ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : รักต้องห้าม...ที่ไม่มีวันแม้สารภาพ
กุยแกเคยหลงรักคน ๆ นึง
ไม่ใช่คนสวย อายุอานามก็มากแล้ว สี่สิบกว่าแล้วคะ ผมแห้ง ๆ ยาวประบ่า เป็นแม่ม่ายลูกติด ที่ลูกชายอายุน้อยกว่ากุยแกแค่ไม่กี่ปีเอง แถมเออ...เป็นคนค่อนข้างไม่ฉลาดเท่าไหร่ด้วย ดูเหมือนไม่ใช่ผู้หญิงในอุดมคติเลยใช่ไหม
แต่สิ่งที่ทำให้หลงรัก เพราะพี่สาวคนนี้เป็นคนดีเหลือเกิน ตอนที่เป็นน้องใหม่ในทีทำงานก็คอยดูแลเราตลอด คอยช่วยเหลือเสมอ เป็นคนที่จิตใจดีอย่างเหลือเชื่อ เวลาที่ยิ้มน่ารักเป็นที่สุด เป็นคนที่ยิ้มได้อย่างจริงใจแบบหาได้ยากยิ่งในสมัยนี้
โดยเฉพาะ เวลาเธอพูดถึงลูกชายที่เธอรักและภูมิใจหนักหนา ทั้งสีหน้า แววตา ทำให้กุยแกอดมองไม่ได้ เรียกว่าพี่สาวคนนี้ทำเอาเราทั้งรักและหลงหัวปักหัวปำจนกลับไปฝันถึงเลยคะ
แต่สำหรับเค้า คงมองเราเป็นแค่น้องสาวคนนึง กุยแกเลยได้แต่เก็บความรักของตัวเองเอาไว้ในใจ เพราะรู้ว่า ถ้าเราสารภาพออกไป มิตรภาพกับสิ่งดี ๆ อาจจะเปลี่ยนไป... เพราะพี่เค้าไม่ได้เป็นอย่างเรา และหนทางชีวิตต่างกันมากเกินไป
แม้จะลาออกจากที่นั่นแล้ว บางครั้งกุยแกก็ยังแวะเวียนไปหาพี่เค้า เอาขนมเอาของเล็กน้อยไปฝากบ้าง ไปนั่งคุยบ้าง
ความรักต้องห้ามที่ถึงแม้ไม่ได้ครอบครอง แต่ก็อิ่มใจที่ได้เจอและพูดคุยด้วย เวลานั่งรถผ่านไปตรงนั้น ทุกครั้งจะคอยมองเสมอว่าเค้านั่งอยู่รึเปล่า วันไหนแค่เห็นเค้าอยู่แถวนั้นก็อดยิ้มไม่ได้แล้วคะ
อยากจะบอกทุกคนที่มีความรักว่า
...แม้ไม่ได้ครอบครอง แต่เห็นคนที่เรารักมีความสุข นั่นแหละเป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว...
ไม่ใช่คนสวย อายุอานามก็มากแล้ว สี่สิบกว่าแล้วคะ ผมแห้ง ๆ ยาวประบ่า เป็นแม่ม่ายลูกติด ที่ลูกชายอายุน้อยกว่ากุยแกแค่ไม่กี่ปีเอง แถมเออ...เป็นคนค่อนข้างไม่ฉลาดเท่าไหร่ด้วย ดูเหมือนไม่ใช่ผู้หญิงในอุดมคติเลยใช่ไหม
แต่สิ่งที่ทำให้หลงรัก เพราะพี่สาวคนนี้เป็นคนดีเหลือเกิน ตอนที่เป็นน้องใหม่ในทีทำงานก็คอยดูแลเราตลอด คอยช่วยเหลือเสมอ เป็นคนที่จิตใจดีอย่างเหลือเชื่อ เวลาที่ยิ้มน่ารักเป็นที่สุด เป็นคนที่ยิ้มได้อย่างจริงใจแบบหาได้ยากยิ่งในสมัยนี้
โดยเฉพาะ เวลาเธอพูดถึงลูกชายที่เธอรักและภูมิใจหนักหนา ทั้งสีหน้า แววตา ทำให้กุยแกอดมองไม่ได้ เรียกว่าพี่สาวคนนี้ทำเอาเราทั้งรักและหลงหัวปักหัวปำจนกลับไปฝันถึงเลยคะ
แต่สำหรับเค้า คงมองเราเป็นแค่น้องสาวคนนึง กุยแกเลยได้แต่เก็บความรักของตัวเองเอาไว้ในใจ เพราะรู้ว่า ถ้าเราสารภาพออกไป มิตรภาพกับสิ่งดี ๆ อาจจะเปลี่ยนไป... เพราะพี่เค้าไม่ได้เป็นอย่างเรา และหนทางชีวิตต่างกันมากเกินไป
แม้จะลาออกจากที่นั่นแล้ว บางครั้งกุยแกก็ยังแวะเวียนไปหาพี่เค้า เอาขนมเอาของเล็กน้อยไปฝากบ้าง ไปนั่งคุยบ้าง
ความรักต้องห้ามที่ถึงแม้ไม่ได้ครอบครอง แต่ก็อิ่มใจที่ได้เจอและพูดคุยด้วย เวลานั่งรถผ่านไปตรงนั้น ทุกครั้งจะคอยมองเสมอว่าเค้านั่งอยู่รึเปล่า วันไหนแค่เห็นเค้าอยู่แถวนั้นก็อดยิ้มไม่ได้แล้วคะ
อยากจะบอกทุกคนที่มีความรักว่า
...แม้ไม่ได้ครอบครอง แต่เห็นคนที่เรารักมีความสุข นั่นแหละเป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น