My Character room

ลำดับตอนที่ #19 : Winzahn Chernoboringe [Fantasy of World (Yaoi)]

{ Winter Dark Theme }

Application

"ไม่วาอย่างไรข้าก็ยังรอพวกท่านอยู อย่ามาหลอกลวงข้าให้ยากเลยน่า"

บทที่สมัคร : เพื่อนตัวเอก

เผ่าพันธุ์ : ออคซัสการ์เด้น

ชื่อ-นามสกุล : วินซาห์น เชอร์โนบอรินก์ (ถ้าสนิทเรียกวินซ์ไปได้เลยค่ะ)

อายุ : 158 ปี

ส่วนสูง : 190 ซม.

รูปร่าง ลักษณะ : เป็นผู้ชาย(...) เรือนผมสีบลอนด์ทองซีด สไลด์ยาวประบ่าในแสงสว่างเขาจะมีตาสีชมพูอ่อนเหมือนกลีบกุหลาบแรกแย้ม แต่.. เมื่ออยู่ในความมืดเยื่อหุ้มดวงตาจะกลายเป็นสีแดงก่ำเหมือนเลือด เพื่อให้รับแสงได้ดีขึ้น(เหมือนกระต่ายเผือก?) ผิวสีขาวซีดปนเทาเล็กน้อยเหมือนขี้เถ้า โครงหน้าเรียวสวยหวานเหมือนผู้หญิง ทำให้โดนเข้าใจผิด เรียกว่าคุณผู้หญิงในบางครั้ง(ร่างกายเขาก็กำยำเล็กน้อยแบบผู้ชายดูแลตัวเองดีนะ แต่สงสัยคนมองแต่หน้า..) ริมฝีปากเป็นสีแดงเข้มเหมือนทาลิปสติก แต่ความจริงไม่ได้ทา มีขีดสีแดงเข้มลงมาจากกึ่งกลางดวงตา เป็นสัญลักษณ์ที่มีมาโดยกำเนิด คล้ายปาน(?) (ในภาพเห็นเป็นสีออกน้ำตาลๆ เพราะเงาค่ะ)

ส่วนการแต่งกายก็มักจะเป็นชุดยาวสีเขียวเข้ม หรือฟ้าน้ำทะเล (กระโปรงยาวกรอม

ข้อเท้าแบบผู้ชาย)

นิสัย : จากภาพ เขาคงดูน่าเกรงขามยิ่ง.. แต่ความจริงนั้น มีดังนี้

ยิ้มสวย ยิ้มเก่ง หัวเราะง่าย เฟรนด์ลี่กับสิ่งมีชีวิตทุกชนิดบนโลก แม้จะเป็นตัวอะไร

ไม่รู้ ที่ยังไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิตก็ตาม และเป็นคนตลก ชอบปลอยมุก ถึงบางครั้งจะแป้กก็ตาม เพราะเขาอยากเห็นคนอื่นมีความสุข ยิ้ม และหัวเราะไปกับเขา

เรียบร้อย และจัดระเบียบทุกสิ่งที่เห็น เช่น นั่งแยกชนิดสัตว์เเป็นหมวดๆ บุคลิกภาพ

ดี เป็นสุภาพบุรุษ(ที่สวย)ที่สุด จิตใจดีงาม ธรรมะธรรมโม(?)

สีหน้านิ่งเฉยช่างชวนขนลุกดังในภาพ...

ชอบเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ เป็นประจำ เป็นคนเบื่อง่าย รักการอ่านหนังสือเป็นชีวิตจิตใจ จำ

บทกลอนทั้งหลายในโลกได้เกือบหมด และมีวาจาคมคายอีกด้วย (ปากหวาน อิ้___อิ้)

