คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : หัวใจรักมาดามฮวัง
โรงพยาบาลโซชิ
"ตื่นแล้วหรือคะ มาดาม เมื่อคืนหลับสบายดีไหมคะ" พยาบาลเวรเช้าเข้ามาเช็คสายเกลือแล้วเอ่ยถามทัก
"อืมม ก็ดี" มาดามพยายามขยับตัวลุกขึ้นอย่างยากลำบาก
"อ๊ะ อย่าเพิ่งค่ะมาดาม ร่างกายคุณยังไม่ค่อยแข็งแรง นอนเฉยๆก่อนนะคะ" พยาบาลรีบเข้าไปประคอง
"ฉันนอนเฉยๆมากี่วันแล้ว ฉันเบื่อนะคุณ " มาดามตอบพยาบาลอย่างเหนื่อยอ่อน
"คุณน่าอิจฉาออกนะคะ สามีคุณมาเยี่ยมทุกวันเลย บางวันก็พาลูกสาวมาด้วย เวลาแกมาหาคุณ แกจะนั่งกุมมือคุณไว้อย่างนั้นตลอดเวลาเลยค่ะ บางครั้งแกก็ฟุบหลับไปทั้งๆอย่างนั้น ไม่ยอมปล่อยมือคุณเลย ดอกไม้แกก็เข้ามาเปลี่ยนให้ทุกวัน แต่เสียดาย" พยาบาลพูดถึงตอนนี้แล้วทำหน้าเศร้า
"เสียดายอะไรคะ"
"ก็พอคุณพ่อคุณ พี่สาวและพี่ชายคุณ มาเยี่ยมแล้วเห็นสามีคุณ พวกเขาก็ไล่สามีคุณออกไป แถมยังให้ลูกน้องมาเฝ้าหน้าห้องคุณไม่ไห้สามีคุณเข้ามาเยี่ยมด้วยนะคะ " พยาบาลเป็นแม่ยกแทนี่
"เหรอ แล้วเค้าก็ไม่มาอีกเลยใช่ไหม" มาดามถามเพราะพอจะรู้นิสัยสามี
"ไม่หรอกค่ะ เค้ามาทุกวัน เอาดอกไม้มาฝากพวกเราจัดใส่แจกันให้คุณ สามีคุณสั่งขนมมาเลี้ยงพวกเราทุกวันเลยนะคะ เขาบอกกว่าเป็นน้ำใจที่พวกเราดูแลคุณ"
"หึ เขาก็โปรยเสน่ห์อย่างนี้กับทุกคนนั่นล่ะ" มาดามงอนสามีอยู่อ่ะ
"ไม่หรอกค่ะ คุณคิดมากไปแล้ว เมื่อตะกี้แกก็โทรมาถามอาการคุณด้วยนะคะ แกบอกว่าถ้าคุณฟื้นแล้วให้รีบโทรบอก"
"อย่าเพิ่งนะคะ แล้วไม่ต้องบอกเค้าด้วยว่าอาการฉันเป็นยังไง ฉันไม่อยากเป็นคนป่วย เป็นคนอ่อนแอ ในสายตาใคร" มาดามเชิดหน้าขึ้น
"จะดีหรือคะ คุณเป็นโรคหัวใจแล้วต้องได้รับการเปลี่ยนลิ้นหัวใจโดยเร็วที่สุดนะคะ แล้วคุณจะต้องระวังไม่ให้มีเรื่องกระทบกระเทือนหัวใจ เพราะไม่อย่างนั้น ทางเราอยากช่วยคุณไม่ได้อีก..." พยาบาลเตือนสติมาดาม
"........................." มาดามนิ่งคิด
"คุณแม่ขา น้องซอมาเยี่ยมค่ะ" น้องซอ อายุ 8 ขวบ วิ่งเข้ามากอดคุณแม่
"มามะให้แม่หอมทีหนึ่ง " มาดามกอดน้องซออย่างแสนรัก
"คุณแม่ขา แล้วคุณพ่อละคะ คุณพ่อไปไหน เมื่อคืนคุณพ่อก็ไม่กลับบ้าน" น้องซอ ทำไมไปถามคุณแม่อย่างนั้นล่ะลูก คุณแม่ไม่สบายอยู่นะ
มาดามไม่ตอบ แต่ดึงน้องซอเข้ามากอดแล้วร้องไห้
"คุณแม่ขา ร้องไห้ทำไมคะ คุณแม่ ไม่เอานะคะ ไม่ร้อง "น้องซอพูดปลอบ แล้วหยิบเอาผ้าเช็ดหน้าลายเคโรโระของตัวเองซับน้ำตาแม่
.............................
