CHAPTER1
กริ๊งงงงง
"นักเรียนทำความเคารพ" เสียงหัวหน้าห้องกล่าวทำความเคารพในขณะที่อาจารย์เจ้าของวิชาสังคมที่ผมต้องส่งรายงานวันนี้เดินเข้ามาในห้องเรียนเรียบร้อย
"สวัสดีค่ะ/ครับ" นักเรียนทั้งหมดกล่าวทำความเคารพก่อนจะโค้งหัวให้อาจารย์ผู้เข้าสอน
"ไหนรายงานที่ครูสั่งให้ทำ อ่ะหัวหน้าห้องรวบรวมของเพื่อนมาส่งครูด้วยน้ะ" ในขณะที่หัวหน้าห้องรวบรวมเก็บรายงานที่อาจารย์สั่งให้ทำผมก็ใช้สายตาพิฆาตเพ่งเล็งไปที่ไอ้ดำข้างๆผม แต่เหมือนมันจะไม่ได้รู้สึกอะไรอีกครั้ง โทรศัพท์มันมีดีอะไรนักหนาเล่นได้ทั้งวันทั้งคืนผมล่ะไม่เข้าใจแทนที่จะทำให้เกรดตัวเองดูดีมีระดับ
"โอเซฮุน คิมจงอิน" พออาจารย์เรียกชื่อทีนี่ผมสะดุ้งแทบจะตกเก้าอี้ แตกต่างจากคนข้างๆผมที่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองจะโดนอะไรก็มัวแต่เล่นโทรศัพท์นี่ไง... ผมเลยเขกหัวมันไปหนึ่งทีก่อนที่มันจะวางโทรศัพท์แล้วหันมาทะเลาะกับผมแทน..
"มาเขกหัวฉันทำไมเนี่ยไอ้เผือกก" มันพูดก่อนที่จะเขกหัวผมกลับ หน็อยยยงานไม่ทำยังจะมาหาเรื่องคนอื่นอีกน้ะ
"อาจารย์เรียกชื่อไม่ได้ยินไง๊?"
"ก็ได้ยินแต่ขอเล่.."
"นี่!! คิมจงอิน โอเซฮุนไม่ส่งงานครูแล้วยังจะมาคุยกันในคาบอีกน้ะ ไปทำความสะอาดโรงยิมตอนนี้เลย แล้วก็ไปทำรายงานมาส่งภายในอาทิตย์นี้ด้วย!! เข้าใจมั้ย?" อาจารย์ตะโกนเสียงดังแล้วนักเรียนทั้งห้องก็หันมามองที่ผมสองคน
"มึงนี่อยากเด่นรึไง ทั้งห้องมองมาหมดแล้วเนี่ยห้ะะ"
"เด่นก็ดีดิกูชอบ" จงอินพูดก่อนที่จะก้มหัวเล่นโทรศัพท์ต่อ ผมล่ะหมั่นไส้มันจริงๆเลยจัดการไปอีกสักรอบ..
