คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : เรือนหอรอรัก หรือว่าหอพักลูกลิง
"อยู่เพิงสังกะสีไปก่อนนะ สิก้า ถ้าเรารวยเมื่อไหร่ ฉันจะสร้างหลังใหญ่กว่านี้ให้เธอ"
ก่อนที่จะหลับสนิทเมื่อคืนฉันได้ยินเสียงเขาบ่นกับตัวเอง
โถ ลิงน้อยของฉัน จะเป็นเพิงสังกะสีหรือหลังคามุงจาก ฉันก็จะอยู่กับเธอ
เช้าแล้วจ้า
"พ่อจ๋า แม่จ๋า ตื่นกันหรือยังจ๊ะ " อิมยุนอา ตื่นเช้ามาก เพราะเป็นเด็กบ้านนอก เนต t-tก็กากซะ เขาเลยไม่สนใจมัน
"ยุนอาเหรอ" ยูริตะโกนถาม เขาขยี้ตามองนาฬิกา 6.15 น.
"มันจะมาอะไรกันแต่เช้า กะว่าจะ..แม่มันซะหน่อย จะว่าไปเรายังไม่เคย..กันตอนเช้าเลยนี่นา" ยูริบ่นเล็กน้อย เขาส่ายหัวไล่ความง่วง
เปิดประตูเต๊นท์ออกมา
"พ่อจ๋า ฉันมาหาพ่อเช้าไปไหมจ๊ะ"
"ไม่นิ ยุนมีอะไรหรือเปล่า ต้องมีอะไรแน่เลย เรานัดกับพวกหมูหยองไว้8โมงนี่นา"
ยูริคิดว่ายุนอานอนไม่หลับหรือมีเรื่องไม่สบายใจ เลยมาหาเขาแต่เช้า
ยืนคุยกัน เพราะม้าหินอ่อนยังไม่ได้ซื้อ จะไปซื้อกันวันนี้ล่ะ
"พ่อจ๋า ฉันอยากมีแฟนน่ะจ๊ะ" นี่คือปัญหาของยุนอา
"ห๊า อยากมีแฟน เธอยังอยู่ม3อยู่นี่นา เด็กอยู่เลย จะรีบมีไปทำไม" ยูริคิดว่ายังไม่ถึงเวลา
"พ่อจ๋า หนูชอบผู้หญิงอยู่คนหนึ่งอ่ะจ๊ะ แต่หนูไม่กล้าจีบ พ่อก็รู้ว่าหมู่บ้านเราไม่ชอบสีม่วง ฉันน่ะ พอเห็นพ่อกับแม่แล้วฉันก็เลยมีกำลังใจน่ะจ๊ะ"
สงสัยยาว พ่อลิงเลย จัดการปูเสื่อน้ำมันแล้วนั่งคุย
"มันก็พูดยากอ่ะนะยุนอา ของอย่างนี้ ถ้าเขาไม่ชอบเรา ไม่ว่าเราจะพยายามจีบแค่ไหน จีบให้ตาย ถ้าไม่ใช่ก็คือไม่ใช่"
"หนูอยากลองดูสักครั้งน่ะจ๊ะพ่อ หนูจะจีบเค้าตลอดเทอม2นี้ ก่อนที่เขาย้ายไปเรียนต่อในเมืองน่ะจ๊ะ ถ้าหนูจีบเขาแล้ว เขาปฏิเสธหนูแต่เริ่มเลย หนูไม่อยากให้มันเป็นอย่างนั้น หนู...หนูรักเค้าน่ะจ๊ะพ่อ" พูดถึงตรงนี้ ยุนอาเหมือนจะร้องไห้
"พอ ๆ อย่าเพิ่งร้อง เอางี้ เราไปดูว่าที่เจ้าสาวแกก่อน แล้วฉันจะมาประเมินว่า แกจะมีเปอร์เซนต์เท่าไหร่ ป่ะ ไปกัน"
.........
