คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : สามคำที่ยากจะเอ่ย
บนเรือยอร์ชลำนั้น
"คุณวีคะ จะกลับกันหรือยังคะ เย็นมากแล้ว ขับเรือตอนกลางคืนนี่อันตรายนะคะ" มุตตาเห็นว่าบรรยากาศกร่อยแล้วเธอจึงแนะนำให้กลับบ้านพัก
"ทำไม เธอไม่อยากอยู่กับฉันเหรอ "ควอนวีเริ่มเมาเบียร์แล้ว
"คุณวีคะ คุณกินไปหลายกระป๋องแล้วนะคะ นี่จะขับเรือไหวหรือคะ" มุตตาเป็นห่วงสวัสดิภาพตัวเอง
"มุตตา ฉันไม่พาเธอไปตายก็แล้วกัน อ้อ ไม่ใช่สิ เธออยากตายมากไม่ใช่เหรอ แล้วจะกลัวอะไรล่ะ หึ หึ"
เขาพูดจาระรานมุตตาเพื่อกลบความอ่อนแอในใจ เขาเริ่มชอบเธอ และเขาก็รังเกียจที่เธอเคยเป็นของพี่เขย เขาสับสนไปหมด
"โอ๊ยย ปวดหัวโว้ยยย" ควอนวีตะโกนออกไปที่ทะเลกว้าง
"คุณวีคะ คุณเป็นอะไร" มุตตาเข้าไปจับแขนเขา แต่เขากลับสะบัดมือเธอออกอย่างรังเกียจ
"มุตตา ทำไมเธอต้องเคยนอนกับไอ้คิมแท เธอไปนอนกับมันทำไม ทั้งๆ ที่เธอก็รู้ว่มันมีเมียแล้ว แถมมันยังเจ้าชู้ไปทั่ว แต่เธอก็ยัง....ทำได้ ตอนนั้นผีอะไรมันเข้าไปสิงใจเธอ ห๊า มุตตา เธอตอบฉันมา " เขาเขย่าตัวเธออย่างแรง แล้วผลักเธอลงไปกองกับพื้น
เธอนั่งมองเขาด้วยสายตาตัดพ้อ เธอกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหล เขารังเกียจอดีตของเธอจริงๆ อดีตที่กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ อดีตที่เธอเป็นคนตัดสินใจเลือกมันเอง
"คุณรังเกียจที่ฉันเคยเป็นผู้หญิงของผอ.คิมใช่ไหมคะ" มุตตากลั้นใจถาม เธอรู้คำตอบของเขาดี
"ใช่ ฉันรังเกียจ ฉันขยะแขยงเธอ ฉันเห็นเธอเป็นของเหลือเดนของไอ้คิมแท เธอไม่ได้มีค่าอะไรเลย ผู้หญิงที่นอนกับคนที่มีเมียแล้วแต่ละคนน่ารังเกียจกันทั้งนั้น โดยเฉพาะเธอ มุตตา เธอทำให้พี่ฉันต้องเจ็บปวด เธอมันเลวที่สุด" ควอนวีกระดกเบียร์กระป๋องที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ เขาเมามากแล้ว
"ค่ะ แล้วไงคะ ฉันเลว ฉันมันน่าขยะแขยงแล้วคุณจะมาขังฉันไว้ให้เสียเวลาคุณทำไม ปล่อยฉันไปเถอะนะคะ"
"หึ ปล่อยให้เธอไปหาไอ้คิมแทมันน่ะเหรอ ไม่มีวันซะหรอก ทำไมหรือมุตตา มันมีดีตรงไหน ทำไมใครๆถึงรักถึงชอบมันนัก มันลีลาดีหรือไง"
"ค่ะ เขาเก่งม๊ากกก " เธอแค่นเสียงยั่วเขา
"เก่งกว่าฉันด้วยหรือไง" ควอนวีเดินเข้ามาหามุตตา ท่าทางเขาโกรธมาก
"ค่ะ คุณไม่ได้ครึ่งของเขาเลยด้วยซ้ำ" มุตตายั่วโมโหเขามากขึ้นเรื่อยๆ
***ตบสุดแรงเกิด***
ควอนวีตบหน้ามุตตาจนเลือดซิบที่มุมปาก เขากระชากเสื้อผ้าเธอขาดออกจากกัน
ตอนนี้ร่างเธอเปลือยเปล่า มุตตาตัวสั่นด้วยความกลัว แววตาเขาดูเหมือนสัตว์ป่า นี่เขาโกรธมากจริงๆ
เธอวิ่งหนีเขาเข้าไปห้องโถงในเรือยอร์ช คว้าของใกล้มือขว้างใส่ตัวเขา
"อย่าเข้ามานะคุณวี มุตตากลัวแล้วค่ะ" เธออ้อนวอนเขา คงเหมือนวันแรกที่เจอกันเธอคิด เขาคงจะทำแบบนั้นอีก
สุดผนัง เธอหนีเขาไปไหนไม่ได้อีกแล้ว
