[fanfic-yuri]แฝด 4 ตระกูลควอน

ลำดับตอนที่ #8 : เพิ่งเดบิวต์ก็ได้เล่นซีนอารมณ์เลยนะคุณหนูลิลลี่(ไฟฉายพร้อม)

ณ คฤหาสตระกูลควอน


"พี่ชินยองคะ ไม่รู้มีน้ำเต้าหู้มาจากที่ไหนแขวนอยู่ที่หน้าห้องวันละตั้ง 4 ถุง รองจะกินหมดเหรอคะนี่ ทุกวันนี้ก็กินแทนน้ำอยู่แล้ว" ลิลลี่ทนสงสัยไม่ไหวเลยเดินไปถามชินยองที่ตึกเล็ก

"อ๋อ น้ำเต้าหู้เจ้าใหม่ค่ะ อร่อยไหมคะ เจ้านี้อาม่าแกชอบเลยสั่งมาให้คนที่บ้านกินทุกเช้า แต่พี่ก็เอาไปให้คนละ 2 ถุงนี่คะ ทำไมคุณหนูรองได้ตั้ง 4 ถุง" ชินยองหยุดคิดก่อนจะตอบว่า

"อ้อ น่ากลัวจะเป็นคุณหนูใหญ่นะคะที่แอบเอาไปรวมกับของคุณหนูรอง ปากแกเจ็บอยู่นี่คะ คงไม่อยากกินของร้อน เฮ้อ คุณหนูใหญ่นะ อยู่ดีไม่ว่าดี เดินเอาปากไปชนประตูซะงั้น  เออ แล้ววันนี้อาม่าก็จะพาคุณหนูใหญ่ไปรดน้ำมนต์ 9 วัดล้างซวยนะคะ ไปกันทั้งบ้านเลย คุณหนูรองจะไปด้วยกันไหมละคะ"

"ไม่อ่ะ ไปกันเถอะ แล้วอิรุกับยูริล่ะ" ลิลลี่ยังมีกะใจห่วงน้อง

"มีหรือคุณหนูใหญ่จะไม่เอาคุณอิรุไปด้วย ส่วนคุณหนูยูริ ก็ตั้งแต่มีคุณหนูสิก้าเป็นรูมเมท ก็ไม่ยอมออกจากห้องกันเลย สั่งให้อิฉันซื้อมาม่่าไปให้3ลัง กับน้ำเปล่า 4แพค ไม่รู้ว่าจะเอาไปทำอะไรกันตั้งเยอะตั้งแยะ"

"ไอ้ยูริ แกจะไม่ให้น้องสิก้าได้เห็นเดือนเห็นตะวันกันเลยใช่ไหม ออกห้องมาอีกทีฟ้าเหลืองแม่มมม " รู้ทันจริง หึ สมแล้วที่เป็นฝาแฝดกัน


........................


ควอนลิลลี่ ห้องนี้ไม่มีกิจห้ามเข้า!

"ควอนลิลลี่ เชอะ แค่เห็นป้ายหน้าห้องก็รู้แล้วว่าเป็นคนยังไง คนอะไรขี้เก็กชะมัด"ซูยอนบ่นเบาๆ พอเป็นพิธี เพื่อเรียกขวัญและกำลังใจก่อนจะไขประตูเข้าห้อง

"อี๋ยยย เหม็นกลิ่นอับจังเลย ไม่เคยเปิดหน้าต่างเลยหรือไง คงเปิดแอร์ทั้งวันทั้งคืนเลยละสิเนี่ย เปิดหน้าต่างระบายอากาศดีกว่า"

"ข้าวของเครื่องใช้ก็วางเกะกะ หน้าตาก็ดูดีหรอกนะ  เอ๊ะแล้วนี่อะไร ดีวีดี ร้อนรักสาวหอพัก เลขาสาวสุดเอกซ์ พิศวาสร้อนซ่อนรัก ที่รักเรามาซั่มกันไหม18+ อร๊ายยยยยยยยย ทุเรศ คนอะไร ลามก" ซุยอนเริ่มรับไม่ได้กับห้องคุณหนูรอง