สถานีอนามัย
"ตายละยุนอา แกพาฉันมาที่นี่ทำไม แกก็รู้ว่าหมอวอนเขามาหลีฉันอยู่น่ะ" ยูริปาดเหงื่อ ไม่อยากเจอเลย หมอวอน
"แย่หน่อยนะพี่ ว่าทีเมียฉันน่ะ ลูกสาวหมอวอน"
"ห๊า แกว่าอะไรนะ"
"น้องซอน่ะจ๊ะ เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของหมอวอน เธอสวย น่ารัก คุณหนูทุกกระเบียดนิ้ว นั่นไงล่ะจ๊ะ หน้าต่างห้องน้องซอ ฉันมาแอบดูเธอที่นี่ทุกวันล่ะจ๊ะพ่อ" ยุนอาเห็นแค่หน้าต่างห้องนอนน้องซอ ตาก็เป็นประกายแห่งความสุข
"แกเคยบอกว่าชอบเขาไหม"
"ไม่เคยจ๊ะ แค่ฉันขับรถผ่าน น้องซอก็รีบวิ่งกลับเข้าบ้านเลย ฉันเจอที่ตลาดก็เดินเลี่ยงฉัน น้องเขาก็คงรู้ว่าฉันชอบ เขาคงรังเกียจฉันน่ะจ๊ะ"
"แล้วเรื่องนี้พวกหมูหยองรู้เรื่องหรือเปล่า"
"รู้สิจ๊ะพ่อ แต่พวกมันก็เอาตัวแทบจะไม่รอดเหมือนกัน หมูหยองกับซันบัน ฉันรู้ว่าพวกมันชอบกันแต่คำว่าเพื่อนมันค้ำคออยู่ แถมยังเป็นเมะทั้งคู่อีกต่างหาก โยโย่ก็ชอบน้องนิโคล น้องเขาอยู่โรงเรียนอื่น ไม่ค่อยได้เจอกันน่ะพี่ "
"เรื่องพวกนี้เราจะไปบังคับมันไม่ได้หรอก ดูอย่างพี่สิ กว่าพี่จะเจอสิก้าก็จบม.6พอดี บางที พวกน้องอาจจะได้เจอคนที่รักจริงๆ ก็อีก10ปีข้างหน้านู่นก็ได้นะ อย่าเพิ่งรีบเลย"
"จ๊ะพ่อ แต่ตอนนี้ฉันขอแค่ได้ลองจีบน้องซอจริงๆ จังๆดู ฉันอยากให้พ่อช่วย เข้าทางหมอวอนน่ะจ๊ะ"
"ตาย-่าแล้ว ยุนอา พูดอะไรออกมา แกก็รู้ว่าแม่แกขี้หึงแค่ไหน"
"ฉันจะพยายามอธิบายให้แม่เข้าใจเอง เมื่อคืนฉันก็นอนคิดว่า เห็นทีจะมีแต่พ่อคนเดียว ที่จะเป็นแสงสว่างปลายอุโมงค์ให้ฉัน นะจ๊ะ พ่อจ๋า เปลืองเนื้อเปลืองตัวช่วยฉันหน่อย นะ พ่อนะ " ยุนอาทำตาใสๆมีน้ำไหลในตา เหมือนการ์ตูนญี่ปุ่น
"ฉันรับปากเธอไม่ได้หรอกนะ แต่ถ้าอะไรที่ฉันช่วยได้ฉันก็จะช่วย ถ้าเกินกำลังฉันจริงๆ ฉันก็คงจะทำไม่ได้ เข้าใจฉันด้วยนะยุนอา ฉันไม่อยากไปให้ความหวังเขา เพื่อผลประโยชน์ของเธอฝ่ายเดียว มันจะไม่แฟร์สำหรับหมอวอนเขาน่ะ"
"จ๊ะ พ่อ จากนี้ไป ฉันก็อยากให้หมอวอนสนิทกับพวกเราให้มาก เพื่อที่เขาจะได้ชวนน้องซอมาที่สวนกล้วยด้วยไงจ๊ะ "
"อืม แค่นั้นก็คงได้ นั่นรถพวกหมูหยองไม่ใช่เหรอ มากันแล้วนี่ ป่ะยุนอา เรารีบกลับสวนของเรากันเถอะ "
................
