ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 7 >> พรสวรรค์และพลังจิตแฝง
ครืด ครืด ครืด ครืด....
เสียงหมุนอะไรบางอย่างที่เบตามีคิดว่าเป็นไม้หนาๆติดอยู่กับกำแพงสี่อัน ซึ่งอยู่บนกำแพงอิฐสีน้ำตาลไหม้มีคบไฟส่องแสงแปลกๆทำให้บรรยากาศมืดสลัว แต่อย่างไรก็ตาม เบตามีก็มั่นใจว่าไอ้อะไรพวกนี้มันไม่สมควรจะเข้ามาอยู่ในบ้านนี้ที่เป็นกระท่อมฟางเก่าชื้นๆอะไรนั่นได้แน่ๆ
และคูเลนกำลังหมุนมันอยู่
\"เอาหล่ะเบต้า จำรหัสพวกนี้เอาไว้แล้วอย่างบอกใครหล่ะ...ไม้แรก หมุนซ้าย 45 องศา ไม้สองหมุนขวา 1 รอบไม้ตั้งขึ้น ไม้สามหมุนขวา 60 อาศา ไม้สุดท้ายหมุนซ้ายตังฉากขนานกับพื้น\"
เอาเป็นว่า คูเลนก็พูดเรื่อยเปื่อยไป ในขณะที่เบตามีเบะปากเพราะไม่เคยอยากบอกใครหรือจำอะไรน้อยขนาดนี้มาก่อนในชีวิต
แต่ทันทีที่คูเลนก้าวถอยออกมาจากกำแพง รอยแตกเล็กๆขนาดเท่าเส้นผมที่ทอดผ่านกำแพงไปก็เปิดออกช้าๆ เรียกให้นัยน์ตาสีเขียวระริกตวัดมองเข้าไปในห้องลับหลังกำแพงนั่นทันที
...แล้วนี่ก็ไม่ใช่ห้องแบบที่เขาคิดไว้
...คือเขาคิดว่า ในเมื่อห้องลับมันต้องซ่อนนักซ่อนหนากันขนาดนี้ มันก็ต้องเป็นห้องสมุดยักษ์ลับที่มีหนังสือยัดเต็มเอียดอะไรเยอะแยะ หรือไม่ก็ ต้องเป็นห้องที่สะสมของโบร่ำโบราณอะไรซักอย่างที่มีค่ามากๆ แต่...
ปุ่มอิเล็กทรอนิกส์เป็นร้อยติดอยู่กับโต๊ะที่ไล่ระดับอยู่ทางซ้ายมือ ปุ่มหมุนอีกมากมายทางฝั่งขวา อากาศจากแอร์เย็นฉ่ำพุ่งเข้าปะทะหน้าของเขาแทบจะทันทีที่ประตูเปิดกว้างพอ แล้วก็ยังมีอะไรอีกมากมายละลานตาที่อยู่ในห้อง อย่างเช่นลำโพงตัวเบ้ง คอมพิวเตอร์จอแบนบางเฉียบ แล้วที่น่าตื่นตาตื่นใจที่สุด ก็คือ ทีวีพลาสม่าจอยักษ์ขนาดพอๆกะโรงหนังที่ติดอยู่ด้านในสุดของห้อง
แสงสีเงินจากทุกอย่างทอประกายแสบตาไปหมด เจ้าของนัยน์ตาสีเขียวมองอึ้ง ไม่เคยคิดว่าจะเจออะไรประมาณนี้ในกระท่อมชายป่าเลยซักนิด ความจริงแค่รวมขนาดห้องนี้แล้วมันควรจะล้นกระท่อมไปแล้วด้วยซ้ำนี่...
แอนนาเบลล่านั่งอยู่บนเก้าอี้รูปไข่สีขาวฟูนุ่ม ใบหน้าบึ้งตึงเกินจะบรรยาย
\"ขอต้อนรับ เข้าสู่ห้องแห่งอนาคต...ที่ๆเจ้าจะเข้ามาทดสอบเนี่ยหล่ะ\"คูเลนยิ้มกว้างแล้วยืดอกอธิบายอย่างภาคภูมิ \"ข้าทุ่มกำลังสร้างห้องนี้เต็มที่เลยนะ\"เขายิ้มขยิบตา ตามด้วยเสียงตบมือเนือยๆมาจากแอนนาเบลล่า เบตามีมองงง
แอนนาเบลล่าตวัดนัยน์ตาสีฟ้าวูบ ก่อนพูดเสียงเครียด
\"มันเป็นธรรมเนียม ที่เจ้าจะต้องปรบมือ\"เธอว่า แล้วแน่นอนไม่ต้องบอกซ้ำสอง เบตามียกมือขึ้นตบเข้าหากันในทันที
คูเลนยิ้มอย่างพอใจ \" เข้ามาเลย เข้ามาๆๆ มาหาที่นั่งอยู่ในห้องนี่ ตามสบายเลย\" เขาพูดอย่างกระชุ่มกระชวยก่อนเดินนำเข้าไปในห้องนั่น เบตามียิงฟัน หันหัวไปมองรอบๆห้องอย่างไม่ค่อยแน่ใจ ก่อนจะสั่งให้ขาก้าวเข้าไปในห้องช้าๆ
ก้าวสุดท้ายของเขาจบลงด้วยเสียงครืด เบตามีเบิกตากว้างแล้วหมุนตัวกลับทันที และพบว่าประตูอิฐปิดลงไปแล้วราวกับปิดตาย พร้อมกับเสียงซ่าของอะไรบางอย่างที่คล้ายน้ำซึ่งดังมาจากข้างบนหัว
...ติดกับ เสร็จแน่...
