My Character room

ลำดับตอนที่ #18 : Akira Laksanawong[FSL [Five Subject Love] 5 หอวิทยาคม]

O W E N TM.

ใบสมัคร

รูป - 

ชื่อ-สกุลจริง - อากิระ ลักษณวงศ์ (Akira Laksanawong)

ชื่อเล่น - อากิ (Aki)

อายุ - 25

สมัครบท - คุณครู

วิชาที่สอน - ฟิสิกส์ (ก็วิทย์ล่ะนะ)

ลักษณะนิสัย - สุภาพกับทุกคน จิตใจพ่อพระ เชื่อมั่นในศาสนา(พุทธ นิกายชินโต) มีคติเสียสละ และแบ่งปันทุกสิ่งเท่าที่จะทำได้และไม่ทำให้ตัวเองลำบาก รักสัตว์ และธรรมชาติ ชอบปลูกไม้ประดับ(แต่ไม่ค่อยชอบปลูกไม้ดอก เพราะเขาไม่อยากเห็นดอกไม้โรย) จัดสวน เป็นคนมีเหตุผล และยึดเหตุผลเป็นหลักในการพูด ทำอะไรมีแบบแผนไม่ทำสุ่มสี่สุ่มหา และต้องทำให้สำเร็จให้จงได้ มีความขยัน ความมั่นใจ และความรอบคอบดี สุขุม หนักแน่น สมเป็นผู้ใหญ่ รักความสะอาดและความเป็นระเบียบเป็นชีวิตจิตใจ แต่ก็แอบบ้ายอและรักสนุกนิดหน่อยนิดหน่อย

ความถนัด - ความจำดีเป็นเริ่ดมาก(ก ไก่ล้านตัว), ลายมือเป็นระเบียบแม้จะรีบแค่ไหนก็ตาม แม้จดแลคเชอร์ยังสวย, เล่นหมากรุกระดับเซียน, ทำอาหารเก่งพอควร

สิ่งที่ชอบ - สิ่งที่ท้าทายสมอง, ความสุขและรอยยิ้มของทุกคน, สัตว์ทุกชนิดบนโลก(ไม่เว้นแม้แตแมลงหวี่ เพราะเขาสนใจในความถี่ในการกระพือปีกของมัน..) และธรรมชาติ, ความสงสัย, การพิสูจน์ด้วยเหตุผล

สิ่งที่เกลียด - แผนที่วางไว้ หรือสิ่งที่กำหนด/กำหนดการผิดพลาด, ฝุ่น และความสกปรก, กลิ่นเหม็น, คนที่ไม่มีเหตุผล

สิ่งที่แพ้ - ฝุ่น ถ้าเจอก็จะจาม แล้วก็ผื่นแดงขึ้นตามตัว

ประวัติ - มีแม่เป็นชาวญี่ปุ่น และพ่อชาวไทย ซึ่งคุณพ่อมีครอบครัวฐานะค่อนข้างดี ท่านจึงได้มีโอกาสเรียนปริญญาโท และเอกที่ญี่ปุ่น ส่วนคุณแม่เป็นนักเรียนในมหา'ลัยแห่งนั้น ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมห้องเดียวกัน(รักในรั้วมหา'ลัย หิ้ววววว) ครอบครัวของคุณแม่ทำงานเป็นสถาปนิก และหลังจากเรียนจบ ทั้งสองคนก็ได้แต่งงานกันแล้วย้ายมาใช้ชีวิตในไทย มีลูกชายเพียงคนเดียวคืออากิ ปัจจุบันคุณพ่อทำงานเป็นศัลยแพทย์ในรพ.เอกชนแห่งหนึ่ง ส่วนคุณแม่เป็นครูสอนวิทย์ในมหา'ลัยแห่งหนึ่ง ครอบครัวรักกันดี ไม่มีปัญหามาก ฐานะค่อนข้างดีถึงดีมาก แต่ก็อยู่กันอย่างพอเพียง มีบ้านขนาดกลางๆทรงญี่ปุ่น หลังบ้านเป็นสวนหิน เลี้ยงสุนัขพันธุ์ชิบะอินุ เพศเมียหนึ่งตัว ชื่อว่ามิโฮะ (Miho) แต่อากิไม่ค่อยได้กลับบ้าน เพราะบ้านอยู่ไกลจากรร.ที่เขาสอน ซึ่งเขาเช้าอพาร์ทเม้นต์ใกล้ๆรร.แทน

งานอดิเรก - นั่งเขียนสมการมั่วๆแล้วแก้เล่น, เล่นเกม24 และเกมลับสมองทั้งหลาย, สังเกตสิ่งมีชีวิตต่างๆ(โดยเฉพาะแมลง), ปลูกต้นไม้ ดูแลต้นไม้ จัดสวน, อ่านหนังสือ, สงสัยไปเรื่อย และหาคำตอบไปเรื่อย จึงได้งานวิจัยออกมาเป็นเล่มๆ มากมาย

ลักษณะการพูด - พูดอย่างเรียบร้อยกับทุกเพศ ทุกวัย น้ำเสียงสุภาพ ทุ้ม นุ่ม ฟังแล้วรื่นหู ต่อให้กำลังโกรธอยู่ก็ตาม พูดสิ่งที่คิดอยู่ออกไปตรงๆ ซึ่งบางครั้งก็เป็นข้อเสียเพราะอาจจะฟังดูเหมือนไม่มีกาลเทศะน่ะสิ เช่น....

