ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ค่ำคืนอันแสนหวาน บ้านสกุลจอง
"มานั่นตรงนี้สิ " เขาตบมือที่ข้างตัวเบาๆ
เธอคลานเข้าไปใกล้ และนั่งลงข้างเตียง
"ไปนั่งตรงนั้นทำไม ฉันบอกว่าให้ขึ้นมานั่งตรงนี่" เขาออกคำสั่ง
ทาสเด็กวัยแรกสาวยังคงนั่งก้มหน้า ตัวสั่นเหมือนลูกนกอยู่ข้างเตียงนอน
เขามองหน้าเธอ ส่งสายตาปรารถนาบางอย่าง
"ไม่เจอกันตั้งนาน สวยขึ้นมากนะซึงยอน "
เขาก้มตัวลงไปโอบทาสสาวน้อยขึ้นมานั่งบนเตียง
"ฉันไปเรียนที่อังกฤษตั้งนาน กลับมาเธอจะไม่พูดกับฉันสักคำเลยเหรอ" เขาจ้องตาทาสสาวคนนั้น
"ซึงยอง ไม่รู้จะพูดอะไร ซึงยอนเป็นทาส คุณคริสเป็นนาย ...ซึงยอนไม่กล้าจริงๆค่ะ" ทาสสาวใจเต้นแรง หน้าแดงไปหมดแล้ว
คุณคริสของซึงยอน ไปเรียนที่อังกฤษ กลับมาแล้ว ช่างรูปงามยิ่งนัก
เธอลอบมองเขาตั้งแต่เข้ามาในห้อง รูปร่างสูงผอม สมส่วน ใบหน้าคมสัน จมูกโด่ง
แววตาคมเข้มนั้นช่างบาดใจเธอเหลือเกิน
"คุณคริสเรียกซึงยอนมาที่ห้อง ไม่ทราบว่ามีอะไรจะให้ซึงยอนรับใช้.." ทาสสาวถามด้วยความนอบน้อม
"ยังไม่ใช่ตอนนี้ ฉันแค่มีอะไรจะถามเธอ..... เข้ามานั่งใกล้ๆฉันสิ"
เธอยังก้มหน้านิ่ง
"ฉันบอกให้เข้ามา" เขากระชากเธอเข้าหาตัว ตอนนี้ทาสสาวตกอยู่ในวงแขนของเขา
"...คะ....." ซึงยอนตอบเสียงสั่น
"ฉันอยากถามเธอว่า ฉันไปอังกฤษตั้งนาน เธอ...." เขากระซิบที่ใบหู
"......คิดถึงฉันบ้างไหม"
ทาสสาวเอียงตัวหลบไออุ่นจากลมหายคุณคริส เผยให้เห็นซอกคอขาว
"ค่ะ... ซึงยองคิดถึงคุณคริส"
"มากไหม..." ริมฝีปากเขาคลอเคลียบนซอกคอ
"คะ ...ค่ะ.....คิดถึงมาก..." ทาสสาวน้อยใช้ท่อนแขนดันตัวเจ้านายออก
เขารวบเธอไว้ในวงแขน
"ซึงยอน....ฉันก็คิดถึงเธอ สาวฝรั่งที่ไหนก็สวยสู้เธอไม่ได้" มือข้างหนึ่งลูบไล้แผ่นหลังทาสสาว
"ค่ะ...." น้องซึงยอนนั่งเกร็ง หนีบขาไว้แน่น ตัวสั่นระริก
"พูดอะไรบ้างสิ ตั้งแต่ฉันกลับมา ได้ยินแต่เธอพูดคะ พูดค่ะ" มืออีกข้างลูบเข้าไปในชายกระโปรง
เธอจับแขนข้างที่กำลังจะลอดเข้าชายกระโปรงไว้
"ซึงยอน อย่าดื้อสิ " ริมฝีปากเข้ากระซิบที่ใบหูขาว
"มันไม่งามนะคะ ซึงยอนเป็นทาส ไม่คู่ควรที่คุณคริสจะ......."
"จะอะไร ซึงยอน เธอไม่คู่ควรอะไรกับฉัน...ฮืม"
ริมฝีปากเขาลากดมความหอมไปทั่วซอกคอ มือเรียวนุ่มสอดเข้าไปในชายเสื้อ
"อ่า......อย่าค่ะ คุณคริส"
"ฮืม...... เธอว่าอะไรนะ..."
