fanfic-yulsic-หนี้รัก ทาสอารมณ์ ภาค 2

ลำดับตอนที่ #5 : รักเพียงคนเดียว มันยากนักหรือ

คริสตัล จอง เจ็บจนถึงกับสลบไปยาว



รู้สึกตัวอีกที เขามาอยู่ในห้องนอนตัวเองได้ยังไงก็ไม่รู้



วิคเตอเรียยืนเครียดอยู่ข้างเตียง



"คุณไปทำอะไรมา ทำไมมีแผลเต็มกลางหลังแบบนี้"





ตั้งสติให้ได้ คริสตัล สมองเขากำลังประมวลผล เพื่อคิดคำโกหก






"ฉันไปที่..บ่อน ไปทวงเงินเพื่อน มันไม่ยอมคืน แถมยังทำร้ายฉันจนเจ็บ...ปางตาย"




"งั้นหรือ เพื่อนคุณเป็นใคร เดี๋ยวฉันจะไปบอกให้พ่อจัดการมัน"



"อย่าเลย ไม่ทันแล้ว มันกลับไปอังกฤษนู่นแล้ว"




"คริสตัล เห็นไหม คุณห่างฉันแต่ละครั้งก็มีแต่เรื่อง คอยดูนะ ต่อไปฉันจะไม่ให้คุณคลาดสายตาไปไหนอีกเด็ดขาด "



วิคเตอเรียเดินมานั่งลงข้างเขาบนเตียง เธอลูบแผลเขาอย่างเบามือที่สุด




"เจ็บมากไหมเนี่ย"



สายตาที่เธอมองเขา เธอรักเขามากจริงๆ พอเธอเห็นสภาพเขานอนสลบอยู่ที่หน้าห้อง เธอรีบลงไปสั่งคนรถให้ไปหายาที่ดีที่สุดในเมืองมาทาแผลให้เขา




บิดผ้าชุบน้ำ เช็ดหน้า เช็ดตัวให้



ปากก็ยังบ่นไม่หยุดเรื่องที่เขาไปเจ็บตัวมา



วิคเตอเรีย เธอก็ดีกับฉันมาก แต่ฉันรักซึงยอน






แล้วอีกอย่างซึงยอนเขามีลูกกับฉันด้วย






วิคเตอเรีย....ทำไม...เธอไม่มี ทั้งที่เธอก็รักฉันมาก





แล้วฉันจะผลักไสเธอออกไปจากชีวิตได้อย่างไร ในเมื่อเธอไม่ได้ทำอะไรผิด






ฉันจะต้องทำยังไง what whatwill i do will i do will i do..






..........






"เสียใจด้วยนะครับ คุณหนูเจสจอง คนไข้ที่ชื่อซึงยอน...





เธอหนี ออกจากโรงพยาบาลไปแล้วตั้งแต่เมื่อคืน... "







...................




ห้องนอนคริสเทอเรีย



"กินเหล้าอีกแล้วนะคริส นี่มันยังไม่สว่างเลยคุณก็เรียกหาวิสกี้แล้ว เมื่อคืนก็กินไวน์ไม่พออีกเหรอ มีเรื่องทุกข์ใจอะไรนักหนา ฮืมม"





เธอส่งคนไปดูที่โรงพยาบาล พวกเขาบอกว่าซึงยอนหนีไปแล้ว


ก็ดี


คริสก็คงรู้แล้ว ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่กินเหล้าหนักขนาดนี้ ปล่อยเขาอย่างนี้ไปซักพัก อีกหน่อยเขาก็ลืมเธอได้เอง





ว่าแต่ ทำไมซึงยอนถึงยอมทิ้งเขาไปง่ายดายขนาดนั้น....แต่ก็ช่างเถอะ




นางก็แค่ทาส แค่รักสนุกอยากรวยทางลัด ด้วยการเป็นเมียเจ้าเมียนาย คอยดูสิคริสตัลไม่นาน นางก็คงไปมีผัว นางก็ไม่ได้รักคุณจริงๆหรอก






"วันนี้คุณคงไปทำงานไม่ได้สินะ ..." เสียงเคาะประตูเรียกหน้าห้อง






เธอรีบเปิดออกไปดู



"เสี่ยวลู่หาน..."




"ใช่ ข้าเอง วันนี้เราออกไปทำงานด้วยกันไหม..ข้าเห็นพี่รองกินเหล้าทั้งคืน เช้านี้ก็เรียกหาอีก เห็นทีคงไปทำงานไม่ไหว "




"นั่นใครน่ะ ราฟเหรอ" คริสตัลตะโกนทักออกไป



"ข้าเอง พี่รอง "



"ราฟ..ช่วงนี้แกดูแลที่นั่นไปคนเีดียวก่อนะ ฉันลาพักร้อน แล้วตอนนี้แกก็ช่วยเอาวิคเตอเรียไปให้พ้นๆหน้าฉันเสียที"




"บ้าจริง คริสตัล ดูคุณพูดเข้า ฉันไปทำงานก่อนนะ"



วิคเตอเรียเดินเข้าไปจูบแก้มเขาในห้อง




ก่อนไปเธอยังกระซิบบอกเขาว่า



"คริส...ฉันรักคุณ "






เสียงรถยนต์ขับออกไปจากรั้วบ้าน






"เฮ้อ......."



เสียงถอนใจครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้



เจ็บแผลที่กลางหลังก็เจ็บ แต่มันยังไม่เท่าเจ็บใจ



พี่ใหญ่บอกว่าซึงยอนหนีไปแล้ว ไม่รู้เลยว่าเธอไปไหน ถามพวกทาสด้วยกันพวกเขาก็ไม่รู้อะำไรเลยสักอย่าง



บ้านเกิด พ่อแม่ พี่น้อง ญาติสนิท เพื่อนฝูง ที่ๆเธอจะไป






ไม่มีใครรู้เลย




-หรือว่าทุกคนรู้แต่ไม่มีใครยอมบอกเขา-





ซึงยอน เธอกำลังท้อง เธอไม่รู้จักใคร แล้วเธอกับลูก จะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร





หรือที่เธอขู่ฉัน...จะเอาลูกออก





ไม่นะ





ซึงยอนได้โปรดอย่าทำอย่างนั้น เขาได้แต่สวดอ้อนวอนพระเจ้า





แต่มันจะได้ผลหรือ เขาทำให้เธอเจ็บปวด เธอจะยังเอาลูกเขาไว้หรือ




ดื่มอีก ข้าต้องดื่มให้ลืมเรื่องบ้าๆนี้







คริสตัลก็ยังคงเป็นคริสตัล



อ่อนไหวและอ่อนแอ........เหมือนเดิม










เขาไม่รู้เลยว่า.....แค่เขามีความตั้งใจที่ีจะรักซึงยอน...เพียงคนเดียว



เท่านั้น พวกทาสก็ยินดีจะบอกว่านายพาซึงยอนอยู่ที่ไหนกับใคร..