My Character room

ลำดับตอนที่ #17 : Carmine Ash Linawivere[CRAZY SCHOOL นักเรียนป่วน โรงเรียนพิศดาร]

{ Winter Dark Theme }

--ใบสมัคร--

บทที่ต้องการ : นักเรียนธรรมดา

ชื่อ-นามสกุล : คาร์ไมน์ แอช ลินาวิฟร์[Carmine Ash Linawivere]

<<< คาร์ไมน์ เป็นชื่อที่ยืมมาจากคาร์ไมน์ คอปโปล่า นักประพันธ์เพลง นักแต่งเพลงประกอบภาพยนตร์ ผู้เรียบเรียงเสียงประสาน และผู้อำนวยเพลงชาวอิตาเลียนในอเมริกา

        แอช เป็นภาษาอิตาเลี่ยน แปลว่าสีเทา เหมือนสีผมของเขา

        ลินาวิฟร์ เป็นชื่อต้นไม้แห่งบทเพลงในตำนาน

ชื่อเล่น : แอช

หอ : ไวโอเล็ต

รูปร่างหน้าตา : ผมสไลด์สั้นสีเทาอ่อนเหมือนดอกเลา ดวงตาสีฟ้าเข้มดูไร้ชีวิตชีวา สูง 168 ซม. ร่างกายดูผอมบาง ซึ่งเขาก็ผอมจริงๆนั่นแหละ

เผ่าพันธ์ุ : ควันที่เกิดจากการระเบิดโรงละครโอเปร่า(???????)

นิสัย : เงียบๆ เรียบร้อยดั่งผ้าที่พับไว้แล้วโดนลมพายุพัดจนกระจาย(?) ไม่ค่อยพูดมาก และไม่ชอบปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมนัก(แต่ถ้าจำเป็นเขาก็ทำได้น่ะนะ) ถ้าอยู่กับคนแปลกหน้า หากไม่ทักเขาก่อนก็ไม่มีทางที่เขาจะทักเด็ดขาดแต่กลับเชื่อคนง่ายพอควร มีจิตอาสา ชอบทำงานการกุศลและงานเพื่อสาธารณะทั้งหลาย เมื่ออยู่กับคนที่สนิทจะเป็นกันเองมาก และหัวเราะง่ายหรือก็คือเส้นตื้น อ้อ และเขาไม่ชอบเพื่อนกลุ่มใหญ่ๆ จึงคบเฉพาะเพื่อนที่เขาวางใจจริงๆเท่านั้น(ซึ่งก็ต้องผ่านการประเมินจากภูตของเขาด้วย..) รักที่จะเล่นไวโอลิน(เครื่องดนตรีอื่นก็เล่นได้ทุกชนิดนะ ยกเว้นเครื่องดนตรียุคใหม่อย่างกีต้าร์ กองชุด ฯลฯ เพราะยังไม่เคยฝึก ถ้าฝึกก็เล่นได้ล่ะ) แต่ไม่เคยร้องเพลงเพราะไม่ค่อยมั่นใจในเสียงของตัวเอง เพลงโปรดคือ ' Moonlight Sonata' จึงเป็นเพลงที่เขาเล่นบ่อยที่สุดซึ่งฝีมือของเขาก็นับได้ว่าดีมาก มีความใฝ่ฝันว่าอยากเป็นนักดนตรีที่มีชื่อเสียง ค่อนข้างขี้อาย บางครั้งความน่ารักของเขาก็เป็นสิ่งที่ดึงดูด(ให้คนอื่นมาแกล้ง..) เมื่อเข้ามาโรงเรียนนี้จึงได้รู้จัก ' เฮดโฟน ' และชอบที่จึงใช้แทบตลอดเวลา.. ชอบอ่านหนังสือเกี่ยวกับดนตรีและการแสดง นิยายเล่มโปรดคือThe phantom of the opera เป็นเรื่องเกี่ยวกับอัจฉริยะทางดนตรีผู้แก่ชราและอัปลักษณ์ซึ่งมีโชคในชีวิตอย่างมากมาย แต่กลับพอใจที่จะอยู่อย่างไร้ตัวตนที่กลางทะเลสาบใต้ดินของโรงละครโอเปร่ากลางจัตุรัสปารีสมากกว่า เวลาต่อมาเมื่อเขาแอบไปพบกับนักแสดงสาวผู้มีความใฝ่ฝันสูงแต่กลับไร้ความมั่นใจชาวสวีเดนแสนสวยคนหนึ่งแล้วตกหลุมรักเข้า ซึ่งเรื่องราวนี้จบลงด้วยโศกนาฏกรรมอันเป็นตำนานคลาสสิก โดยนักข่าวผู้สืบเรื่องนี้นามว่ากัสตง เลอรูซ์

