fanfic-yulsic-ทาสรัก หนี้อารมณ์ ภาค 4

ลำดับตอนที่ #1 : สมุนไพรนี่ดีนะคะคุณหนูใหญ่

 

 

ร่างเปลือยเปล่า กอดก่ายกันในผ้าห่มผืนขาวบาง

 

 

 

ทั้งคู่กอดรัดกันราวกับจะเป็นเนื้อเดียว

 

 

 

สาวผิวเข้มยังคงลูบไล้เรือนกายร่างบาง อย่างไม่รู้จักคำว่าเบื่อว่าหน่าย

 

 

 

"ยูล...นี่จะเช้าแล้วนะ เจ้ายังไม่...เบื่อข้าอีกหรือ"

 

 

 

ใบหน้าเขายังคงซุกไซร้

 

 

 

มือไม้ยังเปะป่ายไปทั่ว

 

 

 

"ข้าตัวเหม็นไปหมดแล้ว"

 

 

 

"คุณหนูหอมจะตาย หอมไปทั้งตัว ไม่มีใครรู้เกินข้า..." เขากระซิบตอบข้างใบหู

 

 

 

 

บ้าจริง จะหอมได้เยี่ยงไร ทั้งคราบไคล ทั้งกลิ่นเหงื่อ

 

 

 

 

"พอได้แล้วยูล นี่ก็เช้าแล้ว เจ้าต้องไปทำงานไม่ใช่หรือ อย่าลืมสิว่าตอนนี้เจ้าอยู่ในฐานะอะไร คุณชายยูริแห่งสกุลคูกิมิยะเชียวนะ" 

 

 

 

สาวสวยหันกลับไปคุยกับเขา

 

 

 

สตรีรูปงาม ผิวเข้ม หน้าใสซื่อ ดวงตาบริสุทธิ ที่นอนอยู่ในผ้าห่มนี้ เขาคือสามีของเธอ

 

 

 

 

"สำหรับคุณหนูแล้ว ข้ามิใช่ใครอื่น ข้าคือทาสรัก ข้าคือยูลคนเดิมของคุณหนู ชีวิตข้าเป็นของคุณหนู"

 

 

 

เธอยื่นหน้าไปบีบสันจมูกโ่ด่งเขาเล่น

 

 

 

"โอ๊ย ข้าเจ็บนะ"

 

 

 

"เจ็บหรือ เจ้ารู้ไหม ว่ามันเทียบไม่ได้กับที่ข้าเจ็บเจียนตาย เมื่อครั้งเจ้าทิ้งไปเลยสักนิด"

 

 

 

"คุณหนูที่รักยิ่งของข้า ด้วยความสัตย์จริง ข้าจำคุณหนูไม่ได้ ข้าจำเรื่องราวทั้งหมดไม่ได้เลย"

 

 

 

"จริงหรือ ทั้งหมดเลยจริงหรือ" เธอหรี่ตามองเขา

 

 

 

"ใช่ ข้าจำอะไรไม่ได้เลย ข้ารู้แต่เพียงที่ท่านพ่อเล่าให้ข้าฟังว่าเมื่อก่อนข้าเป็นเยี่ยงไร เหมือนข้าจะนึกได้ว่า ข้ามีใครคนหนึ่งรออยู่ ข้าพยายามนึกแล้วนึกอีก พอนึกถึงมันมากๆ ก็ปวดหัว"

 

 

 

 

"อืม.." เธอขยับตัวเข้าไปเบียดเขาในผ้าห่มเพื่อตั้งใจฟังเขาเล่า

 

 

 

 

"ข้ามีอะไรจะถามเจ้านะยูล ตอบข้ามาตามจริง"

 

 

 

 

"ข้าไม่เคยปดคุณหนูแม้แต่สักครั้ง" เขาตอบอย่างจริงใจ

 

 

 

 

"คืนวันที่เจ้าเจอข้าครั้งแรกนั้น ทำไมเจ้าถึงพาข้ามานอนด้วยที่บ้าน ..อ๊ะ ไม่ๆ เริ่มตั้งแต่เจ้าจำความได้ เจ้าเคยนอนกับใครมาก่อนหรือเปล่า"