ข้อความแรกที่ผุดขึ้นในหัว เจ้าของความคิดก็น๊อตหลุดลืมตัวจนหมดสิ้น มือยกไม้นาธาเรียนขึ้นกันหวังว่ามันจะทำอะไรได้บ้าง แล้วก่อนสมองจะสั่งการ เบตามีก็หลับตาปี๋ พร้อมเปียกแล้ว.....
...
เงียบ
เบตามีลืมตาขึ้นช้าๆอย่างไม่แน่ใจ แล้วมองไม้เท้าในมือ
นัยน์ตาสีเขียวเบิกกว้างอย่างตกใจ มือแทบพลั้งปล่อยไม้เท้าตกพื้นเพราะภาพที่เขาเห็น น้ำที่สาดลงมาถูกไม้เท้าของเขาสร้างเกราะสีฟ้าสดใสกันเอาไว้ แล้วเมื่อมองดีๆก็จะเห็นน้ำทั้งหมดนั่นกลายเป็นน้ำแข็งในพริบตา ในวินาทีต่อมา เมื่อได้สติแล้วเบตามีก็กระชากไม้เขากลับอย่างตกใจ น้ำนั่นถึงได้กลายเป็นของเหลวธรรมดาๆอีกครั้ง ก่อนจะลอยกลับเข้าไปแช่แน่นิ่งอยู่ในถังน้ำที่ตกลงกับพื้นดังเคร้ง!
...เสียงปรบมือดังลั่นจากคูเลนอย่างชอบใจ ในขณะที่เบตามียังยืนงงตัวสั่นสะท้านน้อยๆกับอะไรบางอย่างที่ดูคล้ายเวทมนตร์
\"เจ้ามีพรสวรรค์แบบที่ปู่คิดเอาไว้ซะด้วย ยอดเยี่ยมจริงๆ\"คูเลนยิ้มกว้าง แอนนาเบลล่าเอียงหัวน้อยๆแล้วมองเขาด้วยสีหน้าเกือบจะประหลาดใจ
\"พร....สวรรค์??\"
เบตามีทำหน้าเห่ยก่อนถามอย่างสงสัยเต็มที
\"พ่อมดแม่มด ทุกคนที่มีเวทมนตร์ จะมีพรสวรรค์ กับพลังจิตอยู่ในตัวเองอย่างละอัน ซึ่งแต่ละคนก็จะมีอะไรแตกต่างกันออกไป อย่างเช่นเบลล่า มีพรสวรรค์พูดภาษาสัตว์กับพลังจิตธาตุลม...ส่วนเจ้าก็อย่างที่เห็นเมื่อกี๊ พรสวรรค์...คงจะเป็นเรื่องด้านการใช้เวทมนตร์ ส่วนพลังจิต...ก็คงหนีไม่พ้นเรื่องธาตุน้ำ\"
\"พรสวรรค์ทางด้านเวทมนตร์??\"เบตามีถลึงตาถาม
\"นั่นหมายความว่าเจ้าจะเรียนรู้เวทมนตร์ทางด้านต่างๆได้รวดเร็วกว่าพวกพ่อมดแม่มดทั่วไป แล้วก็มักจะมีพลังต่างๆที่ตัวเองคาดคิดไม่ถึง\"แอนนาเบลล่าอธิบายเรียบ เบตามียิ้มเห่ย
...แล้วเขาเคยคาดอะไรถึงบ้างหล่ะ...