เขาไม่รับรู้รับฟังอะไรทั้งนั้นแล้ว ความหอมหวานนุ่มมือของกายสาวทำให้เขาตกอยู่ในห้วงแห่งความสุข
"ก็..........คุณคริสเป็นสตรี ....แล้วซึงยอนก็เป็นสตรี มันเป็นเรื่องที่ไม่งาม...ซึงยอนกลัวฟ้าดินจะลงโทษ"
"คิดอย่างนั้นหรือ ซึงยอน " เขาดันตัวเธอออกมาจ้องหน้า
"คะ.....ค่ะ..." เธอหลบตาเขา
"ได้สิ" เขาผลักเธอออกไปสุดแรง แล้วลุกขึ้นเดินไปที่ริมห้อง
"ฉันมันคนที่ไม่มีใครรักอยู่แล้วนี่ ไม่มีใครสนใจฉันเลย ท่านพ่อส่งฉันไปเรียนที่อังกฤษคนเดียว ไม่เคยมีใครไปเยี่ยม พอฉันกลับมาก็ไม่มีใครต้อนรับ พี่ใหญ่ก็มัวแต่....สนใจไอ้ทาสขี้กลากนั่น..."
นายน้อยกำหมัดทุบขอบหน้าต่าง
"แม้แต่เธอ...ซึงยอน เธอเองก็ยังรังเกียจฉัน"
คริสตัล จอง ลูกสาวคนรองของท่านพ่อ ลูกคนที่ท่านพ่อหมายมั่นให้ดูแลกิจการที่สาขาต่างประเทศทั้งหมด แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ คริส ต้องการความรัก เขาอยากอยู่กับพ่อ อยากอยู่ใกล้ๆพี่สาว ทุกคนอยากให้เขาเข้มแข็ง แต่มีสิ่งเดียวที่เขาต้องการ คือ อ้อมกอด
"ไม่ใช่นะคะ คุณคริส ซึงยอนไม่ได้รังเกียจคุณหนู เพียงแต่...."
ทาสสาวคลานเข่าเข้าไปหา เธอก้มลงไปกอดจูบที่เท้าของนายน้อยที่น่าสงสาร
"ซึงยอนเป็นทาส อะไรที่ทำให้คุณคริสสบายใจได้ ซึงยอนทำได้ทั้งนั้น" เธอเงยหน้าขึ้น มองคุณคริสของเธอด้วยแววตาใสบริสุทธิ
"รักฉันไหม ซึงยอน" เขามองตาเธอ
"...คะ.....ค่ะ ซึงยอน รัก....คุณคริส รักมาตลอด คิดถึงคุณคริสทุกวัน นั่งนับวันรอว่าเมื่อไหร่คุณจะกลับมา"
ซึงยอนกอดขานายน้อย เธอเอาใบหน้าแนบจูบไปทั่ว เพราะคิดว่าเธอเป็นทาส เธอคู่ควรแค่จะได้สัมผัสเบื้องต่ำของนายเท่านั้น
"รักฉันจริงหรือ" เขาก้มลงไปประคองแก้มเธอขึ้นมามองตา
"ค่ะ รักมาก รักมากที่สุด" เธอตอบจากก้นบึ้งของหัวใจ
"ถ้าอย่างนั้น ฉันขอพิสูจน์ใจเธอสักหน่อยเป็นไร" นายสาวขึ้น้อยใจ อุ้มทาสรับใช้ขึ้นไปนอนบนเตียงนุ่ม
"รักฉัน อย่าดื้อกับฉันเข้าใจไหม" เขานอนทาบลงไปบนตัวเธอ
"ค่ะ.... " ซึงยอนตอบเสียงแผ่ว ริมฝีปากเธอถูกนายน้อยครอบครอง....ไปเสียแล้ว
................
"ตื่นแล้วหรือ" เธอเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร
"หิวน้ำ...."