วันเกิด : 25/06/xxxx

ประวัติ : เป็นความทรงจำในอดีตที่ออกมาจากซอกมุมต่างๆของโรงละครโอเปร่าที่ถูกระเบิดทิ้ง เนื่องจากโรงละครนั้นทรุดโทรมมากแล้ว และมีนักธุรกิจผู้หนึ่งต้องการซื้อที่ตรงนั้น ความทรงจำที่เต็มไปด้วยความสุขของนักแสดงผู้ประสบความสำเร็จและผู้ชม ความประหม่าของผู้ที่เพิ่งได้แสดงครั้งแรก ความเศร้าเสียใจจากการจากไปของผู้จัดการด้วยอายุขัย และสิ่งอื่นๆอันนับไม่ถ้วนได้ล่องลอยขึ้นมาพร้อมกับควันสีเทา แล้วได้สร้างสิ่งที่เป็นรูปธรรมสิ่งหนึ่ง คือร่างกายของเด็กผู้ชายผมสีเทา และดวงตาสีฟ้าไร้ความรู้สึก เขาอยู่อย่างไร้ที่อยู่จนกระทั่งมีผู้หนึ่งให้การพึ่งพิงพี้อมมอบชื่อ

ภูติประจำตัว : ชื่อว่าดาร์วิท มีเรือนผมสีดำขลับและดวงตาสีอำพันกับปีกนกสีขาวบริสุทธิ์ ชอบใส่ชุดสูท(ไม่จำกัดสี) มีความสามารถในการแยกแยะเสียงมาก นิสัยค่อนข้างจู้จี้เรื่องความเป็นระเบียบของคาร์ไมร์มาก พยายามเป็นผู้นำให้กับไมรี่ซึ่งดูอ่อนต่อโลกในสายตาของเขา ดาร์วิทเป็นภูตที่สุภาพ รสนิยมสูง และใส่ใจกับรายละเอียดละนิดละหน่อยมาก(ผ้าปูโต๊ะเอียงไปมิลเดียวยังเข้าไปจัด = =;;) เวลาติจะติตรงๆ แต่เมื่อชมจะชมอ้อมๆแล้วเขินซะเอง(...) ให้ความสำคัญกับเวลา และคำสัญญา(ตอให้ตายก็จะรักษาสัญญา) เมื่อว่างก็ชอบที่จะแต่งเพลงให้คาร์ไมร์)หรือไม่ก็นั่งอ่านหนังสือ มีความคิดที่หนักแน่น ความพยายามสูง ต้องทำสิ่งที่ต้องการให้สำเร็จให้ได้ รักความสงบ(แต่ถ้าคนอื่นมาหาเรื่องก็แรงมาแรงไป..)แต่กลับอามรมณ์ร้อนเป็นส่วนใหญ่ ไม่ชอบเด็กที่ทำตัวเป็นเด็ก(แปลว่าถ้าเด็กคนนั้นร่างเด็ก แต่ความคิดเป็นผู้ใหญ่ดาร์วิทก็โอเค..) ไม่ชอบเสียงดัง และเสียงอะไรก็ตามที่ทำให้รู้สึกวุ่นวาย ดนตรีที่ชอบคือดนตรีช้าๆที่ไม่มีเนื้อร้อง โดยเฉพาะเสียงไวโอลิน เปียโน พิณและขลุ่ยเพราะมีคติเกี่ยวกับดนตรีว่า " จะสนใจคำพูดทำไมล่ะ ทั้งๆที่สิ่งที่อยู่เบื้องหลังมันสวยงามอยู่แล้ว " ดังนั้นเขาจึงเป็นแฟนขลับตัวยงของบีโทเฟ่นและโมสาร์ท นักประพันธ์เพลงชื่อก้องโลก..

   (ภาพของดาร์วิท)

        ตอนนี้คาร์ไมน์ เอ. ลินาวิฟร์ได้เป็นนักเรียนของโรงเรียนมาร์เนเทียเรียบร้อยแล้วค่ะ

ยินดีต้อนรับสู่โรงเรียนของเราค่ะ