ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ท่านพ่อคะ ลูกขอโทษ
สกุลจอง
"ซึงยอน ซองยาที่ซื้อมาจากสิงคโปร์นั่นมีไหนละจ๊ะ ฉันหาไม่เจอเลย"
คริสตัลเดินไปถามเมียรัก เช้านี้เธอว่าจะต้มยาไปให้พี่ใหญ่ ก็เขาซื้อมาตั้งสองซอง ต้มไปซองก็ต้องเหลืออีกซองสิ
"ซึงยอนต้มไปให้คุณหนูใหญ่แล้วค่ะ"
"มีสองซองไม่ใช่หรือ อีกซองล่ะคะ มีไหนเอ่ย"
คงไม่ใช่อย่างที่คิด ซึงยอนรักและเคารพพี่ใหญ่มาก คงไม่ไปต้มให้พี่ใหญ่เสียหมดนะ เค้าอยากได้ลูกสาวอีกสักคนอ่ะเตง
"ซองเดียวจะไปพอรู้รสอะไร ของคุณหนูใหญ่ซึงยอนจัดไปทั้งสองซองนั่นล่ะค่ะ คุณคริสจะมาขี้เหนียวอะไรกัน นานๆ คุณหนูใหญ่จะกลับมานอนบ้านที มีอะไรดีก็เอาให้พี่กินเยอะๆสิคะ"
ว่าแล้วไง คริสตัลเหงื่อแตกพลั่ก
-ตายล่ะ พี่ใหญ่ ตั้ลไม่ได้ตั้งใจ ตั้ลไม่รู้เรื่องแล้วเน้อ-
"เป็นอะไรไปคะคุณคริส ทำไมยืนตัวสั่นอย่างนั้น แค่สมุนไพรบำรุงกำลัง คุณคริสก็เดินทางบ่อย จะไปซื้อที่นั่นอีกกี่ซองก็ได้ เสียดายเงินหรือคะ"
-พี่ใหญ่จะมีลูก แล้วสามีพี่ใหญ่็ต้องไปรบ เรื่องมันจะไม่เหมือนคู่กรรมผสมพี่มากไปแล้วหรือ-
"คุณคริส เป็นอะไรหรือเปล่าคะ" น้องแฮมเดินเข้ามาดูเขาใกล้ๆ
ไม่ได้บอกให้พี่ใหญ่รู้ว่าเป็นยาสมุนไพรมีลูก จริงสิ ลืมไปสามีพี่ใหญ่เป็นผู้ชายนี่นา ถ้าจะมีลูกก็คงไม่แปลกอยู่แล้ว
ดังนั้นคริสตัลจึงหายใจโล่ง
ดังนั้นคริสตัลจึงหายใจโล่ง
"แล้วยังพอติดเหลือก้นหม้อไว้ให้ฉันบ้่างหรือเปล่าจ๊ะ" น้องจองถามเมียที่น่ารัก
"มีสิคะ ซึงยอนแบ่งไว้ให้แล้ว คุณคริสจะทานพร้อมของเช้าเลยไหมคะ"
น้องแฮมยกกับข้ากับปลามาให้มาให้สามี เธอหยิบกาน้ำชามาเสริฟใส่จอก
"ทำไมสีมันเข้มอย่างนั้นล่ะ ซึงยอน"
"ก็ซึงยอนตื่นมาต้ม แล้วยกไปให้คุณหนูใหญ่แต่เช้ามืด คุณคริสตื่นสายเอง สมุนไพรยิ่มต้มไปมันก็ยิ่งเข้มข้นสิคะ"
กินข้าวเช้าด้วยกัน น้องแฮมก็จิบ พี่คริสก็จิบ
-แปลกจัง ซึงยอนไม่เคยรู้สึกอะไรอย่างนี้มาก่อนเลย-
>////<
~~<3~~
ใจก็สั่นตัวก็สั่น ไม่ไหวแล้ว ร้อนไปหมดทั้งตัวเลย
"คุณคริสคะ....