"เดี๋ยวนะ .." นายสาวลุกไปรินน้ำ ให้ทาสเด็กที่นอนป่วยอยู่บนเตียงของเธอ
"ค่อยๆจิบ ระวังจะสำลัก"
"อ่าาา...." มันส่ายหัวสลัดความง่วง
เธอยิ้มหวานให้เจ้าทาสเด็ก
"เมื่อคืนหลับสบายไหม"
"นางฟ้า.... ท่านยังอยู่อีกหรือ นี่ข้าไม่ได้ฝันไปใช่ไหม" เจ้าทาสตัวเล็กคิดว่าตัวเองตายไปแล้ว แต่นี่ทำไม นางฟ้ายังอยู่กับเขาอีกเล่า
"เพ้อเจ้อ ข้าบอกแล้วว่าข้าเป็นคน ไม่ใช่นางฟ้าอะไรที่ไหน ตอนนี้เจ้าอยู่ที่บ้านข้า ห้องนอนข้า และที่เจ้านอน นี่มันก็เป็นเตียงของข้า" เธอตั้งใจพูดกับเจ้าทาสให้มันเข้าใจเสียที
"ข้าขอโทษ ข้าผิดไปแล้ว..." มันรีบดีดตัวลงมายังพื้นห้อง หมอบกราบเจ้าชีวิตมันเสียยกใหญ่
"ลุกขึ้นเถอะยูล เจ้าไม่สบายอยู่นะ" เธอเดินไปที่โต๊ะทำงาน นี่ก็ดึกมากแล้ว แต่เธอก็ยังต้องอ่านรายงานเพื่อจะไปคุยกับท่านเจ้าเมืองในวันพรุ่งนี้
"ข้าหายแล้วล่ะ นางฟ้า"
"ฮืม ทำไมหายเร็วจังล่ะ" เธอพูดขึ้นมาโดยที่หน้ายังก้มอ่านเอกสาร
"แค่นี้เล็กน้อย คนอย่างข้าตายยากอยู่แล้ว เมื่อตอนข้าเด็กๆ โดนหนักกว่านี้อีก" เจ้าทาสตอบฉะฉาน
"เหรอ...เก่งจังนะ เมื่อกลางวันทำเหมือนจะเป็นจะตายเสียให้ได้" ใบหน้าเธอเปื้อนยิ้มเล็กน้อย เมื่อมีเพื่อนคุยยามดึก
"นางฟ้าทำอะไรอยู่" มันคลานเข้ามาหาเธอที่โต๊ะทำงาน
"บอกไปเธอก็ไม่รู้เรื่อง นี่ก็ดึกมากแล้ว กลับไปนอนที่เตียงเสีย เจ้าเพิ่งสร่างไข้ ต้องนอนมากๆนะรู้ไหม"
"ไม่เอา ข้าจะนอนที่พื้นนี่ ข้าจะนอนข้างๆนางฟ้า"
"จะบ้าหรือ พื้นเย็นจะตาย เจ้าจะได้ไข้กลับกันพอดี " เธอเหลียวมาพูดอย่างจริงจังกับทาสเด็ก
"กลับไปนอนที่เตียงเดี๋ยวนี้"
"ไม่ เข้าจะนอนที่นี่ล่ะ" ว่าแล้วมันก็ล้มตัวลงนอนจริงๆ นอนเอาหัวแนบที่ข้างเท้านายหญิง
"ตามใจเจ้า" เธอไม่สนใจจะต่อคำกับเจ้าทาส
มันนอนบนพื้นเย็นนั่นจริงๆ ตัวมันนอนสั่น แต่ก็ยังไม่ยอมลุกขึ้น หลับไปทั้งหนาวๆ อย่างนั้นได้ยังไง
นายหญิงหันมอง แล้วถอนใจ
"มาวันแรกก็ดื้อเสียแล้ว เจ้ารู้ไหมว่าไม่เคยมีใครกล้าขัดคำสั่งข้า"
เธอเขย่าตัวมันให้ตื่น
"ยูล ฉันจะไปนอนแล้วนะ เธออยากนอนบนพื้นคนเดียวก็ตามใจ" คุณหนูเจส พับเอกสารไว้ เตรียมจะเข้านอนจริงๆ
"ข้าไปด้วย.."
"เจ้าไปนอนบนเตียงข้า " เธอชี้ไปที่นั่นเมื่อเห็นมันวิ่งตามมา
"แล้วนางฟ้าจะนอนที่ไหน"
"ข้าจะไปนอนที่ห้องสมุด " คุณหนูชอบนอนที่นั่น เพราะเธอชอบกลิ่นของหนังสือ
"ข้าไปด้วย"
"เด็กดื้อ ถ้าเจ้ายังไม่เชื่อฟัง ข้าจะจับเจ้าส่งกลับโรงทาส"
"ไม่นะ นางฟ้า ข้าไม่อยากกลับไปอยู่ที่นรกนั่นอีกแล้ว" มันคุกเข่าลงกอดขานายหญิง
"งั้นก็กลับไปนอนที่เตียงนั่น"
เจ้าทาสเด็กไม่มีทางเลือก มันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ กลับไปยังเตียงคุณหนู
"พรุ่งนี้เช้า พ่อบ้านจะพาตัวเจ้าไปที่เรือนทาส เจ้าต้องอยู่ที่นั่นทำงานตามคำสั่งพ่อบ้าน เชื่อฟังเขาให้มาก เข้าใจไหม"
"ข้าเข้าใจแล้ว นางฟ้า"
"ดีมาก .......ยูล...."