ฉลาด และมีไหวพริบ บางครั้งชอบคิดต่าง

รักสงบ ไม่ชอบความขัดแย้งและความรุนแรง

ไม่ชอบอันธพาล นักเลง พวกหัวรุนแรง คนก้าวร้าว คนที่เถียงอย่างไร้เหตุผลหรือก็

คืองี่เง่า

บางครั้งก็อ่อนไหวตามประสาศิลปิน

อาจซุ่มซ่ามบ้างเป็นบางครั้งบางคราว

ประวัติ : บรรพบุรุษเป็นถึงหนึ่งในผู้ปกครองชั้นสูงของออคซัส ตั้งแต่สมัยที่ยังไมแบ่งแยกกันเช่นปัจจุบัน แต่ดันมาแจ็กพ็อตแตกที่พ่อของวินซ์นี่แหละ เขามีความคิดไม่ตรงกับออคซัสตนอื่นๆ ในหลายเรื่อง จึงแยกตัวออกมาพร้อมภรรยาซึ่งกำลังตั้งครรถ์ โดยกลุ่มคนที่ศรัทธาในตัวเขาก็ตามไปด้วย โดยมาอยู่อาศัยกันบนพื้นดิน เป็นหมู่บ้านเล็กๆ อยู่ใกล้ถ้ำแห่งหนึ่งซึ่งขนาดใหญ่ปานกลาง และแม่ของวินซ์ก็คลอดเขาที่นั่นเอง

วันหนึ่งผู้พยากรณ์ประจำกลุ่มทำนายว่า หากอยู่รวมกันแบบนี้ต่อไปจะทำให้เกิดภัย

พิบัติมาทำลายพวกเราทั้งหมด(ยังกับหอบาเบล 555) ทุกคนเลยกระจัดกระจายแยกกันไปคนละทิศคนละทาง แต่วินซ์ยังคงอยู่ที่นีกับครอบครัว จนกระทั่งพ่อและแม่ได้รับข่าวถึงบางสิ่งบางอย่าง พวกท่านก็ออกเดินทางไปที่ไหนไม่รู้ แล้วบอกให้วินซ์รออยู่ที่นีจนกว่าพวกท่านจะกลับมา ซึ่งตอนนั้นวินซ์เพิ่งอายุได้ราวสิบสาม เขารับปาก และยังคงอาศัยอยู่ที่ปากถ้ำเรื่อยมา โดยในจุดที่ลึกที่สุดของถ้ำนั้นมีอะไรบางอย่างเก็บซ่อนไว้ในหีบซึ่งเขาไม่รู้วิธีเปิด แต่มันอาจสำคัญก็ได้นะ?

ตั้งแต่ที่พ่อแม่จากไป จนวันนี้ก็ไม่กลับ เขายังคงอยู่ที่เดิม และหวังว่าสักวันพ่อแม่จะ

กลับมา หรือพ่อแม่ทิ้งเขาไปเพราะเป็นเด็กไม่ดี? นั่นเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวที่ทำให้เขาเป็นคนดี ถึงตอนนี้เขาจะรู้แล้วว่ามันฟังดูไร้สาระก็เถอะ แต่เขาก็รู้สึกสบายใจที่เป็นแบบนี้

ตอนนี้มีคนในชนบทชอบมาขอความช่วยเหลือจากเขา เช่นทำยา แก้ปัญหาต่างๆ 

สิ่งที่ชอบ : ท่องกลอนเพราะๆ, สังเกตสิ่งมีชีวิตอื่น, เที่ยวแคว้นอื่น(ซึ่งไม่ได้ไปเที่ยวบ่อยนัก), ได้อาบน้ำอุ่นๆ ในวันที่อากาศหนาว, เพื่อน, อ่านหนังสือ, การทดลอง และค้นคว้า(โดยเฉพาะด้านเวทมนตร์), เขียนหนังสือเกี่ยวกับปรัชญา หรือการค้นพบของตัวเอง

เกลียด/กลัว/แพ้ : เกลียดที่สุดเมื่อหมึกจากปากกาขนนกหกใส่หนังสือที่กำลังเขียนอยู่ จนเขาต้องสร้างเวทสำหรับดึงหมึกออกจากเนื้อกระดาษ (ซึ่งผลคือสิ่งที่เขียนไว้หายไปพร้อมกับหมึกที่หกใส่ จึงต้องค้นคว้ากันต่อไป.. พยายามเข้านะวินซ์)

อีกสิ่งที่เกลียดคือตอนเข้าป่าและผมไปพันอยู่กับพืชหนาม ขนบางครั้งก็ต้องตัดผมตรงนั้นทิ้งไปเลย ต่อให้เขารวบผมยังไง ตราบใดที่ยังมีเส้นผม เหตุการณ์นี้ก็เกิดขึ้นได้ (เวทที่เกิดมาจากเหตุการณ์นี้คือเวทสำหรับควบคุมพืช แต่เมื่อใช้เวทนี้ดึงหนามกลับไป หนามกลับดึงผมของเขาไปด้วย สรุปว่าปัญหานี้ยังคงแก้ไม่ได้นอกจากใช้มือแกะหรือตัดผม..)