คฤหาสควอน
เธอดูปฎิทิน
"วันที่3แล้วนะคะ ที่พวกเขาไปอยู่บ้านสวน อาม่าคะ เมื่อวานสิก้าส่งข้อความมาหาหนูบอกว่าพวกเขาสบายดี มีเพื่อนบ้านเยอะแยะที่คอยช่วยเหลือ เห็นว่าวันนี้จะไปซื้อไม้มาประกอบบ้าน คืนนี้คู่ยูลสิกก็จะมีบ้านอยู่กันแล้วค่ะ" ซูยอนนวดให้อาม่าอยู่บนตึกใหญ่
"อายูริของอั๊วเป็นคนมีความตั้งใจดี ไม่ว่าอีจะทำอะไร อีก็จะทำให้สำเร็จนั่นล่ะ อาซูยอน อาทิตย์หน้าลื้อจะไปหาอาลิลลี่มันที่เมืองนอกใช่ไหม"
"ค่ะ อาม่า พี่ลี่ นัดอาจารย์หมอไว้แล้ว หนูไปถึงก็จะให้ทำกิฟเลยค่ะ"
"อาซูยอน พ่อกับแม่ลื้อสบายดีไหม น้องสาวลื้อล่ะเป็นไงบ้าง อาม่าบอกแล้วว่าให้มาอยู่ด้วยกันที่นี่ ลื้อจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงพวกอี"
"อาม่าขา ที่สลัมถึงจะดูสกปรกและเหมือนจะมีแต่คนนิสัยไม่ดี แต่จริงๆ แล้ว ทุกคนอยู่กันเหมือนพี่เหมือนน้องนะคะ คนยิ่งจนก็ยิ่งเข้าใจเห็นใจกัน แค่พี่ลี่เอาเงินให้พ่อกับแม่เปิดร้านขายน้ำเต้าหู้ที่หัวมุมตลาด แค่นี้พวกเราก็อยู่ได้ ส่งน้องซอฮยอนเรียนได้สบายแล้วค่ะ"
"ซูยอนอา อั๊วดีใจจริงๆที่ได้ลื้อมาเป็นหลานสะใภ้ มามะ ลื้อมาเลือกดูเครื่องเพชรอั๊ว ลื้อชอบชุดไหนลื้อก็เอาไปใส่ได้เลยนะอาซูยอน"
"อร๊ายย จะดีเหรอคะ..."
ปล่อยซูยอนเล่นกับอาม่าไปเถอะ เลือกเครื่องเพชรเล่นกันมาหลายรอบแล้ว เธอเลือกไปเดี๋ยวก็เอากลับไปคืนในเซฟ ถามเรื่องพ่อแม่เธอวันละสามรอบ ถามเรื่องเดิมนั่นล่ะ ก็อาม่าแก่มากแล้วนี่นา
.............
ทุกอย่างพร้อมแล้วเตรียมจะเข้าไปในเมือง
อันดับสุดท้ายที่ต้องทำคือ ปลุกเจสสิก้า
"สิก้า ตื่นได้แล้ว พวกเราจะไปกันแล้ว ไม่งั้นจะทิ้งเธอไว้ที่นี่คนเดียวนะ" ยูริเข้าไปเรียกในเต๊นท์
-ไม่ตื่น-
"ทุกครั้งเลย สิก้า ต้องให้ฉันปลุกวิธีนี้"
มือลากไปทั่วหน้าท้อง - ขยับตัวเล็กน้อย
ลากลงไปต้นขา - เริ่มกลิ้งไปมา
กลับขึ้นมาข้างบน(นิดหนึ่ง) ก็แถวๆนั้นล่ะ - แค่ปลายนิ้วแตะเบาๆ
เด้งขึ้นมาอย่างเร็ว
"ขอฉันไปอาบน้ำแปรงฟันแป๊บหนึ่งนะ "
"เฮ้ออ ดีนะ ที่สิก้าเป็นคนไม่อาบน้ำนาน ว่าแต่ ได้ปลุกอย่างนี้ทุกวันก็ดีสินะ" สร้างมาเพื่อกันโดยแท้ ตื่นยาก - ปลุกเมพ
..............
ขับรถหกล้อ พาลูกพาเมียเข้าเมือง
พ่อแม่ลูกยุนนั่งหน้ารถ
3p นั่งกระบะท้าย พวกเขาจะไปซื้อหลังคาสังกะสี ไม้ฝาเฌอร่า ฝ้าเพดานตราช้าง บ้านเดี๋ยวนี้ประกอบง่าย ไม่ต้องใช้อิฐหินปูนทรายมากมายเหมือนเมื่อก่อน
ลิงน้อยเพิ่งมาอยู่ที่นี่ได้ไม่ถึง3วัน เขามีเมีย มีลูกและกำลังจะมีบ้าน เป็นของเขาเอง
"ฟังเพลงกันหน่อยไหมทุกคน" ยูริจะเปิดวิทยุให้ลูกให้เมียฟัง
"ข่าวต้นชั่วโมง"
"ไม่ต้องเปิดหรอกพ่อ แม่หลับอยู่ เดี๋ยวแม่หลับไม่อิ่ม ตื่นมาจะหงุดหงิด"
แน่ะ ยุนอามันรู้จักแม่มันดีกว่าฉันอีก นี่เพิ่งเจอกัน2วันเองนะ
"พ่อ ฉันอยากกินสายไหมอ่ะ" หมูหยองตะโกนบอกมาจากหลังรถ ข้างทางเขาขายโรตีสายไหมสีชมพู