.........................
"อ่า...คุณคริส....ซึงยอน...รักคุณคริส"
อิ่มแล้ว เขาชันตัวขึ้นมาจูบแก้ม
"อืมม.......ฉันก็รักเธอ..ซึงยอนรู้ไหม ตอนนี้เธอเป็นเมียฉันแล้วนะ"
"ค่ะ คุณคริสบอกแล้วเมื่อตอนที่.....เรา....กอดกัน ...." ซึงยอนเศร้าเหมือนจะร้องไห้
"อะไร จะร้องไห้ทำไม เป็นเมียฉันมันไม่ดีหรือไง ฮืมมม" เขาเอื้อมมือไปกอดเธอไว้ในวงแขน ให้หัวเธอหนุนหัวไหล่เขา
"ก็...คุณคริสบอกว่า ซึงยอนเป็นเมียคนแรก หมายความว่าคุณคริสจะมีเมียอีกหลายคนใช่ไหมคะ" เธอหันหน้าไปทางอื่น ถึงจะเป็นทาสแต่ก็งอนเป็นนะ
"คิดมากน่า เธอก็รู้ว่าฉันต้องเดินทางตลอด เรื่องแบบนี้มันก็ต้องมีบ้าง แต่ที่นี่ บ้านสกุลจอง ฉันจะให้เธอเป็นเมียเอกของฉัน ขอแค่เธอเชื่อฟังฉัน ซื่อสัตย์กับฉัน เธอจะไม่มีวันลำบาก ซึงยอน"
"จริงหรือคะ คุณคริส" เธอหันหน้าซุกซอกคอ พร้อมกระชับวงแขนแน่น
"จริงสิ แต่ขยับมาใกล้อย่างนี้ อยากโดนอีกรอบหรือไง" มือไม้เขาเริ่มซุกซนอีกครั้ง
"อย่าค่ะ .... ซึงยอน ไม่ไหวแล้ว " เธอหันหลังให้เขา คนบ้า เอาเรี่ยวเอาแรงมาจากไหนกันนะ
คุณคริสได้ท่า เขาช้อนหลัง สอดแขนไปเกาะกุมเนินอก ริมฝีปากซุกไซร้ลำคออีกครั้ง
"อีกรอบนะ ซึงยอน....................."
......................
"เจ้าเด็กดื้อ ข้าไม่น่าซื้อเจ้ามาเลย รู้ไหมว่าวันนี้เจ้าขัดคำสั่งข้าครั้งที่เท่าไหร่" เธอลุกขึ้นมาดูมันที่ในห้อง แต่ก็ต้องเจอกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
เด็กทาสสกปรกแอบเข้ามานอนที่ปลายเตียงนายสาว มันไม่จำเป็นต้องมีเสื้อมีหมอนหรือผ้าห่มใดๆทั้งนั้น
คุณหนูเจสเห็นภาพ ทาสเด็กนอนขดตัวกอดรองเท้าเธอไว้ มันหลับไปที่พื้นเย็นๆด้วยรอยยิ้ม
"เฮ้อ เด็กโง่ อยากนอนแบบนี้ก็ตามใจ"
คืนนี้ เจ้่าเด็กทาสฝันดี ฝันว่ามีนางฟ้าคนสวยใจดีมาห่มผ้าให้
.............
รุ่งเช้า
มันตื่นมาร้องเรียกหา
"นางฟ้า.......นางฟ้าของข้าหายไปไหน" เด็กทาสวิ่งหน้าตาตื่นไปทั่วบ้าน
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ " เสียงชายแก่ตะคอกมัน
"ท่านเห็นนางฟ้าข้าไหม" ทาสเด็กเข้าไปกอดขาของเขา
"เจ้าเด็กเอ๊ยย เจ้าต้องเรียกนางฟ้าของเจ้าว่า คุณหนูเจส ตอนนี้เธอออกไปข้างนอกกับท่านพ่อ ดึกๆนั่นถึงจะกลับ เจ้าตามข้ามา ข้าจะพาไปยังที่ๆเจ้าควรจะอยู่"
"คุณหนูเจส........นางฟ้าของข้า ชื่อคุณหนูเจส.........."
