ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ข้าคงเลื่อนงานแต่งให้เร็วขึ้น
"เจสซี่นางเป็นคนชอบเอาชนะ ทำตามที่ฉันบอกนะ ควอนยูล แล้วเธอจะไม่ต้องได้มานั่งร้องให้ข้างถนนนี่"
ลิซซี่หลอกจับมือลิง
"เข้มแข็ง และต้องมั่นคงในรัก พวกเธอต้องฟันฝ่าอะไรอีกมาก เธอทำได้ใช่ไหม"
"ข้าทำได้ ข้าจะดูแลคุณหนูให้ดีที่สุด" ลิงพยายามแกะมือออก
เพื่อนคุณหนูเข้ามาลูบหัว
"ตัดผมสั้นแล้วดูดีจริง ถ้าไม่ติดว่าเป็นของรักของหวงเจสซี่นะ......"
ไหลมือลงมาููลูบแก้ม
พอดีละครเลิก คนกรูกันออกมา
ชักมือออกอย่างเสียดายสุดชีวิต
"งั้นฉันขอตัวก่อน ไม่ต้องบอกเจสว่าเธอพบฉัน เดี๋ยวนางจะหาว่าฉันมาเสี้ยมอะไรเธออีก"
"ขอบคุณมากคุณลิซ.." ควอนยูลโค้งให้
-เปลี่ยนคำขอบคุณเป็นอย่างอื่นได้ไหม-
ลิซซี่ได้แต่คิด ... เพราะนางก็คงสะพรึงกลัว..แม่เสือสาวจะมาเฉาะหัว
...................
"คุยกับใครอยู่หรือ เมื่อกี้" ตาไวมาก เห็นแต่ข้างหลังรู้ว่าเป็นผู้หญิง
เย็นชา ไม่ตอบ เพราะเขาเป็น..แค่ทาส จะคุยกับใครเจ้านายจะรู้ไปเพื่อ.....
"น้องเจส...พี่แดนว่าเราไปทานข้าวเที่ยงที่โฟว์ซี่ซั่นกันดีกว่าไหมจ๊ะ" ท่านแดนกล่าวกับคู่หมั้น
"ดีค่ะ" ตอบห้วนๆ ตาจิกไปที่ทาสลิง
เขาโอบคู่หมั้นขึ้นรถ
-เมื่อกี้ยังซึมๆอยู่เลย ทำไมตอนนี้มันดูร่าเริง-
"แดนนี่คะ ฉันอยากลงไปดูเครื่องเพชรร้านนี้สักหน่อย เหมือนเขาจะมีแบบใหม่มา..."
"ไปสิจ๊ะ เดี๋ยวพี่แดนซื้อให้ น้องเจสอยากได้อะไรพี่จ่ายให้ได้ทุกอย่างเลยจ๊ะ"
ถึงหน้าร้านขายเครื่องประดับหรู ท่านแดนโอบเอวคู่หมั้นเข้าไปข้างใน
-คุณหนูดูจะมีความสุขมากเลย เลือกของชิ้นนั้นชิ้นนี้ ของในนั้นคงจะแพงน่าดู เอ๊ะ นั่น-
เขาเดินไปดูที่กระจกหน้าร้าน
กำไลหยกคู่สวย
อยากซื้อให้คุณหนูใส่จัง
สองวงนั่นจะราคาเท่าไหร่กันนะ
ควอนยูลอ่านหนังสือไม่ออก
แต่นับเลขได้ เขาอ่านดูที่ป้ายราคา
-10,000 ตำลึงทอง-
น้ำตาตกใน
ไม่มีทางเป็นไปได้เลยจริงๆ
พวกเขาออกมากันแล้ว
หน้าร้านอาหาร
ก่อนนายสาวจะเข้าไปข้างในเธอถาม
"ยูล...แล้วเจ้ากินอะไรหรือยัง"
เขาไม่ตอบ แต่ควักหมั่นโถวลงไปนั่งกินกับพื้นข้างถนน
คุณหนูยืนเชิดหน้า สูดลมหายใจเข้าลึก
"เข้าไปข้างในกันได้แล้วค่ะ พี่แดน ข้างถนนนี่มันสกปรก มีแต่เชื้อโรค.."
แต่กระนั้นทาสผู้ซื่อสัตย์ก็ยังไม่สนใจ จะเหลียวไปมองตามคำประชดประชัน
พวกเขาเข้าไปกันแล้ว
ทาสน้อยแอบมองผ่านกระจกหน้าร้าน
-ป้อนข้าวกันด้วยหรือ-
แม่เสือสาวเห็นลิงจากหางตา
แอบมองจริงด้วย
ฉันรู้...นะ ว่าเธอรู้สึก ไม่ต้องมาแกล้งทำเป็นไม่สนใจฉัน
ควอนยูลที่รัก บ่ายนี้ ฉันจะจัดทีเด็ดให้เธอดู
ดูสิ ว่าเธอจะนิ่งได้อีกหรือเปล่า
......