"เอามานี่" ผมพูดก่อนจะแย่งโทรศัพท์มันมาอีกรอบ
"เห้ยย ไอ้เผือกเอาโทรศัพท์ฉันคืนมาเดี๋ยวนี้น้ะโว้ยย" มันตะโกนพร้อมเอื้อมมื้อมาคว้าโทรศัพท์แต่เรื่องอะไรผมจะให้ง่ายๆ
"เรื่องอะไรจะคืนง่ายๆว้ะ อยากได้ก็มาเอาเองดิ" ผมว่าก่อนจะเดินไปโค้งหัวให้อาจารย์แล้วเดินออกจากห้องแบบมาดแมน ที่ผมเอาโทรศัพท์มันมานี่ไม่ใช่อะไรหรอกครับถ้าไม่เอามาเดี๋ยวมันก็อู้ไม่ยอมช่วยผมทำความสะอาดโรงยิมเอาแต่เล่นอยู่นั่นแหละเลยต้องใช้แผนนี้เนี่ยแหละ
"นี่ไอ้ดำถ้ามึงช่วยกูทำความสะอาดโรงยิมนี่จนเสร็จ เดี๋ยวกูคืนโทรศัพท์ให้เลย"
"เรื่องอะไรจะทำว้ะ" มันว่าพร้อมทำหน้าตาลอยหน้าลอยตา
"แล้วจะเอาหรือไม่เอาโทรศัพท์เนี่ย ไม่ช่วยทำเดี๋ยวกูจะลบไลน์สาวให้หมดเลย" ขู่อะไรไม่ได้ก็เอาไม้นี้ซะเลย ดูสิจะกล้าอีกมั้ย
"เฮ้ยย อย่าลบน้ะโว๊ยย เออๆช่วยก็ช่วยว้ะห้ามลบอะไรเด็ดขาดเลยน้ะเว้ย" เห็นมั้ยล่ะผมบอกแล้วว่าไม้นี้มันต้องได้ผลคาดไว้ไม่ผิด หลังจากโดนผมข่มขู่เข้าให้มันก็ทำเสียงจิ๊จ๊ะ สมน้ำหน้าพลาดแล้วไอ้ดำเอ๊ยย
หลังจากได้ข้อสรุปเป็นที่เรียบร้อยแล้วผมกับมันก็ต่างแยกย้ายทำความสะอาดผมมีหน้าที่เก็บลูกบอลที่วางกระจัดกระจายอยู่เต็มไปทั่วยิมส่วนไอ้ดำมีหน้าที่ถูพื้นไป
แต่ผมไม่เห็นความคืบหน้าใดๆในการถูพื้นของมันเลยผมเห็นมันเอาแต่ถูซ้ำๆอยู่ที่เดิม.. ผมเลยจัดการโยนลูกบาสไปสักลูก..
"โอ๊ยย ใครโยนอะไรมาว้ะ" นั่นเฮดช็อตต ไม่อยากจะคุยว่าผมมันนักบาสเก่า เป็นไงล่ะหัวโนเลยล่ะสิ ผมยืนกลั้นขำก่อนจะเห็นมันหันหน้ามามองผม
"ตลกมากมั้ยนั่นน่ะ โยนมาทำไมห้ะไอ้เผือกก" มันว่าก่อนที่จะเดินตรงมาทางนี้พร้อมเดาะลูกบาสที่ผมโยนไป แหมคิดว่าเท่นักรึไงแหวะๆๆ
"ก็กูเห็นมึงเอาแต่ถูพื้นอยู่แค่จุดนั้นจุดเดียวแล้วชาตินี้จะเสร็จมั้ยห้ะ จะเอามั้ยโทรศัพท์น่ะะ" ผมพูดพร้อมเอามือเท้าเอวข้างนึง ส่วนอีกข้างนึงก็เอาโทรศัพท์ไอ้ดำออกมาควงเล่นๆ
"ก็เพราะมึงเอาโทรศัพท์กูไปเนี่ยแหละะ ชีวิตกูอยู่ไม่ได้ถ้าขาดโทรศัพท์เอาคืนมาเลยน้ะเว้ย" มันว่าพร้อมวิ่งแล่นเข้ามาขโมยโทรศัพท์ในมือผม แต่มีหรือผมจะอยู่เฉยๆ ผมเลยตีแขนมันไปแบบเต็มแรงพร้อมกับวิ่งหนีแบบเต็มสปีด
"โอ๊ยย คนหรืออะไรทำไมมือหนักจังว้ะ หยุดอยู่ตรงนั้นเลยน้ะไอ้เผือกกก ถ้าฉันจับนายได้น้ะโดนดีแน่" คิดว่าพูดแบบนั้นแล้วผมจะกลัวหรอไม่มีทางซะหรอก
"เรื่องอะไรต้องคืนให้ว้ะไม่มีทางซะหรอกก อยากได้ก็ทำความสะอาดให้เสร็จก่อนดิ" ผมวิ่งไปพูดไป นี่!มันเหนื่อยน้ะครับวิ่งไปพูดไปเนี่ยย ผมหันไปมองไอ้ดำนิดๆเห็นมันวิ่งหอบแฮกๆเลยน่าแกล้งชะมัด ฮ่าาาๆๆ
"โอ๊ยยยยยยย" ไม่ต้องสงสัยว่าเสียงใครครับ..เสียงผมเองคาดว่าผมจะข้อเท้าพลิกเพราะวิ่งหนีไอ้ดำนี่ มันผิดชัดๆมาทำข้อเท้าผมพลิก..