"นั่นเสียงอะไรน่ะ ใครอยู่ในห้องฉัน"

"อุ๊ย คุณลิลลี่" 

"เธอเป็นใคร เข้ามาอยู่ในห้องฉันได้ยังไง เป็นขโมยหรือเปล่า ห๊าา " 

"ปล่าวค่ะ ฉันชื่อจอง ซูยอนค่ะ พี่ชินยองบอกให้ฉันขึ้นมาทำความสะอาดตึกใหญ่ และช่วยดูแลห้องให้คุณหนูด้วยค่ะ"

"ฉันไม่เชื่อ  ดูสารรูปเธอสิ ตัวมีแต่ดินแต่โคลน คงแอบปีนรั้วเข้ามาละสิท่า ยัยขี้ขโมย อ๋อ ฉันจำเธอได้แล้ว ยัยน้ำเต้าหู้นั่นเอง วันนั้นยังได้เงินไปไม่พอใช่ไหม เห็นฉันรวยละสิ เลยแอบเข้ามาขโมยเงิน....หึ ยัยขี้ขโมย" 

"คุณดูถูกคนมากเลยนะคะ ดูคนที่ภายนอกมากเลย  ถึงว่า......" ซูยอนคนดีเริ่มหมดความอดทน

"ถึงว่าอะไร บอกฉันมาเดี๋ยวนี้" ลิลลี่กำลังโกรธจัด

"หึ ถึงว่าคุณเลยไม่มีใครรัก" สะใจไหมล่ะ แทงใจดำเลยล่ะสิ ซูยอนคิดในใจ

"ปากดีนักนะเธอ ไหนขอลองหน่อยสิว่าถ้าโดนอย่างนี้แล้วยังจะปากดีได้อีกไหม" ว่าแล้วลิลลี่ก็หันหลังไปล๊อคประตูห้องดัง แกร๊ก

"นี่คุณคิดจะทำอะไรน่ะ อย่าบอกนะว่าคุณจะ..."

"ทำไมเหรอ เธอกำลังกลัวฉันเหรอ ปากดีนักนี่ พูดอีกสิ จะว่าอะไรฉัน พุดมาอีกสิ" ลิลลี่เชื่อแต่แรกแล้วว่าเธอเป็นเด็กทำความสะอาด โถ ผอมขนาดนี้ เป็นขโมยใครเค้าจะกลัว แต่จะว่าไปเธอก็น่ารักเหมือนกันนะ

ลิลลี่เริ่มสนุกที่ได้แกล้งซูยอน แล้วคุณหนูรองแห่งตระกูลควอนก็ก้าวขาเดินเข้าไปหาซูยอนช้าๆ ซูยอนเองก็กลัวลิลลี่มากเลยเดินถอยไปจนสุดทาง และล้มลงไปบนเตียงนอนของลิลลี่

"คุณลิลลี่คะ ฉัน........ขอโทษ    โอ๊ย แสบท้อง ปวดท้อง "ซูยอนกลัวจัดจนเครียดลงกะเพาะ จากที่เป็นโรคกะเพาะอยู่แล้ว ตอนเช้านี้ก็รีบไปส่งน้ำเต้าหู้จนลืมกินข้าว

"เธออย่ามาเล่นละครตบตาฉัน"

"................."ซูยอนนอนงอตัวแล้วเอามือกุมท้อง ร้องไห้

"นี่เธอร้องไห้เหรอ เธอปวดท้องจริงเหรอ"

"ค่ะ ฉันเป็นโรคกะเพาะเรื้อรัง พอดีวันนี้รีบมาทำงานที่นี่วันแรกเลยลืมหยิบยามาด้วย" ซูยอน เธอนี่สะเพร่าจริงๆ

"งั้นนอนพักที่นี่ล่ะ เดี๋ยวฉันไปหายามาให้เธอกิน รออยู่นี่ล่ะ เดี๋ยวฉันมา"คุณหนูรองใจดีจัง


..............................