แห้งกลับไปที่ทำงาน
วิคเตอเรียนั่งรอ
เธอกำลังโกรธจัด
"ไปไหนมา.." ถามเสียงเย็นเฉียบ
"ฉันแค่ออกไปหาอะไรดื่ม" คริสตัลล้มตัวลงนอนบนโซฟา เขามีเรื่องทุกข์ใจหาทางออกไม่ได้
"จริงหรือ ถึงขนาดทิ้งงานทิ้งการไปเลยหรือ" เธอเดินมาหาเขา
"อืมมม ก็มีเธอดูแลแทนอยู่แล้ว ฉันจะไปทำอะไรได้อีก" เขานอนหลับตา
"ฉันดูบัญชีเดือนนี้ คุณเบิกเงินไปทำอะไรตั้ง20,000กว่าตำลึง"
"ทำไม เดี๋ยวนี้ฉันไม่มีสิทธิใช้เงินเลยหรือไง" แห้งเริ่มอารมณ์เสีย
ตั้งแต่วิคเตอเรียเข้ามาในชีวิต ก็มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย
ถ้าเขาไม่เจ้าชู้ เขาคงได้นอนกอดซึงยอนทุกคืน
ทำยังไงจะเอาวิคออกไปจากชีวิตเขาได้
จะทำยังไงดี
"ตอบมาก่อน เอาเงินไปทำอะไร" เสียงตวาดแรง
เขาสะดุ้ง
-ก็เอาไปซื้อสมุนไพร2อัน ซื้อชีวิตซึงยอน แล้วจ่ายค่าโรงพยาบาลห้องพิเศษ-
"เพื่อนยืม.."
"เพื่อนที่ไหน..."
"เพื่อนสมัยเรียนอังกฤษ มันแค่ยืมไปเข้าบ่อน ไม่เอาน่า ถ้าเธอไม่ชอบฉันไม่ให้มันยืมแล้วก็ได้"
"อืมม ก็แค่นี้ ฉันไม่ใช่ว่าจะไม่ให้เธอใช้เงิน แต่ิเธอเบิกเงินเกินในนามบริษัท นี่ฉันต้องไปเอาเงินพ่อมาแทนบัญชี "
วิคเตอเรียก็ดีตรงนี้ล่ะ เธอรักเขาจริงๆ
แต่ถ้าเป็นอย่างนี้ วิคเตอเรียคุมบัญชีแบบนี้
ต่อไปจะเอาเงินที่ไหนไปซื้อบ้านให้ซึงยอน เอาเงินที่ไหนไปเลี้ยงลูก
พี่ใหญ่
ใช่แล้ว เรื่องนี้ข้าต้องบอก พี่ใหญ่
..................................
นายสาวกับคู่หมั้นอยากขึ้นไปเที่ยวชมเนินเขา
ควอนยูลลากรถขึ้นไปอย่างยากลำบาก
เขาไม่อยากให้คุณหนูเดินไกล
ถึงบนเนินเขา
ทาสคนซื่อนั่งใช้หมวกพัดลมเย็นๆเข้าหาตัว เขามองเจ้านายพลอดรักกัน
ที่ลากรถขึ้นมาทั้งเหนื่อยทั้งหิวน้ำ
คุณหนูดูมีความสุขจังเลย ที่นีมีคู่รักขึ้นมาเที่ยวเยอะแยะ
มีแต่คนชี้กันให้มองคู่ของคุณหนู
ทั้งสวยทั้งหล่อ เหมาะสมกันเหลือเกิน
แดนนี่ขอตัวไปซื้อน้ำหวานจากรถเข็นแถวนั้นมาให้เธอกิน
ควอนยูลนั่งเฝ้ารถลาก
ที่นี่เป็นเนินเขาเล็กๆใกล้เมือง
วันนี้มีคนมาเที่ยวบางตา คงเป็นเพราะอากาศหนาว
มีคู่แม่ลูกมานั่งพักอยู่ใกล้ๆ คงจะเป็นทาสที่ติดตามนายมาอีกคณะหนึ่ง
ลูกนางร้องไห้ไม่หยุด เขาอาสาปลอบให้
ยืนอุ้มเด็กด้วยกัน 3 คนราวกับพ่อแม่ลูก
แม่เสือสาว....