เธอคลานเข้าไปใกล้ และนั่งลงข้างเตียง
"ไปนั่งตรงนั้นทำไม ฉันบอกว่าให้ขึ้นมานั่งตรงนี่" เขาออกคำสั่ง
ทาสเด็กวัยแรกสาวยังคงนั่งก้มหน้า ตัวสั่นเหมือนลูกนกอยู่ข้างเตียงนอน
เขามองหน้าเธอ ส่งสายตาปรารถนาบางอย่าง
"ไม่เจอกันตั้งนาน สวยขึ้นมากนะซึงยอน "
เขาก้มตัวลงไปโอบทาสสาวน้อยขึ้นมานั่งบนเตียง
"ฉันไปเรียนที่อังกฤษตั้งนาน กลับมาเธอจะไม่พูดกับฉันสักคำเลยเหรอ" เขาจ้องตาทาสสาวคนนั้น
"ซึงยอง ไม่รู้จะพูดอะไร ซึงยอนเป็นทาส คุณคริสเป็นนาย ...ซึงยอนไม่กล้าจริงๆค่ะ" ทาสสาวใจเต้นแรง หน้าแดงไปหมดแล้ว
คุณคริสของซึงยอน ไปเรียนที่อังกฤษ กลับมาแล้ว ช่างรูปงามยิ่งนัก
เธอลอบมองเขาตั้งแต่เข้ามาในห้อง รูปร่างสูงผอม สมส่วน ใบหน้าคมสัน จมูกโด่ง
แววตาคมเข้มนั้นช่างบาดใจเธอเหลือเกิน
"คุณคริสเรียกซึงยอนมาที่ห้อง ไม่ทราบว่ามีอะไรจะให้ซึงยอนรับใช้.." ทาสสาวถามด้วยความนอบน้อม
"ยังไม่ใช่ตอนนี้ ฉันแค่มีอะไรจะถามเธอ..... เข้ามานั่งใกล้ๆฉันสิ"
เธอยังก้มหน้านิ่ง
"ฉันบอกให้เข้ามา" เขากระชากเธอเข้าหาตัว ตอนนี้ทาสสาวตกอยู่ในวงแขนของเขา
"...คะ....." ซึงยอนตอบเสียงสั่น
"ฉันอยากถามเธอว่า ฉันไปอังกฤษตั้งนาน เธอ...." เขากระซิบที่ใบหู
"......คิดถึงฉันบ้างไหม"
ทาสสาวเอียงตัวหลบไออุ่นจากลมหายคุณคริส เผยให้เห็นซอกคอขาว
"ค่ะ... ซึงยองคิดถึงคุณคริส"
"มากไหม..." ริมฝีปากเขาคลอเคลียบนซอกคอ
"คะ ...ค่ะ.....คิดถึงมาก..." ทาสสาวน้อยใช้ท่อนแขนดันตัวเจ้านายออก
เขารวบเธอไว้ในวงแขน
"ซึงยอน....ฉันก็คิดถึงเธอ สาวฝรั่งที่ไหนก็สวยสู้เธอไม่ได้" มือข้างหนึ่งลูบไล้แผ่นหลังทาสสาว
"ค่ะ...." น้องซึงยอนนั่งเกร็ง หนีบขาไว้แน่น ตัวสั่นระริก
"พูดอะไรบ้างสิ ตั้งแต่ฉันกลับมา ได้ยินแต่เธอพูดคะ พูดค่ะ" มืออีกข้างลูบเข้าไปในชายกระโปรง
เธอจับแขนข้างที่กำลังจะลอดเข้าชายกระโปรงไว้
"ซึงยอน อย่าดื้อสิ " ริมฝีปากเข้ากระซิบที่ใบหูขาว
"มันไม่งามนะคะ ซึงยอนเป็นทาส ไม่คู่ควรที่คุณคริสจะ......."
"จะอะไร ซึงยอน เธอไม่คู่ควรอะไรกับฉัน...ฮืม"
ริมฝีปากเขาลากดมความหอมไปทั่วซอกคอ มือเรียวนุ่มสอดเข้าไปในชายเสื้อ
"อ่า......อย่าค่ะ คุณคริส"
"ฮืม...... เธอว่าอะไรนะ..."
เขาไม่รับรู้รับฟังอะไรทั้งนั้นแล้ว ความหอมหวานนุ่มมือของกายสาวทำให้เขาตกอยู่ในห้วงแห่งความสุข
"ก็..........คุณคริสเป็นสตรี ....แล้วซึงยอนก็เป็นสตรี มันเป็นเรื่องที่ไม่งาม...ซึงยอนกลัวฟ้าดินจะลงโทษ"
"คิดอย่างนั้นหรือ ซึงยอน " เขาดันตัวเธอออกมาจ้องหน้า
"คะ.....ค่ะ..." เธอหลบตาเขา
"ได้สิ" เขาผลักเธอออกไปสุดแรง แล้วลุกขึ้นเดินไปที่ริมห้อง
"ฉันมันคนที่ไม่มีใครรักอยู่แล้วนี่ ไม่มีใครสนใจฉันเลย ท่านพ่อส่งฉันไปเรียนที่อังกฤษคนเดียว ไม่เคยมีใครไปเยี่ยม พอฉันกลับมาก็ไม่มีใครต้อนรับ พี่ใหญ่ก็มัวแต่....สนใจไอ้ทาสขี้กลากนั่น..."