\"ถูกแล้ว\"คูเลนพยักหน้าก่อนอธิบายต่อ \"ส่วนเรื่องพลังจิตของเจ้านั่น อย่างที่บอกธาตุน้ำ สำคัญมากเพราะไม่ใช่แค่พลังจิตธรรมดา แต่เป็นถึงหนึ่งในสี่ธาตุหลักที่ต้องมีพลังแข็งแกร่งมาก เป็นพลังชั้นสูงที่จะควบคุมน้ำได้...\"
สายตาคมกริบของเขาตวัดมองหน้าเบตามี ก่อนจะอธิบายต่อ
\"...ใครๆที่เป็นพ่อมดแม่มดก็มีพลังจิตทั้งนั้น ยิ่งคนที่ใช้เวทย์เก่งๆพลังจิตก็จะแข็งแกร่งตามไปด้วย อย่างเช่น พลังจิตที่ทำให้สิ่งของลอยได้ พลังจิตควบคุมสายฟ้า ควบคุมก้อนเมฆ ควบคุมสัตว์ แต่พลังจิตชั้นสูง ดิน น้ำ ลม ไฟ สี่อย่างนี้ไม่ใช่ของที่จะมีกันง่ายๆ มันจะต้องติดตัวเธอมาตั้งแต่เกิด ต้องเป็นคนที่ได้รับเลือกมา แบบเธอกับเบลล่าเท่านั้น\"เขาพูดแล้วหันไปยิ้มให้แอนนาเบลล่า
\"แหะๆ\"
เบตามีหัวเราะแบบสมเพชตัวเองก่อนกระตุกยิ้มมุมปาก ต่อเมื่อแอนนาเบลล่าบ่นขึ้นเพราะเห็นสีหน้าของเขา
\"จะบอกให้เจ้าควรจะภูมิใจได้แล้ว ตกลงถ้าเป็นธาตุน้ำจะไปเตรียมด่านให้\" เธอว่าก่อนจะเดินไปทางซ้ายที่มีปุ่มอะไรไม่รู้เยอะแยะนั่น เธอกวาดตามองอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงกดปุ่มสีฟ้าใสลงไป ปุ่มนั้นยุบลงและถูกกลืนหายไปทันทีในขณะที่ช่องข้างๆที่เมื่อกี๊ไม่มีอยู่ๆก็มีปุ่มสีขาวโผล่ขึ้นมาแทน
\"เดี๋ยวๆ อะไรเนี่ยเบลล่า ขอตัวอย่างก่อนสิ\"คูเลนว่ายิ้มๆ แต่แอนนาเบลล่าหน้าเบ้ทันที
\"แต่ อาจารย์......\"
คูเลนพุ่งตัวอย่างกระฉับกระเฉงรวดเร็วก่อนจะกดปุ่มขาวกลับลงไปทันที ปุ่มสีฟ้าเด้งกลับขึ้นมาใหม่ จากนั้นเขาก็ขยับตัวไปทางซ้ายอีกประมาณสองเมตร กดปุ่มสีเขียวเข้มที่ใหญ่กว่าเดิมลงไปอีกปุ่ม และนั่นทำให้หน้าแอนนาเบลล่าบูดเกินบรรยาย
\"อาจารย์....\"
\"เชิญ\"
เจ้าของนัยน์ตาสีฟ้าแทบจะกระทืบเท้าแล้วร้องออกมาดังๆ แต่ทำได้แค่สีหน้าเหยเก ก่อนจะเบะปากเดิมตามคูเลนไปอย่างจำใจ ทั้งคู่ตรงไปที่ในสุดของห้อง เบตามีรีบเดินตามและเห็นอะไรบางอย่างที่คงจะคล้ายๆลิฟท์ แต่ไม่มีประตู สีแสตนเลสสะท้อนแสงแสบตา
แต่ลิฟท์อะไรนี่กลับไม่ใช่สีเหลี่ยม มันเป็นมนๆทรงกระบอก และด้านบนกลับไม่ได้สูงขึ้นไปจนติดเพดาน แต่มีไฟกลมดวงใหญ่สีแดงที่กำลังกระพริบเจิดจ้าติดอยู่แทน...
...พระเจ้า นี่ลิฟท์รุ่นไหนเนี่ย แค่ข้างบนก็ไม่ติดเพดานแล้วจะให้ส่งคนไปได้ยังไง...
