[fanfic-yuri]แฝด 4 ตระกูลควอน

ลำดับตอนที่ #17 : มาม่ารักยูลสิก

ณ ตึกใหญ่ คฤหาสควอน 



"สวัสดีตอนเช้าคะคุณพ่อ  เอ่อ คุณพ่อคะ หนูมีเรื่องจะคุยกับคุณพ่อค่ะ" ลิงน้อยขึ้นไปหาคุณพ่อแต่เช้ามืดเลยน้า


"มีอะไรหรือยูริ มานั่งนี่สิ ลมอะไรพัดหนูมาที่นี่ได้ล่ะ" ควอนตงถามลูกสาวคนที่สาม เพราะร้อยวันพันปีไม่เคยขึ้นมาหาคุณพ่อที่ตึกใหม่เลย


"คุณพ่อคะ คือ...หนูกับเจสสิก้า คือเราสองคน มีความรู้สึกดีๆต่อกัน พวกหนูตัดสินใจจะคบกัน หนูอยากให้คุณพ่อช่วยไปพูดกับคุณน้าให้หน่อย.."


"พอเลย ยูริ ไม่ต้องพูดแล้ว ลูกจะคบกับเจสสิก้าไม่ได้ พ่อไม่อนุญาต "


"ทำไมละคะ ทีพี่ลิลลี่ยังแต่งงานกับซูยอนได้เลย" ยูริเถียงพ่อแล้วอ่ะ


"มันไม่เหมือนกัน ลิลลี่จบมาเป็นหมอ เค้าจะดูแลซูยอนได้ อีกอย่างซูยอนแต่งงานแล้วเข้ามาอยู่บ้านเรา อยู่ในสายตาผู้ใหญ่ ข้อนี้พ่อเลยอนุญาต
แต่ลูกไม่อยากเรียนมหาลัยต่อ จะออกไปทำสวนเองพ่อก็อนุญาตไปแล้ว ถ้าลูกกับสิก้าจะคบกันจริง พ่อยื่นคำขาดให้ลูกเลิกล้มความคิดที่จะออกไปทำสวนซะ แล้วไปเรียนต่อบริหารที่เมืองนอก จบแล้วก็มาทำงานที่ควอนกรุ๊ป นั่นล่ะ พ่อถึงจะอนุญาตให้คบกัน กลับไปคิดดูเองนะ"


คุณพ่อเป็นห่วงยูริมากเพราะผู้หญิงคบกันมันก็เป็นเรื่องยากอยู่แล้ว ถ้าจะออกไปอยู่กันข้างนอก คุณพ่อก็เป็นห่วงสิคะ


เดินคอตกกลับห้อง



............................

"คุณแม่ขา หนูชอบยูริค่ะ ยูริเค้าก็ชอบหนูแล้ว เราสองคนเป็นแฟนกันแล้วนะคะคุณแม่" แม่ของสิก้าไม่เรื่องมากอยู่แล้ว ลูกรักใครแม่ก็รัก ขอแค่ไม่ได้ไปแย่งใครเขามาก็พอ

"คุณหนูยูริ แกเป็นคนน่ารักดีนะ แต่ติดอยู่ที่แกมีความคิดที่ไม่เหมือนใคร จะมีดีอยู่อย่างเดียวคือเป็นคนนิสัยดีเท่านั้นล่ะ" แม่ของสิก้าคงชอบอ่านแฟนแอค

"นี่ก็เห็นว่าแกจะออกไปทำสวนกล้วยที่บ้านนอก ถ้าลูกคบกับแกแล้วลูกจะไปอยู่กับแกได้เหรอ เจสสิก้า" แม่เป็นห่วงจัง หนูยิ่งทำงานบ้านอะไรก็ไม่เป็น ขายหน้าแม่แย่เลย


"ค่ะ ควอนยูริอยู่ที่ไหน หนูก็อยู่ที่นั่นล่ะค่ะ" สิก้าตอบแล้วยิ้ม


"เจสสิก้าลูกรักของแม่ " คุณแม่ดึงสิก้าเข้ามากอดแล้วลูบเรือนผม เหมือนเธอยังเป็นเด็กเล็กๆ