นายน้อยกำหมัดทุบขอบหน้าต่าง
"แม้แต่เธอ...ซึงยอน เธอเองก็ยังรังเกียจฉัน"
คริสตัล จอง ลูกสาวคนรองของท่านพ่อ ลูกคนที่ท่านพ่อหมายมั่นให้ดูแลกิจการที่สาขาต่างประเทศทั้งหมด แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ คริส ต้องการความรัก เขาอยากอยู่กับพ่อ อยากอยู่ใกล้ๆพี่สาว ทุกคนอยากให้เขาเข้มแข็ง แต่มีสิ่งเดียวที่เขาต้องการ คือ อ้อมกอด
"ไม่ใช่นะคะ คุณคริส ซึงยอนไม่ได้รังเกียจคุณหนู เพียงแต่...."
ทาสสาวคลานเข่าเข้าไปหา เธอก้มลงไปกอดจูบที่เท้าของนายน้อยที่น่าสงสาร
"ซึงยอนเป็นทาส อะไรที่ทำให้คุณคริสสบายใจได้ ซึงยอนทำได้ทั้งนั้น" เธอเงยหน้าขึ้น มองคุณคริสของเธอด้วยแววตาใสบริสุทธิ
"รักฉันไหม ซึงยอน" เขามองตาเธอ
"...คะ.....ค่ะ ซึงยอน รัก....คุณคริส รักมาตลอด คิดถึงคุณคริสทุกวัน นั่งนับวันรอว่าเมื่อไหร่คุณจะกลับมา"
ซึงยอนกอดขานายน้อย เธอเอาใบหน้าแนบจูบไปทั่ว เพราะคิดว่าเธอเป็นทาส เธอคู่ควรแค่จะได้สัมผัสเบื้องต่ำของนายเท่านั้น
"รักฉันจริงหรือ" เขาก้มลงไปประคองแก้มเธอขึ้นมามองตา
"ค่ะ รักมาก รักมากที่สุด" เธอตอบจากก้นบึ้งของหัวใจ
"ถ้าอย่างนั้น ฉันขอพิสูจน์ใจเธอสักหน่อยเป็นไร" นายสาวขึ้น้อยใจ อุ้มทาสรับใช้ขึ้นไปนอนบนเตียงนุ่ม
"รักฉัน อย่าดื้อกับฉันเข้าใจไหม" เขานอนทาบลงไปบนตัวเธอ
"ค่ะ.... " ซึงยอนตอบเสียงแผ่ว ริมฝีปากเธอถูกนายน้อยครอบครอง....ไปเสียแล้ว
................
"ตื่นแล้วหรือ" เธอเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร
"หิวน้ำ...."
"เดี๋ยวนะ .." นายสาวลุกไปรินน้ำ ให้ทาสเด็กที่นอนป่วยอยู่บนเตียงของเธอ
"ค่อยๆจิบ ระวังจะสำลัก"
"อ่าาา...." มันส่ายหัวสลัดความง่วง
เธอยิ้มหวานให้เจ้าทาสเด็ก
"เมื่อคืนหลับสบายไหม"
"นางฟ้า.... ท่านยังอยู่อีกหรือ นี่ข้าไม่ได้ฝันไปใช่ไหม" เจ้าทาสตัวเล็กคิดว่าตัวเองตายไปแล้ว แต่นี่ทำไม นางฟ้ายังอยู่กับเขาอีกเล่า
"เพ้อเจ้อ ข้าบอกแล้วว่าข้าเป็นคน ไม่ใช่นางฟ้าอะไรที่ไหน ตอนนี้เจ้าอยู่ที่บ้านข้า ห้องนอนข้า และที่เจ้านอน นี่มันก็เป็นเตียงของข้า" เธอตั้งใจพูดกับเจ้าทาสให้มันเข้าใจเสียที
"ข้าขอโทษ ข้าผิดไปแล้ว..." มันรีบดีดตัวลงมายังพื้นห้อง หมอบกราบเจ้าชีวิตมันเสียยกใหญ่