ที่ห้องคุณพ่อ

ยามันมีไหนหมดวะ โต๊ะทำงานคุณพ่อน่าจะมี เห็นคุณพ่อชอบบ่นว่าเป็นกะเพาะเหมือนกัน

อ่า..เจอละ อะไรนี่ยี่ห้อ อะกร้า อืมน่าจะเป็นอันนี้ล่ะ รีบเอาไปให้ซูยอนกินดีกว่า


....................................


"ซูยอน กินยานี่อ่ะ " ว่าแล้วคุณหนูก็ฉีกซองยาเทใส่น้ำให้ซูยอนกิน

"ขอบคุณมากค่ะคุณหนูรอง" ซูยอนจิบครึ่งแก้ว 

"กินทีละครึ่งนะซูยอน ค่อยๆกิน เดี๋ยวจะอ้วก เฮ้อ ลำบากฉันจริงๆ รู้งี้ไปกับพี่ใหญ่ดีกว่า " คุณลิลลี่นี่ก็คิดยังไงก็พูดอย่างนั้น เป็นคนตรงจริงจริ๊ง

"นอนพักสักแป๊บนะซูยอน เดี๋ยวเธอก็กลับบ้านได้แล้ว ไม่ต้องทำความสะอาดแล้วล่ะเพราะเดี๋ยวฉันจะก็เริ่มอ่านหนังสือละ"

"ค่ะ คุณลิลลี่ ตอนนี้ก็เริ่มหายปวดบ้างแล้วค่ะ  งั้น ซูยอนไปปิดหน้าต่างให้นะคะ และเอาฟิวเตอร์แอร์ไปติดด้วย ฝุ่นหนาเป็นนิ้วเลย ไม่รู้คุณหนูอยู่เข้าไปได้ยังไง" 

ว่าแล้วซูยอนก็ปีนเก้าอี้ขึ้นไปติดฟิวเตอร์แอร์ (ตัวกรองฝุ่นไง) โถ เสื้อผ้าซูยอนก็เก่า ขาด บาง คอเสื้อก็ย้วย ก้มที ยืดดัวที คนที่อยู่ข้างล่างก็เห็นหมดสิคะ

"เอื๊อก......" เสียงคุณหนูรองกลืนน้ำลาย สงสัยคอแห้ง เลยเอาน้ำที่ละลายยาเหลือครึ่งแก้วของซูยอนมากิน จนหมด

"คุณหนูรองคะ หยิบตัวกรองอีกอันข้างล่างให้หน่อยคะ "

"โอ๊ววววว มุมนี้ยิ่งเห็นชัดเต็มๆ  แม่ง ขาวว่ะ ไอ้เหี้ย เสื้อในย้วยแถมยังขาดอีก เห็นนมเกือบครึ่งเต้า อะไรมันจะจนขนาดนั้นวะ แม่งถ้าได้เป็นเมียนี่จะซื้อใหม่ให้หมดเลย" ลิลลี่ ความเป็นเด็กเรียนแกหายไปไหนหมด เหลือแต่ความเกรียนแล้วเนี่ย

"อ่ะ นี่ เฮ้ยยยย โครมมมมมม"

ซูยอนตกเก้าอี้ แต่มีอ้อมแขนของคุณหนูลิลลี่รับเอาไว้และล้มลงบนเตียงอย่างแม่นยำ 



"........................" ความเงียบเข้าปกคลุมเด็กสาวทั้งสอง เด็กสองคนที่ไม่เคยมีความรัก ไม่เคยมีคนรัก แต่ต้องมาอยู่ในสถานการณที่ล่อแหลม และสิ่งที่พวกเธอคิดจะทำ มันจะเปลี่ยนแปลงชีวิตของเธอทั้งสองคนไปตลอดกาล