"ตอนยังรักกันใหม่ๆอะไร ก็ดีไปหมดนะลูก แต่พอรักจางมันก็เป็นเหมือนอีกโลกหนึ่งไปเลย แล้วชีวิตทำสวนไม่ใช่เรื่องง่าย อีกหน่อยลูกจะำทำยังไง ถ้าเกิดเขาเบื่อลูกขึ้นมา แล้วความฝันของลูกที่จะเป็นดีไซน์เนอร์ล่ะ คุณพ่อหนูเค้าไปสมัครโรงเรียนแฟชั่นให้ลูกที่ซานฟรานแล้วด้วย แล้วลูกจะตอบคุณพ่อว่ายังไง แล้วอีกอย่าง คุณพ่อหนูเป็นคนหัวโบราณมาก เค้าจะยอมให้หนูคบกับ เอ่อ ผู้หญิงด้วยกันเหรอ" คุณแม่น่ะ ไม่เท่าไหร่หรอก แต่คุณพ่อของสิก้าที่อยู่ซานฟรานน่ะสิ เขาจะเห็นด้วยไหมล่ะเนี่ย


เดินคอตกกลับห้อง...เหมือนกัน


...................................




ห้องนอนกั๊บยูล - ศาลาคนเศร้า


"เฮ้ออออ" คู่ยูลสิกถอนหายใจพร้อมกัน


"ถอนหายใจทำไมอ่ะยูริ เธอเป็นอะไรของเธอ"สิก้านั่งคอตกหันหลังให้ยูริ แต่ก็ยังใส่ใจถาม


"แล้วเธอล่ะ สิก้า ไปนั่งทำไมท่านั้น เออ เธอก็ถอนหายใจนี่ มีอะไรไม่สบายใจล่ะ เมื่อคืนยังดีๆ อยู่เลย" ยูรินั่งกอดตุ๊กตามิกกี้เมาส์อยู่บนที่นอน


เจสสิก้าไม่ตอบคำถาม แต่กลับเดินเข้ามาหายูริที่บนเตียง เธอเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของยูริแทนที่ตุ๊กตามิกกี้เมาส์


"กอดฉันหน่อยสิ ง่วงจัง ฉันจะนอนกลางวันแล้ว เมื่อคืนฉันไม่ได้นอน" สิก้ามีเรื่องไม่สบายใจ เลยอยากได้รับไออุ่นจากยูริ


"อืมม นอนสิ วันนี้ฉันขอนอนกลางวันกับเธอด้วยคน " ยูริโอบเจสสิก้าให้นอนในวงแขน ให้แผ่นหลังของเธอได้รับไออุ่นจากอ้อมกอดเต้มๆ


ยูริหอมเรือนผมสิก้าเบาๆ


"หอมจัง" เจสสิก้า ฉันจะตัดสินใจยังไงดี ฉันจะทำยังไงต่อไปดี


"ยูริยา อ้อมกอดเธออบอุ่นจัง ฉันขอกำลังใจจากเธอหน่อยนะ คืนนี้ ฉันจะโทรไปคุยกับพ่อของฉัน" สิก้าบอกกับตัวเอง เธอตัดสินใจได้แล้ว เหลือแต่การรวบรวมความกล้าบอกบิดาอันเป็นที่รักเท่านั้นเอง

"คุณพ่อคะ หนูคงทำให้คุณพ่อผิดหวัง คุณพ่อคะ ... หนูขอโทษ" แล้วสิก้าก็หลับไปทั้งน้ำตา



.........................................


ซานฟรานซิสโก

"พ่อไม่อนุญาตให้ลูกมีแฟนเป็นผู้หญิง เจสสิก้า เจ้าหญิงของพ่อ หนูเป็นลูกสาวคนโตของตระกูลจอง เป็นความหวังของพ่อ ลูกต้องสวย ต้องสง่างาม แล้วนี่ลูกจะทิ้งอนาคตตัวเองไปมีแฟนเป็นผู้หญิง ไม่พอ ยังจะไม่เรียนหนังสือ แต่กลับจะไปเป็นชาวสวนกล้วย แค่คิดก็เป็นไปไม่ได้ มันไม่มีอนาคต พ่อไม่อนุญาตเด็ดขาด อาทิตย์หน้า พ่อจะไปรับหนูกลับมาเรียน เตรียมตัวไว้ให้พร้อม แค่นี้ล่ะ"

แกร๊ก วางไปซะละ เจสจองสติขาดผึง เหลือแต่ร่างไร้วิญญาณกับไอโฟนคู่ชีพในมือ


.............................................


