black novely ความโหดร้าย จุดเด่นของนิยายเรื่องนี้

คำเตือน!!
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาที่รุนเเรง เเละผิดกฎหมาย

"โปรดใช้วิจารญาณในการอ่าน"

หากท่านไม่สามารถเเยกเเยะระหว่างนิยายกับเรื่องจริงได้ กรุณาปิดไปเถอะคะ

"ตัวละคร สถานที่ล้วนเเต่เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียน"

หากท่านไม่ชอบนิยายเเนวนี้ รับไม่ได้กับเนื้อหาตอนต้น กรุณาเลิกอ่านเถอะค่ะ
เพราะเนื้อหาจะรุนเเรงขึ้นเรื่อยๆ จนคุณอาจรับไม่ได้

ขอบพระคุณค่ะ


.....................................................................ฮินะฮายาโตะ

ยอมรับเลยว่าตัวเองเป็นมือใหม่ ไม่ถนัดเเต่งนิยายเเนวนี้เท่าไหร่นัก 
เเต่ก็พยายามเเต่งให้ผลงานออกมาดีที่สุด ยอมรับว่าประสบการณ์น้อย

"แต่ก็ขอบคุณสำหรับหลายๆคอมเม้นต์ทั้งที่ติเเละทั้งที่ชม" 

ฉันรู้ว่านางเอกไร้อามรณ์ราวกับหุ่นกระบอก เเละฉันสาดความรุนแรงมากไปจนเอียด

เเต่สาเหตุที่นางเอกกระทำ ปัจจัยที่ทำให้นางเอกเป็นเเบบนี้ ทำเเบบนั้น
จะค่อยๆคลายลงในบทต่อๆไปซึ่งต้องใช้เวลาในการทยอยเล่าเรื่องราวความเป็นไป

"สุดท้ายขอขอบคุณผู้อ่านที่ติดตามทุกคนที่ทนอ่าน" 

รู้สึกซึ้งใจเเละดีใจมากๆที่ชอบนิยายของฉันทั้งที่มีไม่ดึงดูดเท่าไหร่
ขอบคุณที่พวกคุณเป็นกำลังใจให้ฉัน ทำให้ฉันรู้ว่าต้องพัฒนาตรงไหนบ้าง

"เเละยินดีต้อนรับนักอ่านเงาทุกคนค่ะ"
 
 

เอาล่ะถ้าพร้อมเเล้ว เชิญจมดิ่งไปกับนางเอกของเราซะ...





...บทนำ...

เธอชื่อ เฮเนส เอนาดอล สูงประมาณ157เซนได้ มีผมสีดำสนิท ผิวค่อนข้างขาว

เเละเป็นเจ้าของดวงตาสีน้ำเงินเข้มที่สะท้อนให้เห็นถึงโลกที่เเสนมืดมนที่เธอเคยพบเจอ

จุ๊! คุณอย่าพึ่งดูถูกสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอว่ามันเล็กน้อย เชิญคุญฟังเรื่องราวของเธอก่อน

เเละคุณจะรู้สึกมืดมนไปพร้อมกับฉัน ขอเตือนก่อนนะ เธอไม่ใช่นางเอกในเเบบที่คุณเคยพบเจอหรอก!!

....................................................…………….........................................

ในถนนที่เงียบสงัดของเมืองเล็กๆเเห่งหนึ่งยังมีเด็กสาวร่างบางวัยเเรกรุ่นเดินตามถนนที่เรียงรายไปด้วยบ้านผู้คนเเต่กลับไร้เเสงไฟ กระเป๋าสะพายใบเล็กที่ห้อยมาในระดับบั้นท้ายเข้ากับรองเท้าบู้ตสีดำเป็นอย่างดี
เสื้อยืดสีฟ้าอ่อนๆคอกว้างขนาดพอดีตัว ทำให้จี้เพชรรูปสวยน้ำดี เด่นสะดุดตา
กางเกงยีนส์สีน้ำเงินขับลักษณะย่างก้าวให้เเลดูสง่างามเเละสม่ำเสมอ
เธอเดินไปเรื่อยๆตามถนนของเมืองนั้นที่ยังมีน้ำฝนค้างคาตามถนนเพราะฝนที่พึ่งหยุดตกไป

'ฉันจะเดินทางตามหาเค้าให้เจอ' เสียงของเด็กสาวผู้ไร้เดียงสาดังก้องไปทั้งใจ

..................................................................................................................................................