\"ไม่ต้องจริงจังมากก็ได้ ปรับให้เธอแค่ด่าน 11 เอง\"คูเลนหัวเราะเมื่อเห็นลูกศิษย์มีสีหน้าบูดสนิทตอนก้าวเข้าไปในลิฟท์อะไรนั่น
\"ให้มันจริงเถอะค่ะอาจารย์\"เธอประชด \"ทีนี้ส่งข้าไปได้รึยัง อย่าลืมเปิดทีวีด้วยค่ะ\"
\"จ้าๆ\"คูเลนหัวเราะ แล้วเดินไปกดปุ่มที่ตั้งอยู่หน้าทีวี ซึ่งมีปุ่มใหญ่ขนาดเท่าฝ่ามือสองอันสีแดงกับสีขาว
\"พร้อมนะ...สาม\"
เขานับเมื่อเห็นแอนนาเบลล่าพยักหน้าหงึกหงัก
\"...สอง...หนึ่ง...เริ่ม\"
มือใหญ่ของเขากดปุ่มสีแดงทันทีอย่างแรง
...จู่ๆในลิฟท์ก็เปลี่ยนเป้นสีแดง ไฟข้างบนหัวหยุดกระพริบแต่กลับเปิดสว่างจ้า แล้วทันใดนั้นลำแสงสีแดงเล็กๆ ก็ตกลงมาคล้ายฝน[กรุณานึกภาพแสงสีเขียวในเรื่อง เดอะ แมททริกซ์ 555+] แล้วหนักขึ้นๆจนบังตัวเธอมิด แล้วจู่ๆมันก็ซาลงแล้วหยุดหายไป...เบตามีอ้าปากค้าง ตาถลึงอย่างตะลึง
...แอนนาเบลล่าหายไปแล้ว!!
คูเลนมองลิฟท์อยู่เพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะรีบรุดไปเปิดจอพลาสม่าขนากยักษ์ แล้วจู่ๆข้างๆกายของเบตามีก็มีเก้าอี้สีเขียวนุ่มฟูทรงไข่แบบแอนนาเบลล่าขึ้นมา
\"นั่งซะ เปลี่ยนสีตามใจชอบ ตะโกนสั่งมันดังๆก็พอ\"คูเลนรีบพูดก่อนนั่งบนเก้าอี้สีดำของเขาแล้วตาก็จับจ้องอยู่ที่ทีวีเขม็ง
เบตามีงง ก่อนจะลองพูดขึ้นอย่างไม่แน่ใจ
\"สีน้ำเงิน\"
เงียบ
\"สีน้ำเงิน\"
เก้าอี้ไม่เปลี่ยนแปลง
\"สีน้ำเงิน!\"
มันยังเหมือนเดิม
\"โว้ย สีน้ำเงินว้อยย!!!!\"
\"ทูนี่พอแล้ว\" เสียงคูเลนดังขึ้นขัดจังหวะ น้ำเสียงรำคาญน้อยๆ เบตามีมองว่าเขาพูดกับใคร แต่ทันทีที่เขาพูดจบเ เก้าอี้กวนตีนตัวนั่นก็เปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินทันที
\"คงไม่โกรธหรอกนะ\" คูเลนส่ายหัวน้อยๆ ก่อนจะหันกลับไปทางทีวีอีกครั้ง
ทันใดนั้น หน้าจอทีวีก็เปลี่ยนเป็นห้องสีขาวห้องหนึ่ง มีคนก้าวเข้ามาในห้องแล้วก็ทำอะไรบางอย่าง
แอนนาเบลล่านั่นเอง!
เธอกำลังหลับตา พึมพำบางอย่าง แล้วไม้เท้าอูริเกียนก็โผล่พรวดขึ้นในมือ ก่อนเจ้าตัวจะหันมาจ้องหน้าทีวีเขม็ง
\"โห\"
เบตามีอุทาน
...เล่นกันดื้อๆแบบนี้เลยเรอะ...
\"เบลล่าสบายดีนะ\"คูเลนยิ้มร่าแล้วพูดขึ้นราวกับคนที่อยู่หลังจอทีวีนั่นจะได้ยิน แต่แอนนาเบลล่าก็ตอบกลับมา
\"ดีสุดๆเลยหล่ะค่ะ\"เธอประชดเสียงแข็ง \"เร็วๆหน่อยเถอะ ข้าเอียนห้องนี้เต็มที\"
\"จ้า\"คูเลนรับ ยิ้มกว้าง ก่อนจะรีบเดินไปกดปุ่มสีเหลือง
รอบๆตัวของแอนนาเบลล่ากลายเป็นป่าทะมึนในทันที!
**********************************************************************************
๐_LilLY_๐ >>
พอก่อนหล่ะตอนนี้ เหอๆๆ
ไม่ได้ลงเป็นชาติเลย ความจริงตอนนี้จะได้ลงก่อนไปเที่ยวแล้วหล่ะแต่ว่าพิมๆอยู่คอมดับ 555+ ก็เลยต้องติดมาลงหลังสงกราน
ลงแล้วนะค๊า
คนที่มาอ่านอย่าลืมโพสด้วย 555+ไม่ต้องโวตก้ได้ โห่ะๆๆๆ
ไปหล่ะจ้าเจอกันตอนต่อไป จารีบไปพิมมารีนก่อนหล่ะ โฮะๆๆๆๆ
บ๊ายบายๆๆๆ
...