"คุณพ่อคะ หนูตัดสินใจแล้วค่ะ นี่เป็นโฉนดที่ดินที่หนูเก็บเงินซื้อ หนูฝากให้คุณน้าเป็นของค่าสินสอด ทั้งชีวิตหนูก้มีของมีค่าแค่นี้ล่ะค่ะ คุณพ่อคะหนูจะไม่ไปทำสวนแล้ว หนูจะไปเรียนบริหารที่เกาหลีตามที่คุณพ่อบอก ตอนนี้หนูคบกับเจสสิก้าได้แล้วใช่ไหมคะ" ลิงน้อยเดินเอาโฉนดที่ดินไปให้พ่อทั้งน้ำตา 

"ลูกพ่อ ลูกตัดสินใจอย่างนี้ดีแล้ว ไปเรียนต่อบริหารแล้วกลับมาช่วยงานควอนกรุ๊ป เรื่องลูกกับเจสสิก้่าน่ะ พ่ออนุญาตตามที่ตกลงกัน แต่ลูกต้องดูแลเธอให้ดีนะ อย่าให้เสียมาถึงพ่อได้ สัญญาได้ไหม" ควอนตงอนุญาตให้คบกันแล้ว แต่ ลิงน้อยต้องไปเรียนบริหารนี่สิ เฮือกเลย


"ค่ะ คุณพ่อ " พ่อไฟเขียวแล้ว ทำไมฉันไม่ดีใจเลย สวนกล้วยของฉันหลุดลอยไปแล้ว ฮือ ฮือ


"แต่ ลูกยังไม่ได้คุยกับเจสสิก้าเหรอ ทางนั้นเขาก็มีปัญหานะ เห็นว่าคุณพ่อของหนูสิก้าไม่อนุญาต แถมยังจะมารับหนูสิก้ากลับไปซานฟราน อาทิตย์หน้านี้ล่ะ  อะไรกัน นี่หนูสิก้ายังไม่ได้บอกลูกเหรอ" ควอนตงถามด้วยความแปลกใจ


.....................

"สิก้า ยัยเจสสิก้า หายไปไหนวะ  สิก้า มาคุยกันให้รู้เรื่อง สิก้า มีไหนนนนนน ออกมาเดี๋ยวนี้" ยูริตะโกนเรียกแฟนอย่างบ้าคลั่ง 

"ยัยเงิง เธอจะทิ้งฉันไปไม่ได้นะ สิก้าาาาาาา" ลิงน้อยปล่อยโฮออกมาอย่างคนสิ้นสติสมประดี

"อะไรเงิง ใครเงิง เธอว่าใคร ไอ้ลิง" สิก้านอนหลับอยู่ในผ้าห่ม ผงกหัวขึ้นมาถาม

"เธอมีอะไรทำไมไม่บอกฉัน เธอจะกลับไปซานฟรานแล้วเหรอ เธอจะทิ้งฉันไปแล้วจริงๆน่ะเหรอ" ลิงน้อยวิ่งเข้าไปกอดแฟนในผ้าห่มแล้วเอาหน้าซุกนมก่อนปล่อยโฮอีกรอบ


"อืมม ..... เฮ้ออออ " สิก้านอนถอนหายใจดังเฮือก


"ก็จะทำไงได้ล่ะ พวกเราก็เป็นแค่เด็กอายุ 18 หาเงินเองก็ยังไม่ได้ ทำอะไรก้ยังไม่ได้ ยังเป็นเยาวชนอยู่ ถ้าฉันกับเธอหนีไปด้วยกัน เธอก็คุกอ่ะ คดีพรากผู้เยาว์" ไม่เสียแรงที่มีคุณพ่อเป็นทนายความ เรื่องอะไรที่เสี่ยงคุก เจสจองมิขอเสี่ยง

"แล้วนี่เราสองคนจะทำยังไงกันดี"


..........................



............


.....



