ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ควอนยูล..ก็งอนเป็นนะ
ห้องประชุมผู้ถือหุ้น
ท่าเรือจองเบย์
"ทางเราดีใจมากทีี่ท่านนายพลมาร่วมหุ้นด้วย จองเบย์ยินดีต้อนรับท่านเป็นหุ้นส่วนของเรา ผมไม่คิดว่าคริสตัลจะโอนหุ้นทั้งหมดของเขาให้กับหนูวิคเตอเรีย"
"วิคสนใจจะทำธุีรกิจตรงนี้ผมเลยสนับสนุนเงินลงทุนให้ หุ้นพวกนี้เป็นแค่ของเล่นพวกเด็กๆ แต่ที่ผมอยากขอร่วมทุนนั่นเพราะเห็นว่าการขนส่งทางเรือนั่นมันจะโตขึ้น.....วิคเตอเรียเอง ตั้งแต่เธอสนิทสนมกับคริสตัล เธอก็มีความรับผิดชอบ คิดอยากทำธุรกิจ ถ้าเขาคบกันเป็นเพื่อนไปตลอดก็คงจะดีมากๆ"
"เรื่องนั้นท่านนายพลไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะให้คริสตัลดูแลวิคเตอเรียอย่างดีที่สุด นะหนูวิค.." ท่านพ่อหันหน้าไปพูดกับเธอ
"ถ้าคริสตัลทำอะไรให้หนูไม่พอใจ หนูมาบอกพ่อได้ พ่อจะจัดการมันเอง.."
ในวงสนทนามีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
ท่านนายพลและท่านพ่อคุยกันถูกคอ พวกเขาดีใจที่คริสและวิคสนิทสนมกัน
วิคเตอเรียไม่อยากให้เขาหาว่าเธอฮุบสมบัติ เงินทองเธอก็มีไม่ใช่น้อยๆ สำคัญกว่านั้น ตอนนี้พ่อเธอมีอำนาจเหนือทุกคนในแผ่นดินใหญ่ เธอขอให้พ่อหอบเอาเงินก้อนโตมาร่วมทุนกับจองเบย์อย่างไม่มีเงื่อนไข
วินาทีนี้ เธอมีอำนาจมากพอที่จะเป็นเจ้าชีวิตคริสตัล
บนโต๊ะอาหาร วิคเตอเรียยิ้มแก้มปริ ต่างกับคุณหนูแห้งด๋อย
-ซึงยอนจะเป็นยังไงบ้างนะ วิคเตอเรียไม่ยอมห่างฉันสักวินาทีเดียว ฉันอยากไปเยี่ยมเธอใจจะขาดอยู่แล้ว-
"คริสตัลเป็นลูกที่ผมภูมิใจมาก เขาสามารถดึงท่านมาร่วมทุนกับจองเบย์ ทำให้สัมปทานเดินเืรือมันมีความหนักแน่นและน่าเชื่อถือ..
บ่ายนี้ขอเชิญท่านกับหนูวิคเข้าร่วมประชุมผู้ถือหุ้นด้วยกันเลยนะครับ..."
...........
ห้องนอนยูลสิค
"แต่งตัวดีๆ ทำตัวดีๆ วันนี้เธอต้องลากรถให้ฉันกับแดนนี่ไปออกเดท" คุณหนูใหญ่พูดกับเขายามเช้าตรู่
"ออกเดทคืออะไรหรือคุณหนู..." ทาสน้อยถามด้วยความใสซื่อ
"แดนนี่เขาเป็นคู่หมั้นฉัน อีกไม่กี่วันจะถึงวันแต่งแล้ว เราสองคนต้องไปทำความรู้จักกันให้มากๆ เหมือนอย่าง...คู่รักทั่วไป"
พอได้ยินคำว่าคู่รัก คำว่าคู่หมั้น ควอนยูลถึงกับ...จุก
"เราต้องไปดูละคร ไปเดินเล่นที่สวนริมแม่น้ำ ไปดินเนอร์ ..... ฟังอยู่หรือเปล่า....ยูล "
ทาสน้อยต้องลากรถพาคนที่เขารักสุดหัวใจไปออกเดทกับคู่หมั้น ..