บนเรือยอร์ช กลางทะเลหวาน
"เช้าอยู่เลย ทำไมตื่นมาว่ายน้ำเล่นคนเดียวล่ะมุตตา" ควอนวียืนกอดอกถามที่สระว่ายน้ำบนเรือยอร์ช
"คุณล่ะคะ ทำไมตื่นเช้าจัง เมื่อคืน...ก็ไม่ได้นอนเลยไม่ใช่หรือคะ" มุตตาขึ้นมาใส่เสื้อคลุมแล้วเดินไปหาเขา
"ก็ตื่นมาคลำหาเธอแล้วไม่เจอ เลยออกมาตามหา" เธอเดินเข้ามาใกล้ เขาเลยถือโอกาสคว้าตัวเธอมากอด
"อืมม ไม่เอานะคะ ทั้งคืนแล้วยังไม่พออีกเหรอ นี่เราสองคนก็...อยู่ด้วยกัน เืกือบ 2 อาทิตย์แล้ว คุณไม่เบื่อฉันบ้างเลยเหรอ" มุตตาบอกไม่เอาแล้วแต่ซอกคอนี่เอียงแล้วเอียงอีก องศานี่เป๊ะเลย
"รอยพวกนี้กี่วันมันถึงจะหาย ฉันดูแล้วมันไม่สวยเลย ดูช้ำๆม่วงๆไงไม่รุอ่ะ" ควอนวีมองดูรอยรักบนซอกคอขาวเนียน เป็นสิบๆรอย นั่นเป็นผลงานเขาทั้งหมด
"ทำไมหรือคะ นั่นฝีมือคุณเองนะคะ ตอนนี้คุณรังเกียจรอยพวกนี้หรือคะ หึ " มุตตาแค่นเสียงประชด
"ไม่ใช่อย่างนั้น ตอนนั้นฉันไม่รู้ว่ามันจะเป็นรอยสีอย่างนี้ ก็ตอนแรกมันเป็นสีแดงๆ บนลำคอเธอมันก็ดูสวยดีนะ แต่ทำไมตอนนี้มันสีไม่สวยแล้ว แค่นี้เอง" ควอนวีพยายามอธิบายให้มุตตาเข้าใจ
"ก็คงเหมือนกับฉันละมั้งคะ ตอนคุณยังสนุกกับร่างกายฉัน คุณก็ว่าฉันดี ฉันสวย แต่พอคุณเบื่อฉัน คุณก็คงจะรังเกียจ คงจะขยะแขยงฉันเหมือนกับรอยจูบพวกนี้" มุตตาน้อยใจ เบี่ยงตัวออกจากอ้อมกอดควอนวี เธอเดินไปที่ริมเรือแล้วมองไปไกล
ความเงียบปกคลุมไปทั่ว ไม่มีเสียงคุยกันของทั้งสองคน เหมือนพวกเขาต่างก็ใช้ความคิดว่าสิ่งที่เขาและเธอเป็นอยู่ตอนนี้มันคืออะไร ความรัก? ความใคร่?
"มุตตา เธอเคยรักใครไหม " ควอนวีถามทำลายความเงียบ
"ทำไมคะ คุณถามฉันเรื่องนี้ทำไม " มุตตาไม่ตอบ แล้วยังถามกลับเขา
"เฮ้ออ ฉันถามเพราะฉันอยากรู้จักเธอให้มากกว่านี้ แล้วทีนี้เธอจะตอบฉันได้หรือยัง เธอเคยมีความรักไหม"
ไม่มีคำตอบจากมุตตา เธอสบตาควอนวีแล้วเดินเข้าไปหาเขา ลูบแก้มเขา เธอถามกลับไปอีก
"คุณวีคะ คุณตอบฉันมาก่อนดีกว่าค่ะ ว่าคุณรู้จักความรักหรือเปล่า"
........................
.............
.....
..