ซึงยอนไม่ค่อยสบาย
ขอตัวขึ้นไปนอนก่อนนะคะ
^^-
ซึงยอน~~~~
หวานพี่คริสเค้าล่ะค่ะ
..................
คริสตัลตามขึ้นไปในห้อง
เห็นคนที่เขารักนอนตัวสั่นระริกใต้ผ้าห่มผืนบาง
"ซึงยอนเป็นอะไรไปหรือ ตัวสั่นเชียว เป็นอะไรหรือเปล่า"
คริสตัลเอื้อมมือจะไปแตะที่หน้่าผาก
"อย่าค่ะคุณคริส ซึงยอนแค่..ปวดหัวนิดหน่อย นอนพักแป๊บเดียว..ก็คงจะดีขึ้น"
"อย่างนั้นหรือ....อืมม...ถ้าเธอไม่เป็นอะไร ฉันไปทำงานก่อนนะ"
-จะให้คุณคริสรู้ได้ยังไงว่าเรา...กำลังต้องการ ซึงยอนไม่เคยเริ่มก่อน ซึงยอนไม่รู้จะบอกคุณคริสยังไง-
-จะให้ฉันไปจริงหรือ ซึงยอน กล้าๆหน่อยสิ-
เขาจะลุกขึ้นแล้ว เขาจะไปแล้ว
หมับ
เหมือนอย่างที่คิด
โอบเอวเสียแน่นเชียว
"อยู่กับซึงยอนเถอะนะคะ ได้โปรด"
เขาเหลียวมามองใบหน้าเมียสุดที่รัก
"ฉันไม่ใช่หมอ คงจะรักษาเธอไม่ได้ เดี๋ยวฉันไปตามหมอมาให้ดีกว่า" เขาคลายวงแขนน้องแฮมเตรียมลุกขึ้น
"ไม่ทันแล้วค่ะ"
เธอกระชากเขามากดลงบนเตียง
แล้วมองตา
"คุณคริสคงไม่ว่า ถ้าซึงยอนจะรุก"
ใครจะไปว่าอัลไลให้ซึงยอนได้ละจ๊ะ..มุ๊งมิ๊งงง
.............
ห้องทำงานนายพลคูกิมิยะ
"นั่งสิ ยูริ"
"ค่ะ ท่านพ่อ"
นายทหารใหญ่ถอนใจยาว ลูกสาว เขามีลูกสาว ยูริเป็นผู้หญิงจริงๆ แล้วเขาก็มีคนรักเป็นผู้หญิง มันก็แค่นั้น
"คุณพ่อเรียกหนูมา มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ"
นายพลสูดลมหายใจเข้าลึก เขาตั้งใจจะคุยกับลูกสาวอย่างจริงจัง
"ยูริ ตอบพ่อมาตามตรง ลูกนอนกับเธอใช่ไหม เธอแล้วรู้ใช่ไหมว่าลูกเป็นผู้หญิง"
เขานั่งก้มหน้าเงียบ
"แกผิดสัญญา แกเป็นคนไม่รักษาคำพูด"
ผู้กองยูริรีบลงไปนั่งคุกเข่าคำนับนายพลกับพื้น
"ท่านพ่อ ลูกขอโทษ ลูกรักเธอมากจริงๆ รักมากจน..."