"พี่ยูรินี่ บื้อยังไงก็บื้ออยู่อย่างนั้นเนอะพี่ใหญ่เนอะ" อิรุน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดของพี่ใหญ่ นอนตะแคงเอาหูแนบฝาผนังแอบฟังคู่ดราม่าเค้าคุยกัน


"อือ เราจะปล่อยมันดราม่าอย่างนี้ไม่ได้ละ เดี๋ยวพี่จะโทรไปปรึกษาเพื่อนยุ้ยกะจุ๊บแจงก่อน แล้วเธอขึ้นไปปรึกษาเจ้ารองมัน เรื่องนี้เรื่องใหญ่ ช่วยกันคิดหลายๆคนจะดีกว่า ป่ะ ไปกันเดี๋ยวนี้เลย" พี่ใหญ่ออกโรงเอง ทุกคนสบายใจได้


"จ๊ะพี่ใหญ่ แต่ก่อนไป ขอ.....จุ๊ฟฟทีหนึ่งก่อนได้ไหม" อิรุน้อยน่ารักขอกำลังใจ

"จ้าา...อิรุน้อยของพี่  .....จ๊วฟฟฟ ม๊วฟฟฟฟฟ"

"อร๊ายยยย เค้าเจ้บนะ แต่ ขออีกทีได้ไหม"

"บร้าาาา "





.........................................




อิรุน้อยน่ารักเต๊าะแต๊ะขึ้นไปปรึกษาพี่รองบนตึกใหญ่



"เรื่องมันเป็นอย่างนี้ล่ะพี่รอง ยูริมันต้องไปเรียนบริหาร พ่อถึงจะยอมให้มันคบกับเจสสิก้า มันถึงกับเอาโฉนดที่ดินไปฝากพ่อไว้เลยนะ มันคงรักเจสสิก้ามากจริง แต่ก็สงสารมันอ่ะ มันตั้งใจว่าจะไปทำสวนกล้วยตั้งแต่เด็กๆมาละ เก็บเงินทุกบาททุกสตางค์เพื่อสวนกล้วย เมื่อคืนฉันเห็นมันออกนานั่งร้องไห้ที่ระเบียง ยูริน่าสงสารจริงๆ นะพี่รอง " ควอนอิรุ ไปปรึกษากับพี่รองเรื่องช่วยยูริให้ได้ไปทำสวนกับสิก้า


"อืมม ปัญหามันอยู่ที่พ่อมีอคติกับมัน พ่อชอบคิดว่ามันไม่เอาไหน เราต้องแสดงให้พ่อเห็นว่ามันก็มีดีพอที่จะทำสวนได้ ดูแลสิก้าได้" พี่รองกำลังวิเคราะห์ปัญหาและอุปสรรค

"ทำไงจะให้พ่อมองยูริในแง่ดีได้อ่ะ พี่รอง เราต้องแก้ปัญหาของยูริก่อนที่พ่อของสิก้าจะมารับนางไปอยู่ซานฟรานนะ ถ้าช่วยยุริได้ แต่สิก้าต้องกลับไป มันก็จบเหมือนกัน" อิรุมองยังไงก็ยังมืดแปดด้าน

"คุณหนูอิรุขอรับ ได้เวลาไปเรียนเปียนโนแล้วขอรับ " ชดเดินเข้ามาตามหาน้องอิรุ

"นายชด ใช่แล้ว ฉันคิดออกแล้ว ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น ทุกปัญหาย่อมมีทางออก ขอแค่เราหาคีย์แมนให้เจอ หึหึ" ไม่เสียแรงที่อ่านโคนันมาเกือบสิบปี

" ลุงชดคะ ไปส่งอิรุเสร้จแล้ว หนูขอคุยอะไรด้วยหน่อยนะคะ เรื่องนี้พวกเราต้องร่วมมือกัน เพื่อทำภารกิจ ปล่อยลิง(กับเมียรัก)เข้าป่า"


.................................




จุ๊บแจงอยู่ในสาย

"เอาไงดีอ่ะจุ๊บแจง ว่าที่น้องสะใภ้ฉันน่ะ จะต้องกลับไปซานฟราน พ่อเค้าไม่ยอมให้เป็นแฟนกับยูริ ไม่ยอมให้ออกโรงเรียนไปทำสวนกล้วยอ่ะ" พี่ใหญ่โทรไปปรึกษาเพื่อนแจง บรมครูด้านการวางแผน


"อืมม เราต้องแก้ปัญหาที่ละอย่าง ว่าแต่น้องสะไภ้แกเป็นฝรั่งไม่ใช่เหรอ อายุ18แล้วอะไรมันก็น่าจะฟรีได้นะ "


"พ่อแกเป็นคนเกาหลี เคร่งครัดมาก เค้าเลยไม่ยอมอ่ะ" ใช่ๆ คนเกาหลีเค้าไม่ค่อยชอบสีม่วงหรอกนะ


"ต้องหาคีย์แมนมาช่วยแล้วล่ะ เพราะฉันอ่านสามก๊กมา10รอบแล้ว รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง เราต้องหาจุดอ่อนของพ่อน้องสะใภ้แก" จุ๊บแจงเริ่ดอ่ะ


........................................




