[fanfic-yuri]แฝด 4 ตระกูลควอน

ลำดับตอนที่ #11 : ควอนลิลลี่ง้อเมีย ไฟฉายไม่ต้อง กลางวันมันแสกๆนี่ล่ะ

บ้านแสนสุขของครอบครัวจอง


"ก๊อก ๆ  ๆ  มีใครอยู่บ้านไหม ซูยอน ซุยอนอา " คุณหนูรองตะโกนเรียก


ใครมาตะโกนเรียกซูยอนเนี่ย


"ไม่มีใครอยู่บ้านหรอก  หนูซูยอนเค้าเอานมไปส่งให้น้องซอที่เนสเซอรี่ แต่เดี๋ยวก็มาแล้วล่ะหนู " คนข้างบ้านตะโกนบอก


นั่นไง ซูยอนมาแว้ววว


"............................" คนบ้า มาทำอะไรที่นี่กันะ


"ซูยอนอา ไปไหนมา ฉันรอตั้งนาน"


"เรื่องของชั้น  แล้ว...คุณล่ะ มาทำอะไรที่นี่"


"พูดกับฉันดีๆ ไม่ได้เหรอซูยอน  โกรธอะไรฉันหรือเปล่า"


"เปล่านี่ หลีกไป ฉันจะเข้าบ้านแล้ว" มายืนขวางประตูอยู่ได้ ถั่วที่แช่น้ำไว้ก็ยังไม่ได้โม่เลย ต้องรีบแล้วล่ะ


"อ้อ แล้วที่นี่ไม่ใช่ที่สาธารณะ คุณไม่มีธุระอะไรก็เชิญ ฉันจะทำงาน มาอยู่ทำไมแถวนี้ เกะกะ" 


".............." โถ คุณหนูรอง อึ้งไปเลย ที่เลคเชอร์กันมา เจอของจริงไปไม่ถูกเลยใช่ไหม



เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง


ซูยอนที่กำลังโม่ถั่วอยู่ในบ้านแอบชำเลืองมองออกมาทางหน้าต่างเป็นระยะ

"คนบ้า ทำไมไม่กลับบ้านไปนะ  แถวนี้ร้อนก็ร้อน ยุงก็เยอะ ดูสิ ไปยืนตากแดดตรงนั้นทำไม เดี๋ยวก็เป็นลมเป็นแล้งไปหรอก" ซุยอน เธอเป็นห่วงคุณหนูรองของพวกเราเหมือนกันเหรอ


"คอยดูสิเดี๋ยวก็ใจอ่อน " คุณหนูรองให้กำลังใจตัวเอง


" 5  4  3  2  1" 





"จะเข้ามาไหม  จะเข้ามา  ก็เชิญ" ซุยอนเปิดประตูบ้านแง้มให้...อิ๊ดหนึ่ง อย่างไม่ค่อยเต็มใจ


".............................." คุณหนูรองที่แสนเย็นชา เดินเข้าบ้านน้อยกะโรกะโสอย่างหมดสภาพว่าที่แพทย์จุฬา 




ความเงียบปกคลุมไปทั้งบ้าน


"ซุยอนอา  ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย"


ซูยอนทำเป็นไม่เห็น ไม่ได้ยิน ไม่สนใจ และเบือนหน้าหนีไปนอกหน้าต่าง ทั้งที่มือยังโม่แป้ง


"งอนอะไรนักหนา จับกดซะตรงนี้เลยไหม" ว่าที่แพทย์จุฬา ได้แค่คิดเท่านั้น(ณ วินาทีนี้)


"โอ๊ย เจ็บ" เครื่องโม่แป้งหนีบมือซูยอน


"ไหน ซุยอนเจ็บตรงไหน ขอฉันดูหน่อย" โอกาสทองฝังเพชรมาแล้ว รีบคว้าเอาไว้นะคุณหนู


คุณหนูรองรีบปรี่เข้าไปโอบเมียข้างหลังแล้วจับมือเธอไว้

"โอ๋ ๆ ไม่เจ็บน้า เพี้ยงหาย " เป่ามือให้ด้วย ซุยอนไม่ใช่เด็กเล็กๆนะ


"ปล่อย "


"ไม่ปล่อย ฉันจะกอดเมียฉัน "


"เมีย ใครเป็นเมียคุณ ฉันไม่ใช่....." ซูยอนรับรู้ถึงแรงกระชับวงกอด


"ซุยอนอา  เราสองคนเป็นผัวเมียกัน เธอลืมไปแล้วหรือไง ไม่เอาน่า...อย่าแกล้งฉันสิ ฉันใจจะขาดแล้วนะ" คุณหนูรองกอดแน่นและอดไม่ได้ที่จะหอมซอกคอไปทีหนึ่ง


"ปล่อยค่ะ ถ้าคุณมาเพื่อจะบอกประโยคเมื่อตะกี้ เชิญคุณกลับไปเถอะค่ะ ฉันจะโม่แป้งต่อ" บอกให้ปล่อย ทำไมเอียงคอให้ ฮืมม


