[fanfic-yuri]แฝด 4 ตระกูลควอน

ลำดับตอนที่ #6 : พี่ใหญ่ที่แสนดีกะอิรุน้อยซึนเดเระ

ศาลาม้าหินอ่อนของท่านประธานนักเรียน โรงเรียนโซชิวิทยาคม

สนับสนุนงบประมาณโดย ควอนอันนา พร้อมครอบครัว


"นีี่...ยัยอันนา เวลาพวกชั้นมองไปที่ป้ายตึกทีไร ก็นึกว่าเป็นกำแพงวัดทุกทีเลยอ่ะ" วาเลนไทน์และเฌอเบลล์ เพื่อนซื้ของอันนากล่าวทักเป็นประโยคแรกของวัน

"ก็ไม่ต้องไปมองสิเธอ เรื่องแค่นี้ไม่เห็นต้องให้ฉันบอกเลย" อันนาดูจะอารมณไม่ค่อยดีนะวันนี้

"เป็นอะไรน่ะ ดูอารมณไม่ค่อยดีเลย"


หึ.. ฉันจะบอกพวกแกได้ยังไง ก็เมื่อกี้ฉันเห็นอีพวกชะนีห้อง8กำลังล้อมหน้าล้อมหลังอิรุอยู่น่ะ ทั้งนม ทั้งก้น เบียดกันเข้าไป อิรุนะอิรุ ไม่รู้เรื่องอะไรเลปล่อยให้นังพวกนี้แทะอยู่ได้ อารมณ์เสีย

"เออ เมื่อกี้ฉันเห็นนังจุ๊บแจงมันเดินประกบอิรุอยู่อ่ะ นมมันนี่ เบียดแขนเบียดหลัง แถมมันยังกล้าเอามืออิรุไปจับก้นมันด้วยนะ อิรุก็ไม่รุ้อะไรเลยปล่อยให้เค้าทำอยุ่นั่นล่ะ"วาเลนไทน์เริ่มจุดไฟ

"............."

"ใช่ๆ เมื่อวานชั้นก็เห็นอียุ้ยมันแกล้งหกล้มใส่น้องอิรุที่ม้าหินอ่อน อันนาเอ๊ย นม2เต้ามันกระแทกหน้าน้องอิรุเต็มๆเลยยย"เฌอเบลล์สุมไฟ

".............................." 

"อันนา ๆ  เป็นอะไร นั่งเงียบเชียว หรือว่าหลับ แหมน่าดีใจนะที่น้องเธอมีคนมาชอบเยอะแยะน่ะ นี่ขนาดอิรุมองไม่เห็นนะสาวๆ ก็แย่ง...." วาเลนไทม์พูดยังไม่ทันจบดี

"หุบปาก่อนยัยวาเลนไทม์ ถ้าเธอยังไม่อยากตาย" พี่ใหญ่เอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก

"อะไรนะ ฉันไม่ค่อยได้ยิน เมื่อกี้เธอพูดว่ายังไงนะ" วาเลนไทม์เอ๊ยย จะได้ิยินชัดได้ยังไง ในเมื่อพี่ใหญ่เค้ากัดฟันพูด

"วาเลนไทม์ เฌอเบลล์ เย็นนี้บอกให้คนขับรถเธอกลับบ้านไปก่อนนะ ชั้นมีเรื่องให้พวกเธอช่วย......นิดหนึ่ง"




...............

"อะไรกัน เธอจะให้พวกชั้นไปช่วยรุมตบอีจุ๊บแจงกับอียุ้ย เธอบ้าไปแล้วเหรอ ดูชื่อพวกชั้นสิ ไฮโซขนาดนี้ จะให้พวกฉันไปรุมตบใคร ฉันตบใครเป็นเสียที่ไหน" วาเลนไทน์ ปฎิเสธอย่างเสียมิได้

"ใช่ๆ ฉันก็ไม่เอาด้วยนะ เธอดูนามสกุลชั้นสิว่าลงท้ายด้วยอะไร ชั้นน่ะลูกผู้ดีนะเธอ"เฌอเบลล์ก็ไม่เอาด้วย

"แสงโสมกลมหนึ่ง"

"เธอเห็นพวกเราเป็นคนยังไง เธอบ้าไปแล้ว ป่ะเฌอเบลล์กลับบ้านดีกว่า....." วาเลนไทน์ชวนเฌอเบลลกลับบ้าน 

"สองกลม"

"................................................" 