จอดรถซื้อโรตีสายไหมสีชมพู 1 ถุง ให้แบ่งกันกิน ยุนอาย้ายไปนั่งหลังกับเพื่อนๆ*
*นี่ต้องบรรยายถึงขนาดนี้เลยไหม ละเอียดไปไหม - ไรเตอร์
"พ่อ ฉันอยากกินน้ำ " ยุนอาตะโกนบอกพ่อมัน
จอดซื้อน้ำขวดละ10บาท2ขวด แบ่งกันกิน
ซื้อข้าวซื้อของเสร็จแล้ว จ่ายเงินสดทุกบาททุกสตางค์ ส่วนใหญ่เขาจะเอาไปส่งให้ถึงที่สวนกล้วย และติดตั้งให้พร้อม
พาลูกพาเมียไปกินก๋วยเตี่ยว
"เล็ก ชิ้น สด ธรรมดา 6 ถ้วย ขอน้ำเปล่า" ยูริสั่งให้ทุกคน
"ผักสดไหมพ่อ" ยุนอาจะลุกไปตักให้ บ้านนอกก็งี้ ร้านก๋วยเตี่ยวมีผักสดแถม น้ำเปล่าก็ฟรี
"พ่อจ๋า ฉันขอสองถ้วยได้ไหม ถ้วยเดียวฉันไม่อิ่มอ่ะ " หมูหยองอ้อนวอนขอกินอีกถ้วย
"ฉันด้วยนะพ่อ" ยุนอาก็จะกิน2ถ้วย
"ยูริ ฉันยังไม่หิวอ่ะ ฉันซื้อไปกินที่บ้านได้ไหม" สิก้าอีกคน
ยูริเวียนหัว มีลูกมีเมียนี่มันวุ่นวายขนาดนี้เลยเหรอ
แต่ก็สนุกดีนะ
ลิงน้อยมองแต่ละคน ซนเหมือนลิงกันหมดเลย กินผักสดกับก๋วยเตี่ยว ชนิดที่คิดว่ากินสลัดผักกันอยู่หรือเปล่า
แต่ละคนแย่งกันเอาใจแม่เจสสิก้า คีบลูกชิ้นให้ ตักน้ำเย็นๆให้ แม่เหงื่อออกก็ซับเหงื่อให้
ขอบใจนะทุกคน ที่ทำให้สิก้าไม่เหงา ขอบคุณที่รักสิก้าเหมือนที่ฉันรัก
"ป่ะ รีบกินกันหน่อย บ่ายนี้เราจะไปประกอบบ้านกันแล้ว คนงานที่เขาจะมาประกอบให้เขาจะรอนาน"
ว๊อบแว๊บ
"เฮ้ย ไอ้ยุน นั่นมันน้องซอของแกนี่ ตายล่ะ มากับพ่อวอนกับใครอีกคนวะ ผู้ชายคนนั้นน่ะ หล่อด้วยนะเว้ย"
"นั่น เดินมากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านนี้ด้วยอ่ะ พวกเรา ทำเหมือนไม่เห็น เร็ว" หมูหยองให้ทุกคนเตรียมเก๊ก
"สวัสดีครับ คุณยูริ คุณเจสสิก้า พาพวกเด็กๆ มากินข้าวกันหรือครับ" หมอวอนทัก
"ค่ะ คือฉันมาลูกๆ มาแวะกินข้าวน่ะค่ะ พอดีออกมาซื้อของ เลยชวนกันมาหมดเลย" ยูริตอบ ชำเลืองมองสิก้าแว๊บ
"พวกเด็กๆนี่ เป็นลูกของคุณยูริหรือครับ ตลกจัง "
"ตลกตรงไหนคะ" นี่คือเสียงเจสสิก้า
"ก็คุณยูริยังไม่มีสามี จะมีลูกได้ยังกันละครับ "
"ยูริไม่มีสามี แต่เขาก็มี..." สิก้าไม่ได้พูดจบหรอก โดนลิงแทรกอย่างเร็ว (มีเมียแล้ว= ที่สิก้าไม่ได้พูด)
"เอ่อ แล้วหมอวอนพาใครมาด้วยกันล่ะคะ" ยูริเปลี่ยนเรื่อง
"นี่น้องซอ ลูกสาวผม แล้วนี้น้องยง เป็นลูกชายเพื่อนผมครับ พอดีเจอกันที่เรียนพิเศษ เลยรับมากินข้าวด้วยกันน่ะครับ"
"สงสารยุนมันว่ะ " 4สหายส่งกระแสจิตหากัน
"น้องซอมากับว่าที่ด้วยเว้ย"
"มันจะไปจีบติดได้ยังไง๊ โฮ่"
"พวกแกหยุด"
ทักทายกันได้สักครู่
"ตามสบายเลยนะคะ พวกเราขอตัวก่อน" ยูริก็เลยพาลูกพาเมียขึ้นรถ
ยุนอาหมองไปจนถึงสวนกล้วย
"สู้ๆ ยุนอา อย่าท้อตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม พวกฉันจะเป็นกำลังใจให้" 4สหาย เพื่อนกันก็ต้องให้กำลังใจกันจริงไหม
...............