เสียงหมุนอะไรบางอย่างที่เบตามีคิดว่าเป็นไม้หนาๆติดอยู่กับกำแพงสี่อัน ซึ่งอยู่บนกำแพงอิฐสีน้ำตาลไหม้มีคบไฟส่องแสงแปลกๆทำให้บรรยากาศมืดสลัว แต่อย่างไรก็ตาม เบตามีก็มั่นใจว่าไอ้อะไรพวกนี้มันไม่สมควรจะเข้ามาอยู่ในบ้านนี้ที่เป็นกระท่อมฟางเก่าชื้นๆอะไรนั่นได้แน่ๆ
และคูเลนกำลังหมุนมันอยู่
\"เอาหล่ะเบต้า จำรหัสพวกนี้เอาไว้แล้วอย่างบอกใครหล่ะ...ไม้แรก หมุนซ้าย 45 องศา ไม้สองหมุนขวา 1 รอบไม้ตั้งขึ้น ไม้สามหมุนขวา 60 อาศา ไม้สุดท้ายหมุนซ้ายตังฉากขนานกับพื้น\"
เอาเป็นว่า คูเลนก็พูดเรื่อยเปื่อยไป ในขณะที่เบตามีเบะปากเพราะไม่เคยอยากบอกใครหรือจำอะไรน้อยขนาดนี้มาก่อนในชีวิต
แต่ทันทีที่คูเลนก้าวถอยออกมาจากกำแพง รอยแตกเล็กๆขนาดเท่าเส้นผมที่ทอดผ่านกำแพงไปก็เปิดออกช้าๆ เรียกให้นัยน์ตาสีเขียวระริกตวัดมองเข้าไปในห้องลับหลังกำแพงนั่นทันที
...แล้วนี่ก็ไม่ใช่ห้องแบบที่เขาคิดไว้
...คือเขาคิดว่า ในเมื่อห้องลับมันต้องซ่อนนักซ่อนหนากันขนาดนี้ มันก็ต้องเป็นห้องสมุดยักษ์ลับที่มีหนังสือยัดเต็มเอียดอะไรเยอะแยะ หรือไม่ก็ ต้องเป็นห้องที่สะสมของโบร่ำโบราณอะไรซักอย่างที่มีค่ามากๆ แต่...
ปุ่มอิเล็กทรอนิกส์เป็นร้อยติดอยู่กับโต๊ะที่ไล่ระดับอยู่ทางซ้ายมือ ปุ่มหมุนอีกมากมายทางฝั่งขวา อากาศจากแอร์เย็นฉ่ำพุ่งเข้าปะทะหน้าของเขาแทบจะทันทีที่ประตูเปิดกว้างพอ แล้วก็ยังมีอะไรอีกมากมายละลานตาที่อยู่ในห้อง อย่างเช่นลำโพงตัวเบ้ง คอมพิวเตอร์จอแบนบางเฉียบ แล้วที่น่าตื่นตาตื่นใจที่สุด ก็คือ ทีวีพลาสม่าจอยักษ์ขนาดพอๆกะโรงหนังที่ติดอยู่ด้านในสุดของห้อง
แสงสีเงินจากทุกอย่างทอประกายแสบตาไปหมด เจ้าของนัยน์ตาสีเขียวมองอึ้ง ไม่เคยคิดว่าจะเจออะไรประมาณนี้ในกระท่อมชายป่าเลยซักนิด ความจริงแค่รวมขนาดห้องนี้แล้วมันควรจะล้นกระท่อมไปแล้วด้วยซ้ำนี่...
แอนนาเบลล่านั่งอยู่บนเก้าอี้รูปไข่สีขาวฟูนุ่ม ใบหน้าบึ้งตึงเกินจะบรรยาย
\"ขอต้อนรับ เข้าสู่ห้องแห่งอนาคต...ที่ๆเจ้าจะเข้ามาทดสอบเนี่ยหล่ะ\"คูเลนยิ้มกว้างแล้วยืดอกอธิบายอย่างภาคภูมิ \"ข้าทุ่มกำลังสร้างห้องนี้เต็มที่เลยนะ\"เขายิ้มขยิบตา ตามด้วยเสียงตบมือเนือยๆมาจากแอนนาเบลล่า เบตามีมองงง
แอนนาเบลล่าตวัดนัยน์ตาสีฟ้าวูบ ก่อนพูดเสียงเครียด
\"มันเป็นธรรมเนียม ที่เจ้าจะต้องปรบมือ\"เธอว่า แล้วแน่นอนไม่ต้องบอกซ้ำสอง เบตามียกมือขึ้นตบเข้าหากันในทันที
คูเลนยิ้มอย่างพอใจ \" เข้ามาเลย เข้ามาๆๆ มาหาที่นั่งอยู่ในห้องนี่ ตามสบายเลย\" เขาพูดอย่างกระชุ่มกระชวยก่อนเดินนำเข้าไปในห้องนั่น เบตามียิงฟัน หันหัวไปมองรอบๆห้องอย่างไม่ค่อยแน่ใจ ก่อนจะสั่งให้ขาก้าวเข้าไปในห้องช้าๆ
ก้าวสุดท้ายของเขาจบลงด้วยเสียงครืด เบตามีเบิกตากว้างแล้วหมุนตัวกลับทันที และพบว่าประตูอิฐปิดลงไปแล้วราวกับปิดตาย พร้อมกับเสียงซ่าของอะไรบางอย่างที่คล้ายน้ำซึ่งดังมาจากข้างบนหัว
...ติดกับ เสร็จแน่...