 

 

 

 

"ข้าไม่เคยเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าการร่วมรักกับสตรีนั้น ต้องทำกันเยี่ยงไร"

 

 

 

 

"แล้วทำไมตอนนั้น...กับข้า เจ้าถึงทำได้ล่ะ "

 

 

 

 

"ข้าชอบคุณหนูตั้งแต่แรกเห็น เพียงแค่อยากพามาอยู่ในที่ปลอดภัย แต่ไม่คิดว่า...คุณหนูจะมีเรือนร่างที่สวยงามถึงเพียงนั้น มันงดงามเกินข้าจะอดใจไหว"

 

 

 

"เจ้าข่มเหงข้านะยูล"

 

 

 

 

เขาหลบตาลง

 

 

 

"ตอนนั้นเจ้าไม่รู้ว่าเราสองคนเคยรักกันมาก่อน แต่เจ้ายังรังแกข้า แสดงว่าลึกๆในใจ เจ้าไม่ได้รักข้าเลย เจ้าจำข้าไม่ได้ด้วยซ้ำ"

 

 

 

 

พูดถึงตอนนี้แล้วคุณหนูใหญ่ถึงกับเสียงสั่นเครือ

 

 

 

"คุณหนู...ข้าไม่ได้ตั้งใจ..." เขายื่นมือไปสัมผัสใบหน้าสวย

 

 

 

 

แต่เธอหลบ

 

 

 

 

"ความสวยของคุณหนูทำให้ข้ายากที่จะอดใจไหว ต่อให้ข้าตายแล้วเกิดใหม่ หรือจำไม่ได้ไปตลอดชีวิต ถ้าข้าเจอคุณหนู กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ข้าก็จะยังหลงรัก..ข้าเสียใจที่จำอะไรไม่ได้ แต่ก้นบึ้งลึกในหัวใจ ข้าสาบานได้ว่ามันมีแต่คุณหนูคนเดียว"

 

 

 

 

เธอลอบยิ้มพึงใจ

 

 

 

 

แต่ไม่นานก็เปลี่ยนไปเป็นใบหน้าเหี้ยม

 

 

 

 

 

ไอ้ชาติหมา

 

 

 

 

คิดถึงตอนนั้นแล้วก็จะเริ่มด่ามันยังไงดี

 

 

 

 

 

"แต่ข้าว่าเจ้าคงไม่ลืมโมเม้นท์ คืนวันแต่งงานของเรา...."

 

 

 

 

"คืนวันแต่งงานหรือ....." ผู้กองยูริเอียงคอนึก

 

 

 

-ฉิบหายละ กูจะตอบว่ายังไงดี แกล้งบ้าเสียตอนนี้ดีไหม-

 

 

 

 

เหงื่อกาฬแตกพลั่ก

 

 

 

 

"ว่าไงล่ะยูล...จำได้ไหม ....." 

 

 

 

 

 

ขนลุกเกรียว

 

 

 

 

 

 

สมองสั่งการให้เอามือกุมหัว เตรียมจะกรีดร้องแกล้งบ้า

 

 

 

 

แต่พระเจ้าช่วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เสียงเคาะประตู

 

 

 

 

 

 

 

มีใครมา

 

 

 

 

 

 

 

"คุณหนูใหญ่ขา ซึงยอนต้มยามาให้ค่ะ"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เธอถลึงตาใส่สามีอันเป็นที่รัก เหมือนจะเตือนใจเขาว่า เรื่องราวที่ผ่านมา มึงอย่าคิดนะว่ากูจะลืม

 

 

 

 

 

 

"ซึงยอนหรือ " เธอตะโกนข้ามไปถาม

 

 

 

 

 

"ค่ะ คุณหนูใหญ่ ซึงยอนเอง ยาต้มนี่ซึงยอนกับคุณคริสซื้อมาจากสิงคโปร์ คุณคริสว่ามันจะช่วยบำรุงผิวพรรณคุณหนูใหญ่ และเพิ่มพลังให้กับคุณผู้ชายด้วยนะคะ"