นายชดเข้าไปคุยกับคุณหนูรองบนตึกใหญ่

"หนูว่าต้องเป็นลุงชดนั่นล่ะค่ะที่ต้องไปคุยกับคุณพ่อแบบเปิดอก ลุงเหมือนพ่ออีกคนของยูริ หนูขอร้องให้ลุงช่วยไปคุยกับคุณพ่อ พูดกับคุณพ่อว่ายูริเป็นคนดี เป็นคนมีความตั้งใจ ถึงยูริจะทึบไปบ้าง แต่เราถ้าช่วยประคับประคองอยู่ห่างๆ พอยูริอยู่ได้ด้วยตัวของเค้าเอง เราก็ถอยออกมาดูความสำเร็จของเค้า"

"ไปนะคะ ขึ้นไปคุยกับคุณพ่อ ลุงไปกับหนูตอนนี้เลย ไปช่วยกันพูด ไปช่วยยืนยันว่ายูริทำสวนได้ ขอลุงช่วยยูริมันหน่อยนะคะ หนูขอร้อง" ว่าแล้วคุณหนูรองคุกเข่าขอร้องนายชด

"ลุกขึ้นเถอะขอรับคุณหนูรอง ยังไงกะผมจะช่วยยืนยันให้คุณหนูยูริเค้าอีกแรงหนึ่ง ยังไงคุณหนูยูริต้องได้ไปทำสวนแน่ๆ ขอรับ กระผมรับรอง" เย้ ลิงน้อยจะฟินแล้ว








................................


พี่ใหญ่กะคุณแม่ของเจสสิก้า


"คุณน้าคะ แล้วคุณพ่อของสิก้านี่เค้าเป็นคนยังไงคะ แล้วหนูขอโทษที่ต้องถามนะคะ คือเอ่อ ทำไมคุณน้าถึงเลิกกับคุณพ่อของสิก้าล่ะคะ"


"เค้าเป็นคนบ้างานค่ะ ตั้งใจจะเป็นทนายความระหว่างประเทศ เลยไม่ค่อยมีเวลาให้น้า แล้วเค้าก็มีความรักความผูกพันกับผู้ช่วยของเค้า แต่ก็ไม่มีอะไรเกินเลยเพราะเค้าเป็นคนหัวโบราณมาก เราสองคนแต่งงานเพราะผู้ใหญ่ให้แต่งค่ะ  แม่รู้ว่าพ่อเค้ารักกับผู้ช่วย แม่เห็นอ่านสายตาเค้าออก แม่เลยบอกเค้าให้ทำตามหัวใจเค้าเถอะ เราเลิกกันได้ 3 ปีก่อนที่จะมาเจอคุณพ่อหนูนี่ล่ะค่ะ"


"นั่นปะไรคะ ความรักของผู้ชายผู้หญิงบางครั้งก็ไม่ได้ราบรื่นเสมอไป ไม่ว่าจะคบกับใครเพศไหนขอแค่เข้าใจ รักกันจริงก็น่าจะพอนะคะ" 


"แม่ก็ว่าอย่างนั้นล่ะ ขอบคุณคุณหนูใหญ่มากนะคะ ที่พยายามช่วยแก้ปัญหาให้สิก้า แต่ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ไม่ต้องคิดไรมากหรอก เรื่องนี้ แม่จัดกาให้ แม่จะคุยกับพ่อเค้าเอง ยังไงเจสสิก้าต้องได้ไปเป็นคุณนายสวนกล้วยแน่ๆค่ะ"

คุณแม่จะออกโรงเองแว้ววว รู้ไหมว่าใครใหญ่ หึ ผู้ชายส่วนใหญ่กลัวเมียเก่ามากกว่าเมียปัจจุบันกันทุกคนนั่นล่ะ


.........................................





