fanfic-yulsic-หนี้รัก ทาสอารมณ์ ภาค 2

ลำดับตอนที่ #7 : ยูล....อย่าแต่งตัวแบบนี้อีก ข้าไม่ชอบ

ห้องแถวริมท่าเรือจองเบย์




"จะเช่าอยู่ที่นี่จริงหรือซึงยอน.." นายพาเธอมาส่งที่นี่ ที่ๆเธอบอกว่าอยากอยู่




"จ๊ะ นาย อยู่ที่นี่ก็ดี คนงานเยอะแยะ ถ้าอยู่ที่มีคนมาก อาจไม่ใครสังเกตเห็นฉันน่ะจ๊ะ"



"ตามใจเจ้า แล้วพวกข้าจะหมั่นมาเยี่ยม ดูแลตัวเองดีๆ กำลังท้องกำลังใส้ เออ แล้วเจ้าจะทำยังไงต่อไป จะทำมาหากินอะไรหรือ กรรมกรท่าเรืองานหนักนะ เจ้ากำลังท้องอยู่ด้วยนี่"



"ฉันว่าจะขายกับข้าวให้พวกคนงานน่ะจ๊ะนาย ฉันพอจะทำกับข้าวเป็นอยู่บ้าง จะเปิดร้านขายข้าวแกงน่ะจ๊ะ"



"อืม ก็ดีนะ โชคดีซึงยอน ถ้าใกล้คลอดแล้ว พวกข้าจะมาเยี่ยมอีกครั้ง..."




"จ๊ะ..นาย"




-ซึงยอนเอ๊ย ทำไมพวกข้าจะไม่รู้ ว่าเจ้าอยากเห็นหน้าใคร อยากอยู่ใกล้ๆใคร -






...............






ร้านอาหารในล๊อบบี้โรงแรมหรู




บนโต๊ะอาหารกลางวันของนักเรียนเก่าอังกฤษ




มีเสียงพูดคุย เสียงหัวเราะ เสียงชื่นชมและคำอวยพรว่าที่บ่าวสาว





เธอแอบมองไปข้างนอกโรงแรม




เขาไปไหนนะ






มีบริกรมาจัดเก้าอี้เพิ่มอีกหนึ่งตัว เขาได้นั่งหัวโต๊ะ ตรงข้ามกับ ลอร์ดแดนนี่ ราชนิกูลหนุ่มจากเกาะอังกฤษ




"แดนนัดใครมาอีกหรือ " เพื่อนๆของเขาถาม



"ไม่มีนี่นา"



เสียงใครบางคนเอ่ยขึ้น






"ขออภัย..ข้ามาช้าไปหน่อย"





บุรุษรูปงามในชุดสูทราคาแพง รองเท้าหนังอย่างดี พรมน้ำหอมลาครอส




ท่านนายพลให้เขาใช้ของนายทหารเวรที่ต้องมีติดรถไว้เสมอ




ทุกคนบนโต๊ะตะลึงว่าเขาคือใคร




ลอร์ดแดนจำได้ เขาลุกขึ้นเชิญผู้มาเยือนนั่ง




เจสจองที่มัวแต่เหลียวออกไปมองทางนอกร้าน รู้สึกว่าวงสนทนาเงียบผิดสังเกต




เธอหันกลับมาที่โต๊ะ




เจอกับ






"ยูล........"





"ข้าขอแนะนำ ท่านผู้นี้คือคนขับรถลากของคู่หมั้นข้า เจ้าชื่อ...." แดนนี่เหมือนจะจำชื่อเขาไม่ได้



"เขาชื่อยูล" สาวสวยและรวยมากรีบตอบแทนเจ้าของชื่อ




"ข้าเชิญเขามาร่วมทานกลางวันด้วย จริงสินะ ข้าลืมไป.." ลอร์ดแดนจ้องเขาไ่ม่วางตา



"คนขับรถคุณหนูเจส แต่งตัวดีขนาดนี้เชียวหรือ.." บรรดาเพื่อนสาวของแดนนี่ ทำหน้าชวนฝันกับควอนยูล




"แดนนี่ เห็นทีท่านต้องแข่งกับคนขับรถคู่หมั้นท่านแล้วล่ะ ถ้าเอายืนคู่กันนี่ ไม่รู้เลยนะว่าใครเป็นคู่หมั้น ใครเป็นคนขับรถ ฮ่าๆๆๆๆ "




เหล่าเพื่อนบุรุษของแดนนี่หยอกเขา





เพื่อนสาวๆก็พากันรุมล้อมควอนยูล




แดนนี่ไม่พอใจอย่างมาก




แม่เสือสาวก็เช่นกัน - หึง



-ไปเอาสูทมาจากไหน แล้วทำไมต้องยิ้ม -




เขานั่งที่เด่นที่หัวโต๊ะอีกด้าน



เธอนั่งมองหน้าเขา



-กลับบ้านไปแม่จะหยิกให้แขนช้ำเลยคอยดูสิ-





แดนนี่เปิดการสนทนา




"แต่งงานแล้ว พี่จะพาน้องเจสไปฮันนีมูนที่เมืองไทย ที่นั่นทะเลสวยมากนะคะ"