"ฉันไม่รู้ว่าเธองอนฉันเรื่องอะไร แต่ฉันมาหาเธอถึงที่นี่ มาง้อเธอ  ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยสนิทกับใคร อย่าว่าแต่แฟนเลย แม้แต่คนในครอบครัวฉันก็ยังไม่เคยสนใจ ฉันสร้างโลกส่วนตัวขึ้นมา เพราะฉันแสดงความรักกับใครไม่เป็น ซูยอนอาา....ฉันแคร์เธอมากนะ ฮึกๆๆ ฮือออ"


"คุณหนู......" ซุยอนใจอ่อนแล้ว


"ซุยอนอาา ฉันไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้เธอเสียใจ ซูยอนอา ฉันขอโทษ "


ซูยองเอนหลังไปพิงอกคุณหนูและเอียงหัวซบ


"ซุยอนอาา....ช่วยสอนฉันให้รู้จักความรักได้ไหม คนรักกันเค้าแสดงออกยังไง เธออยู่กับฉัน เรามาเรียนรู้เรื่องความรักไปด้วยกัน .......เธออย่าทิ้งฉันไป ได้ไหม ฉันรักเธอ ซุยอนอา"


"คุณหนู อย่าร้องไห้นะคะ" ซุยอนหันหน้ามายิ้ม และปาดน้ำตาให้คุณหนูรองเบาๆ


"หายโกรธฉันแล้วเหรอซูยอน" คุณหนูรองเริ่มเห็นแสงสว่างปลายอุโมงค์


"เก๊าะ...ไม่ได้โกรธซักกะหน่อย" ดัดจริตยั่วผัวเชียวนะ ว่าแล้วเธอก็หันหน้าไปโม่แป้งต่อในอ้อมแขนของคุณสามี


มือก็โม่แป้งไป อีกคนก็กำลังโม่นมอย่างเมามัน


"อืมมม คุณหนูคะ อย่าเล่นสิคะ เดี๋ยวก็โม่แป้งไม่เสร็จกันพอดี วันนี้" ซูยอนกลัวจะโม่แป้งไม่เสร็จแต่จะไปเสร็จอย่างอื่นน่ะสิ 


นั่นไง บอกเค้าอย่าเล่น แต่เอียงคอให้  นมก็แอ่นให้เค้าบีบเค้าฟั้น มือไปไหนนมก็แอ่นตามไปด้วย เธอสองคนเกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริงๆ


"เดี๋ยวค่อยโม่ได้ไหมแป้งอ่ะ โม่อย่างอื่นก่อนดีกว่า รีบทำให้เสร็จๆ ไป แล้วเธอจะได้กลับมาโม่แป้งจริงๆจังๆซะที"





ณ ฟูกนอนเก่าๆ ในห้องนอนของซุยอน



ริมฝีปากของทั้งสองแตะกันเบาๆ แล้วแรงขึ้น แรงขึ้น รสสัมผัสของปลายลิ้น ความอบอุ่นนุ่มนวล กลายเป็นความหิวกระหาย รสจูบของซุยอนมันช่างหอมหวาน คุณหนูรองดูดกินเท่าใหร่ก็ไม่เคยพอ 


เจ็บจังเลย คุณหนูดูดปากดูดลิ้นของเราแรงจัง อืมมม ปลายลิ้นของคุณหนู สอดเข้ามาลึกอีกแล้ว


ดูดปากฉันด้วยสิซูยอน จ๊วบบบ ซีดดด อ่าดีล่ะ ซูยอน อย่างนั้นล่ะ เสียงจูบดังลั่นบ้าน 


"อร่อยจัง " คุณหนูรองจำเป็นต้องละออกจากริมฝีปากอย่างเสียดาย เมื่อมีอย่างอื่นหน้าสนใจกว่า



นม 


ถอดเสื้อออกก่อนนะซุยอน อ่าา เสื้อในตัวนี้อีกแล้ว


"ฉันบอกให้เธอไปซื้อใหม่ ทำไมไม่ซื้อ" มือก็ถอดชิ้นส่วนอื่นๆ ของตัวเองและกางเกงขาสั้นของซูยอนด้วย


"หืม  เสื้อในตัวนี้ทำให้ฉันมีอารมณ์กับเธอมากๆๆๆเลยนะ เธอรู้ไหม "ปากก็พูดไปพร้อมกับสูดดมความหอมของนมนอกเสื้อชั้นใน 



ฉีกทิ้งไปเลยเลยละกัน แควกก



โอ้วว แม่เจ้า  เต็มๆ สองเต้า นี่มันนมหรือภูเขาไฟกันแน่วะ 



"เพอเฟค "ปลายนิ้วก็ลูบไล้ทั่วทั้งเต้า ปลายลิ้นก็แทะเล็มส่วนยอดจนแข็งเป็นไต


"อื่อออ  "เสียงซูยอนครางดังอยู่ในลำคอ พร้อมกัดริมฝีปากด้วยความเสียว นี่เพิ่งเริ่มนะ ทำไมชั้นรู้สึกเหมือนตัวเบาเหมือนกำลังลอยได้อย่างนั้น

