คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ออกเดินทางแล้วจ้า (รีแพคเกจ)
ตี4 ที่คฤหาสควอน
อาม่า ชินยอง ซูยอน ยูริ ตื่นมาช่วยกันห่อข้าวไปกินระหว่างทาง
ทุกคนตื่นเต้นกับการเดินทางไปสร้างเนื้อสร้างตัวคนเดียวของยูริและคู่ชีวิต
"อายูริชี่ของอาม่า เดี๋ยวไปบอกเจ้าที่เจ้าทางกะม่าก่อนนะ จะเดินทางไกล ไปบอกเจ้าที่บ้านให้ตามไปดูแลรักษานะอายูริชี่ เรื่องของกินนี่เดี๋ยวให้อาซูยอนจัดการ" อาม่ากอดแขนยูริไปบอกศาลเจ้าที่เจ้าทางรอบคฤหาสควอน
"ยูริ ฉันจะห่อข้าวเหนียวหมูปิ้งให้นะ จะได้ไม่ต้องไปวิ่งหาถ้วยหาช้อน" ซูยอนนี่รอบคอบจริงๆ
นายชดกับคุณพ่อยืนตรวจความเรียบร้อยรอบรถหกล้อของยูริ เช๊คดูว่าของครบไหม ขาดเหลืออะไร
ห้องนอนควอนยูริ
สองแม่ลูกกำลังอบรมสั่งสอนกัน
"เจสสิก้าลูกรักของแม่ ไปอยู่กับคุณยูริเขาสองคน หนูต้องดูแลเขาให้มากๆนะ หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กันนะลูก" คุณแม่กอดให้กำลังใจสิก้า
"ค่ะแม่ แล้วหนูจะกลับมาเยี่ยมแม่บ่อยๆนะคะ"
"อย่าเลยลูก ออกเรือนไปแล้ว กลับมาหาแม่บ่อยๆไม่ดีหรอก ปีหนึ่งครั้งสองครั้งก็พอแล้ว เอาเวลาไปดูแลบ้านดูแลคุณยูริเถอะนะ"
"แม่อ่ะ หนูก็คิดถึงแม่นี่นา แล้วแม่ไปหาหนูบ่อยๆได้ไหม"
"ก็ไม่ได้อีกล่ะจ๊ะ ลูกแม่ ออกเรือนไปแล้ว จะมาเป็นลูกแหง่ติดแม่นั้นไม่ได้หรอกนะ เอาล่ะ แม่กอดหนูจนชื่นใจแล้ว หนูรีบออกไปช่วยซูยอนห่อข้าวไปกินในรถดีกว่านะจ๊ะ ป่ะ ไปกันเลย" แม่ลากแขนสิก้าที่เหมือนจะล้มตัวลงนอนอีกรอบ
"เช้าจังเลย ทำไมต้องไปเช้าขนาดนี้ (หาว1ที) เดี๋ยวไปนอนต่อในรถก็ได้ "สิก้าหาทางออกให้ตัวเองได้ดีมาก
4.59 น. ออกเดินทางแล้วจ้า
"บาย บาย ยูลสิก โชคดีนะ" ทุกคนในบ้านออกมายืนโบกมือให้
เจสสิก้ายื่นหน้าออกมาจากหน้าต่างรถหกล้อ โบกมือลาทุกคนในคฤหาสควอน
"บายบายค่ะ สงกรานต์ปีหน้าพวกเราจะกลับมาหานะค้าาาาาา "
หมุนกระจกรถขึ้นแล้ว
ในรถมีเราสองคน เช้ามืดอยู่เลยนะ ลิงน้อยขับรถดีๆล่ะ
"ใจหายเนอะ ยูริ" สิก้าสีหน้าสลดลง
ลิงน้อยคว้ามือสิก้ามากุมไว้ข้างหนึ่งแล้วบีบเบาๆ
ไม่รู้จะพูดอะไรที่มันซึ้งๆ เพราะยังเช้าอยู่ คิดมุกไม่ออกได้แต่
-ส่งยิ้มที่คิดว่าอบอุ่นที่สุดไปให้-
"เชื่อใจฉันนะสิก้า ต่อไปนี้ฉันจะดูแลเธอเอง"
เจสสิก้ายิ้มและบีบมือเขาเบาๆ
"ฉันก็จะดูแลเธอนะ ยูริ"
