ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : คุณวีคะ ปล่อยมุตตาไปเถอะค่ะ
มุตตาเขียนจดหมายลาตาย
"พี่คะ ฉันมันเลว..ฉันไปแย่งสามีชาวบ้านเค้า พี่รู้ไหมคะว่าฉันกลายเป็นคนหน้าด้านไร้ยางอายในสายตาของทุกคน ฉันไม่มีหน้าจะอยู่บนโลกนี้แล้ว เมื่อวาน มาดามฮวังมาตบฉันถึงในกรม ทุกคนที่นั่นยืนมองฉันโดนตบ ไม่มีใครมาช่วยฉัน พวกเขายืนมองฉันอย่างสะใจ บางคนก็ูซุบซิบนินนทา เช้าวันนี้ใบปลิวเรื่องของฉันแจกจ่ายกันว่อนกรม คลิปที่ฉันโดนตบก็ว่อนเนต
พี่คะ เรื่องนี้มันเกินกว่าที่ฉันจะรับได้แล้ว แค่ความคิดชั่ววูบที่ฉันจะแก้แค้นพี่ แต่ผลลัพธ์มันกลับร้ายแรงเกินไปแล้ว
พี่มุนินทร์คะ ตอนที่พี่ได้อ่านจดหมายนี้ ฉันคงตายไปแล้ว แต่ถึงฉันตาย ฉันก็อยากให้พี่มีความสุขกับคนที่พี่รัก.....ลืมมุตตาคนนี้เสียนะคะ
มุตตา
...............
เธอพับจดหมายใส่ซอง ปิดผนึกเขียนชื่อ มุนินทร์ที่หน้าซอง แล้วเธอจึงหยิบเชือกขึ้นมาแขวนกับขื่อบ้าน
เธอยืนมองตัวเองหน้ากระจก เราเป็นฝาแฝดกัน ฉันกับพี่เราเหมือนกันทุกอย่าง วันนี้ฉันจะใส่ชุดเจ้าสาว ให้เหมือนกับพี่วันแต่งงาน
เธอยืนขึ้นบนเก้าอี้แล้วยื่นคอเข้าไปในวงเชือก
พี่คะ ฉันลาก่อน
.....
..
.
"เธอจะทำอะไรน่ะ มุตตา"
"ลงมาเดี่ยวนี้นะ " เขาเหยียบเก้าอี้ขึ้นไปอุ้มเธอลงมา
"นี่เธอคิดจะทำอะไรน่ะ เธอจะฆ่าตัวตายอย่างนั่นหรือ" เขาถามด้วยความตกใจ ที่ไม่คิดว่าจะได้มาเห็นภาพอะไรอย่างนี้
"ปล่อยฉันค่ะ คุณวี ให้ฉันตายเถอะนะคะ ฉันไม่มีหน้าไปเจอใครอีกแล้ว" มุตตาร้องไห้ฟูมฟาย แม้แต่จะฆ่าตัวตาย ยังไม่สำเร็จ
"ยัง เธอยังตายไม่ได้มุตตา ความเลวของเธอแค่นี้ยังน้อยไป เธอรู้ไหมว่าพี่สาวฉัน ตอนนี้ยังไม่ฟื้นเลย หมอบอกว่าพี่ฟานี่อาจจะไม่ฟื้นอีกเลยก็ได้ พี่เค้าเป็นโรคหัวใจ เค้าชอคที่เห็นเธอพลอดรักกับพี่เขยฉัน เธอรู้ไหมถ้าพี่สาวฉันเป็นอะไร น้องซอยังเด็กนัก น้องซอจะอยู่ยังไง เมื่อคืนก็ร้องไห้หาแม่ทั้งคืน พี่เขยฉันก็ไม่รู้หายหัวไปไหน" ควอนวีระบายออกมาอย่างสุดกลั้น
"ฉันไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้ ฉันขอโทษ คุณวีคะ ปล่อยฉันตายเถอะนะคะ" มุตตาอ้อนวอน เมื่อเธอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับมาดามฮวังแล้วเธอก็ยิ่งไม่อยากอยู่
"ไม่ ฉันจะปล่อยเธอตายง่ายๆ อย่างนี้ไม่ได้ หึ เธอมากับฉันดีกว่า ฉันจะทำกับเธอให้เจ็บปวด ทำให้เธอรู้ว่านรกบนดินน่ะมีจริง ฉันจะทรมานเธอให้สมกับความหน้าด้าน ความไร้ยางอายของเธอ" ควอนวีฉุดกระชากลากมุตตาออกมาจากห้อง
"ไม่ไป ฉันไม่ไป " มุตตาสะบัดมือออก และคว้าของแข็งใกล้มือ ขว้างไปที่หัวควอนวี
เลือดโชกเต็มหัว
"เลือดฉัน ฤทธิมากนักนะมุตตา ดูสิว่าเธอจะร้ายได้ซักเท่าไรกัน" ควอนวีเดินเข้าไปตบหน้ามุตตาอย่างแรงจนเลือดกลบปากเธอ แล้วใช้หมัดชกเข้าที่ท้องแรงๆ 2 ที
"สลบไปแล้ว ดีมาก มุตตา เธอรู้เอาไว้ ทุกวินาที่ต่อจากนี้ไป มันจะเป็นนรกสำหรับเธอ" ควอนวีมองมุตตาในวงแขนอย่างขยะแขยงสุดๆ
......................