ที่(อดีต)สวนกล้วยกั๊บยูล

" สิก้า ถ้าเธอไปอยู่ซานฟรานแล้ว เธอจะคิดถึงฉันไหม " ลิงน้อยนั่งเหม่อลอย เอาหัวซบไหล่เจสิก้า แล้วถามไปเรื่อย

"คิดถึงสิ แล้วเธอล่ะ ต้องไปเรียนบริหาร เธอจะเรียนไหวเหรอ แคลคูลัส ไหนจะสแตทอีก " สิก้าเป็นห่วงเพราะรู้ว่าลิงน้อยอ่อนคณิตศาสตร์

"ฉันต้องตั้งใจเรียนให้จบ เวลาว่างฉันก็จะมาที่นี่ ค่อยๆ ปรับพื้นที่ สร้างบ้านไว้รอเธอกลับมา ฉันจะทำให้สวยๆเลย เธอเห็นไหม ที่ของเรามีน้ำตกด้วยนะ" ว่าแล้วก็น้ำตารื้นขึ้นเต็มเบ้า

"ยูริยา อย่าร้องไห้สิ ฉันจะกลับมาหาเธอบ่อยๆ พอฉันเรียนจบฉันก้จะกลับมาเป็นดีไซน์เนอร์ที่นี่ " สิก้าจะกลับมาจริงเหรอ

"......................" เธอคงอยากเป็นดีไซน์เนอร์มากสินะ  ยูริคิดไปเองอีกแล้วว่า..

เจสสิก้า ฉันคงต้องปล่อยเธอไปใช่ไหม เธอไปเรียนดีไซน์ กับฉันที่เป็นชาวสวน มันคนละโลกกันเลยนะ แล้วเธอจะกลับมาดีไซน์อะไรที่บ้านนอกนี่ มันเป็นไปไม่ได้หรอก เอาล่ะ เวลาที่เหลือจากนี้ ฉันจะสร้างความทรงจำเธอให้ไว้ให้ได้มากที่สุด ฉันรักเธอนะสิก้า 


"ยูริ ทำไมเงียบไปล่ะ" 

"ไม่มีอะไรหรอกสิก้า ป่ะ ไปเล่นน้ำตกกันดีกว่าไหม เดี๋ยวฉันถ่ายรูปให้ วิวสวยมากเลยนะ" ว่าแล้วลิงก็ฉุดกระชากลากสิก้าให้ไปเล่นน้ำตกด้วยกัน



.........................

ไกลๆ ลิบๆ มีคนสองคนยืนคุยกัน

"เห็นไหมขอรับ คุณท่าน แอบขึ้นรถมาที่นี่ด้วยกัน ออกมาตั้งแต่เช้ามืด เย็นๆ็ขึ้นรถกลับ เป็นอย่างนี้มาได้ 3-4วันแล้วขอรับ
เมื่อวานกระผมก็พาคุณหนูใหญ่ คุณหนูรอง คุณซูยอน คุณหนูอิรุ แล้วอาม่าก็ยังหอบสังขารมาดูด้วยนะขอรับ กลับไปร้องไห้กันทั้งรถตู้" 

"สงสารยูริเหรอ" ควอนตงถาม

"หามิได้ขอรับ อาม่าทำขวดยาหม่องน้ำเซียงเพียวตกในรถ แสบตา ร้องไห้กันทุกคนเลยขอรับ" ชดยังมีกะใจ

"ฉันเพื่อนเล่นแกเหรอ  ว่าแต่ที่สวยๆอย่างนี้ ด้านหลังเป็นภูเขา ข้างๆมีน้ำตก ไหลผ่าน แถมยังติดถนนใหญ่อีก ทั้งหมดนี่คงประมาณ70ไร่ได้ แต่ควอนยูริมันซื้อมาในราคาห้าหมื่นบาท มันเป็นไปได้ยังไง ห๊า ไอ้ชด คนขายมันไม่บ้าก็ต้องเมา แล้วถ้าให้ฉันเดานะ ไอ้บ้าคนนั้นมันน่ากลัวมันจะเป็นแก....ใช่ไหม ไอ้ชด"


"ขอรับคุณท่าน กระผมรักคุณหนูแกเหมือนลูก คุณท่านต้องยอมรับว่า คุณท่านไม่ได้ใส่ใจคุณหนูยูริแกมากเท่าที่ควรเลย เวลาคุณท่่านออกสังคม ก็พาคุณหนูใหญ่ไป เวลาไปรับโล่เรียนดีของคุณหนูรอง คุณท่านก็ไป เวลาคุณหนูอิรุไปตรวจสายตา คุณท่านก็ไปส่ง แต่คุณหนูยูริเวลาไปไหนก็เอามอไซด์ไปเองนะขอรับ" ชดพูดกับคุณท่านออกมาจากใจจริง