วันนี้ทั้งวันหัวใจเขาจะทนต่อความเจ็บปวดได้มากเท่าไหร่กันเชียว
คุณหนูใหญ่หรี่ตามองทาสรักของเธอ
-ซึมไปเลยล่ะสิ ดีแล้ว วันนี้ฉันจะแกล้งสวีทกับแดนนี่ให้สุดๆไปเลย ดูสิ ว่าเธอจะมีอาการยังไง สมน้ำหน้า อยู่ดีไม่ว่าดี ไปรับผิดแทนคนอื่น-
..................
ในห้องประชุมผู้ถือหุ้น
"ท่านพ่อ...พี่ใหญ่ไปไหนถึงไม่มาประชุมผู้ถือหุ้น..ทุกครั้งพี่ใหญ่ไม่เคยขาดเลยนะคะ" คริสตัลถาม
"เขาต้องไปออกเดทกับแดนนี่ อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันแต่งแล้ว พวกเขาต้องให้เวลากันและกัน ทำความรู้จักกันให้มาก"
คริสตัลได้ยินอย่างนั้นก็สะบัดหน้าหนี ไม่สนใจแล้ว ถ้าวิคเตอเรียเผลอ เขาก็จะออกไปนอกห้องประชุมทันที
"ถ้าพี่เจสแต่งงานแล้ว เธอจะยังเป็นผู้ถือหุ้น30เปอร์เซนต์อยู่หรือคะ ในเมื่อเธอไม่ต้องเข้าประชุม ไม่ต้องมาทำงานก็ได้"
วิคเตอเรียถามเพราะว่ามันไ่ม่แฟร์กับคริสตัลเลย เขาทำงานหนัก เดินทางตลอด แต่ได้ถือหุ้นแค่10เปอร์เซนต์
"เจสจะยังเป็นผู้ถือหุ้นหลัก..เธอเป็นพี่คนโต...เธอเป็นคนดูแลภาพรวมจองเบย์ทั้งหมด บัญชีจะต้องส่งเอกสารไปให้เธอตรวจและวางแผนงาน ไม่ว่าจะอยู่มุมไหนในโลก ทุกที่คือที่ทำงานของเธอได้ทั้งนั้น" ท่านพ่อวางใจและเชื่อมั่นในตัวลูกสาวคนโปรดมาก
วิคเตอเรียมองหน้าคริสตัลแล้วแค่นหัวเราะในใจ
-ถ้าเธอไม่มีฉัน...คริสตัล จอง..ฉันว่าเธอได้อยู่ใต้ประโปรงพี่เธอไปจนตายแน่ๆ-
เหลียวไปมองคนที่นั่งอยู่ข้างๆท่านพ่อ เขาก็คือผู้ถือหุ้น10เปอร์เซ็นต์อีกคนในจองเบย์เหมือนกัน
ลู่หาน จอง
เธอยิ้มหวานให้กับเขา...
..........
"เธอจะให้ไปถึงจวนเขาพรุ่งนี้หรือไง ลากรถเร็วๆหน่อยสิ แดนนี่เขารออยู่นะ "
ทาสน้อยลากรถเหมือนคนไม่มีแรง ก็เขาไม่อยากให้มันถึงจวนลอร์ดแดนเลยนี่นา
ถึงแล้วนั่น เขาออกมายืนรอหน้าจวน
คุณหนูใหญ่แต่งตัวสวยลงไปหาเขา
รูปงามสมกันจริงๆ
แดนเนียล เฮนรี่ มหาเศรษฐี ราชนิกูล ผู้แทนการค้าจากเกาะอังกฤษ กับคุณหนูใหญ่ที่สวยและรวยมาก เจสสิก้า จอง
และเขา ควอน ยูล ทาสไร่ฝ้ายไม่มีหัวนอนปลายเท้า
ดีแล้ว วันนี้เขาจะพาคุณหนูกับคู่หมั้นไปทุกที่ที่เธออยากจะไป
เขาดีใจที่เห็นคุณหนูมีความสุข
เหรอ?