ตะวันบ่ายคล้อย
ทุกคนเร่งช่วยกันทำบ้านให้ควอนยูริ คู่หู iy2 ขยันขันแข็งที่สุด หมูหยองก็ช่วยแต่ไม่มากเท่า เธอบอกว่าเวลาเธอเหนื่อยมากๆแล้วเธอจะหิว แต่เธอไปขอพ่อกับแม่เธอมาช่วย เพราะพ่อแม่เธอทำงานก่อสร้าง และรับทำงานช่างทุกชนิด
ส่วนยุนอาน่ะหรือ วิ่งวุ่นไปทั่ว แว้บไปแว้บมา ยุนอาตั้งใจช่วยพ่อกับแม่ของเขาสร้างเรือนหอ และอีกอย่าง ต้องทำงานให้เยอะๆ จะได้ลืมคนบางคนที่เขากำลังจะมีแฟนแล้ว
ร้านวัสดุก่อสร้างก็มาประกอบบ้านให้อย่างตั้งใจ2เท่า เพราะพี่กวางซูที่เป็นหัวหน้าคนงานแกเห็นยูริแล้วปิ๊งเลย
"เห็นที่ต้องทำเพิ่มอีกห้องแล้วล่ะ เผื่อเจ้าลูกลิง4ตัวนั้นมานอน ดีไหมสิก้า อ้าว สิก้าหายไปไหน" ยูริเหลียวซ้ายแลขวาไม่เจอสิก้าเลยหันไปพูดกับมือขวาลูกลิงของเขาว่า
"ยุนอา ฝากดูทางนี้ด้วยนะ พี่จะไปดูสิก้าสักหน่อย หายไปไหนก็ไม่รู้แล้วเนี่ย"
"อยู่ในเต๊นท์หรือเปล่าน้า ทำไมไม่ออกมาช่วยกันก็ไม่รู้ นอนอยู่หรือเปล่า ไม่ไหวเลย สิก้าเนี่ย" ควอนยูริเปิดประตูเต๊นท์เข้าไปดู นั่นไง อยู่จริงๆด้วย
"สิก้ามาทำอะไรอยู่ในเต๊นท์ ทำไมไม่ออกไปดูเขาข้างนอกละคะ ไม่ต้องช่วยอะไรมากก็ได้ ออกไปเถอะ มาอยู่คนเดียวอย่างนี้ เดี๋ยวก็เหงาแย่เลย"
"ฉันออกไปเมื่อกี้แล้ว ฉันอยากช่วยเธอจะตาย ฉันไปช่วยเขาหยิบของให้คนที่อยู่บนหลังคา แต่อยู่ดีๆ โยโย่ก็มาบอกฉันว่า คนงานเขาเลือดกำเดาไหล 3 คนแล้ว โยว่าให้ฉันเข้าไปพักดีกว่า เดี๋ยวฉันจะเป็นอะไรไปอีกคน พอดีเพิ่งหายไข้ด้วย ฉันว่าฉันหายแล้ว โยก็ไม่ยอม"
คนงานเลือกกำเดาไหลเหรอ สิก้าเองก็ใส่เสื้อผ้ามิดชิดนี่นา เสื้อแขนยาว กางเกงขายาว คงเข้าใจผิดกันมั้ง ยูริคิดดังนั้นก็บอกสิก้าว่า
"ออกไปกันเถอะ ไม่มีอะไรหรอกมั้ง นี่ก็ไม่ค่อยร้อนแล้ว"
"ได้สิ รอแป๊บนะ" เจสสิก้ารวบผม เธอเกล้ามวยเห็นซอกคอขาวทั้งหมด
"อ่าห์ สิก้า เมื่อกี้เธอก็รวบผมอย่างนี้เหรอ" ถึงว่าคนงานเลือดพุ่ง นี่ขนาดเห็นแค่ซอกคอนะ
"อืม ทำไมเหรอ เมื่อกี้ก็ทรงนี้ล่ะ รอเดี๋ยวนะ ขอหากิ๊บก่อน ปอยผมตรงนี้มันเกะกะ"
ควอนยูริยืนมองเมียรักก้มหากิ๊บในเต๊นท์ เธอคุกเข่าหา เอวนี้ก็แอ่น สะโพกก็หันมาที่เขาเต็มๆ ไหนจะโชว์ซอกคออีก จะว่าไปก็ไม่ได้จัดกันมาหลายคืนแล้วนะ ตั้งแต่ป่วย อืม เอาไงดี คิดสิ ยูริ คิด