บนเตียงนอนนุ่ม ห้องแอร์คอนดิชั่น

สองสายตาประสานกัน คุณลิลลี่ยังไม่ยอมคลายอ้อมแขนออกจากตัวของซุยอน อีกทั้งยังกระชับอ้อมกอดให้แน่นกว่า

"ซูยอน  ใจฉันกำลังเต้นแรง เธอได้ยินเสียงนั้นไหม "ไม่ใช่แค่พูดแต่มันคือการกระซิบที่ข้างหู ริมฝีปากของลิลลี่คลอเคลียอยู่ที่ใบหน้าของซูอน แต่เพียงยังไม่กล้า

เรียวนิ้วอันซุกซนของลิลลี่ยังไล่สัมผัสไปทั่วแผ่นหลังของซูยอน โดยที่เจ้าตัวยังไม่ได้รับอนุญาต

"สั่นไปหมดทั้งตัวเลยนะซูยอน นี่เธอกำลังกลัวฉันหรือไง" นี่คุณหนูถามเพราะเป็นห่วง หรือว่ายิ่งไปเพิ่มสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้เนี่ย 

"คุณหนูคะ ซูยอนร้อน ซูยอนทรมาน คุณหนูช่วยซูยอนด้วยนะคะ ช่วย สัมผัสฉันที..."

"ฉันก็เหมือนกัน ร้อน จนแทบจะละลายอยู่แล้ว ซูยอนอา ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว ฉันขอโทษนะ"

ลิลลี่พูดแล้วก็ไม่รอช้าก้มลงประกบริมผีปากบางๆ ของซูยอนทันที

ซูยอนอา เธอจูบตอบฉันทีสิ  

ริมผีปากของลิลลี่ก็ได้ใจ และเล็มไปทั่ว ทั้งกัดทั้งจูบ ทั้งดูดลิ้นของซูยอน

อืม ..ซูยอนอา เธอหวานจัง สงครามแย่งชิงความหวานที่ปลายลิ้นเพิ่งเริ่มต้น ลิ้นของทั้งสองคนต่างก็ตวัดไปทั่วโพรงปากอย่างไม่มีใครยอมใคร

"ยาซองนั้นใช่ไหม ที่ทำให้เธอร้อนแรงอย่างนี้" ลิลลี่คิด 


"ซูยอนอา มากกว่านี้ได้ไหม "

"อื้อ ช่วยปลดปล่อยฉันที ช่วยสัมผัสชั้นให้มากกว่านี้นะคะ อ่าาาาาาา ซี๊ดดดด"

ซุยอนครางออกมาอย่างเสียวซ่านเมื่อลิลลี่ใช้ลิ้นตวัดเลียทั่วทั้งลำคอ มือไม้ก็ลูบไล้ไปทั่งแผ่นหลัง

เลื่อนมือขวาลงมาตรงบั้นท้าย แล้วบีบ ขย้ำแรง

มือซ้ายก็บีบหน้าอกของฉันเหมือจะให้มันแหลกคามือ


"มะ ไม่ไหวแล้ว ซื้ดดด  อื่ออ   ฉันชอบสัมผัสของคุณลิลลี่จัง เค้าจะลูบไล้ จะบีบ จะเค้นแรงแค่ไหน ไม่ว่าเค้าจะทำอะไรกับร่างกายฉัน

เสียวจัง เสียวที่สุด"



"ตอนนี้เค้าคงเห็นฉันเป็นคนหน้าด้าน ไร้ยางอายไปแล้วสินะ "

ฉันกำลังแอ่นหน้าอกให้เค้าดูดกิน ปลายลิ้นเค้ากำลังตวัดที่เม็ดลูกเกด2เม็ดนั้น สลับกันไปมาอย่างเอร็ดอร่อย 