.......................
โรงพยาบาล
ห้องพิเศษ
แห้งด๋อยออกมาได้แล้ว เขาตรงดิ่งไปที่เตียงคนไข้
"ซึงยอน..ฉันมาเยี่ยม...เธอ"
แวะซื้อขนมนมเนย ผลไม้มากมายมาให้
เธอเห็นเขาแล้ว
นอนตะแคงหันหลัง ไม่อยากพูดด้วยหรอก
"ซึงยอน...." เขาเดินอ้อมไปหา ไปกุมมือเธอไว้
"หมอบอกเธอแล้วใช่ไหม...." เขาถาม
"ดีใจไหม เราจะมีลูกด้วยกันแล้วนะ" แห้งชวนคุย
"ซึงยอน..พูอกับฉันหน่อยสิ ฉันจะไม่ให้เธอลำบากอีกแล้วนะ ไม่ต้องไปอยู่เป็นทาสอีกแล้ว ฉันจะซื้อบ้านให้เธออยู่....ให้เธอเลี้ยงลูกของเรา"
"ต่อไป..ฉันจะไม่ให้ใครมาทำ้ร้ายเธออีกแล้วนะ ซึงยอน เชื่อใจฉันได้ไหม" ด๋อยกุมมือเมียมาจูบ
น้องแฮมตาเหม่อลอย ไม่มีอาการตอบสนองใดๆเลย
คริสตัลนั่งกุมมือข้างเตียงสักพัก
เธอพูดออกมาคำหนึ่ง.....ว่า
"ฉันจะเอาเด็กออก "
..............
คนหนึ่งสวย อีกคนก็หล่อ เขาสองคนนั่งบนรถลาก
สองฝั่งถนนมีแต่คนชื่นชม
ความงดงามของคนทั้งสอง เหมาะสมกันทั้งรูปร่างหน้าตา ฐานะ
ในหัวคนลากรถมีแต่คำว่าดีแล้ว ดีแล้ว
ควอนยูลกลืนน้ำตาไว้ในอกไม่ไหว โชคดีที่เขาใส่หมวกปีกกว้างเลยไม่มีใครเห็นเขากำลัง..ร้องไห้
แดนเนียลโอบคู่หมั้นไว้ เธออิงซบไหล่ ข้างหน้านั่นคือโรงละคร
"รอข้าอยู่ที่นี่ ถ้าเจ้าหิวก็ออกไปซื้อซาลาเปาทานเอง" เธอโยนเหรียญสลึงให้เขา ไม่ัทันรับไว้มันกลิ้งตกบนพื้น
ควอนยูลก้มลงเก็บเศษเหรียญข้างถนน
โอบกันเข้าไปในโรงละครแล้ว
เขายืนกำเศษเหรียญแล้วข้ามถนนไปซื้อหมั่นโถวมากิน
กินอย่างตะกละมูมมาม ก็เขาเป็นทาสผู้ต่ำต้อยนี่นา กินอย่างนี้มันถึงจะเหมาะกับเขาแล้ว
กลืนลงคอยากเย็นนัก เหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ที่คอ
มองเข้าไปในโรงละคร
"เมื่อไหร่จะออกมากันซะทีนะ.."