"อ่าห์ สิก้า ฉันว่าเธออยู่ในเต๊นท์นี่ดีแล้วล่ะนะ"
"ทำไมอ่ะยูริ ฉันอยากไปช่วยพวกเขาทำงานจริงๆนะ อยู่ในนี้คนเดียวฉันก็เหงาอย่างที่เธอว่าจริงๆ"
"ไม่เหงาหรอก เพราะฉันจะอยู่เป็นเพื่อนเธอเอง" ควอนยูริตัดสินใจแล้ว เป็นไงเป็นกัน
"ว๊าย ยูริยา จะทำอะไรฉันน่ะ นี่มันกลางวันแสกๆนะ คนงานอยู่ข้างนอกกันก็เยอะแยะ บร้าาา" ควอนยูริเดินเข้ามา เขาถอดกางเกงเธอออกเป็นอันดับแรก
"เงียบๆหน่อยสิ เดี๋ยวคนเขาก็แห่มาดูกันหรอก ขอแป๊บเดียวนะ "เขาเองก็ถอดกางเกงออกเหมือนกัน
"กัดฟันไว้นะ อย่าส่งเสียง อ่าห์ ซี๊ดด สิก้าฉันคิดถึงเธอจัง เราไม่ได้ทำอะไรกันมาตั้งหลายวันแล้วนะ" ลิงน้อยเริ่มโยก
"คนบ้า คนผีทะเล เอาใหญ่แล้วนะ ซี๊ดดด อูยยยย" สิก้าเคืองลิงว่าไม่รู้จักเวล่ำเวลา
"กัดปากตัวเองไว้สิก้า อย่าเสียงดังเดี๋ยวคนข้างนอกจะรู้ อืมม ของมันดีจริงๆ" เริ่มเพลิน จนลืมงานตัวเองข้างนอกไปแล้ว
......................
"ยุนอา พี่เขาถามว่า ที่เมื่อกี้พ่อว่าจะต่อเติมห้องเพิ่มน่ะ พ่อพูดจริงหรือพูดเล่น" หมูหยองเดินมาถามมือขวาพ่อ
"ไม่รู้เหมือนกัันนะ งั้นรออยู่นี่ เดี๊ยวฉันไปถามพ่อให้" ยุนอาไปตามหาพ่อมันที่เต๊นท์
ลูกลิงหมายเลข1 หัวไวมาก เขามองไปที่เต๊นท์แล้วยิ้มเกรียน
"เต๊นท์ไหวอย่างนี้ เห็นทีว่าพ่อคงกำลังจัดแม่อยู่แน่นอน หึหึ มีความสุขกันนักใช่ไหม แต่ทำไมอิมยุนนั้นไซร้ ใยเศร้าหมอง โลกนี้ไม่ยุติธรรมสำหรับอิมยุน" พอเขาเห็นพ่อกับแม่กำลังมีความสุขกัน เขาก็เกิดความคิดชั่ววูบ
อิมยุนเดินกลับมาที่ไซด์งาน
"ว่าไงยุน พ่อว่าไงมั่ง คนงานเขาเร่งให้มาถาม" หมูหยองก็อยากรู้ จะได้เตรียมงานถูก
"พ่อว่าต่อไปเลยอีก 4 ห้อง ให้พวกเราทุกคน คนละห้องไปเล๊ยยย" ยุนอาตอบอย่างมั่นใจ
"พ่อจะทำห้องให้พวกเราคนละห้องเหรอ เย้" 4ลูกลิงกระโดดดีใจ
พี่กวางซูหัวหน้าคนงานได้ยินดังนั้น ด้วยความที่อยากได้หน้าให้ยูริชม แกเลยเร่งคนงานว่า
"พวกแกกลับไปที่ร้าน เอาของมาเพิ่ม พวกเราช่วยกันรีบต่อบ้านให้น้องยูริของฉันเร็วๆ น้องเขาจะได้อยู่ทันเย็นนี้ไปเล๊ยยย" พี่กวางซูตั้งใจทำงานเกินร้อยจริงๆ
.............
