เตียง
"ใครจะไปกับมึงวะ ไอ้เวรนี่!!"
ผลั่ก~!!
"โอ้ยยย"
ขอโทษด้วยนะ โชแปงน้อย... ฉันมีความจำเป็นที่จะต้องทำทำร้ายแกจริงๆ ไม่งั้นก็หนีจากเงื้อมือ
มารของไอ้แปงไม่ได้แน่ๆ ผมรีบฉวยโอกาสตอนที่ไอ้แปงกำลังขดตัวเป็นกุ้ง นิ่วหน้าเพราะความจุก
จากการตีเข่าของผมอยู่นั้นรีบชิ่งออกจากห้องนอนไอ้แปงทันที
"ไอ้เนย์ ไอ้ก๊าซ!! พวกมรึงทิ้งกู!!"
ผมโวยวายกับไอ้เนย์และไอ้ก๊าซที่กำลังนั่งกินขนมดูบอลกันสบายใจเฉิบอยู่ข้างนอกทันที
"...มีน มรึงเป็นผู้ใหญ่ขึ้นแล้วสินะ" ไอ้เนย์พูดพลางทำท่าปลาบปลื้ม (?) มันเป็นอะไรของมันวะ ถึง
ได้ทำท่าน่าขนลุกแบบนั้นได้!!
"ไอ้แปงนี่อ่อนหัดจริงๆ ทำไมเสร็จไวขนาดนี้วะเนี่ยยย"
"เสร็จบ้าเสร็จบออะไรของพวกมรึงเล่า!! ไอ้จ๊าดง่าววว!!"
"อ้าว" ไอ้เนย์กับไอ้ก๊าซร้องออกมาพร้อมกัน
"ไม่ต้องมาอ้าวเลย!! เนย์... มึงต้องช่วยกูนะ"
ผมเข้าไปเกาะแขนไอ้เนย์ ทำตาปิ๊งๆใส่ขอความเห็นใจจากมัน
"มึงไม่ต้องเสนอหน้ามาช่วยมันเลยนะ ไอ้เนย์... ไอ้มีน... แสบมากนะมรึง"
แว้ก~!! มะ มะ... มันมาแล้ว~!!! TT[ ]TT ไอ้แปงมาแล้ววววว
ฟึ่บ
ไอ้เนย์ดึงผมเข้าไปกอดราวกับเป็นลูกเจี๊ยบขาดความอบอุ่น
"ไอ้เนย์... ส่งไอ้มีนมานี่"
ไอ้แปงออกคำสั่ง แต่เนย์ไม่ยอมขยับเขยื้อน... อะ... ไอ้เนย์ กูซึ้งใจมรึงจริงๆ กาซิก กาซิก
"ถ้างั้นก็เอาเพลย์3ที่ยืมกูไปเมื่อสองอาทิตย์ก่อนมาคืนด้วย"
"อ่ะ เอาไปเลยครับ คุณพี่แปงครับ"
ผมถูกไอ้เนย์ผลักไสไปหาไอ้แปงทันที ไอ้แปงล็อคคอผมไว้ก่อนจะแสยะยิ้มเยี่ยงปีศาจ.... ไอ้เนย์!!!
ทำไมมึงทำกับกูแบบเน๊ ไอ้เชี่ยยยย!!! มึงขายเพื่อนแค่เพราะเพลย์ 3 เหรอวะ (อย่าเจือกมาด่ากู เป็น
มรึง มึงก็ขาย!! : เนย์)
ผมถูกไอ้แปงลากกลับเข้าไปในห้องโดยที่ไอ้ก๊าซและไอ้เนย์โบกมือลาราวกับผมเป็นทหารที่จะไป
ออกรบ!! ไอ้แปงล็อคประตูแล้วยืนประจันหน้ากับผม
"ปะ...แปง... กูยังไม่พร้อมอ่ะ..."
"เมื่อไหร่"
"ห๊ะ?"
"แล้วเมื่อไหร่มึงจะพร้อม"
"สะ...สามวัน!! กูขอเวลาสามวัน นะ นะ แปงนะ"
"..."
"ก็ได้ งั้นกูให้เวลามรึงเตรียมตัวเตรียมใจสามวันในการมาเป็นเมียกู... ถ้ามึงผิดสัญญามึงรู้นะ ว่าจะ
เกิดอะไรขึ้น!!"
แปง... ทำไมมรึงเป็นคนดีจังวะ ไอ้สันดานแมว!! ถุย!! สามวัน ชาตินึงกูยังไม่พร้อมเลย ฟวย!! ฮือๆ
"แล้วนั่นจะไปไหน"
"กูก็จะไปนอนกับพวกไอ้เนย์ไอ้ก๊าซไง มึงให้เวลากูแล้วไม่ใช่เหรอ..."
อย่าบอกนะว่ามึงจะผิดสัญญา!! กูไม่ยอมนะเว้ย ไอ้แปง!!
"ก็ใช่ แต่คืนนี้มึงต้องนอนกับกู... เมียประสาอะไรไปนอนกับผู้ชายอื่นวะ"
ไอ้แปง... นี่มรึงอะพอสโตรฟี่เอสกูเต็มที่เลยนะ ไอ้ชั่ว!! มันโดดขึ้นเตียงแล้วตบเตียงปุๆ เป็นเชิงสั่ง
ให้ผมไปนอนข้างมัน
ผมจำใจเดินไปนอนข้างๆมัน ไม่กล้าหันหลังให้มันครับ กลัวโดนแทงข้างหลังทะลุถึงหัวใจ... นอน
จ้องมันอยู่งี้แหละ ถ้ามันคิดจะทำอะไร ผมจะได้หนีทัน!!
"นอนตัวเกร็งเชียวนะมรึง กลัวกูล่ะสิ"
"ใคร!! ไม่มี๊ กูกลัวมึงซะที่ไหน!!"
"เหรอ... หึ หึ ก็ดี ไม่กลัวก็ดี"
ระ ระ แล้วมึงมากอดกูทำม๊ายยยย~!!
"มรึงหน้าแดง..."เฮ้ย จริงอ่ะ ผมจับหน้าตัวเองด้วยความกังวล "หวั่นไหวกะกูล่ะสิ"
"ใครหวั่นไหวกะมรึง! มันร้อนต่าหาก มึงเอาแขนออกไปได้แล้ว กูร้อนนนน!!!"
"ไม่ ร้อนก็เร่งแอร์ดิ"
เอ่อ... 23 องศา กูก็หนาวตายชักแล้ว นี่มึงยังลดอีกเหรอวะ คืนนี้กูแข็งแน่...... มือเว้ย มือ!! คิดไรกัน
อยู่เนี่ยยย!! กระดูกแม่งเป็นเหล็กรึไงฟะ แขนหนักชิบ ยกไม่ขึ้นเลย...
ในเมื่อยกยังไงก็ไม่ขึ้น ผลักยังไงก็ไม่ออก ก็ได้วะ กูยอมให้มึงกอดก็ได้ ไอ้เชี่ยแปง ไม่ใช่เพราะกู
อยากให้มึงกอดหรอกนะ กูหนาวต่างหาก!! ใช่... กูก็แค่หนาว อ้อมกอดมึงถึงได้อุ่นขนาดนี้ไง... อุ่น
จนกูหลับฝันดีที่สุดเท่าที่เคยมีมาเลย
○ นังจูเลียต ♥ โรมิโอ ○
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น