ทั้งสองกุมมือกันอยู่นานจนยูริต้องเปลี่ยนเกียร์ เลยต้องปล่อย
สิก้าคุยเสียงแจ๋วสักพัก ก็เป็นอย่างที่ทุกคนคิด
เธอหลับ
ยูริจอดติดไฟแดง สิก้าลืมคาดเข็มขัดนิรภัย เขาเลยยืดตัวข้ามไปคาดให้
น่ารักจัง ขอจุีบทีหนึ่ง
ยูริขับรถไปเรื่อยๆ สิก้าก็หลับตลอดทาง
เที่ยงกว่าแล้ว ยุริจอดรถกินข้าวที่จุดชมวิวอะไรซักอย่าง
"สิก้าตื่นได้แล้วจ๊ะ ฉันจอดพักรถที่นี่ ลงมาดูเร็ว วิวส๊วย สวย" ยูริคะยั้นคะยอให้สิก้าลงมาดูวิวและกินข้าวกินปลา
อ้วก
เธอเมารถอยู่ พอรถจอดเลยปรับตัวไม่ทัน
ยูริเช็ดหน้าเช็ดตาให้แฟน
"สิก้า ฉันพาเธอมาลำบากแท้ๆเลย" ลิงน้อยเห็นสิก้าหน้าซีดก็ใจไม่ดี
"ไม่มีอะไรหรอกยูริ ฉันไม่เคยนั่งรถหกล้อมั้ง รถมันคันใหญ่เวลามันวิ่งและโคลงไปเคลงมา ฉันเลยเมารถนิดหนึ่งอ่ะ เดี๋ยวก็ถึงแล้วไม่ใช่เหรอ"
"ตอนเด็กๆ แม่ฉันสอนว่าถ้าเมารถให้กินนมอ่ะสิก้า เธอจะกินนมสักหน่อยไหม ที่หน้ารถก็มีนะ ซูยอนเขาแพคขนมนมเนยมาให้เยอะแยะเลย"
"จ้า ขอบใจนะ ยูริอา ขับรถเหนื่อยไหม ฉันนวดหลังให้ดีกว่า" เจสสิก้ากำลังจะลุกมานวดหลังให้ยูริ
"ยังก่อนดีกว่าจ๊ะ เก็บไว้นวดก่อนนอน คืนนี้ดีกว่านะ" ถ้าสิก้าจะนวดให้ลิงตอนนี้ ลิงกลัวจะต้องแวะเข้าป่าข้างทาง
"จ๊ะ รีบกินข้าวดีกว่าเนอะ ฉันหิวแล้วอ่ะ ซูยอนห่อข้าวอะไรมาให้เรากินน่ะ ยูริ"
ทั้งสองคนกินข้าวกินปลากันเสร็จก็คิดว่าจะออกเดินทางต่อ
แต่เจสสิก้าอยากถ่ายรูปเก็บไว้เป็นทีระลึก
"ยูริยา ไปถ่ายรูปตรงนั้นกันไหม เห็นวิวดอกบัวตองด้วยนะ" เธอจูงมือคนรักวิ่งไปจองที่ถ่ายรูป
มีคู่รักชายหญิง ชาวต่างชาติยืนจูบกันอยู่ริมเขา ภาพนั้นสวยมาก ติดตราตรึงใจเจสสิก้าผู้แสนจะโรแมนติก
เธอเข้าไปพูดกับพวกเขาว่าจะให้ถ่ายรูปให้ไหมเพราะเห็นว่าภาพสวย
พวกเขาตกลงให้เธอถ่ายรูปให้
รูปสวยอย่างที่เธอว่าจริงๆ พวกเขาขอบคุณเจสสิก้า พูดคุยกันนิดหน่อย พวกเขาถามเธอว่า
"นั่้นคนรักของเธอหรือ"
"ใช่ ผู้หญิงคนนั้นคือคนรักของฉัน"
พวกเขาชื่นชมในความรักของเธอกับยูริและอาสาจะถ่ายรูปให้
"นะนะยูริ เรายังไม่เคยถ่ายรูปด้วยกันเลยนะ" ยูริไม่ค่อยถนัดเรื่องการแสดงถึงความรักในที่สาธารณะ
"ยืนถ่ายคู่กันเฉยๆไม่ได้เหรอ ทำไมต้องจูบล่ะ"
เจสสิก้าไม่ตอบคำถามแล้ว เธอดึงมือยูริให้ไปถ่ายรูป เธอให้สัญญาณว่าถ่ายได้เลย
เธอโน้มตัวคนรักของเธอลงมาจูบ
ภาพของเจสสิก้า จับแก้มใสๆของลิงน้อย เธอโน้มใบหน้าเขาลงมาจุมพิตอย่างดูดดื่ม