"นั่นควอนยูลใช่ไหม..." เสียงใครทักเขา
"ควอนยูล ฉันลิซซี่ไง จำฉันไม่ได้หรือ" เพื่อนสนิทคุณหนูเข้ามาทัก
ไม่ทักเปล่า
"ตัดผมใหม่ ดูดีจังเลยนะ" เธอเข้ามาลูบแก้ม
เขาเบี่ยงตัวหลบแต่ไม่ทัน
"แหม..ควอนยูล ขอจับนิดจับหน่อย เจสซี่มันไมู่้หรอกน่า แล้วนี่เจสซี่ไปไหนแล้วล่ะ"
ทาสคนซื่อเล่าให้ลิซซี่ฟังว่าวันนี้คุณหนูจะไปที่ไหนยังไงกับคู่หมั้น
"ยูล....เจสซี่นางอยากแค่อยากประชดเธอนะ..เธอก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าคุณหนูของเธอน่ะ รักเธอมากแค่ไหน "
"ข้าไม่คู่ควรกับคุณหนู" ควอนยูลพูดหนักแน่น
ลิซซี่หรี่ตามอง
"ตาแดงๆ นั่น แก้มก็เปื้อนคราบน้ำตา นั่นไง ไม่คู่ควรแล้วทำไมร้องไห้ล่ะ"
"ข้าไม่ได้ร้องสักหน่อย"
"อืม ไม่ได้ร้อง ไม่ได้รักกันก็ดีแล้ว เหนื่อยฉันเปล่าๆ " ลิซซี่หันกลับ แต่ไม่ลืมจะทิ้งระเบิดไว้
"ฉันก็นึกว่าเธอยังรักเจสซี่อยู่ ไม่งั้นฉันจะบอกวิธีที่เจสซี่ไม่ต้องแต่งงานให้....ไม่รักกันแล้วก็ตามใจ..ฉันไปล่ะ"
ลิซซี่เดินไปจะสุดขอบถนน
มีคนไปยืนดักไว้..ไวอย่างกับเห็บลิง
"เอ่อ.....ข้ารักคุณหนู...ไม่อยากให้คุณหนูแต่งงาน .....แล้วท่านจะช่วยข้าได้จริงหรือ"
..............
แห้งด๋อยง้อเมีย
"ฉันเกลียดเด็กคนนี้ ฉันไม่อยากมีสายเลือดร่วมกับสกุลจอง....ฉันจะเอามันออก"
"ไม่เอานะ..ซึงยอน อย่าทำอย่างนั้น "
"เด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกคุณด้วยซ้ำ ถ้ามันจะเป็นลูกใคร คนนั้นคงเป็นควอนยูล เพราะเขายอมรับว่า เป็น..ผัวฉัน"
"เธอก็รู้ว่ามันไม่จริง......"
-กล้าพูดคำๆนี้ออกมาได้อยู่หรือ คุณหนูรอง ก็เพราะมันไม่จริง แล้วทำไมคุณถึงให้ควอนยูลรับ -
ซึงยอนมองเขาด้วยสายตาที่ผิดหวังที่สุด กี่ครั้งแล้วที่เขาทำให้เธอรู้สึกอย่างนี้ เธอรักคนอย่างนี้ไปได้ยังไง
เขาก้มหน้า หลบสายตา
"เธอก็รู้ว่าฉันให้พ่อรู้เรื่องนี้ไม่ได้ ...ซึงยอน ฉันขอโทษ ....ต่อไปฉันจะดูแลเธอให้ดี เธอจะมีบ้านหลังใหญ่ ฉันจะให้เธอเลี้ยงลูกอย่างสุขสบาย เชื่อใจฉันนะ...ฉันจะไม่ให้ใครมาทำร้ายเธอได้อีก"
"แล้วคุณวิคเตอเรียของคุณล่ะ"
"ก็แค่อย่าให้เธอรู้"
ซึงยอนไม่มีหัวใจจะสลายอีกแล้ว พอกันทีคนแบบนี้
เธอหันหลังให้เขา
ร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้น นี่เธอกำลังจะมีลูกกับคนขี้ขลาดที่สุด
น้องแฮมลูบท้องตัวเอง
เราต้องหนีไปจากคนๆนี้...นะลูก
แม่จะไม่ให้เจ้ามีพ่อตาขาวแบบนี้เด็ดขาด
เราสองคนจะหนีไปให้ไกลๆ รอก่อนนะ รอแม่แข็งแรงกว่านี้ ......
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น