เมื่อสนทนากับใครสักคนอยู่ แล้วคนคนนั้นเกิดพูดอะไรสักอยางที่ผิดกับความจริง : เขายกมือขึ้นในระดับสายตาแล้วพูด " ไม่ใช่แบบนั้นนะครับ เพราะว่าความจริงแล้ว...(อธิบายเหตุผลซึ่งพยายามพูดรักษาน้ำใจมากที่สุด).... "

ถ้านักเรียนไม่เชื่อฟัง : " นักเรียนครับ ช่วยฟังคำสั่งของครูด้วย ครูเป็นครูนะครับ " มองเด็กด้วยสายตาจริงจังและพูดด้วยน้ำเสียงดุๆ (แต่ก็ไม่น่ากลัวอ่ะนะเพราะเขาดุไม่เป็น..)

เมื่อได้รับคำชม : อากิระหัวเราะเบาๆ ก่อนที่เขาจะเกาต้นคอของต้นเบาๆ ด้วยความเป็นนิสัย และแย้มยิ้มเล็กน้อยขณะที่กล่าว " ขอบคุณครับ "

แต่ถ้าคุยกับเพื่อน(ซึ่งน่าจะเป็นครูด้วยกัน) จะพูดไม่มีหางเสียง แต่ก็สุภาพ เช่น....

เมื่ออีกฝ่ายช่วยเหลืออะไรสักอย่าง : เขายิ้มบางๆ ด้วยตวามจริงใจและพูด "ขอบใจนะ "

เมื่อโกรธ(ออกไปทางงอนมากกว่า) : " ฉัน/ผมโกรธแล้วนะ อย่า...(การกระทำที่ทำให้อากิระโกรธ)...สิ " เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยเพื่อแสดงให้อีกฝ่ายเห็นว่าไม่พอใจ แต่สายตาของเขากลับมีความลังเล(ที่จะโกรธใครสักคน)แฝงอยู่ (ถ้าคุยกับผู้หญิงจะแทนตัวเองว่า " ผม " )

เมื่อโดนแกล้ง(ปาไข่สดใส่(?)) : " นาย/เธออย่าแกล้งฉัน/ผมนะ! มันสกปรก! >[]< " เขาหลับตาปี๋แล้วล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อเพื่อหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ด

จำลองสถานการณ์

กลางดึกหนึ่ง อากิระได้ตื่นขึ้นมาเพื่อเตรียมตัวที่จะไปเป็นเวรกะดึก แต่ว่าเขาได้พบกับชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับตนนั้นกำลังพ่นสีกำแพงโรงเรียนอย่างสนุกสนาน อากิระจึง

- " คุณกำลังทำอะไรอยู่น่ะครับ นั่นมันกำแพงของโรงเรียนนะ! " อากิระตะโกนถาม แล้วรีบเดินเข้าไปหาก่อนจะวางมือลงบนไหล่ของชายคนนั้นด้วยแรงที่มากพอที่จะทำให้เขารู้สึกตัว อาจารย์หนุ่มขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความไม่พอใจ พร้อมกับมองด้วยสายตาขุ่นเคือง

"เห๋...คุณเป็นใครน่ะ...ไม่เห็นจะรู้จักมาก่อนเลยแฮะ..." ชายหนุ่มทำสีหน้ามึนงงเหมือนดื่นของมึนเมามาถามอากิระ

- " คุณควรจะแนะนำตัวเองก่อนถามคนอื่นนะครับ " อากิระชักมือกลับ สีหน้าค่อยๆเปลี่ยนมาเรียบนิ่ง เพราะเขาไม่คิดจะเอาเรื่องกับคนเมาหรอก

เขาพยักหน้าเข้าใจแล้วหันกลับไปพ่นสีต่อบนกำแพงอย่างหน้าตาเฉย "ทำไม...คุณถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ?  หมายถึง..โรงเรียนแห่งนี้น่ะ?"

- " เอ่อ... " อากิระลากเสียงไปสักพัก เพราะรู้สึกฉงนกับชายลึกลับคนนี้ แต่เมื่อนึกได้ว่าการตอบคำถามที่ต้องการคำตอบเป็นมารยาทอย่างหนึ่ง อย่างน้อยคำถามนั้นก็น่าจะต้องการคำตอบ อย่างน้อยก็ในความคิดของเขา เขาจึงตอบไปด้วยสีหน้าทีแปรเปลี่ยนเป็นสงสัยแทน " เพื่อทำงานน่ะครับ ผมคิดว่าครูเป็นอาชีพที่สุจริตและมีเกียรติอย่างหนึ่ง "

"ให้มันได้อย่างนี้สิ! ฉันชักสนใจคุณซะแล้วสิ อากิระ งั้นฉันขอตัวก่อนนะ บายยย" เขาพูดจบแล้วก็รีบวิ่งหายไปกับความมืดมิด

- " ครับ " เขาตอบกลับด้วยความมึนงง และยืนมองชายปริศนาเดินหายไป เมื่อไม่เห็นคนคนนั้นแล้ว เขาก็ยีผมบริเวณท้ายทอยเบาๆให้กับเรื่องประหลาดตรงหน้า อีกใจก็คิดถึงเรื่อง ' ผี ' แต่อีกใจก็ปฏิเสะว่าไม่ใช่ เพราะเรื่องแบบนี้ไม่มีเหตุผลมารองรับมากไปกว่าความเชื่อเลย อากิระจึงคิดว่าดีที่สุดที่จะหยุดความสงสัยนี้ไว้ แล้วไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ

ปล.ขอคู่หญิงละกันค่ะ ////-/////