ควอนยูริเกื่ยวเอวบางสิก้าเอาไว้ เขาจูบเธอ
เป็นจูบแบบฝรั่งเศสที่สวยงาม
รูปออกมาแล้ว เป็นภาพผู้หญิงสาวสวยสองคนจุมพิตกันอย่างแสนหวาน รูปนี้เธอใช้กล้องจากมือถือเก่าๆของควอนยูริ มันเป็นความทรงจำของเขาและเธอ ระหว่างทางไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยกัน
"เจสสิก้่า"
"ฮืม"
"ขอในรถนี่ สักรอบได้ไหม"
"บร้า จะดีเหรอ ที่จอดรถข้างทางนี่นะ"
"อืมม " ดีไม่ดีลิงน้อยก็ไม่ตอบสิก้า เขาล๊อครถ ขึ้นกระจกทึบ รถหกล้อเขายกสูง ไม่มีใครเห็นอยู่แล้ว
เขากอดจูบเธอด้วยอารมณ์ที่ติดพันมาจากตอนถ่ายรูป
กางเกงยีนส์สิก้าถูกถอดออกไปอย่างรวดเร็ว เขาทรุดตัวลงไปนั่งข้างล่าง ดูดกินน้ำหวานอย่างใจเย็น ในรถตอนนี้ได้ยินแต่เสียงดูดกินน้ำและเสียงแอร์คอนดิชั่นเก่าๆ
"อ่าห์ ยูริ ฉันพร้อมแล้ว" เจสสิก้าส่งสัญญาณ
ยูริถอดกางเกงยีนส์ของเขาออกบ้าง
ทั้งสองคนประกบสะโพกไขว้กัน แล้วโยกกระแทกกัน
"อืมม อ่าห์ ยูริยา นี่มัน..ในรถนะ "
"คงไม่มีใครสนใจใครหรอก เชื่อฉันนะ สิก้า" เขาบดคลึงสะโพกใส่คนรัก ปากเขาคลอเคลียที่ซอกคอขาว
"อ๊ะ ยูริ ฉันใกล้แล้ว ได้โปรด ขยับเร็วๆได้ไหม"
"อืมม สิก้า ฉันก็เหมือนกัน เราไปพร้อมกันเลยนะ" ทั้งสองขยับสะโพกเข้าหากัน เธอจับบั้นเอวเขาไว้ เขารวบเอาบั้นท้ายเธอ ทุกอย่างกำลังจะถึงจุดหมาย
"อ๊ะ อ๊าาา .....อ่าห์ ..." ถึงกันแล้วจึงจะได้ยินเสียงก๊อกๆ ของตำรวจทางหลวง
"คะ" ควอนยูริไขกระจกรถแล้วชะโงกหน้าออกไปคุย เธอเหงื่อแตก
"เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ผมเห็นรถมันสั่นๆ"
"ไม่มีอะไรค่ะ อ่า พอดีซ่อมแอร์อยู่ ไม่มีอะไรหรอกนะคะ อ่าห์ พวกเราต้องไปต่อกันแล้ว ขอบคุณมากนะคะ"
ทุกอย่างเรียบร้อย ลิงน้อยใส่เกียร์สองแล้วเหยียบคันเร่งออกไปอย่างไม่คิดชีวิต
เจสสิก้าอายแทบจะแทรกแผ่นดินหนี
แต่ขับไปได้ไม่กี่อึดใจ นั่นไงป้ายทางเข้า
"บ้านดงป่าลิง"
ลิงน้อยตบไฟเลี้ยวเข้าสวนกล้วยอันเป็นที่รัก เขาแหงนมองป้ายเข้าสวนที่เขียนไว้ว่า
สวนกล้วยกั๊บยูล - โลกทั้งใบของลิงน้อย
"สิก้าจ๋า ตื่นได้แล้วจ้า ถึงบ้านของเราแล้วจ้า"
..........................
ที่สวนข้างๆ มีใครบางคนถือกล้องส่องทางไกลมองอยู่จากหน้าต่าง
"ยุนอาเอ๊ยย มัวแต่ส่องคนข้างบ้านอยู่นั่นล่ะ การบ้านน่ะทำหรือยัง"
"จะลงไปทำเดี๋ยวนี้ล่ะจ๊ะแม่จ๋า "
ความคิดเห็น