ที่เกาะส่วนตัวของควอนวีกิจ
เขาอุ้มมุตตาลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา เธอบอบบางมาก และ สวย
ควอนวีนั่งมองมุตตานอนหลับ สวยจัง สวยจนพี่เขยรัก พี่เขยหลง ฉันเองเป็นผู้หญิงเหมือนกัน ยังมองว่าเธอสวย แต่ผู้หญิงเหรอ มีอะไรกันยังไงอ่ะ ฉันไม่รู้เลยจริงๆ
เลือดแห้งที่มุมปาก รอยมือที่แก้มใส เธอเจ็บมากไหมมุตตา
หึ แต่มันก็ยังน้อยกว่าสิ่งที่เธอทำกับพี่สาวฉัน และน้องซอ รีบตื่นขึ้นมาสิมุตตา เธอยังไม่ได้รับบทเรียนอะไรเลยนะ
"ผอ.คะ กลับมาก่อน ผอ. อย่าเพิ่งไป..." เธอละเมอหรือนี่ หน้าด้าน ขนาดจะตายอยู่แล้วยังละเมอเป็นชื่อไอ้หมาขาวนั่น
ควอนวีโกรธมากวิ่งไปที่ห้องน้ำ ตักน้ำส้วมมาถังใหญ่ๆ จะมาสาดใส่หน้าคนไร้ยางอาย
"ผอ.คะ อย่าทิ้งคุณนายฮวังไป กลับมาช่วยเธอก่อน เธอเป็นภรรยาของคุณนะคะ" มุตาละเมอเรียกผอ.ให้มาช่วยมาดามนี่เอง อนิจจา ควอนวีไม่ได้ยินประโยคหลังนี่
"โครมมมม ตื่นได้แล้ว ฉันบอกให้เธอตื่น"
ควอนวีสาดน้ำใส่หน้ามุตตาถังใหญ่ เธอสะลึมสะลือตื่นขึ้นมา พร้อมคิดว่า ผอ.น่าจะกลับมาช่วยมาดามเลยถามไปอย่างไม่คิดว่า
"ผอ.ละคะ ผอ.กลับมาไหมคะ" เธอถามไปเพราะเป็นห่วงมาดามฮวังจากใจจริง แต่ควอนวีไม่คิดเช่นนั้น
"เธอนี่มันเลวจริงๆ ขนาดนี้แล้วยังคิดถึงไอ้คิมแทมันอยู่เหรอ นี่ถ้าเธอยังอยู่ เธอก็คงจะแล่นไปหามันละสิ ฉันไม่มีวันปล่อยเธอออกไปจากเกาะนี้อีก ตลอดชีวิตนี้ เธอต้องอยู่ที่นี "
"งั้นก็ให้ฉันตายสิคะ ได้โปรดเถอะค่ะ คุณวี ปล่อยฉันไปเถอะนะคะ " มุตตาร้องขอความตายกับควอนวี
"อยากตายมากนักเหรอ ไหนๆ เธอก็จะตายอยู่แล้ว เรามาสนุกกันหน่อยเป็นไร"
ควอนวีฉีกชุดเจ้าสาวที่เธอใส่รอความตาย เขาไซร้ซอกคอเธอ กดจูบริมฝีปาก เขาจูบเธอกัด เธอกัด เขาตบ
เพี๊ยะ เพี๊ยะ
ตบสุดแรงทั้งสองข้างแล้วบีบคอเธอ กระซิบที่ข้างหูว่า
"อย่าทำอย่างนี้กับฉัน "
เขามือบีบกรามเธอออกจากกัน ริมฝีปากเธอเผยอออก เขากดจูบ ดูดเลียริมฝีปากทั้งบนล่างของมุตตาจนช้ำเป็นสีม่วง มันเป็นsexครั้งแรกของเค้า
ควอนวีฉีกชุดของเธอออกจากกัน ตอนนี้ร่างของมุตตาเปลือยเปล่า
ขาว เนียน สวย
มุตตา เธอสวยมาก ร่างกายเธอสวยมาก ฉันขอชิมเธอหน่อยนะ แต่ฉันคงไม่หลงเธอเหมือนพี่เขยหรอก นิสัยเธอมันน่าขยะแขยงที่สุด
