ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Fic Xiumin x You ตอนที่ 1
คุณเคยเชื่อ เรื่องพรมลิขิตไหม ไม่ได้เจอกันมา10ปี แล้วแต่ทำไทความรู้สูกแบบนั้นถึงยังคงอยู่น่ะ เป็นเพราะ ผมยังไม่เคยลืมเธอหรือป่าว หรือเป็นเพราะน้ำตาของเธอในตอนนั้นที่ทำให้ผมลืมเธอไม่ได้สักที่
................................................................10ปีก่อน........................................................................................
"เปาจือๆ ไปเล่นกัน เถอะๆๆๆ ตื่นสิๆๆๆๆ" เสียงหวานๆของ(ชื่อคุณ) ทำลักทำรายความฝันของผม เฮ้ออออ ตลอดเลยยยน่ะ
"เล่นอ่ะไรนี้พึ่ง7โมงเองน่ะ และวันนี้วันหยุด ฉันต้องพักน่ะ" ผมบอกเธอไปทั้งๆที่ตายังปิดอยู่
"น่ะๆๆๆ เปาจือ ไปเล่นกันน่ะๆๆ จุ๊บบบบ" ตาตื่นเลยครับ (ชื่อคุณ) เล่นมาจุ๊บแก้มผมแบบนี้ จะไม่พาไปเล่นก็ยังไงอยู่
"รอแปบนึ่งน่ะ"ผมลุกขึ้นและเข้าห้องน้ำไป
"ป่ะไปกินข้าวกัน" (ชื่อคุณ) ชวนผมลงไปกินข้าวข้างล้าง
"เปาจือๆๆๆ ไปเล่นที่สนามกัน" (ชื่อคุณ) จูงมือผม ออกไปหลังจาก ทานข้าวเสร็จ
ตอนเย็น
"(ชื่อคุณ) กลับบ้านเถอะลูกนี้เย็นแล้ว" เสียงแม่เธอเรียกเธอเข้าบ้านไปแล้ว
"เปาจือบ๊ายบายยยย พรุ่งนี้มาเล่นกันใหม่น่ะ" เธอยิ้มและโบ๊กมือลาผม
"มินซอกลูกๆๆ ตื่นๆ"เสียแม่ผมปลุกผมตื่นตอนเช้ามืด มีอ่ะไรน่ะ
"อือ แม่มีไรครับ" ผมถามแม่ไป
"กะ กะ กะ ก็ ครอบครัวหนุ(ชื่อคุณ)จะย้ายบ้านไปแล้ววันนี้ไง หนูไม่รู้หรอ" ห๊ะ อ่ะไรน่ะ
"แม่พูดไรอ่ะ ไม่จริงๆๆ ผมไม่เชื่อ (ชื่อคุณ)ยังไม่เห็นบอกไรเลย" ผมลุกขึ้นและวิ่งลงไปหน้าบ้าน และ ก็เจอเธอ ยืนร้องไห้และรถบรรทุ ที่ขนของบ้านเธอไป และ รถของพ่อ เธอ
"นี่(ชื่อคุณ)จะไปจริงๆใช่ไหม" ผมพยายามกลั้นน้ำตาไว้
"อึก อึก ใช่ เราก็พึ่งรู้ ม๊าพึ่งมาบอกเรา เราอยากอยู่กับเปาจือ เราไม่อยากไป อือออออ" เธอร้องไห้และวิ่งมากอดผม
"ไม่ได้น่ะ เธอต้องอยู่กับพ่อแม่เธอ ไว้เธอค่อยมาเยี่ยมเราก็ได้ เราจะรอเธอน่ะ" ผมพูดไปงั้นแหละ ผมอยากให้เธออยู่ด้วยจะตายไป
"สัญญาน่ะ ว่าจะไม่ลืมเรา"เธอพูดพร้อมยกนิ้วก้อยมา
"อืม เราไม่ลืมเธอหรอก สัญญา" หลังจะนั้นเธอก็ขึ้นรถและจากผมไป อึก
มันผ่านมา10 ป่ีแล้ว ทำไมผมถึงไม่ลืมเธอน่ะ และยังตามหาเธอไปทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเธออยู่ไหนเลยด้วยซ้ำ
* เป็นยังไงบ้างค่ะ สนุกไหม เม้น และ ติดตามด้วยน่ะ พรีสสสสสสสสสส รัลีดเดอร์ น่ะค่ะ
................................................................10ปีก่อน........................................................................................