หึง
"ควอนยูล" เสียงแหลมๆดังขึ้นมา
"เจ้าทำอะไรนั่น " เดินเข้าไปหา
ทาสแม่ลูกนั่นกลัวนายหญิง เธอโค้งแล้วอุ้มลูกเดินออกไป
"นางเป็นใคร"
"ข้าไม่รู้จัก"
"ไม่รู้จักแล้วไปคุยกับเขาทำไม" เธอเอ็ดเขา
"ก็ลูกนางร้อง ข้าเลยช่วยปลอบ "
"ใจดีนักนะ เห็นทาสสาวๆเป็นไม่ได้ ต้องเข้าไปช่วย" ประชดเขาอีกแล้วนะ
"ทาสเหมือนกัน มีอะไรก็ช่วยเหลือกัน เป็นทาสพวกเราก็ต่ำต้อยอยู่แล้ว .....
...ถ้าไม่รักกันไม่ช่วยกันเองแ้ล้ว .......จะให้ใครมารัก"
"ดีสิ เจ้าก็ไปรักไปชอบพวกทาสต่ำๆด้วยกันเองเลย ไปเลย "
ควอนยูลยืนก้มหน้า
คุณหนูผลักเขาออกไป ดันเขา ทุบตีเขา
"ไปเลย อยากไปรักกับใคร อยากไปทำดีกับใครก็เชิญเลย"
ไม่รู้ตัวว่านั่นทำให้เธอเสียหลัก
ตกลงไปข้างเนิน
ควอนยูลรีบคว้าตัวเอาไว้
ไม่ทัน
พวกเขากลิ้งตกลงไปด้วยกัน
เจ้าทาสกอดนายสาวไว้แน่น
ไม่อยากให้คุณหนูเจ็บ
กลิ้งลงไปจนถึงพื้น
คุณหนูอยู่ในอ้อมแขนเจ้าทาสเจ้าชู้นั่น
"คุณหนู เป็นเยี่ยงไรบ้าง"
นายสาวคนสวยตกใจกลัวจนตัวสั่น
เจ้าทาสกอดเธอไว้แนบแน่น
"ยูล..... เมื่อตะกี้นี่ เราตกเหวใช่ไหม ข้ากลัวจัง"
ตัวสั่นระริก
"ไม่เป็นไร ไม่ต้องกลัวนะ ข้าอยู่นี่แล้ว คุณหนูไม่ต้องกลัว"
"ยูล..."
อบอุ่นทุกครั้งที่ได้อยู่ในวงแขนเขา
"คุณหนู..."
กอดกันแนบแ่น่น ได้ยินเสียงหัวใจกันและกัน
ไม่นาน
"น้องเจส...เป็นอย่างไรบ้่าง" ท่านแดนและคนแถวนั้น กรูกันลงมาช่วยพวกเธอ
เขาใช้สิทธิคู่หมั้นแกะคุณหนูเจสออกไปจากอ้อมแขนควอนยูล
คุณหนูไม่เป็นอะไรสักนิด
แต่เขาโดนหินบาดแขน หนามเกี่ยวแข้งขา มีแผลเต็มตัว
ไม่ต้องมีใครสนใจ
เขาดึงเสื้อและกางเกงลงไม่ให้คุณหนูรู้ว่ามีแผล
หมดสนุกแล้ว
ควอนยูลลากรถพาพวกเขากลับบ้าน
ท่านพ่อรู้
สั่งโบยควอนยูลเรื่องที่มันทำให้คุณหนูตกเนินเขา
เสียงหวายฟาดลงกลางหลังดังไปทั่ว
เธอไปโวยวายกับท่านพ่อ
"มันจะช่วยลูกหรือไม่ พ่อไม่รู้ แต่เรื่องนี้มันต้องมีคนผิด พวกแก โบยมันต่อ" นายท่านสั่ง
"มันเป็นคนของข้า พวกเจ้าหยุดโบยเดี๋ยวนี้" เธอเดินไปขวางหน้าควอนยูลไว้
"นี่ลูกกล้าเปลี่ยนคำสั่งพ่อหรือ" นายท่านเริ่มไม่พอใจ
"มันเป็นคนของลูก ให้ลูกทำโทษมันเอง" เธอยื่นมือไปคว้าหวายในมือนายทาสแล้วหักทิ้ง
"พ่อยอมเจ้ามาครั้งหนึ่งแล้ว คราวนี้ถ้าเจ้าจะช่วยมัน เจ้าต้องมีข้อแลกเปลี่ยน"
"อะไรหรือคะท่านพ่อ"
"พ่อจะเลื่อนงานแต่งเจ้าให้เร็วขึ้นกว่าเดิม เจส จองลูกรัก อีก 3 วัน เจ้าต้องเข้าพิธีแต่งงาน"
ดราม่าข้นคลั่ก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น