ควอนวีระดมจูบมุตตาไปทั่วร่าง ตอนนี้ร่างกายมุตตามีแต่รอยช้ำเป็นปื้นๆ สีแดง เขาระดมกดจูบ สร้างรอยไปทั่ว
เจ็บจัง
แต่ฉันไม่ร้องเด็ดขาด เขาคงแค้นฉันมาก เอาสิ อยากทำอะไรก็ทำ ยังไงฉันก็จะถือว่า ฉันได้ตายไปแล้ว ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว ไม่เหลือใครแล้ว
โอ๊ย ซี๊ด
กัดหัวนมฉันหรือ คนเลว ถ้าฉันเลว คุณมันก็เลวไม่ต่างกันหรอก
เจ็บ
ฉันเจ็บจนต้องกัดริมผีปากไว้ เ็ค็มจัง เลือดคงไหลเข้าปาก นี่ฉันเจ็บจนต้องกัดปากตัวเองขาดเลยหรือนี่
"โอ๊ยยยย เจ็บบ ซี๊ดดด" เธอร้องออกมาอย่างสุดเสียง มันเจ็บแสบเกินกว่าจะกลั้น
"อะไรกัน ทำไมต้องร้องด้วย พี่เขยก็ทำอย่างนี้กับเธอไม่ใช่หรือ" ควอนวีถามไปซื่อๆ
คนโง่ คุณมันโง่จริงหรือว่าแกล้งโง่กันแน่คะ คุณวี
คุณสอดนิ้วเรียวยาวของคุณเข้ามาในตัวฉันทีเดียว3นิ้ว ไม่มีการเล้าโลม ไม่มีอารมณ์ร่วม ไม่มีอะไรเลยนอกจากความเจ็บปวด
"ทำไมมันแห้งจัง " เขายังสอดใส่นิ้วเข้าไปไม่หยุด ใส่เข้าไปจนสุดแล้วกระแทกเข้า กระแทกเข้า
"เลือด ทำไมมีเลือดออกมาเต็มไปหมดเลย " ควอนวีตกใจมาก
ไม่มีเสียงร้อง ไม่มีอาการตอบสนองใดๆจากมุตตา มีแต่น้ำใสๆ เอ่อล้นเบ้าตาสวยของเธอเท่านั้น
"มุตตา เธอเลือดออก เธอเป็นอะไรหรือเปล่า เธอเจ็บไหม ฉันขอ....." เขาฉุกคิดได้ เขาจะต้องไปขอโทษเธอทำไม นี่เขากำลังทรมานเธออยู่นี่
คนเลว ทำกับฉันขนาดนี้ จะขอโทษสักคำยังไม่มี
"หึ สมแล้วที่เลือดออก เธอชอบเหรอเรื่องอย่างนี้ ฉันว่ามันไม่เห็นจะสนุกเลย เอานี่ ลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้าเสีย ฉันเห็นสภาพเธอตอนนี้มันทุเรศ" ควอนวีเขวี้ยงเสื้อผ้าใส่หน้ามุตตา
"อ้อ แล้วชั้นในไม่ต้องใส่นะ เธอจะต้องโดนฉันทรมานไปอีกนาน คืนนี้ฉันจะกลับไปทำธุระก่อน เธออยู่ที่นี่ อย่าคิดหนีเด็ดขาด อ้อ และอย่าคิดฆ่าตัวตายอีก เพราะถึงเธอตาย ฉันก็จะไปตามหาเธอถึงที่นรก" ควอนวี ทิ้งท้ายกับประโยคที่จำมาจากหนังแผ่น
........................
.................
.............
กรุณาคลิกอ่านตอนต่อไป
ขอบคุณที่ติดตามรับชมนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น