มือสกปรกเริ่มสัมผัสแรงขึ้น จากลูบเบาๆเป็นบีบ แล้วขยำ กดจูบจนเป็นรอยแดงทั่วไปหมด


อ่าาาา คุณหนูขาาา  .......เสียวววววจัง


ยิ่งเขาดูดแรง เธอก็ยิ่งเสียว เม็ดลูกเกดสองข้างนั่นก็ถูกรัวปลายลิ้น เร็วขึ้น ๆ

ซูยอนแอ่นตัวขึ้นเพราะความเสียว ตอนนี้ตัวเธอแอ่นลอยออกจากฟูก สองมือก็กดท้ายทอยคุณหนูให้กินสองเต้ามหึมาเต็มๆปาก


ขาของข้างของซุยอนเริ่มแยกออกจากกัน


ร่างกายเธอต้องการแล้วสินะ


มือสกปรกของคุณหนูรองก็เลื่อนลงไปที่สามเหลี่ยมโคนขา



"อ่าา  ทั้งลื่น ทั้งแฉะ " ปลายเรียวนิ้วคุณหนูเขี่ยเบา ๆขึ้นลงตามแนวกลีบดอกไม้ เบา แรง เบา แรง สลับกัน


"อืมมม คุณหนูขา ซุยอนไม่ไหวแล้ว ได้โปรด" เธอพูดแล้วก็เอามือมาจับที่แขนของคุณหนูแล้วใช้ปลายนิ้วลูบไล้ขึ้นลง


อยากมากขนาดนี้เลยเหรอ ดูหน้าตาเธอสิ แววตาปรารถนา ริมฝีปากที่กัดแม้มไว้จะห้อเลือด 


"ซูยอนอาาา  ได้โปรดอย่ามองแบบนี้กับใคร  มองได้แค่ฉันคนเดียวนะ"

"ค่ะ คุณหนู ซุยอนเป็นของคุณหนูคนเดียว คุณหนูคะ ทรมานเหลือเกิน อ๊ะ อย่าเขี่ยตรงนั้น อ่าาาาาาาาา ซื้ดด"


"ทำไมเธอร้อนแรงอย่างนี้ ซูยอน " แล้วนี่ฉันจะกลับไปอ่านหนังสือเงียบๆได้อยู่หรือเปล่า อนาคตแพทย์จุฬาของฉัน โธ่


อ่าา น้ำเต็มไปหมดเลย กลิ่นคาวอะไรนี่  หอมหรือ? ฉันชอบกลิ่นนี้จัง ฉันชอบกลิ่นน้ำดอกไม้ของเธอจัง



ไม่ไหวแล้ว ทั้งแฉะทั้งหอม


คุณหนูรองหมดความอดทน ถอดกางเกงของตัวเองบ้างแล้วเอาชิ้นเนื้อเปียกๆ ของตัวเองประกบกับของซูยอน



อ่าาาา ซูยอนขาาา ช่วยร่อนหน่อยได้ไหม "ซูยอนแหกขาออกจนสุดเพื่อให้ชิ้นเนื้อประกบกันติดกันทุกตารางนิ้ว



"อืมมมม อืมมมม " ทั้งสองคนขยับชิ้นเนื้อท่อนล่างเข้าหากันช้าๆ  สายตาที่มองกัน



คุณหนูคะ ซูยอนรักคุณหนูนะคะ



ซุยอนอาา  ฉันก็รักเธอ



ทั้งสองคนบอกรักกันผ่านทางสายตา ราวกับว่าโหยหาและต้องการกันและกันมาแต่ชาติปางไหน


อ่าาาา แรงอีกค่ะ แรงอีก  


เสียงชิ้นเนื้อเปียกๆกระทบกันดังลั่นห้อง

ซูยอนอาาฉันใกล้แล้ว ใกล้แล้ว  

ซูยอนอ้อมมือไปจับที่สะโพกของคุณหนู เหมือนจะช่วยกันให้  เร็วกว่านี้  แรงกว่านี้  รัวไม่ยั้ง


อ๊ะ  อ๊ะ อ๊าาาาา อ่าาาาาาาาาาาาา




แตกแล้ว



"พร้อมกันไหมซุยอน "คุณหนูถามซุยอนพร้อมกับกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอ


" ///////></////////" ถามมาได้คนบ้า เม็ดแน่นนกันซะขนาดนึ้ แล้วยังจะมาถามอีก 



............................


พักกินน้ำกินท่ากันสักครู่


















เฮ้อออ  ถอนหายใจยาว











......................










ตอนหน้าเราจะแวะไปเยื่ยมคู่ยูลสิกที่ห้องนอนกั๊บยูลกัน

แล้วไรจะมาเฉลยว่าทำไมคุณหนูรองไม่ยอมรุกล้ำเข้าไปในตัวซูยอน