กลัวการนอนหลับไปในความมืดและความเงียบ เพราะเขากลัวที่จะตื่นมาในความมืด ความเงียบเหงา และว่างเปล่า มันทำให้เขาสงสัยว่าตอนนี้ได้ไปอยู่ในที่เดียวกับทานพ่อท่านแม่แล้วหรือยัง

ของที่ติดตัวไว้ตลอด :  

เป็นสมุดบันทึกซึ่งเขาเริ่มเขียนการค้นพบของตนตั้งแต่ที่พ่้องอยู่โดยลำพัง ปัจจุบันเป็นเล่มที่ 62 เล่มก่อนหน้าเก็บไว้ที่ชั้นางหนังสือในถ้ำ

อาวุธประจำกาย : 

ไม้คฑา ความสูงพอดีมือวินซ์ ด้ามทำจากไม้เนื้ออ่อน ตรงยอดเป็นไพลินสีน้ำเงินอมม่วงขนาดเท่ากำปั้นซึ่งยังไม่ได้ผ่านการเจียระไน เป็นตัวส่งให้เวทของวินซ์รุนแรงขึ้น เขามักพกติดตัวตลอดเวลาเช่นกัน โดยใช้เป็นสิ่งค้ำยันร่างกาย(การทรงตัวของเขาไม่ค่อยดีนักเพราะการสั่งงานของสมอง อัจฉริยะมักติงต๊อง - -' ) หรืออาจใช้ฟาดก็ได้หากประชิดตัว(...)

ความสามารถพิเศษ : ความจำดีเลิศ, น้ำเสียงไพเราะราวทูตสวรรค์(ไม่ได้เว่อร์นะ), มองได้อย่างละเอียด ลึกซึ้งกว่าคนปกติ

ลักษณะการพูดจา : น้ำเสียงเรียบๆ และสุภาพ ขนาดหัวเราะยังเรียบร้อย ยกเว้นอยู่กับคนที่สนิทจริงๆ ถึงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งได้(...) และน้ำเสียงอาจดูขี้เล่นขึ้น เช่น

"แล้วแพทย์ก็วินิจฉัยว่า 'เจ้าน่ะป่วย เหลือเวลาอีกห้า' " วินซาห์นเล่าให้สหายคนหนึ่งของตนฟัง ขณะที่นั่งจิบไวน์แดงรสร้อนรุ่มอยู่ที่โต๊ะเล็กๆ กลางถ้ำ

"ห้าอะไร?" สหายคนนั้นถาม เลิกคิ้วอยางสนใจ และเอาแขนวางบนโต๊ะ

"ห้า.. สี่.. " เขาทำกิริยาเดียวกับเพื่อน แล้วจ้องตากันอย่างจริงจัง "สาม สอง หนึ่งวินาที! แล้วชายคนนั้นก็ล้มคอพับไปทันที!"

หรือการปฏิเสธ เขาจะปฏิเสธด้วยการตำหนิอย่างสุภาพ เช่น

"อย่ามาขอให้ข้าทำยาสเน่ห์เลย สเน่หาที่ถาวรนั้นเกิดจากภายในตัวเจ้า มิใช่ปัจจัยภายนอก คิดผิดแล้วล่ะ.. ข้าช่วยเจ้าไม่ได้หรอก

"เรื่องนั้นมันมิใช่ธุระอันใดของข้า นี่เจ้าพยายามแก้มันเองดูหรือยัง? ทำไมต้องเอาปมที่ข้าไม่ได้ผูกมาให้ข้าแก้ด้วย? ฉลาดคิดหน่อยสิ และมองตัวเจ้าเองว่าได้พยายามดูแล้วหรือยัง ก่อนที่จะหยิบยื่นปัญหาให้ผู้อื่น"

ท่าที่ทำบ่อยสุด : ใช้นิ้วเขี่ยปอยผมไปทัดหูเมื่อเริ่มบทสนทนา

เพิ่มเติม : 