 

 

 

 

"อืม รอก่อนเดี๋ยวฉันออกไปรับ"

 

 

 

 

"เข้าไปอาบน้ำอาบท่าได้แล้วยูล เธอต้องรีบไปทำงาน" 

 

 

 

 

เธอเหลียวไปบอกแต่ไอ้ลิงไม่อยู่แล้ว มันหลบไปอาบน้ำแต่ที่คุณหนูคุยเดินไปคุยกับซึงยอน

 

 

 

 

 

"ทีงี้เร็วเชียวนะมึง"

 

 

 

 

 

นายหญิงสกุลจองเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาใส่เรียบร้อยแล้วเชิญสะใภ้รองเข้ามาในห้อง

 

 

 

 

"เข้ามาข้างในสิซึงยอน"

 

 

 

 

เธอไม่เคยเข้ามาในห้องนอนคุณหนูใหญ่ 

 

 

 

เมื่อก่อน มีเพียงยูลกับพ่อบ้านควอนและทาสเก่าแก่2-3คนเท่านั้นที่ได้เข้าไปทำความสะอาด

 

 

 

 

ใหญ่โต หรูหรา มีระดับ 

 

 

หัวเตียงไม้แกะสลักเป็นรูปหงส์


 

 

เตียงนอนคุณหนูหลังใหญ่มาก 


ผ้าปูที่นอนยังมิได้เก็บเรียบร้อย


เป็นหลักฐานแสดงให้เห็นว่าเมื่อคืน คุณหนูใหญ่กับสามี....
 

และนั่น


 

 

 

พื้นข้างเตียงเป็นรอยสนิมเสื่อ นั่นคงเป็นที่ๆยูลนอน

 

 

ห้องน้ำกระจกโปร่ง

 

 

 

โซฟานอนยาว ข้างๆนั่นมีรองเท้าบู๊ตทำงานเก่าๆ คงเป็นของยูล

 

 

 

คุณหนูคงไม่ลืมเขานะ

 

 

 

 

 

 

 

 

ตั้งแต่ยูลออกรับแทนคุณคริส

 

 

 

คุณหนูใหญ่โกรธมาก เธอฟาดเขาเจียนตาย

 

 

 

 

 

คุณคริสก็พาเธอหนี

 

 

 

จากนั้น เธอก็ไม่รู้เรื่องของยูลอีกเลย

 

 

 

 

 

"ซึงยอนต้มยามาให้คุณหนูกับคุณชายยูริค่ะ" เธอชะเง้อหา อยากเห็นหน้าสามีคุณหนูใหญ่เพียงสักครั้ง

 

 

 

 

"ขอบใจมากนะ ซึงยอน"  คุณหนูใหญ่นั่งเก้าอี้ไม้ เธอสวยสง่าเยี่ยงใด จักหามีคำมาเปรียบได้ไม่

 

 

 

 

น้องแฮมผู้ต่ำต้อย เหมือนจะคุกเข่านั่งกับพื้น

 

 

 

"บ้าจริง ตอนนี้เธอเป็นน้องสะใภ้ฉันนะ ลุกขึ้นมา เธอต้องมานั่งเก้าอี้ตัวนี้ ข้างๆ ฉันนี่" 

 

 

 

น้องแฮมก็ยังมิกล้า

 

 

 

จนได้ยินเสียงเฉียบขาด

 

 

 

 

"มารดาของผู้สืบสกุลจองรุ่นที่3 จักนั่งกับพื้นอยู่อีกหรือก็คิดดูเอาเอง"

 

 

 

 

 

จึงได้นั่งเก้าอี้เสมอคุณหนูใหญ่ แต่กระนั้นเธอก็ยังนอบน้อม

 

 

 

 

"เป็นอย่างไรบ้าง ตอนที่ฉันไม่อยู่ เธอท้องกับคริสตัล...ได้ด้วยหรือ"