"แล้วแกคิดว่าฉันควรทำยังไงต่อไป"

"ปล่อยแกไปเถอะครับ ให้แกมาทำสวน ให้เวลาแกสักปี ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็เรียกตัวกลับ "

"เอางั้นเหรอ อืม ก็ได้ ตามใจแก ยูริมันเป็นลูกแกนิ่ แกก็ไปบอกมันให้ฉันทีละกันว่ามันอยากทำอะไรก็ทำ เดี่ยวมันจะเครียดตายไปซะก่อน ปีเดียวนะ ฉันให้เวลามัน ถ้าไม่เวิร์คล่ะก็ กลับบ้านลูกเดียว"

เย้ คุณพ่อให้ลิงมาทำสวนกล้วยแล้ว แต่สิก้าล่ะ ลิงไม่มีสิก้าไม่ได้นะ



.................................................





วันที่คุณพ่อมารับตัวเจสสิก้ากลับซานฟราน

"คุณคะ ฉันว่าคุณให้ลูกอยู่ที่นี่เถอะนะคะ ฉันจะดูแลลูกเอง " คุณแม่เริ่มคุยจริงจังกับคุณพ่อ


"เป็นไปไม่ได้ คุณจะให้ลูกเราคบกับ ผู้หญิงเหมือนกันน่ะเหรอ อายคนเค้าตายเลย เจสเป็นลูกคนโต เค้าต้องเป็นหน้าเป็นตาให้ตระกูลจองของผม ผมจะให้เค้ามาอยู่อย่างนี้ไม่ได้" ยังไงคุณพ่อก็ไม่ยอม


"เหรอคะ แล้วที่คุณกับฉันต้องเลิกรากัน คุณอายไหมคะ แล้วที่คุณเป็นทนายความคนเก่ง เป็นหน้าเป็นตาให้ตระกูลจองแล้วชีวิตคุณมีความสุขไหมคะ ตระกูลคุณมาสนใจอะไรคุณไหมเวลาคุณแพ้คดี เวลาคุณสิ้นหวัง เวลาคุณล้มเหลว ไม่มีใครเลยใช่ไหมที่จะมาใส่ใจคุณ 

คุณคะ ฉันเข้าใจคุณนะคะ แล้วฉันก็ดีใจที่คุณมีคนดูแลและรักคุณจริงๆ ตอนนี้คุณมีความสุขไหมล่ะคะ ถ้าตอนนั้นฉันไม่ยอมหย่าให้ ไม่ยอมเป็นคนเลวในสายตาของพ่อแม่คุณ แล้วคุณจะได้มีความสุขกับคนที่คุณรักอย่างตอนนี้เหรอคะ" คุณแม่ฮุกเข้าเต็มๆ เลย จะได้ผลไหมน้า จะใจอ่อนไหมน้า


"ลูกของผม ให้ผมได้ตัดสินใจเอง" 


...........................

ห้องนอนคนช้ำ 

สิก้าเก็บกระเป๋าอย่างเหม่อลอย  


ควอนยูริก็ช่วยแพคของให้

"นี่ตุ๊กตาลิง เธอเอาไปด้วยนะ นี่ตุ๊กตาสติทช์ ฉันซื้อฝากให้น้องคริสตัล แล้วซีดีของวง snsd ซิงเกิล paparazzi ของแท้ ฉันให้เธอไปยืมฟังที่ซานฟราน แล้วไอโฟนนี่ฉันขอยืมอันหนึ่งนะ เธอมีตั้งหลายเครื่อง สิก้า เป็นอะไรน่ะ ทำไมไปยืนหลับอยู่ตรงนั้น รีบแพคของสิ พ่อเธอรออยู่นะ" 