"ลุกขึ้นเถอะยูล เจ้าไม่สบายอยู่นะ" เธอเดินไปที่โต๊ะทำงาน นี่ก็ดึกมากแล้ว แต่เธอก็ยังต้องอ่านรายงานเพื่อจะไปคุยกับท่านเจ้าเมืองในวันพรุ่งนี้
"ข้าหายแล้วล่ะ นางฟ้า"
"ฮืม ทำไมหายเร็วจังล่ะ" เธอพูดขึ้นมาโดยที่หน้ายังก้มอ่านเอกสาร
"แค่นี้เล็กน้อย คนอย่างข้าตายยากอยู่แล้ว เมื่อตอนข้าเด็กๆ โดนหนักกว่านี้อีก" เจ้าทาสตอบฉะฉาน
"เหรอ...เก่งจังนะ เมื่อกลางวันทำเหมือนจะเป็นจะตายเสียให้ได้" ใบหน้าเธอเปื้อนยิ้มเล็กน้อย เมื่อมีเพื่อนคุยยามดึก
"นางฟ้าทำอะไรอยู่" มันคลานเข้ามาหาเธอที่โต๊ะทำงาน
"บอกไปเธอก็ไม่รู้เรื่อง นี่ก็ดึกมากแล้ว กลับไปนอนที่เตียงเสีย เจ้าเพิ่งสร่างไข้ ต้องนอนมากๆนะรู้ไหม"
"ไม่เอา ข้าจะนอนที่พื้นนี่ ข้าจะนอนข้างๆนางฟ้า"
"จะบ้าหรือ พื้นเย็นจะตาย เจ้าจะได้ไข้กลับกันพอดี " เธอเหลียวมาพูดอย่างจริงจังกับทาสเด็ก
"กลับไปนอนที่เตียงเดี๋ยวนี้"
"ไม่ เข้าจะนอนที่นี่ล่ะ" ว่าแล้วมันก็ล้มตัวลงนอนจริงๆ นอนเอาหัวแนบที่ข้างเท้านายหญิง
"ตามใจเจ้า" เธอไม่สนใจจะต่อคำกับเจ้าทาส
มันนอนบนพื้นเย็นนั่นจริงๆ ตัวมันนอนสั่น แต่ก็ยังไม่ยอมลุกขึ้น หลับไปทั้งหนาวๆ อย่างนั้นได้ยังไง
นายหญิงหันมอง แล้วถอนใจ
"มาวันแรกก็ดื้อเสียแล้ว เจ้ารู้ไหมว่าไม่เคยมีใครกล้าขัดคำสั่งข้า"
เธอเขย่าตัวมันให้ตื่น
"ยูล ฉันจะไปนอนแล้วนะ เธออยากนอนบนพื้นคนเดียวก็ตามใจ" คุณหนูเจส พับเอกสารไว้ เตรียมจะเข้านอนจริงๆ
"ข้าไปด้วย.."
"เจ้าไปนอนบนเตียงข้า " เธอชี้ไปที่นั่นเมื่อเห็นมันวิ่งตามมา
"แล้วนางฟ้าจะนอนที่ไหน"
"ข้าจะไปนอนที่ห้องสมุด " คุณหนูชอบนอนที่นั่น เพราะเธอชอบกลิ่นของหนังสือ
"ข้าไปด้วย"
"เด็กดื้อ ถ้าเจ้ายังไม่เชื่อฟัง ข้าจะจับเจ้าส่งกลับโรงทาส"
"ไม่นะ นางฟ้า ข้าไม่อยากกลับไปอยู่ที่นรกนั่นอีกแล้ว" มันคุกเข่าลงกอดขานายหญิง
"งั้นก็กลับไปนอนที่เตียงนั่น"
เจ้าทาสเด็กไม่มีทางเลือก มันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ กลับไปยังเตียงคุณหนู
"พรุ่งนี้เช้า พ่อบ้านจะพาตัวเจ้าไปที่เรือนทาส เจ้าต้องอยู่ที่นั่นทำงานตามคำสั่งพ่อบ้าน เชื่อฟังเขาให้มาก เข้าใจไหม"
"ข้าเข้าใจแล้ว นางฟ้า"
"ดีมาก .......ยูล...."
.........................