ในเต๊นท์
"อ่าห์ ยูริ ยังไม่พออีกเหรอ หลายรอบแล้วนะ"
"ก็ตอนที่เธอกัดปากตัวเองมันเซ็กซี่มากนี่นา นานๆทีจะได้ตื่นเต้นแบบนี้ ถ้ามีอะไรเดี๋ยวยุนอาก็มาเรียกเองล่ะ "
"ยูริยา อย่าทำแรงสิ เดี๋ยวฉันก็ร้องหรอก อืมมม" สิก้าออดอ้อนเมื่อเห็นว่ายูริยาของเธอขยับข้อมือกระแทกเข้ามาอย่างแรง
"นี่ก็เบามือที่สุดแล้วนะสิก้า อ่าห์ บ้านน้อยของเรากำลังจะสร้างเสร็จแล้วนะสิก้า จบรอบนี้แล้วเราก็จะได้เห็นบ้านของเรากันแล้ว อ่าห์ รอรับเลยนะ ฉันจะเร่งแล้ว"
ทั้งสองคนก็ยังกระทำกันอยู่อีกนาน มิใช่รอบสุดท้ายอย่างที่ลิงน้อยคิด จนตะวันใกล้ตกดิน งานข้างนอกก็เสร็จแล้ว เขาก็เลยออกมาดู
ถึงกับเข่าทรุด
บ้านเดี่ยวหลังเล็กๆ กลายเป็นบ้านเดียวรูปตัวที มีเฉลียงสวยงาม เอาไว้จิบน้ำชานี่เหมาะเลย
"อ่า น้องยูริครับ จากแบบที่น้องบอกไว้ว่าบ้านเดี่ยว 1 ห้องนอน 1 ห้องรับแขก พวกเราได้แก้แบบตามที่น้องยูริสั่งน้องยุนอามา เป็นบ้านเดี่ยว 5 ห้องนอน 1 ห้องรับแขกและเพิ่มเฉลียงข้่างบ้านไว้ให้คุณเจสสิก้าจิบน้ำชายามบ่ายด้วยนะครับ นี่ครับ บิลค่าบ้านทั้งหมด 985,000 บาทถ้วนครับ"
ยูริยาเป็นลมทันที
.............
ประชุมเครียด
"ใจเย็นน่ายูริ ค่อยๆคิดก็ได้ว่าจะเอาที่ไหนไปจ่ายเขา " คู่ชีวิตเขาปลอบใจอยู่ข้างๆ
ยูริยังเอามือกุมหัว พวกลูกลิงก็หันหน้าไปคนละทิศละทาง เข้าหน้าพ่อมันไม่ติด
"เงินในบัญชีฉันมีเหลืออยู่ 5แสน ฉันกะจะเอาไว้หมุนลงทุนในสวนกล้วยนี่ ถ้าถอนมาหมดแล้ว ขายรถหกล้อของเราก็จะได้เงินมาอีกประมาณ 4 แสน เราค้างเขา 985,000 ฉันมี 900,000 แล้ว ยังขาดอีกตั้ง 85,000 แน่ะ ฉันหมดแล้ว ตอนนี้ฉันไม่เหลือเงินสักบาทแล้วสิก้า"
"ยูริยา ฉันไม่ได้เอาของมีค่าติดตัวมาเลย นอกจากแหวนวงนี้น่ะ"
"ไม่ได้นะ นั่นแหวนตระกูลจองของเธอ เราจะขายมันไม่ได้หรอก"
"ใครว่าฉันจะขาย เอาไปวางจำนำเอาสิ ฉันทำออกบ่อยตอนไอโฟนใหม่ออกแล้วฉันเงินขาดมือน่ะ แหวนนี่ถ้าวางที่ร้านทองก็ได้อย่างต่ำก็50,000"
"ก็ยังขาดอีก 35,000 " ยูริก้มหน้า เงยหน้า เหลียวซ้ายแลขวา อ่ะ เห็นอีกอย่าง คือ ดรีม 125 มอไซด์คู่ใจนี่เอง
"เอาดรีมไปเข้าศรีสวัสเงินติดล้อก็คงจะได้มาอีกประมาณ 20,000นะ แต่ก็ยังขาดอีกตั้ง 15,000 " ยูริทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ถ้าพรุ่งนี้ไม่มีเงินไปจ่าย เขาจะมารื้อเรือนหอของเขา บ้านหลังแรกของเขา
"ฉันจะโทรไปยืมเงินแม่"
"ไม่ได้เด็ดขาด ถ้าเธอไปขอเงินจากแม่เธอฉันจะโกรธจริงๆด้วย"
"แล้วเธอจะไปหามาจากไหนอีก"