ข้อความแรกที่ผุดขึ้นในหัว เจ้าของความคิดก็น๊อตหลุดลืมตัวจนหมดสิ้น มือยกไม้นาธาเรียนขึ้นกันหวังว่ามันจะทำอะไรได้บ้าง แล้วก่อนสมองจะสั่งการ เบตามีก็หลับตาปี๋ พร้อมเปียกแล้ว.....
...
เงียบ
เบตามีลืมตาขึ้นช้าๆอย่างไม่แน่ใจ แล้วมองไม้เท้าในมือ
นัยน์ตาสีเขียวเบิกกว้างอย่างตกใจ มือแทบพลั้งปล่อยไม้เท้าตกพื้นเพราะภาพที่เขาเห็น น้ำที่สาดลงมาถูกไม้เท้าของเขาสร้างเกราะสีฟ้าสดใสกันเอาไว้ แล้วเมื่อมองดีๆก็จะเห็นน้ำทั้งหมดนั่นกลายเป็นน้ำแข็งในพริบตา ในวินาทีต่อมา เมื่อได้สติแล้วเบตามีก็กระชากไม้เขากลับอย่างตกใจ น้ำนั่นถึงได้กลายเป็นของเหลวธรรมดาๆอีกครั้ง ก่อนจะลอยกลับเข้าไปแช่แน่นิ่งอยู่ในถังน้ำที่ตกลงกับพื้นดังเคร้ง!
...เสียงปรบมือดังลั่นจากคูเลนอย่างชอบใจ ในขณะที่เบตามียังยืนงงตัวสั่นสะท้านน้อยๆกับอะไรบางอย่างที่ดูคล้ายเวทมนตร์
\"เจ้ามีพรสวรรค์แบบที่ปู่คิดเอาไว้ซะด้วย ยอดเยี่ยมจริงๆ\"คูเลนยิ้มกว้าง แอนนาเบลล่าเอียงหัวน้อยๆแล้วมองเขาด้วยสีหน้าเกือบจะประหลาดใจ
\"พร....สวรรค์??\"
เบตามีทำหน้าเห่ยก่อนถามอย่างสงสัยเต็มที
\"พ่อมดแม่มด ทุกคนที่มีเวทมนตร์ จะมีพรสวรรค์ กับพลังจิตอยู่ในตัวเองอย่างละอัน ซึ่งแต่ละคนก็จะมีอะไรแตกต่างกันออกไป อย่างเช่นเบลล่า มีพรสวรรค์พูดภาษาสัตว์กับพลังจิตธาตุลม...ส่วนเจ้าก็อย่างที่เห็นเมื่อกี๊ พรสวรรค์...คงจะเป็นเรื่องด้านการใช้เวทมนตร์ ส่วนพลังจิต...ก็คงหนีไม่พ้นเรื่องธาตุน้ำ\"
\"พรสวรรค์ทางด้านเวทมนตร์??\"เบตามีถลึงตาถาม
\"นั่นหมายความว่าเจ้าจะเรียนรู้เวทมนตร์ทางด้านต่างๆได้รวดเร็วกว่าพวกพ่อมดแม่มดทั่วไป แล้วก็มักจะมีพลังต่างๆที่ตัวเองคาดคิดไม่ถึง\"แอนนาเบลล่าอธิบายเรียบ เบตามียิ้มเห่ย
...แล้วเขาเคยคาดอะไรถึงบ้างหล่ะ...