"อ่า...คุณคริส....ซึงยอน...รักคุณคริส"
อิ่มแล้ว เขาชันตัวขึ้นมาจูบแก้ม
"อืมม.......ฉันก็รักเธอ..ซึงยอนรู้ไหม ตอนนี้เธอเป็นเมียฉันแล้วนะ"
"ค่ะ คุณคริสบอกแล้วเมื่อตอนที่.....เรา....กอดกัน ...." ซึงยอนเศร้าเหมือนจะร้องไห้
"อะไร จะร้องไห้ทำไม เป็นเมียฉันมันไม่ดีหรือไง ฮืมมม" เขาเอื้อมมือไปกอดเธอไว้ในวงแขน ให้หัวเธอหนุนหัวไหล่เขา
"ก็...คุณคริสบอกว่า ซึงยอนเป็นเมียคนแรก หมายความว่าคุณคริสจะมีเมียอีกหลายคนใช่ไหมคะ" เธอหันหน้าไปทางอื่น ถึงจะเป็นทาสแต่ก็งอนเป็นนะ
"คิดมากน่า เธอก็รู้ว่าฉันต้องเดินทางตลอด เรื่องแบบนี้มันก็ต้องมีบ้าง แต่ที่นี่ บ้านสกุลจอง ฉันจะให้เธอเป็นเมียเอกของฉัน ขอแค่เธอเชื่อฟังฉัน ซื่อสัตย์กับฉัน เธอจะไม่มีวันลำบาก ซึงยอน"
"จริงหรือคะ คุณคริส" เธอหันหน้าซุกซอกคอ พร้อมกระชับวงแขนแน่น
"จริงสิ แต่ขยับมาใกล้อย่างนี้ อยากโดนอีกรอบหรือไง" มือไม้เขาเริ่มซุกซนอีกครั้ง
"อย่าค่ะ .... ซึงยอน ไม่ไหวแล้ว " เธอหันหลังให้เขา คนบ้า เอาเรี่ยวเอาแรงมาจากไหนกันนะ
คุณคริสได้ท่า เขาช้อนหลัง สอดแขนไปเกาะกุมเนินอก ริมฝีปากซุกไซร้ลำคออีกครั้ง
"อีกรอบนะ ซึงยอน....................."
......................
"เจ้าเด็กดื้อ ข้าไม่น่าซื้อเจ้ามาเลย รู้ไหมว่าวันนี้เจ้าขัดคำสั่งข้าครั้งที่เท่าไหร่" เธอลุกขึ้นมาดูมันที่ในห้อง แต่ก็ต้องเจอกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
เด็กทาสสกปรกแอบเข้ามานอนที่ปลายเตียงนายสาว มันไม่จำเป็นต้องมีเสื้อมีหมอนหรือผ้าห่มใดๆทั้งนั้น
คุณหนูเจสเห็นภาพ ทาสเด็กนอนขดตัวกอดรองเท้าเธอไว้ มันหลับไปที่พื้นเย็นๆด้วยรอยยิ้ม
"เฮ้อ เด็กโง่ อยากนอนแบบนี้ก็ตามใจ"
คืนนี้ เจ้่าเด็กทาสฝันดี ฝันว่ามีนางฟ้าคนสวยใจดีมาห่มผ้าให้
.............
รุ่งเช้า
มันตื่นมาร้องเรียกหา
"นางฟ้า.......นางฟ้าของข้าหายไปไหน" เด็กทาสวิ่งหน้าตาตื่นไปทั่วบ้าน
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ " เสียงชายแก่ตะคอกมัน
"ท่านเห็นนางฟ้าข้าไหม" ทาสเด็กเข้าไปกอดขาของเขา
"เจ้าเด็กเอ๊ยย เจ้าต้องเรียกนางฟ้าของเจ้าว่า คุณหนูเจส ตอนนี้เธอออกไปข้างนอกกับท่านพ่อ ดึกๆนั่นถึงจะกลับ เจ้าตามข้ามา ข้าจะพาไปยังที่ๆเจ้าควรจะอยู่"
"คุณหนูเจส........นางฟ้าของข้า ชื่อคุณหนูเจส.........."
โดนแบนที่เหลือ.rar
ลิงก์: http://zidofile.com/eg23DsF
โดนแบนรวม.rar
ลิงก์: http://zidofile.com/eg23DsF
โดนแบนรวม.rar
ลิงก์: http://zidofile.com/6AWOdt
โดนแบนตอนที่9.rar
ลิงก์: http://zidofile.com/kQT3my
โดนแบนตอนที่15.rar
ลิงก์: http://zidofile.com/3p1SSF
โดนแบนตอนที่18.rar
ลิงก์: http://zidofile.com/CnLelV
โดนแบนตอนที่24ฉากที่1.rar
ลิงก์: http://zidofile.com/CnLelV
โดนแบนตอนที่24ฉากที่1.rar
ลิงก์: http://zidofile.com/HYlLcH
โดนแบนตอนที่25.rar
ลิงก์: http://zidofile.com/Qqj5pz
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น