เขาตาแดงก่ำ เดินเข้ามาหาเธอ เขาแยกขาเรียวเล็กสองข้างของเธอออกจากกันจนสุด หยิบเชือกผูกเรือมามัดขาเธอข้างหนึ่งไว้
"คุณวีคะ ปล่อยฉันไปเถอะนะคะ อย่าทำแบบนี้เลย ฉันมันสกปรก คุณไม่ควรจะมาเกลือกกลั้วด้วย" มุตตาพูดเสียงสั่นเครือ
เขาถอดกางเกงของเขาออก มองหน้าเธอด้วยแววตาเหม่อลอย
"ใช่ เธอมันสกปรก ของสกปรกมันก็เหมาะกับเธอเหมือนกัน" เขาบ้วนน้ำลายใส่เต็มอุ้งมือ แล้วป้ายน้ำลายนั้นไปทั่วกลีบกุหลาบที่กำลังเบ่งบานอยุ่ต่อหน้า
"คนอย่างเธอไม่คู่ควรที่ฉันจะกินน้ำสกปรกของเธอหรอก" เขาแยกขาของเธอออก เปิดทางให้ชิ้นเนื้อร้อนของเขาเข้าประกบ
เขากระแทกเธอจนสุดแรง เธอขยับหนีเขาไม่ได้เพราะมันสุดผนังเรือ แรงกระแทกมีเท่าไหร่ เธอรับไปเต็มๆ
"เจ็บ มุตตาเจ็บค่ะ คุณวี"
"เจ็บเหรอ แค่นี้ไม่ตายหรอก ฉันยังเจ็บกว่าเธอตั้งเยอะ" ถ้ามุตตาสังเกต คงจะเห็นหยดน้ำเล็กๆที่หางตาเขา
กระแทกอีกแล้ว บดเข้ามาอย่างแรง เบียดจนแสบไปหมด
เขาจับขาเธอให้แน่นกว่าเดิมแล้วเพิ่มความถี่ในการกระแทก
ถึงจะเจ็บปวด ถึงจะไม่เต็มใจ แต่นี่คือsex ชิ้นเนื้อที่ไวต่อความรู้สึก สมองสั่งการว่าไม่เต็มใจ ร่างกายกลับตอบสนองว่า....ต้องการมัน
"อ่าาา ซี๊ดดด คุณวีคะ" เธอจิกเล็บระบายความรู้สึก บนบั้นท้ายเขาทั้งสองข้าง
"มุตตา ฉัน ..ไม่ไหวแล้ว" เขาลดความเร็วลงเมื่อเห็นว่ายังไม่น่าจะถึงเวลา
เขาบดและเบียดชิ้นเนื้ออย่างเป็นจังหวะช้าๆ วินาทีนี้ เขาเป็นคนคุมเกม
มุตตามองควอนวีอย่างจะอ้อนวอน ขาเธอถูกมัดไว้ แต่แขนเธอ เรียวนิ้วเล็กของเธอกลับลูบไล้สะโพกของเขาอย่างไร้ยางอาย
ตอนนี้เธออยู่ในห้วงแห่งกามารมณ์
ควอนวีเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยแรงปรารถนาของมุตตา เขาอดไม่ได้ที่จะก้มหน้าลงไปจูบ
เธอจูบตอบเขา เลื่อนมือขึ้นไปโอบรอบคอเขา
รสจูบนี้มันช่าง....
เขาเร่งจังหวะสะโพกให้เร็วขึ้น เร็วขึ้นอีก เร็วอีก
"อ๊าา มุตตา ซี๊ดดดดด" เสียงชิ้นเนื้อเปียกๆกระทบกันดังไปทั่วทั้งเรือ ยิ่งทำให้พวกเขาสองคนเหมือนจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ
"คุณวีคะ อย่าหยุดนะคะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊างงงงงงงง" มุตตาทิ้งแขนลงข้างลำตัว เธอหมดแรง
ควอนวียังไม่หยุดแค่นั้น เขาใช้เรียวนิ้วทั้งสามสอดใส่เข้าไปในกลีบกุหลาบแดงของเธอ
เขาขยับข้อมืออยู่อย่างนั้น
สมองมุตตาขาวโพลนไปหมด
เหมือนเขากำลังพาเธอไปในที่ๆเธอไม่เคยรู้จัก ร่างกายเธอเหมือนจะลอยขึ้นไปเรื่อยๆ
คุณวีคะ คุณกำลังดูดเอาร่างกาย หัวใจ และวิญญาณของฉันออกไปใช่ไหมคะ
ไม่มีเสียงร้องครวญครางใดๆหลุดออกมา เขาเห็นแต่สีหน้าและท่าทางของเธอเท่านั้น
"เธอต้องเป็นของฉัน ของฉันคนเดียว ฉันหึงเธอ ฉันยอมรับ ฉันหึงอดีตของเธอ ฉัน...." ควอนวีหยุดความคิดไว้แค่นั้น
3 คำที่เขาและเธอคิดอยู่ในใจ แต่พูดออกมาไม่ได้
3 คำนั้น ที่อ่านว่า
ฉันรักเธอ
ความคิดเห็น