คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : CHAP. XVX ϟ trust is fool 30%
อย่าดีใจที่หลอกคนที่รักคุณได้สำเร็จ
มันไม่ใช่เพราะเขา ‘โง่’ แต่เป็นเพราะเขา 'เชื่อใจ' ต่างหากล่ะ
----------------------------------------------------
C H A P T E R 19
ทันทีที่เครื่องลงจอดสู่สนามบินอินชอน รถสีดำคันหรูก็มาคอยรอรับชานยอลทันที เสียงภายในรถราคาแพงก็เงียบสงัดไม่มีแม้กระทั่งเสียงเครื่องยนต์รถให้รำคาญใจ เหลือเพียงเสียงแรงหายใจจากความอ่อยเพลียของแบคฮยอนที่ผล็อยหลับไปเท่านั้น
ดูท่าว่าชานยอลจะโหมหนักกับแบคฮยอนมากไปหน่อยจริงๆ
สายตาคมมองทอดไปยังร่างเล็กที่บัดนี้ยึดเอาไหล่เขาแทนหมอนไปเสียแล้ว
ใช้เวลาเพียงไม่นานก็ถึงร้านของแบคฮยอน คนขับรถหันหลังกลับมาเพื่อบอกว่าถึงที่หมาย แต่ร่างสูงกลับทำหน้าเคร่งส่ายหัวในพลัน เป็นอันเขาใจว่าห้ามส่งเสียงอะไร นั่งนิ่งให้ร่างบางเอียงซบอยู่อย่างนั้น อยู่นานกว่าหลายชั่วนาที
จนกระทั่งแบคฮยอนรู้สึกตัวในที่สุด ..
ตาเล็กที่ยังคงลืมไม่เต็มตาถูกขยี้แรงๆ ด้วยมือทั้งสองข้าง กระเด้งตัวลุกจากไหล่กว้างลืมความเจ็บจากช่วงลำตัวไปชั่วขณะ ถึงหน้าร้านเขาแล้วอย่างนั้นเหรอ
เดจาวู..
แบคฮยอนรู้สึกคุ้นเหตุการณ์นี้อย่างประหลาด ก่อนจะนึกได้ว่าเป็นตอนที่ชานยอลกลับมาหาเขานั่นเอง..
“ตื่นแล้วเหรอ” เป็นเสียงทุ้มของชานยอลที่เรียกดึงสติของแบคฮยอน
“คะ..ครับ เรามาถึงที่นี่นานรึยัง” ร่างเล็กรีบหันขวับไปยังคนถามด้วยแววตากลมใสเจือด้วยน้ำเล็กน้อยจากการเพิ่งตื่น
“เมื่อกี้นี่เอง” คำพูดสั้นๆ ที่ทำให้แบคฮยอนพยักหน้าเบาๆ เข้าใจ ทำเอาคนขับรถชะงักไปด้วยความงุนงง เจ้านายเขาว่าเอย่างไรนะ? เมื่อกี้อย่างนั้นเหรอ? ไม่จริงมั้ง เขาจำได้ว่านั่งอยู่เฉยๆ มานานร่วมกว่าครึ่งชั่วโมงแล้วด้วยซ้ำ
“อ่า.. งั้นผมไปก่อนดีกว่า ขอบคุณที่มาส่งนะครับ” เมื่อนึกขึ้นได้ว่าอีกคนบอกตั้งแต่อยู่บนเครื่องบินว่ามีงานต่อ คนตัวเล็กจึงรีบว่าเร็วๆ ก่อนจะคว้ากระเป๋าเป้ติดตัวมาไว้ในเสร็จสรรพ
“เดี๋ยวฉันลงไปส่ง” คำพูดเพียงสั้นๆ ว่าเพียงเท่านั้น คนขับรถก็รีบลงมาเปิดประตูให้ในทันทีอย่างรู้งาน
“คุณมีงา..”
“คุณลีฝากจัดการกระเป๋าด้วย” ยังไม่ทันที่แบคฮยอนจะเอ่ยห้ามได้จบประโยค ชานยอลก็จัดการสั่งงานบุคคลที่ยืนคอยอยู่หน้าประตูแล้ว
“คุณควรรีบไปทำงานนะครับ” ร่างเล็กเอียงคอพูดอย่างน่ารัก ในขณะที่ก้าวขาลงาจากรถพร้อมกอดเป้ในมือ
“เข้าไปเถอะ” ชานยอลไม่ฟังคำพูด ก่อนจะใช้มือหนาโอบเอวเล็กอย่างเปิดเผย ดูเหมือนแบคฮยอนจะเคยชินกับความมือไวใจเร็วของชานยอลไปเสียแล้ว
“คุณไม่เคยฟังผมเลย!” คนที่ไม่คุ้นเคยกับความสะดวกสบาย ค้อนร่างสูงที่ออกคำสั่งอย่างนึกหมั่นไส้
“นายควรชินได้แล้วนะ” ชานยอลพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ก่อนจะหยุดเดินมองสบตากลมด้านข้าง จ้องมองด้วยแววตาประหลาดที่ทำเอาแบคฮยอนรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ อย่างบอกไม่ถูก “เป็นคนของฉันไม่ต้องทำอะไรมากหรอก”
“..” แบคฮยอนไม่สามารถทนมองสบกับแววตาที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ จึงพยายามหลบตา
แต่ดูเหมือนจะไม่สำเร็จนัก เมื่อร่างสูงกว่าโน้มตัวก้มลงไปกระซิบข้างหูด้วยน้ำเสียงสื่อถึงความนัย..
“แค่ทำหน้าที่บนเตียงให้ดีก็พอแล้ว”
“คนบ้า!!” เสียงแหลมเหวเข้าให้ ก่อนจะเดินไวๆ หลุดออกจากกาเกาะกุมหายเข้าไปในตัวร้านด้วยความอาย สองข้างแก้มก็เห่อขึ้นริ้วแดงอย่างเห็นได้ชัดจนคนมองตามหลังอย่างชานยอลหัวเราะหึในลำคออย่างชอบใจ
ชานยอลไล่สายตามองตามหลังแบคฮยอนไปได้ไม่นาน ก็ตัดสินใจเอามือล้วงกระเป๋าเดินตามร่างเล็กเข้าไปภายในตัวร้านที่ปิดป้าย close มาร่วมสัปดาห์
.
.
“ในที่สุดก็ได้พบกันนะครับ คุณซน”
จะใส่ 50% ก็ดูจะหน้าด้านไปหน่อย แหะๆ
ไม่ได้บนอะไรกับเขาร้อก 555555
ไม่มีความสามารถในการแต่งชอตฟิคจริงๆ ค่ะ T_T
แต่วันเกิดแบคก็อยากจะมีอะไรกับเค้าบ้าง เลยตั้งใจว่าจะอัพฟิคทุกเรื่องที่มีชานแบคละกัน ..
เฟบขึ้นเยอะมากจนตกใจเลย ขอบคุณใครหลายๆ คนที่กลับมาอ่านเรื่องนี้
หรือใครหลายๆ คนที่เพิ่งมาอ่าน อยู่ด้วยกันไปนานๆ เลยน้า
(แสดงตัวได้นะคะ เม้นต์หรือแท็กก็ได้ บับว่าเหงาจรุง U_U)
ความคิดเห็น