"ควอนยูริ เธออยากให้ฉันไปจริงๆ น่ะเหรอ" เจสสิก้าถาม เสียงอ่อยๆ


"........................" ไม่ตอบแต่เดินเข้าไป


จูบ


ริมฝีปากแตะกันอย่างแผ่วเบา อ้อมแขนที่กอดรัดเอวบางอย่างทะนุถนอม


"ฉันรักเธอนะเจสสิก้า ไม่ว่าพรุ่งนี้จะเป็นยังไง เธอจะกลับมาหรือไม่กลับมา ฉันก็จะอยู่รอเธอที่นี่ สร้างบ้านน้อยไว้ให้รอเธอ แค่เธอคนเดียว เจสสิก้า ไม่เอานะ อย่าร้องไห้ อย่าทำให้ผู้ใหญ่เสียใจ ลูกที่ดีต้องอย่าทำให้พ่อแม่ผิดหวัง เธอไปก็ตั้งใจเรียน ทำตามความฝันของเธอให้เป็นความจริง แล้วอย่าลืม วีดีโอคอลมาหาฉันด้วยนะ " ยูริแกล้งทำเป็นเข้มแข็ง

"ยูริ ฉันไม่อยากไปเลย ฉันไม่อยากเป็นแล้วดีไซน์เนอร์ ฉันอยากเป็นคนรักของเธอ อยู่ดูแลเธอ เลี้ยงลูกให้เธอ ช่วยเธอทำสวนกล้วย ฉันจะช่วยเธอขุดดิน รดน้ำต้นกล้วย..." สิก้าร้องไห้อีกแล้ว


"ไม่เอาน่า มันไม่เหมาะกับเธอหรอกนะ " ควอนยูริกอดเจสสิก้าไว้แนบอกอย่างจะเป็นอ้อมกอดสุดท้าย


"เจสซี่ ป่ะ ไปกันได้แล้วลูก ได้เวลาแล้ว" คุณพ่อเข้ามาตามถึงในห้อง

ควอนยูริโค้งให้คุณพ่อ 90องศา แล้วไม่ยอมเงยหน้าขึ้นจนสองพ่อลูกลับสายตาไป

ฉันไม่อยากให้เธอเห็นน้ำตาของฉัน เจสสิก้าจอง ที่รักของฉัน


...................................


..............................


....................


..............






ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ


"เจสซี่ของพ่อ เป็นอะไร เดี๋ยวจะขึ้นเครื่องแล้วนะ กินแต่ไอติม เดี๋ยวก็ท้องเสียบนเครื่องหรอก" คุณพ่อถามแล้วลูบหัวสิก้าเหมือนเด็กๆ


...หนูอยากกินให้มันลืมๆไปให้หมด หนูไม่อยากร้องไห้ตอนนี้ มันไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว... หนูอยากตอบพ่อแบบนี้จังเลยค่ะ


"เจสซี่ของพ่อ ลูกจำตอนเด็กๆได้ไหม ลูกบอกว่าอยากเป็นทนายความเหมือนกับพ่อ แต่พอลูกโตเป็นสาวลูกก็เปลี่ยนใจ บอกว่าอยากเป็นดีไซน์เนอร์ " คุณพ่อชวนคุณลูกคุย

"จำได้ค่ะ คุณพ่อ" 

"ลูกสาวคนสวยของพ่อ ลูกสวยเหมือนตุ๊กตาบาร์บี้ ลูกสง่างามเหมือนเจ้าหญิง ลูกเป็นลูกรักของพ่อ พ่อไม่อยากเห็นลูกเสียใจเลย พ่ออยากให้ลูกรู้ว่า พ่อรักลูกมาก ทุกสิ่งที่พ่อทำ พ่อทำเพื่อลูกนะ ป่ะ ได้เวลาขึ้นเครื่องแล้ว เข้าเกตกันได้แล้ว"


"ค่ะ คุณพ่อ"



....................



หน้าประตูผู้โดยสารขาเข้า


"เจสซี่ "

"คะ "

"หนูจะฝากอะไรไปให้คริสตัลไหม"




..................

ขอปิดเรื่องเลยนะ ไรทโดนแบนเรื่องอื่นเยอะเกิน เลยเฟล

แต่โชคดีที่เรื่องแฝดนี่ncก็ฉ่ำอยู่แต่ไม่เคยแม้แต่โดนเตือน

ไรทเลยอยากรักษาเรื่องนี้ไว้

....................

ไรทจะกลับไปพัฒนาการแต่งncให้เก่งกว่านี้แล้วไรท....จะกลับมา

ขอบคุณทุกคนที่เคยอ่านฟิคของไรทนะคะ

บาย