"ว๊ายย สมน้ำหน้าไอ้เผือกอยากแกล้งคนอื่นดีนักโดนซะเองเลย กร๊ากกกก" มันว่าก่อนที่จะเข้ามาคว้าโทรศัพท์ในมือผมพร้อมกับหัวเราะราวกับว่าชาตินี้จะไม่ได้หัวเราะอีกแล้ว ดูทำหน้ามันน่าเข้าไปตบปากจริงๆเลยแต่ทำไงได้ก็ตอนนี้ผมอยู่ในสภาพนี้... แต่ก่อนที่ผมจะได้ทำอะไรก็มีเสียงบุคคลนิรนามดังขึ้นมา..
"นี่!! คิมจงอิน เพื่อนล้มแล้วยังไปซ้ำเติมเพื่อนไม่ช่วยเพื่อนอีกน้ะทำความสะอาดก็คงไม่ทำอีกสิน้ะ มาหาครูที่ห้องด้วยทั้งสองคนเลย" แหม่ะ ครูใหญ่นี่มาตรงจังหวะจริงๆราวกับสวรรค์เข้าข้างผม
"ดูทำหน้าเข้าเมื่อกี้ยังเฮฮาโรงยิมแตกอยู่เลยแล้วดูตอนนี้ทำหน้าซะเหมือนอมขี้เลย ฮ่าาๆๆ หัวเราะทีหลังดังกว่าเว้ยย" ผมพูดพร้อมกุมท้องขำ โอ้ยยฮาจริงๆสมน้ำหน้าแบร่ ผมหันไปหาไอ้ดำก่อนจะแลบลิ้นให้ทีนึง
"มันก็แค่ครั้งนี้เท่านั้นแหละว้ะะ" มันทำท่าจะเข้ามาดึงลิ้นผมแต่ทำไมผมต้องให้มันดึง ก็หลบสิครับบ โอ้ยยวันนี้ฮาจริงๆถึงผมจะขาพลิกก็เหอะ ฮ่าาๆๆ แล้วผมก็ต้องยอมให้มันพยุงผมไปที่ห้องปกครองใจจริงผมไม่ได้อยากให้มันโดนตัวที่บอบบางของผมเลยแม้แต่น้อยแต่ทำไงได้โถ่เอ้ย..
ณ ห้องปกครอง
"ไหนว่ามาสิ ว่าเรื่องมันเป็นมายังไง" ครูใหญ่พูดพร้อมมองมาที่ผมกับไอ้ดำ ผมหันไปมองไอ้ดำแต่เห็นมันไม่มีท่าทีว่าจะพูด ผมเลยได้โอกาสผมต้องชิงมันพูดก่อน..