"มากจนแกยอมเสี่ยง.. แกยอมเอาชีวิตแก ชีวิตพ่อแกไปเสี่ยงกับเธออย่างนั้นหรือ"
เขาพูดด้วยน้ำตานองหน้า
"ลูกเสียใจ ลูกขอโทษ"
"แกรักเมียมากกว่าพ่อ มากกว่ากองทัพ มากกว่าองค์จักรพรรดิ "
นายพลลุกขึ้นมาพูดใกล้ๆเขา
"พ่อต้องยอมแลกเกียรติ ยอมทรยศ พ่อเสี่ยงที่จะรักษาแชงกลีล่าไว้ แต่แกกลับผิดคำพูด พ่อจะไม่เอาแกไว้แล้ว พรุ่งนี้พ่อจะสั่งบุกแชงกลีล่า"
"ไม่นะ ท่านพ่อ ลูกไม่ได้อยากให้เป็นแบบนั้น"
ทาสน้อยคลานไปกอดขาพ่อแท้ๆ
"แล้วแกจะให้พ่อทำเยี่ยงไร ดูแกเสวยสุขกับสตรีแผ่นดินใหญ่จนลืมไปว่าเราเป็นคนขององค์พระจักรพรรดิอย่างนั้นหรือ"
ใช่สินะ เขายอมแลกที่จะเป็นลูกชาย เป็นผู้่ชาย เป็นทหารเพื่อที่พ่อเขาจะได้ยับยั้งการรุกรานแชงกลีล่า
เขาต้องเป็นชาย จะให้ใครรู้ว่าเป็นสตรีไม่ได้
แต่เขาทำไปแล้ว ตอนนี้พ่อเขาไม่พอใจเป็นอย่างมาก ท่านกำลังโกรธจัด
"ลูกรักเธอ รักมานานแล้ว ท่านพ่อจะห้ามไม่ให้ลูกรัก จะเอาลูกไปล้างสมองอีกกี่ครั้ง ถ้าได้เจอเธอ ลูกก็จะยังหลงรักเธอตั้งแต่แรกเห็น"
เขาคลานไปกอดขานายพลอีกครั้ง
"ท่านพ่อคะ ฆ่าหนูเถอะค่ะ ถ้าจะให้หนูเลิกรักคุณหนูใหญ่ ท่านพ่อก็ฆ่าหนูเสียเลยดีกว่า"
ลูกสาวคนเดียวของเขา มีเมีย และมันก็รักเมียของมันมาก
แล้วเมียมันล่ะ รักมันจริงหรือเปล่า
"ยูริ ลุกขึ้น เจ้าเป็นลูกพ่อ เป็นลูกทหาร เจ้าจะมากรีดร้องฟูมฟายแบบนี้ได้เยี่ยงไร ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้"
ลูกสาวคนเดียวยังคงก้มคำนับ
"แล้วเจ้่าจะให้พ่อทำอย่างไร เจ้าจะให้พ่อคืนเจ้าให้เจสสิก้าจองอย่างนั้นหรือ"
นายพลก้มลงไปคุยกับลูก
"เจ้าจะลาราชการ เจ้าจะเก็บข้าวของออกจากจวนคูกิมิยะ แล้วให้ท่านย่าเจ้าตรอมใจตายเยี่ยงนั้นหรือ"
"ลูกไม่รู้อะไรเลยท่านพ่อ ชีวิตลูก แค่ได้อยู่กับคุณหนู ได้เห็นคุณหนูมีความสุข แค่นี้ลูกก็พอใจแล้ว"
"แล้วเจ้าคิดว่า เจสสิก้า จอง เธอกำลังมีความสุขหรือ ที่เธอต้องมาเป็นสะใภ้ญี่ปุ่น เข้ามาอยู่บ้านคนญี่ปุ่น รับใช้ทุกคนในบ้าน สาวสวยและรวยมากที่สุดบนผืนแผ่นดินใหญ่ เธอต้องมารับใช้ลูกพระอาทิตย์ ลูกคิดว่าเธอจะมีความอดทนได้สักเพียงไหน"
"คุณหนูรักลูกค่ะท่านพ่อ คุณหนูไม่มีวันทำร้ายคนที่ลูกรัก ทั้งท่านพ่อ ท่านย่า น้องวิคเตอเรีย ครอบครัวของลูก ถ้าลูกรักใครเธอก็ต้องรักด้วย"
"มั่นใจหรือ ว่าคุณหนูใหญ่ของเจ้าจะไม่แพร่งพรายเรื่องที่เจ้าเป็นผู้หญิงให้ใครๆรู้ "
"ลูกมั่นใจ ลูกเอาชีวิตของลูกเป็นประกัน ว่าคุณหนูไม่มีวันหักหลังลูก"
เด็ดเดี่ยว ตรงไปตรงมา กล้าหาญ เจ้าพร้อมยอมแลกทุกอย่างแม้แต่ชีวิตเพื่อที่จะได้อยู่กับคนที่เจ้่ารัก
ยูริของพ่อ
เจ้าต้องทำตามที่พ่อบอก
พิสูจน์ใจเธอสิ ว่าเธอพร้อมจะยอมแลกชีวิตเธอเพื่อเจ้าหรือไม่
เธอตายแทนเจ้าได้ไหมยูริ
...............
แสงแดดลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้องนอน
หลายปีแล้วที่เขาลอบเสพรสรักกับเธอ เขามีอะไรให้เธอบ้างนอกจากความชอกช้ำทั้งกายและใจ
ใบหน้ามนนอนหลับสนิท เธอตื่นเช้ามาต้มยาให้พี่ใหญ่ แล้วยังต้องทำกับข้าวเอง
เพราะคุณหนูใหญ่ นานๆจะกลับมานอนค้างที่บ้านทีหนึ่ง
เธอบอกว่าอย่างนั้น
สงครามรักที่เพิ่งผ่านไป
คุณคริสคะ ซึงยอนรักคุณคริส.....
เธอได้แต่พร่ำบอกรักเขา
สายตาที่มองมาจากข้างล่าง สายตาเวลามองเขาขยับขึ้นลง
เธอมองฉันแบบนั้นได้คนเดียวนะซึงยอน
ซี๊ดดด คุณคริสคะ ......
เสียงพร่ำร้องเรียก น้ำเสียงแบบนี้ เธอต้องมีไว้ให้ฉันเพียงคนเดียว
ชื่อที่ร้องครางเรียก
มันก็ควรจะเป็นชื่อของฉันเพียงคนเดียวเท่านั้น
จุมพิตครั้งสุดท้าย ก่อนจะออกไปทำงาน
"ซึงยอนอา ฉันรักเธอ"
จนเขาปิดประตูห้องนอนออกไปแล้ว เธอจึงละเมอเพ้อหา
ว่า
"ซึงยอน.....ก็รักคุณคริสค่ะ"
แสงแดดลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้องนอน
หลายปีแล้วที่เขาลอบเสพรสรักกับเธอ เขามีอะไรให้เธอบ้างนอกจากความชอกช้ำทั้งกายและใจ
ใบหน้ามนนอนหลับสนิท เธอตื่นเช้ามาต้มยาให้พี่ใหญ่ แล้วยังต้องทำกับข้าวเอง
เพราะคุณหนูใหญ่ นานๆจะกลับมานอนค้างที่บ้านทีหนึ่ง
เธอบอกว่าอย่างนั้น
สงครามรักที่เพิ่งผ่านไป
คุณคริสคะ ซึงยอนรักคุณคริส.....
เธอได้แต่พร่ำบอกรักเขา
สายตาที่มองมาจากข้างล่าง สายตาเวลามองเขาขยับขึ้นลง
เธอมองฉันแบบนั้นได้คนเดียวนะซึงยอน
ซี๊ดดด คุณคริสคะ ......
เสียงพร่ำร้องเรียก น้ำเสียงแบบนี้ เธอต้องมีไว้ให้ฉันเพียงคนเดียว
ชื่อที่ร้องครางเรียก
มันก็ควรจะเป็นชื่อของฉันเพียงคนเดียวเท่านั้น
จุมพิตครั้งสุดท้าย ก่อนจะออกไปทำงาน
"ซึงยอนอา ฉันรักเธอ"
จนเขาปิดประตูห้องนอนออกไปแล้ว เธอจึงละเมอเพ้อหา
ว่า
"ซึงยอน.....ก็รักคุณคริสค่ะ"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น