คฤหาสมาดามฮวัง
"ฟานี่อา ฟานี่ของฉันกลับบ้านแล้วเหรอจ๊ะ" หมาน้อยวิ่งออกมาต้อนรับ
"ลูกซอ ลูกซอ คุณแม่กลับมาแล้วจ้า" พ่อบ้านแสนดีตะโกนเรียกลูกสาวให้ลงมาต้อนรับคุณแม่
มาดามฮวังค้อนให้สามีทีหนึ่งแล้วเดินผ่านเขาไปอย่างไม่ให้ราคา
"ฟานี่อา ฉันถือกระเป๋าให้นะ มามะ ขึ้นไปที่ห้องเรากัน" หมาน้อยแย่งกระเป๋าจากมือมาดามแล้วประคองเธอขึ้นไปบนห้อง
"ฟานี่อา หายแล้วหรือจ๊ะ " หมาน้อยดีใจเอ่ยถามเมียไม่ขาดปาก แถมยังช่วยจัดของออกจากกระเป๋าให้เธอเสร็จสรรพ
มาดามฮวังนั่งมองเขาพูดพล่าม นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เขาชวนเธอคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ เขาจัดของให้เธอ
คิมแทยอน เธอรักฉันจริงๆ เหรอ บางครั้งเธอก็เหมือนรักฉันมาก แต่ทำไมเธอถึงต้องชอบไป...นอนกับคนอื่น ทำไม คิมแทยอน ทำไม
"คิม แทยอน เราหย่ากันเถอะ" เธอไม่รู้ ทำไมเธอถึงพูดประโยคนี้ออกมา หรือแค่เธออยากลองถามดูว่าเขาจะตอบยังไงเท่านั้น
"ฟานี่ พูดอะไรออกมา ฉันไม่หย่า เธอลืมเรื่องนี้ไปซะ ห้ามพูดคำๆนี้มาอีก" คิมแทยอนโกรธมาก เขาเดินมากอดมาดามฮวัง
"ไม่ได้นะ ฟานี่ ฉันไม่มีทางเลิกกับเธอ ฉันรักเธอนะฟานี่" คิมแทยอนกำลังร้องไห้หรือนี่
"คิมแทยอน เลิกกันไม่ดีเหรอ เธอจะได้ไปนอนกับเด็กๆของเธอ เธอจะมีเมียอีกกี่คนใครก็ไม่ต้องมาว่าให้ สบายจะตาย" มาดามตอบเขา สายตายังเหม่อลอย เธอคิดถึงเรื่องโรคประจำตัวเธอ สักวันเธออาจตาย เขาก็ต้องมีเมียใหม่อยู่ดี
"ไม่ ไม่มีวัน" เขาจับตัวเธอเขย่า เขาตะโกนใส่หน้าเธอ
"คิมแทยอน คุณเลิกเจ้าชู้ คุณช่วยอยู่ติดบ้านบ้างได้ไหม"
"ฟานี่อา เธอก็รู้ว่าพวกนั้นแค่..ของเล่น ของจริงคือเธอต่างหากล่ะ ก้นเธอ ต้นขาเธอ เป็นสิ่งที่ฉันชอบมากที่สุด เธอก็รู้ไม่ใช่เหรอ"
"แค่นั้น ที่เธอชอบฉัน? แค่นั้น" มาดามน้ำตาปริ่มขอบตา
"ฟานีอา ฉันรักเธอ อยากอยู่กับเธอ กับลูก ฉันอยากพาเธอไปอยู่บ้านหลังเล็กๆ อยู่ด้วยกัน3คนพ่อแม่ลูก ไม่ใช่อยู่คฤหาสมาดามฮวัง มีลูกน้องเป็นร้อย น้องซอก็พี่เลี้ยง3-4คน กว่าฉันจะได้อุ้มลูกเมื่อก่อนต้องล้างมือ3รอบ ฉันอยากพาน้องซอขึ้นรถไฟไปเยี่ยมร้านแว่นตาพ่อแม่ฉันที่บ้านนอก แต่น้องซอก็ต้องไปเรียนเปียนโน เรียนบัลเลย์ เธอก็เหมือนกันฟานี่ เลิกเป็นซะมาดามฮวังน่ะ กลับมาเป็นทิฟฟานี่ ฟานี่ ฟานี่ ทิฟฟานี่ของฉันเหมือนตอนที่เราอยู่หอด้วยกันที่เกาหลี ได้ไหม" คิมแทยอน ตะโกนตอบมาดาม
"เธอรู้ไหมเวลาที่ฉันไม่สบายฉันท้องอืด เธอเคยสนใจบ้างไหม เธอกลับตอบฉันว่าเรื่องไร้สาระ ฉันท้องอืดนี่นะเรื่องไร้สาระ"
"คิมแทยอน ที่ผ่านมาเธอคิดน้อยใจเรื่องปัญญาอ่อนอย่างนี้มาตลอดเลยหรือ"
"ใช่ แต่ฉันก็ยังรักเธอ อยากอยู่กับเธอ แม้แต่พ่อเธอพี่สาวพี่ชายเธอรังเกียจความจนของฉัน หาว่าฉันเกาะเธอกิน ฉันก็ยังอยู่" คิมแทยอนร้องไห้
"แทแท ฉันไม่รู้มาก่อนเลย แทแท ฉันเสียใจ" มาดามอ่อนแรงมาก ด้วยโรคหัวใจของเธอ เธอล้มลงนอน เธอหมดสติ
"ฟานี่อา ฟานี่ ตื่นสิ เธอจะเป็นอะไรไปไม่ได้นะ ฟานี่อา ใครก็ได้ ไปตามหมอมาเร็วววววว" คิมแทยอนตะโกนเรียกคนมาช่วย
ฟานี่อา ฉันรักเธอ เธออย่าทิ้งฉันไปนะ คิมแทยอนกอดเมียรักไว้แนบกับอก
ฟานี่ของฉัน
.....
...
ความคิดเห็น