คุณลิลลี่คะ ทำไมฉันถึงได้มีความสุขมากมากขนาดนี้

ซุยอนอา ครางออกมาให้ฉันได้ยินหน่อยได้ไหม

ซี๊ดดด อ่าาาาา เสียวเหลือเกินค่ะ คุณหนู อ่า ทำไมตรงนั้นมัน

คุณลิลลิี่กำลังลูบไล้ด้านในขาอ่อนของฉัน 

มากกว่านี้ได้ไหมคะ คูณลิลลี่ ซูยอนไม่ไหวแล้ว อ๊ะ 

คุณลิลลี่คะ อย่าค่ะ มัน สกปรก

ปลายลิ้นของคูณหนูรองช่างพริ้วไหวเหมือนขนนก สมองฉันขาวโพลนไปหมด  อ่าาา ซื้ดดดด   

นี่ฉันแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองกี่ครั้งกันนะ ทำไมฉันรู้สึกเหมือนได้กินของอร่อย เผ็ด ร้อน ทั้งๆ ที่ฉันกำลังนอนอ้าขาอย่างไร้ยางอายให้คุณหนูรองปรนเปรอรสสวาทให้

ฉันเป็นใครกัน จองซุยอนเด็กสลัมขายน้ำเต้าหู้ แล้วคุณหนูรองแห่งตระกูลควอนกำลังใช้ปลายลิ้นของเธอ พาฉันไปแตะขอบสวรรค์



ใกล้แล้วค่ะ อย่าหยุดนะคะ แรงๆค่ะ แรงๆๆๆ  ซื๊ดด  อาห์  อ๊าาาา 

น้ำใสๆ สีขาวขุ่นทะลักออกมาเต็มลิ้น เต้มปากของฉัน ซูยอนอา เธอหายทรมานแล้วสินะ

นี่เธอร้องไห้

"ร้องไห้ทำไมห๊ะ ซุยอน" ลิลลี่ชันตัวขี้นมาแล้วดอบกอดซูนยอนไว้ในอ้อมแขนอย่างแสนหวง

"................"

"พอได้แล้ว ไม่ต้องร้อง ฉันรู้  ว่าเธอคิดอะไรอยู่ มองตาฉันสิ"

"คะ.."

"เธอเห็นฉันเป็นคนยังไง เป็นคนไม่มีความรับผิดชอบหรือเป็นคนที่เธอคิดว่า..อืมมม หรือว่าเธอผิดหวังในตัวฉัน"

"ไม่ๆๆ ค่ะ คือซุยอน.... " ฉันอายน่ะค่ะ ฉันเป็นอะไรกับคุณหนูกันคะ คุรหนูมองฉันเป็นคนยังไงไปแล้ว ซุยอนได้แต่คิดไม่กล้าพูดออกมา

แต่เรื่องอะไรจะรอดพ้นสายตาและความเป็นคนทันคนของควอนลิิลลี่ไปได้

"เธอเป็นของฉัน ...แล้ว ฉันปลอบใครไม่เป็น พูดได้แค่นี้ ไม่ต้องร้องไห้ นี่ก็เย็นมากแล้ว เธอใส่เส้อผ้าเสีย ฉันจะให้ชดไปส่ง"

"แล้วเธอเอาไอโฟนชั้นไปใช้ ถ้าฉันโทรไปให้รีบรับสาย ชั้นไม่ชอบรอสายนานเกิน 2 ตื๊ด และถ้าชั้นบอกให้มาหา ต้องรีบมาทันที ชั้นให้เวลาเธอ 15 นาที เพราะความอดทนชั้นมีแค่นั้น "

"อ้อ เอาบัตรเครดิตชั้นไปด้วย ให้ชดแวะห้าง ให้เธอไปเลือซื้อชั้นในใหม่ซัก 10 ตัว เอาทิ้งไปให้หมดไอ้เก่าย้วยของเธอ ฉันเห็นแล้วกลัวว่าเธอจะไม่ได้ออกมาเห็นเดือนเห็นตะวันเหมือนยัยเจสสิก้าอะไรนั้น แค่นี้ล่ะ เธอกลับบ้านได้"


 ................................


เอ่อ คุณแอดมินคะ ถ้าจะลบอย่าลบทั้งเรื่องนะคะ เตือนมาก่อนก็ดีค่ะ 

ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ อะฮี้ยย