( -  -") (- - )


"เห็นแก่ว่าเธอเป็นเพื่อนรักของชั้นนะ ป่ะ รีบไปกัน เดี๋ยวนี่นังพวกนั้นจะกลับบ้านไปเสียก่อน ว่าแล้วก็คันมือขึ้นมาแล้วสิ"

"ใช่ๆ ว่าแล้วฉันก็ไม่ค่อยชอบขี้หน้ามันมาตั้งนานแล้วนะ อี2คนนี่" เฌอเบลล์กับวาเลนไทน์ดูจะพร้อมกว่าอัันนาเสียอีก

"ป่ะ  งานนี้ ..........มันไม่ตาย.................ก็ต้องเลือดโชก" อันนาประกาศกร้าว เออ ได้ข่าวว่าเธอเป็นถึงประธานนักเรียนนะ พาเพื่อนไปตบคนอย่างนี้ได้ยังไง


.........................


"อูยยยย ซี๊ดดด เจ็บว่ะ " ว่าแต่ เอ๊ะ พี่ใหญ่ ไปทำอะไรมาน้อ


"พี่ใหญ่จ๋า เป็นอะไร เจ็บตรงไหนหรือเปล่า ขอเล็กดูหน่อยได้ไหม" อิรุนั่งรถกลับบ้านพร้อมกับพี่ใหญ่และพี่ลิลลี่่


"ไม่เป็นไรหรอกม้างง อิรุ พี่ใหญ่แค่หกล้มชนประตูเท่านั้นล่ะ จริงไหมพี่ใหญ่" ลิิลลี่พูดประชดให้เสร็จสรรพ


"พี่ใหญ่ทำไมไม่ระวังตัวเลยน้า ขนาดเล็กมองไม่เห็น เวลาหกล้ม ไม่เคยชนประตูเลย ชนแต่หมอนอะไรไม่รู้นุ่มๆ ทุกครั้งเลย นุ๊มมม นุ่มม"


"......................" ขอให้รีดเดอร์นั่่งนึกภาพพี่ใหญ่ นั่งกุมแก้มบวมๆ แล้วกัดฟันจนขมับขึ้นเส้นเลือด


"จริงๆ นะพี่ใหญ่ หมอนทำไมมันมาอยู่ที่หน้าเล็กได้ไงก็ไม่รู้ บางวันก็ใบใหญ่ บางวันก็ใบเล็ก แน่นๆ นุ่มๆ เหมือนมาร์ชเมลโลเลยอ่ะนะพี่ใหญ่"


"กร๊ากกกก " ลิลลี่ผู้เงียบขรึมถึงกับหัวเราะออกมาอย่างเสียสติ


"หึ หึ" แม้แต่นายชด คนขับรถคนเก่าคนแก่ก็ยังหลุดขำออกมาในลำคอ


.........................................


"โรงพยาบาล sm เหรอคะ คนไข้2คนที่มาพร้อมรถพยาบาลนั่นเป็นยังไงบ้างคะ" พี่ใหญ่โทรไปโรงพยาบาล


"ยังอยู่ที่ห้องฉุกเฉินอยู่เลยครับ คุณวาเลนไทน์เย็บ8เข็ม ส่วนคุณเฌอเบลล์ได้เข้าเฝือกอ่อนที่แขนครับ" บุรุษพยาบาลพูดเสียงเบๆ เพราะเกรงใจคนไข้คนอื่น


"โธ่.....ขอโทษนะเพื่อน ชั้นก็ลืมไปว่าอีจุ๊บแจงกับอียุ้ยมันเป็นนักวอลเลย์บอลมือตบของทีมโรงเรียน............."