"ค่ะ พี่แดน" เธอประชดเขา



ของหวานมาเสริฟ



เธอป้อนของหวานแดนเนียล



เจ้าทาสอัธยาศัยดีเห็นแล้ว



"กินเยอะๆนะคะพี่แดน" เธอแกล้งเขา




ทาสคนซื่อนั่งก้มหน้า




กินของหวาน



"เป็นคนขับรถที่รู้มารยาทบนโต๊ะอาหารดีมากเลย "



"คุณเจส ถ้าคุณแต่งงานแล้วไปอยู่กับแดนที่อังกฤษ คุณจะยกคนขับรถคนนี้ให้ฉันได้หรือไม่"



เพื่อนสาวชาวอังกฤษถามด้วยสายตาชวนฝัน




"คุณจะเอาเขาไปทำไมหรือ เขาเป็นแค่คนขับรถลาก เขาขับรถยนต์ไม่ได้ อ่านหนังสือไม่ออก" แดนนี่พูดกับเพื่อนตรงๆ



เพื่อนสาวเขายิ้มแล้วตอบว่า






"ฉันจะเอาไปเป็น...สามีของฉันน่ะสิ"




เพื่อนๆหัวเราะกันทั้งโต๊ะ




"บ้าน่า" แดนนี่สบถออกมา



"เธอเป็นถึงบัณฑิตฮาร์วาร์ด มาพูดอะไรเลอะเทอะอย่างนี้ได้ยังไง บ้าไปแล้ว"




"ไม่ได้พูดเล่น ฉันพูดจริงๆ"




พวกเขาพูดภาษาอะไรกัน ควอนยูลฟังไม่รู้เรื่องอยู่คนเดียว


"เธอรู้ไหมว่าคนขับรถนี้ เป็นสตรี" แดนนี่บอกกับเพื่อนสาว




เขานึกว่าเพื่อนๆจะพากันแปลกใจหรือว่ารู้สึกเป็นอีกอย่าง




"เป็นสตรีที่่แต่งชุดสูทได้หล่อมาก แดเนียล พวกฉันรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเขาเป็นสตรี "




"จริงหรือ แล้วพวกเธอรู้ได้ยังไง แล้ว..ยังบอกว่าเอาเขาไปเป็นสามีอีก บ้ากันไปใหญ่แล้ว" เขาตะคอกถามเพื่อน




"แดนนี่เพื่อนรัก สตรีเหมือนกันก็ต้องดูกันออกสิ แล้วที่ฉันอยากเอาเขาไปเป็นสามีนั่นก็เพราะฉันไม่ถือหรอกว่าคนที่ฉันชอบจะเป็นเพศอะไร ถึงเขาเป็นสตรีฉันก็รักได้"



"บ้าจริง สตรีกับสตรีจะร่วมรักกันได้เยี่ยงไร " ดูเขาจะำไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้



เพื่อนสาวยิ้มแล้วตอบว่า




"โลกมันเปลี่ยนไปแล้วแดน ...บางทีสตรีอาจทำให้ข้ามีความสุขได้มากกว่าบุรุษ..ก็เป็นได้"



เธอพูดพลางลูบไล้ฝ่ามือทาสสุดที่รักของแม่เสือสาว





ส่งสายตาหวานเยิ้ม







เจสจองเลือดขึ้นหน้่า




"น้องเจสไม่สบายหรือครับ หน้าแดงเชียว เดี๋ยวเรากลับกันเลยไหม " เขาทำสัญญาณให้บริกรเก็บเงินค่าอาหาร




บริกรเดินเข้ามาบอกอย่างสุภาพว่า




"บุรุษท่านนี้รับผิดชอบค่าอาหารและเครื่องดื่มทั้งหมดแล้วครับ"




แดนนี่ตกใจ




"บ้าจริง เขาเป็นคนขับรถจะมาจ่ายค่าอาหารได้อย่างไร " เขาโกรธแล้ว




เขาเป็นคนเชิญทุกคน เขาต้องเป็นคนจ่าย



เขาู้รู้สึกเสียหน้า





"เรียบร้อยแล้วจริงๆครับ บุรุษท่านนี้จ่ายให้ท่านแล้วจริงๆ


 แถมเขายังสั่งไวน์เป็นของขวัญให้สุภาพสตรีทุกท่านที่นี่คนละขวดด้วยนะครับ"




บรรดาสตรีอังกฤษร้องว้าวกันยกใหญ่




เดเนี่ยล เฮนรี่ ยืนคว้าเสื้อนอกแล้วลุกออกไปทันที



เจสจองโค้งลาทุกคนบนโต๊ะอาหาร



เธอจิกตาใส่เขา










"ยูล...เรากลับไปคุยกันที่บ้าน"