\"ถูกแล้ว\"คูเลนพยักหน้าก่อนอธิบายต่อ \"ส่วนเรื่องพลังจิตของเจ้านั่น อย่างที่บอกธาตุน้ำ สำคัญมากเพราะไม่ใช่แค่พลังจิตธรรมดา แต่เป็นถึงหนึ่งในสี่ธาตุหลักที่ต้องมีพลังแข็งแกร่งมาก เป็นพลังชั้นสูงที่จะควบคุมน้ำได้...\"
สายตาคมกริบของเขาตวัดมองหน้าเบตามี ก่อนจะอธิบายต่อ
\"...ใครๆที่เป็นพ่อมดแม่มดก็มีพลังจิตทั้งนั้น ยิ่งคนที่ใช้เวทย์เก่งๆพลังจิตก็จะแข็งแกร่งตามไปด้วย อย่างเช่น พลังจิตที่ทำให้สิ่งของลอยได้ พลังจิตควบคุมสายฟ้า ควบคุมก้อนเมฆ ควบคุมสัตว์ แต่พลังจิตชั้นสูง ดิน น้ำ ลม ไฟ สี่อย่างนี้ไม่ใช่ของที่จะมีกันง่ายๆ มันจะต้องติดตัวเธอมาตั้งแต่เกิด ต้องเป็นคนที่ได้รับเลือกมา แบบเธอกับเบลล่าเท่านั้น\"เขาพูดแล้วหันไปยิ้มให้แอนนาเบลล่า
\"แหะๆ\"
เบตามีหัวเราะแบบสมเพชตัวเองก่อนกระตุกยิ้มมุมปาก ต่อเมื่อแอนนาเบลล่าบ่นขึ้นเพราะเห็นสีหน้าของเขา
\"จะบอกให้เจ้าควรจะภูมิใจได้แล้ว ตกลงถ้าเป็นธาตุน้ำจะไปเตรียมด่านให้\" เธอว่าก่อนจะเดินไปทางซ้ายที่มีปุ่มอะไรไม่รู้เยอะแยะนั่น เธอกวาดตามองอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงกดปุ่มสีฟ้าใสลงไป ปุ่มนั้นยุบลงและถูกกลืนหายไปทันทีในขณะที่ช่องข้างๆที่เมื่อกี๊ไม่มีอยู่ๆก็มีปุ่มสีขาวโผล่ขึ้นมาแทน
\"เดี๋ยวๆ อะไรเนี่ยเบลล่า ขอตัวอย่างก่อนสิ\"คูเลนว่ายิ้มๆ แต่แอนนาเบลล่าหน้าเบ้ทันที
\"แต่ อาจารย์......\"
คูเลนพุ่งตัวอย่างกระฉับกระเฉงรวดเร็วก่อนจะกดปุ่มขาวกลับลงไปทันที ปุ่มสีฟ้าเด้งกลับขึ้นมาใหม่ จากนั้นเขาก็ขยับตัวไปทางซ้ายอีกประมาณสองเมตร กดปุ่มสีเขียวเข้มที่ใหญ่กว่าเดิมลงไปอีกปุ่ม และนั่นทำให้หน้าแอนนาเบลล่าบูดเกินบรรยาย
\"อาจารย์....\"
\"เชิญ\"
เจ้าของนัยน์ตาสีฟ้าแทบจะกระทืบเท้าแล้วร้องออกมาดังๆ แต่ทำได้แค่สีหน้าเหยเก ก่อนจะเบะปากเดิมตามคูเลนไปอย่างจำใจ ทั้งคู่ตรงไปที่ในสุดของห้อง เบตามีรีบเดินตามและเห็นอะไรบางอย่างที่คงจะคล้ายๆลิฟท์ แต่ไม่มีประตู สีแสตนเลสสะท้อนแสงแสบตา
แต่ลิฟท์อะไรนี่กลับไม่ใช่สีเหลี่ยม มันเป็นมนๆทรงกระบอก และด้านบนกลับไม่ได้สูงขึ้นไปจนติดเพดาน แต่มีไฟกลมดวงใหญ่สีแดงที่กำลังกระพริบเจิดจ้าติดอยู่แทน...
...พระเจ้า นี่ลิฟท์รุ่นไหนเนี่ย แค่ข้างบนก็ไม่ติดเพดานแล้วจะให้ส่งคนไปได้ยังไง...