นิเวียส (Niveus ภาษาละติน แปลว่าสีขาวเหมือนหิมะ) เป็นชืองูตัวนี้ ซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตที่สนิทกับวินซ์มากที่สุด สื่อสารรู้เรื่องกับวินซ์คนเดียวตามประสางูๆ ยักษ์ๆ(?) รักและซื่อสัตย์กับเจ้านายมากๆ เพราะที่ที่มันอยู่ในโตมาคือถ้ำของวินซ์ ชอบอยู่ใกล้ และพันตัวที่แขนวินซ์ เมื่อหลับก็จะขดตัวอยู่ใกล้ๆ เขา เคลื่อนไหวเร็ว และมีพิษซึ่งจะทำให้แผลที่ถูกกัดเน่า(ปัจจุบันมีเซรุ่มที่วินซ์ทำแล้ว) และพิษของนิเวียสไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เหยื่อตาย แต่เป็นอาการติดเชื้อต่างหาก และถ้าไม่ใช่เซรุ่มก็จะหาทางรักษาไม่ได้ ยกเว้นเวทระดับสูงๆ ปกติมันรักสงบเหมือนเจ้านาย ไม่ไปกัดใครมั่ว จะกัดก็ต่อเมื่อมีคนบุกรุกถ้ำ ซึ่งภายในมีแร่มีค่ามากมายโดยเฉพาะเพชรเม็ดโตๆ อันเป็นเป้าหมายของโจร

ตอนนี้มันอายุราวเก้าสิบปี แต่ลำตัวไม่ยาวไปกว่าแขนของวินซ์นัก ขนาดก็พอๆกับรู

ของนิ้วตอนทำท่าโอเค (ลองทำดูแล้วนิเวียสจะออกมาหาคุณ.. #ล้อเล่น) 

คุยกับออริ

สวัสดี~ ท่านชื่ออะไร?

- "สวัสดีเช่นกัน ข้าชื่อวินซาห์นน่ะ" เขายิ้มเล็กน้อย แสดงถึงความยินดีที่ได้รู้จักกับคนคนใหม่ แล้วเขี่ยปอยผมด้านหน้าไปทัดหู

ว้าว ชื่อท่านนี่ช่างไพเราะเสียจริง ~

- "ท่านปากหวานเสียจริงนะ แรกพบก็มอบคำชมให้แล้ว ขอรับไว้ด้วยความยินดีนะขอรับ" เขายิ้มกว้างกว่าเดิมเล็กน้อยพลางพงกหัวลงนิดหน่อยอยางน้อมรับ

ท่านมาสมัครบทไหนกันเอ่ย ?

- "เพื่อนพระเอกน่ะ เพราะข้าอยากจะมีเพื่อนที่จะพาข้าไปสู่สิ่งใหม่ๆ ทัศนคติใหม่ๆ และประสบการณ์ใหม่ๆ ได้" เขายิ้มบางๆด้วยริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงเข้ม

ถ้าไม่ติดท่านจะทำยังไง

- "ข้าก็คง..." เขาลากเสียง แล้วขมวดคิ้วพร้อมหรี่ตาลงอย่างน้อยใจ น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นยานคางเล็กน้อย"ต้องรออยู่ในถ้ำจนโลกนี้แตกสลายโดยที่ไม่ได้เจอคนคนนั้นอย่างไรล่ะ~"

ไปดีมาดี สาธุ~

- "โชคดีนะ ข้าอยากให้ทันรับข้าไว้จัง" เขายิ้มทีเล่นทีจริง

คุยกับผู้ปกครอง

สวัสดีค่ะ ไรท์ชื่อไอโซระนะคะ ไม่ทราบว่าผปค.ชื่อไรคะ?

- ทวิงเกิล ทวิงเกิล ลิทเทิล สตาร์ค่ะ! #โดนโบก เรียกว่าทวิงเกิลก็ได้ค่ะ

ท่านผปค.ส่งลูกๆมากี่คนกันคะ

- ตอนนี้ก็แค่วินซ์คนเดียวล่ะค่ะ และก็คิดว่าคงไม่มาเพิ่มเพราะงานตัวเองยังดองจนหนอนขึ้นอยูเลย..

คิดว่าลูกๆจะติดกันมั๊ยเอ่ย 

- ต้องติดค่ะ! นั่งปั่นข้ามคือเชียวนะ!

ถ้าไม่ติดจะให้ทำยังไงกับตัวละครคะ 

- เป็นตัวประกอบที่โผล่มาแค่ตอนเดียว และหายไปอย่างน่าเสียดายคาแรกเตอร์คะ.. เหมือนอบิเกลในฮันนิบาลที่สุดท้ายโดนฆ่าทิ้งอย่างปัญญาอ่อน ไม่รู้จะให้รอดมาเพื่อไร ถ้าแค่เพื่อให้ป๋าฮันนี่เชือดทิ้งต่อหน้าวิลล์... //อัดอั้นตันใจ

ถ้างั้นขอให้โชคดีค่ะ ><

- หวังว่าจะมีโชคมาหานะคะ...