"รับอะไรดีละจ๊ะ~?...สาวน้อย?" ชายวัยกลางคนเจ้าของบาร์เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเเขกที่มายามวิกาลเเบบนี้
เเม้คำพูดจะดูเป็นมิตรเเต่น้ำเสียงก็เเลดูจ้องจะล่วงเกินเด็กสาว

"ขอเป็น'virgin colada'ละกันค่ะ"

เด็กสาวเอ่ยขณะที่นั่งลงบนเก้าอี้หน้าบาร์ ชายคนเดิมเเอบยิ้มอย่างมีเลศนัยเมื่อเหลือบมองเห็น
เด็กสาวนั่งอ่านหนังสือเล่มหนารอตนอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไร
ชายคนนั้นเทน้ำสัปปะรดที่ผสมกับกะทิสดฃอย่างลงตัวลงในเเก้ววิสกี้
โดยไม่ลืมหย่นน้ำเเข็งลงไปเเละตกเเต่งด้วยชิ้นสัปปะรดที่ปักอยู่ตรงขอบเเก้ว

"ได้เเล้วล่ะ สาวน้อย"

เค้ายื่นเเก้วทรงสวยให้เด็กสาว เเละใช้มืออีกข้างลูบปลายหนวดตัวเองเบาๆ เด็กสาวเงยหน้าจากหนังสือเล่มโปรด ปล่อยมือข้างนึงจากหนังสือเล่มนั้นไปจับเเก้วขึ้นจิบก่อนจะจับจ้องไปที่หน้าหนังสือที่เธออ่านค้างไว้อย่างเดิม

"ว่าเเต่มาทำอะไรที่นี่เอาดึกป่านนี้ล่ะ?"

เจ้าของบาร์ชวนคุยหลังเปลื่ยนมาลูบพุงตัวเอง ขณะที่มองเด็กสาวปิดหนังสือ

"มาตามหาเค้าค่ะ"

เด็กสาวตอบพลางยิ้มบางๆให้ก่อนจะเอื้อมมือไปยกเเก้วม็อกเทลมาจิบอีกครั้ง

"คนๆนึง? เค้าหน้าตาเป็นยังไงงั้นหรอ? เผื่อฉัน...จะเคยเห็นบ้าง"

คำถามเค้าดูเหมือนอยากให้ความช่วยเหลือ ถ้าไม่ติดว่าจริงๆเค้าถามเพื่อคั่นเวลาในการรอคอยเพียงเท่านั้น

"ฉัน...ฉันว่าคุณไม่เคยเจอเค้าหรอกค่ะ"

เด็กสาวตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ก่อนจะซดม็อกเทลหรือค็อกเทลไม่มีเเอลกอฮอล์ในเเก้วตัวเองจนหมด

"หาาา??? หมายความว่าไงเนี่ย?เเล้วสาวน้อยรู้ว่าเค้าอยู่ที่นี่ มีเเผนที่งั้นหรอ?"

คู่สนทนาเเสดงสีหน้าเเปลกใจอย่างเห็นได้ชัด

"ไม่มีหรอกค่ะ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเค้าอยู่ที่นี่หรือเปล่า?หรืออยู่ที่ไหนกันเเน่?" เด็กสาวส่ายหัวให้ชายคนเดิม

"เเล้วชื่อล่ะ?...ชื่อของคนๆนั้น???" ชายคนเดิมถามต่ออย่างสงสัยพลางเหลือบมองนาฬิกาติดผนังใกล้บาร์

"ชื่อของเค้...อึก!" ยังพูดไม่จบประโยค เด็กสาวก็เกิดการเซในทันที

"ก...เกิดอะไร...ขึ้นกันเนี่ย!?"

"เเหม...ยาออกฤทธิ์ตรงเวลาจังเเฮะ"

คำบอกเล่าที่หลุดออกมาจากปากของคู่สนทนาทำให้ความสงสัยของเด็กสาวที่มีหายไปในทันที

" เเก...!!!" เด็กสาวเอ่ยวาจาได้อย่างยากเย็น

"ก็ช่วยไม่ได้นี่...เธอดันมาในคืนที่เมียฉันไม่อยู่พอดีเลยนี่"

เจ้าของบาร์เอ่ยอย่างอารมณ์ดีขณะที่เดินออกมาตัวบาร์มาประคองร่างเด็กสาว

"ไอ้เเก่!...ป...ไปไกลๆเลยนะ!!"

เด็กสาวพยายามตั้งสติเเละใช้มือของตัวเองดันตัวเองออกห่างตัวของอีกฝ่าย

"ถ้าเธอฉลาดละก็ เธอจะรู้ว่าไม่ควรจะขัดขืนฉันอ่ะนะ ฮะๆๆ"

เสียงของเค้าดังก้องอย่างชัดเจนเพราะบรรยากาศที่เงียบบริเวณนั้น...

"อ...อื้อ...ฉ...ก..." เด็กสาวพยายามดิ้นเเละตะโกนขอความช่วยเหลือไปพร้อมๆกัน

"อย่าดิ้นน่า!!!" เจ้าของประโยคเริ่มโมโห...

'ฉึก!'

"โอ๊ยยยย!!!!" เด็กสาวกัดฝ่ามือที่ปิดปากเธอไว้เเล้วพยายามวิ่งหนี

"ยัยเด็กเวร!!!!" ชายคนนั้นคว้าคอเสื้อเด็กสาวไว้เเล้วผลักร่างเด็กสาวให้ล้มลงนอนบนโต๊ะบาร์
ทำเอาเเก้วให้ตั้งอยู่บริเวณนั้นเเตกกระจาย

'ตึบ!' เสียงเเรงหมัดที่ชายคนนั้นต่อยลงบนท้องของเด็กสาวดังชัดเจน

"อึก...!!!"
......….........………….…………………......................................................................................................