 

 

 

"ค่ะ มันอาจเป็นเรื่องเหลือเชื่อ แต่ซึงยอนมีเพียงคุณคริส หากซึงยอนท้อง ก็ต้องท้องกับคุณคริส มันเป็นความสัตย์จริงค่ะ"

 

 

 

"ฉันก็ไม่ได้ว่าเธอมาปดอะไร แต่อย่างไรก็ช่าง โลกนี้มีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นได้เสมอ 

 

 

 

ซึงยอน..ฉันได้ยินมาว่าหลานชายฉันไม่ค่อยแข็งแรง เขาเป็นอะไรหรือ"

 

 

 

 

"คงเป็นเพราะเขาเป็นลูกซึงยอนกับคุณคริส เขาเลยไม่เหมือนคนอื่น แต่เราพาแกไปผ่าตัดแล้ว หมอว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี ไม่นานคริสเตียนคงจะหายเป็นปกติ"

 

 

 

"แล้วคริสตัลล่ะ เขาดีกับเธอไหม"

 

 

 

ถึงตรงนี้แล้วน้องแฮมก็อมยิ้มหน้าแดงเลือดฝาด

 

 

 

 

 

"ค่ะ คุณคริส ดีกับซึงยอนมาก"

 

 

 

 

นายหญิงคูกิมิยะ นั่งพิงพนักพิศดูใบหน้าน้องสะใภ้ 

 

 

 

เธอกำลังมีความสุขจริงๆ 

 

มีใครบางคนเดินออกมาจากห้องแต่งตัว


 

 

"คุณหนู ข้า...."




พูดยังไม่ทนจบ สะดุ้งเมื่อเห็นใครในห้อง

 

 

 

 

 

ผู้กองอาบน้ำเสร็จแล้ว เขาแต่งตัวด้วยเครื่องแบบเต็มยศพร้อมออกไปทำงาน

 

 

 

 

นางเอกของเรื่องรีบแก้ไขสถานการณ์

 

 

 

 

"ซึงยอน..นี่คุณยูริ สามีของฉัน แล้ว...คุณยูริคะ น้องสะใภ้ฉันค่ะ ชื่อซึงยอน เธอเป็นภรรยาของคริสตัล "

 

 

 

เขาและเธอโค้งทักทายกัน

 

 

 

 

เพราะเขาใส่เครื่องแบบทหารญี่ปุ่น หมวกเขาปิดลงมาแทบจะครึ่่งหน้า ซึงยอนจึงจำเขาไม่ได้

 

 

 

 

 

มานานแล้ว ผัวเมียเขาเพิ่งจะข้าวใหม่ปลามัน

 

 

 

"คุณหนูใหญ่คะ ซึงยอนขอตัวก่อนนะคะ" น้องแฮมลุกแล้ว

 

 

 

 

"เดี๋ยว เธอต้องเรียกฉันเสียใหม่ เธอไม่ใช่ทาส แล้วฉันก็ไม่ใช่นาย เราสองคนเป็นญาติกันแล้ว เธอต้องเรียกฉันว่าพี่ใหญ่"

 

 

 

 

น้องแฮมซึ้งใจ

 

 

 

"ค่ะ พี่ใหญ่ อย่าลืมจิบชาสมุนไพรของซึงยอนนะคะ " 

 

 

 

 

น้องสะใภ้โค้งให้พี่ใหญ่กับสามีอีกครั้งก่อนไป

 

 

 

 

 

ควอนยูลหายใจโล่ง

 

 

 

 

เมื่อกี้เกือบหลุดออกมาเป็นควอนยูลให้ซึงยอนเห็น

 

 

 

 

"นั่งก่อนสิยูล มาจิบชานี่ เหลือเวลาอีกตั้งมาก กินข้าวเช้าเสียก่อนไปเถอะ ซึงยอนเตรียมไว้ให้เราแล้ว"

 

 

 

 

อาหารเช้ามื้อแรกกับคุณหนูใหญ่เมียรัก

 

 