4 ลูกลิง ส่งกระแสจิตประชุมลับ
"พ่อกับแม่กำลังลำบากพวกเราต้องช่วยกัน"
"ใช่ เรือนหอของพ่อกับแม่ และบ้านใหม่ของเรา เราจะให้พ่อแม่ไปยืมเงินใครเขามาสร้างได้ยังไง"
"กลับบ้านดีกว่า บ้านใครบ้านมัน ด่วน"
"ใช่ กลับบ้าน กระปุกออมสินทุกอัน แม้แต่เศษสตาค์ก็ให้นับ ทุกคนไปกันเร็ว"
สักพัก ลูกลิงกลับมาหาพ่อมันแม่มัน
"พ่อจ๋า พวกฉันกลับบ้านไปทุบกระปุก เอาเงินมารวมกัน นับได้มี 4,000 กว่าจ๊ะ พวกเรายกให้พ่อนะจ๊ะ"
"อีก 4,000 เหลืออีกเป็นหมื่น แล้วเราจะไปหาที่ไหนอีก"
ทุกคนเครียด หมูหยองลุกขึ้นมาเตะกระป๋องแก้เครียด กระป๋องลอยไปโดนเหล็กบางอย่างดัง แคร๊งงง
ทุกคนเหลียวไปดู
อิมยุนอาตัวต้นคิด มันยืนพิงเจ้าเหล็กนั่น สิ่งที่อิมยุนมันรักที่สุดในชีวิต
ksc110 สีเขียว มอไซดรุ่นมดเอกซ์สุดเท่ของมัน
"อย่านะ พวกมึง อย่าได้คิดจะเอาลูกกูไป" ยุนอากอดรถคันของมันไว้
"ไม่ทันแล้วว่ะ ไอ้ยุน แกมีทางเลือกเดียวเท่านั้น คือต้องขายมัน" หมูหยองไม่เคยปราณีใคร
"ไม่จริ๊งงงงงง" ยุนอากรีดร้อง
"รถอิมยุนมันคันละตั้ง 18,000 เอาล่ะพ่อจ๋า ตอนนี้เราก็ได้เงินค่าบ้านครบกันแล้วนะจ๊ะ ปิดงบ เงินเรายังเหลืออีกตั้ง 7,000 น่ะ" ซันบันสรุป
"ซื้อฟิคเกียร์ให้มันซะหน่อยไหม เอามือสองคันละ 2,000 ก็น่าจะมีขายนะ" โยโย่เห็นสภาพอิมยุนแล้วสังเวช เลยแนะนำให้ซื้อจักรยานปลอบใจ
"อืม ก็ดีนะยูริ 2พันซื้อรถจักรยานให้ยุนอาถีบไปโรงเรียน " สิก้ายิ้มสดใส เธอดีใจที่ทุกอย่างลงตัวเสียที
"เหลือ 5,000 ฉันจะทำสวนกล้วย 70ไร่ยังไงด้วยเงินแค่ 5,000 " ลิงน้อยปาดน้ำตา เขามองไม่เห็นทางเลย
4 ลูกลิงเข้ามากอดเขา และเจสสิก้าอีกคนนั่งยิ้มให้เขาอยู่ข้างๆ
ควอนยูริเกิดความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เขาเคยฝันไว้ว่าอยากมาทำสวนกล้วยคนเดียว แต่เขาก็มีสิก้า และเขาก็มี4ลูกลิง เพิ่มมาได้ยังไงไม่รู้
ทุกคนอยู่ข้างๆเขา สิก้าจะทำสวนเป็นเหรอ ลูกลิงรักเขาตลอดไหม วัยรุ่นนี่นา ถ้ามีแฟน ถ้าติดเพื่อน ติดเที่ยวล่ะ ถ้าทุกคนทิ้งเขาไปล่ะ
"ฉันไม่เป็นไร แค่ทุกคนอย่าทิ้งฉันไปก็พอ" นี่คือคำพูดที่ออกมาจากใจของควอนยูริ หัวหน้าครอบครัวใหม่ถอดด้าม
ขอให้ทุกคนเป็นกำลังใจให้เขากันด้วยนะ
ครอบครัวลิง ที่มีพ่อแม่และลูกอีก 4 คน รวม 6 ชีวิต จะทำสวนกล้วยให้ประสบความสำเร็จได้อย่างไรด้วยเงินเพียง 5,000 บาท
ผลผลิตล๊อตแรกจะออกมาได้เมื่อไหร่
โปรดติดตาม
พ่อลิงปิดบัญชี บ้านนี้เป็นของพวกเราแล้วจ้า
.............
ความคิดเห็น