"ครูใหญ่ครับ เรื่องมันเป็นงี้ครับไอ้ดำ เอ้ย จงอินมันไม่ยอมช่วยผมทำความสะอาดผมก็เลยตีมันเบาๆให้มันทำได้แล้วแต่มันก็มัวแต่เล่นโทรศัพท์ไม่ยอมช่วยผมทำผมเลยแค่ตีมันไปอีกครั้งเบาๆแต่มันก็วิ่งไล่ผมจนผมเป็นแบบนี้อ่ะครับ" ผมพูดความจริ๊งงงที่ออกมาจากใจให้ครูใหญ่ฟัง ผมไม่ได้โกหกพูดปดหรือพูดเท็จน้ะครับแค่เล่าไม่หมดเอ๊งง
"จริงหรอโอเซฮุน" ครูใหญ่ถามผมก่อนที่จะดันแว่นคู่ใจให้เข้าล็อค
"จริงสิครับครูใหญ่ เนี่ยผมเจ็บขามากเลยโอ๊ยย" ผมตอบพร้อมทำเสียงโอดโอยนิดหน่อยให้สมจริงนิดนึง
"เห้ยย ไม่จริงเลยน้ะครับครูใหญ่ไอ้นี่มันโกหกชัดๆเลยอย่.."
"นี่คิมจงอินที่ครูไปเจอในโรงยิมนั่นก็เป็นหลักฐานชั้นดีเชียวล่ะ เถียงอะไรตอนนี้ก็ไม่ขึ้นหรอกน้ะ" อูยย ครูใหญ่คงเชื่อผมสนิทใจเลยมั้งนั่นน่ะผมคงต้องเข้าชิงรางวัลออสการ์บ้างซะละ ฮ่าๆๆๆ
"นี่ครูใหญ่จะบอกว่าครูใหญ่เชื่อไอ้เผือกนี่น่ะหรอครับบ ผมไม่ยอมน้ะ" ไอ้ดำตะโกนโหวกเหวกโวยวายดังลั่นห้องเลย สงสัยจะเจ็บใจที่โดนผมเข้าไปดอกนึง สมใจโอเซฮุนจริงจริ๊งง
ก๊อกๆๆ
"ครูใหญ่ค้ะผู้ปกครองโอเซฮุนมาถึงแล้วค่ะ" เลขาครูใหญ่เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับรายงานความเคลื่อนไหวให้ครูใหญ่ได้รับรู้
"อ๊อ มาถึงแล้วหรองั้นให้เข้ามาได้เลย"
"รับทราบค่ะ เดี๋ยวดิฉันเชิญให้เข้ามาเลยน้ะค้ะ" เลขาครูใหญ่ขานตอบพร้อมกับปิดประตูแบบแนบสนิท
"ผู้ปกครองเธอไม่ว่างเลยมาไม่ได้น้ะคิมจงอินแต่ครูก็รายงานท่านไปเรียบร้อยแล้วล่ะ ทีหลังอย่าให้มีแบบนี้อีกน้ะ ตอนนี้ก็ออกไปได้แล้วล่ะเดี๋ยวครูคุยกับผู้ปกครองเธอเองน้ะโอเซฮุน"
"ครับ" เราทั้งสองคนตอบครูใหญ่ก่อนจะขอตัวออกจากห้อง ผมออกจากห้องโดยมีไอ้ดำคอยพยุงออกจากห้อง จริงๆแล้วมันก็แลดูเป็นคนดี... เห้ยยแล้วอยู่ๆผมไปชมมันทำไมเนี่ยย
ก่อนออกจากห้องผมก็สวนกับคนที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดี 'พี่ชาย' ที่ผมรักมากที่สุดผมไม่ได้เจอพี่มานานเท่าไหร่แล้วน้ะ พี่คงจะงานเยอะมากเลยจริงๆ นานๆก็กลับมาบ้านทีนึง แถมไม่ได้อยู่นานด้วย...
"เดี๋ยวรอพี่หน้าห้องด้วยน้ะเซฮุน เดี๋ยวเราจะได้กลับบ้านพร้อมกันเลย" พี่รั้งผมไว้แปปนึงก่อนที่จะขอตัวเข้าไปคุยกับครูใหญ่ในหัอง
"สวัสดีค่ะคุณคงเป็นพี่ชายของโอเซฮุนใช่มั้ยค้ะ?"
"สวัสดีครับผมชื่อ....."
ความคิดเห็น