 

เขาคือสามีอย่างถูกต้องตามพฤตินัย และนิตินัย

 

 

 

สาวสวยที่สุดในแผ่นดินใหญ่เป็นของเขาคนเดียว

 

 

 

 

หมั่นโถว เกี๊ยวทอด และข้าวต้มเนื้อวัว แกล้มผักกาดดอง จิบคู่กับชาสมุนไพรสิงคโปร์

 

 

 

 

คืออาหารเช้าของเขาและเธอ

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวข้าต้องไปที่กระทรวงแล้ว คุณหนูต้องกลับจวนคูกิมิยะ จะออกไปกับข้าเลยไหม ข้าจะไปส่ง"

 

 

 

"บ้าจริงยูล เจ้าจะพูดเยี่ยงนี้กับข้าได้หรือ อย่าลืม ว่าเจ้าคือผู้กองยูริ เจ้าจะให้ใครรู้ไม่ได้เลย ว่าเจ้าคือยูลเข้าใจที่ข้าพูดไหม"

 

 

 

เธอรักและเป็นห่วงเขามาก

 

 

 

เธอกลัวเสียเขาไปอีกครั้ง

 

 

 

 

เขามองเธอกลับไปด้วยสายตาที่ไม่แพ้กัน

 

 

 

"ได้ครับ ผมจะทำให้ดีที่สุด ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น คุณเจสจะไม่มีวันสูญเสียผม"

 

 

 

 

เธอลูบแก้มเขาแทนคำตอบรับ

 

 

 

 

"จิบชาให้หมดนี้แล้วไปกัน ผมจะไปส่งคุณที่จวนก่อนไปทำงาน"

 

 

 

"ได้เลยค่ะ คุณสามี"

 

 

 

 

หวานหรือเปล่าให้ทาย หรือว่าได้กันจนเบื่อแระ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ทานของเช้าเรียบร้อย

 

 

 

คุณหนูใหญ่และสามีสุดที่รัก จึงเดินคล้องแขนกันไปขึ้นรถ อย่างคนที่มีแต่ความสุข 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

....................

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไอ้ยูลนี่มันเท่เว้ย"

 

 

"แม่ง ได้คุณหนูเป็นเมีย แล้วยังได้เป็นลูกนายพลอีก"

 

 

"แต่กว่ามันจะมาถึงจุดนี้มันโดนโบยไปกี่รอบแล้วพวกมึงก็เห็น"

 

 

"ดีใจกับมันด้วยจริงๆว่ะ"

 

 

"ไอ้นี่ได้ดีแล้วลืมเพื่อนนี่หว่า"

 

 

"ช่างมันเหอะวะ"

 

 

 

เพื่อนๆทาสพากันมาแอบดู เรื่องไรพวกเขาจะจำมันไม่ได้

 

 

 

"ไอ้เต๋อ ไอ้เผือก ไอ้ชิน ไอ้เอ พวกมึงมาแอบดูอะไรคุณหนูใหญ่กับผัวเขา " นายทาสตะโกนด่า

 

 

 

 

"พวกมึงมาดูนี่ ผัวคุณหนูใหญ่ฝากอะไรมาให้พวกมึงน่ะ เปิดดู"

 

 

 

"ไหนๆ ไอ้ยูลมันฝากอะไรมา" เพื่อนทั้ง 4 กรูกันเข้ามาเปิดกล่อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

-แสงโสม 1 ลัง-

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พร้อมข้อความ

 

 

 

พวกเอ็งรู้ไหม ข้าได้แต่งคุณหนูใหญ่เป็นเมีย

 

 

 

แล้วตอนนี้ พ่อข้าก็เป็นถึงนายพล

 

 

 

พวกมึงอยากได้อะไรบอกกู เดี๋ยวกูจัดให้

 

 

 

คราวหน้าโอกาสดี ข้าจะบอกคุณหนูใหญ่ว่าไปเข้าเวร

 

 

 

แล้วข้าจะพาพวกเอ็งไปเที่ยวนะเว้ย"