\"ไม่ต้องจริงจังมากก็ได้ ปรับให้เธอแค่ด่าน 11 เอง\"คูเลนหัวเราะเมื่อเห็นลูกศิษย์มีสีหน้าบูดสนิทตอนก้าวเข้าไปในลิฟท์อะไรนั่น
\"ให้มันจริงเถอะค่ะอาจารย์\"เธอประชด \"ทีนี้ส่งข้าไปได้รึยัง อย่าลืมเปิดทีวีด้วยค่ะ\"
\"จ้าๆ\"คูเลนหัวเราะ แล้วเดินไปกดปุ่มที่ตั้งอยู่หน้าทีวี ซึ่งมีปุ่มใหญ่ขนาดเท่าฝ่ามือสองอันสีแดงกับสีขาว
\"พร้อมนะ...สาม\"
เขานับเมื่อเห็นแอนนาเบลล่าพยักหน้าหงึกหงัก
\"...สอง...หนึ่ง...เริ่ม\"
มือใหญ่ของเขากดปุ่มสีแดงทันทีอย่างแรง
...จู่ๆในลิฟท์ก็เปลี่ยนเป้นสีแดง ไฟข้างบนหัวหยุดกระพริบแต่กลับเปิดสว่างจ้า แล้วทันใดนั้นลำแสงสีแดงเล็กๆ ก็ตกลงมาคล้ายฝน[กรุณานึกภาพแสงสีเขียวในเรื่อง เดอะ แมททริกซ์ 555+] แล้วหนักขึ้นๆจนบังตัวเธอมิด แล้วจู่ๆมันก็ซาลงแล้วหยุดหายไป...เบตามีอ้าปากค้าง ตาถลึงอย่างตะลึง
...แอนนาเบลล่าหายไปแล้ว!!
คูเลนมองลิฟท์อยู่เพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะรีบรุดไปเปิดจอพลาสม่าขนากยักษ์ แล้วจู่ๆข้างๆกายของเบตามีก็มีเก้าอี้สีเขียวนุ่มฟูทรงไข่แบบแอนนาเบลล่าขึ้นมา
\"นั่งซะ เปลี่ยนสีตามใจชอบ ตะโกนสั่งมันดังๆก็พอ\"คูเลนรีบพูดก่อนนั่งบนเก้าอี้สีดำของเขาแล้วตาก็จับจ้องอยู่ที่ทีวีเขม็ง
เบตามีงง ก่อนจะลองพูดขึ้นอย่างไม่แน่ใจ
\"สีน้ำเงิน\"
เงียบ
\"สีน้ำเงิน\"
เก้าอี้ไม่เปลี่ยนแปลง
\"สีน้ำเงิน!\"
มันยังเหมือนเดิม
\"โว้ย สีน้ำเงินว้อยย!!!!\"
\"ทูนี่พอแล้ว\" เสียงคูเลนดังขึ้นขัดจังหวะ น้ำเสียงรำคาญน้อยๆ เบตามีมองว่าเขาพูดกับใคร แต่ทันทีที่เขาพูดจบเ เก้าอี้กวนตีนตัวนั่นก็เปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินทันที
\"คงไม่โกรธหรอกนะ\" คูเลนส่ายหัวน้อยๆ ก่อนจะหันกลับไปทางทีวีอีกครั้ง
ทันใดนั้น หน้าจอทีวีก็เปลี่ยนเป็นห้องสีขาวห้องหนึ่ง มีคนก้าวเข้ามาในห้องแล้วก็ทำอะไรบางอย่าง
แอนนาเบลล่านั่นเอง!
เธอกำลังหลับตา พึมพำบางอย่าง แล้วไม้เท้าอูริเกียนก็โผล่พรวดขึ้นในมือ ก่อนเจ้าตัวจะหันมาจ้องหน้าทีวีเขม็ง
\"โห\"
เบตามีอุทาน
...เล่นกันดื้อๆแบบนี้เลยเรอะ...
\"เบลล่าสบายดีนะ\"คูเลนยิ้มร่าแล้วพูดขึ้นราวกับคนที่อยู่หลังจอทีวีนั่นจะได้ยิน แต่แอนนาเบลล่าก็ตอบกลับมา
\"ดีสุดๆเลยหล่ะค่ะ\"เธอประชดเสียงแข็ง \"เร็วๆหน่อยเถอะ ข้าเอียนห้องนี้เต็มที\"
\"จ้า\"คูเลนรับ ยิ้มกว้าง ก่อนจะรีบเดินไปกดปุ่มสีเหลือง
รอบๆตัวของแอนนาเบลล่ากลายเป็นป่าทะมึนในทันที!
**********************************************************************************
๐_LilLY_๐ >>
พอก่อนหล่ะตอนนี้ เหอๆๆ
ไม่ได้ลงเป็นชาติเลย ความจริงตอนนี้จะได้ลงก่อนไปเที่ยวแล้วหล่ะแต่ว่าพิมๆอยู่คอมดับ 555+ ก็เลยต้องติดมาลงหลังสงกราน
ลงแล้วนะค๊า
คนที่มาอ่านอย่าลืมโพสด้วย 555+ไม่ต้องโวตก้ได้ โห่ะๆๆๆ
ไปหล่ะจ้าเจอกันตอนต่อไป จารีบไปพิมมารีนก่อนหล่ะ โฮะๆๆๆๆ
บ๊ายบายๆๆๆ
...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น