"เปาจือๆ ไปเล่นกัน เถอะๆๆๆ ตื่นสิๆๆๆๆ" เสียงหวานๆของ(ชื่อคุณ) ทำลักทำรายความฝันของผม เฮ้ออออ ตลอดเลยยยน่ะ
"เล่นอ่ะไรนี้พึ่ง7โมงเองน่ะ และวันนี้วันหยุด ฉันต้องพักน่ะ" ผมบอกเธอไปทั้งๆที่ตายังปิดอยู่
"น่ะๆๆๆ เปาจือ ไปเล่นกันน่ะๆๆ จุ๊บบบบ" ตาตื่นเลยครับ (ชื่อคุณ) เล่นมาจุ๊บแก้มผมแบบนี้ จะไม่พาไปเล่นก็ยังไงอยู่
"รอแปบนึ่งน่ะ"ผมลุกขึ้นและเข้าห้องน้ำไป
"ป่ะไปกินข้าวกัน" (ชื่อคุณ) ชวนผมลงไปกินข้าวข้างล้าง
"เปาจือๆๆๆ ไปเล่นที่สนามกัน" (ชื่อคุณ) จูงมือผม ออกไปหลังจาก ทานข้าวเสร็จ
ตอนเย็น
"(ชื่อคุณ) กลับบ้านเถอะลูกนี้เย็นแล้ว" เสียงแม่เธอเรียกเธอเข้าบ้านไปแล้ว
"เปาจือบ๊ายบายยยย พรุ่งนี้มาเล่นกันใหม่น่ะ" เธอยิ้มและโบ๊กมือลาผม
"มินซอกลูกๆๆ ตื่นๆ"เสียแม่ผมปลุกผมตื่นตอนเช้ามืด มีอ่ะไรน่ะ
"อือ แม่มีไรครับ" ผมถามแม่ไป
"กะ กะ กะ ก็ ครอบครัวหนุ(ชื่อคุณ)จะย้ายบ้านไปแล้ววันนี้ไง หนูไม่รู้หรอ" ห๊ะ อ่ะไรน่ะ
"แม่พูดไรอ่ะ ไม่จริงๆๆ ผมไม่เชื่อ (ชื่อคุณ)ยังไม่เห็นบอกไรเลย" ผมลุกขึ้นและวิ่งลงไปหน้าบ้าน และ ก็เจอเธอ ยืนร้องไห้และรถบรรทุ ที่ขนของบ้านเธอไป และ รถของพ่อ เธอ
"นี่(ชื่อคุณ)จะไปจริงๆใช่ไหม" ผมพยายามกลั้นน้ำตาไว้
"อึก อึก ใช่ เราก็พึ่งรู้ ม๊าพึ่งมาบอกเรา เราอยากอยู่กับเปาจือ เราไม่อยากไป อือออออ" เธอร้องไห้และวิ่งมากอดผม
"ไม่ได้น่ะ เธอต้องอยู่กับพ่อแม่เธอ ไว้เธอค่อยมาเยี่ยมเราก็ได้ เราจะรอเธอน่ะ" ผมพูดไปงั้นแหละ ผมอยากให้เธออยู่ด้วยจะตายไป
"สัญญาน่ะ ว่าจะไม่ลืมเรา"เธอพูดพร้อมยกนิ้วก้อยมา
"อืม เราไม่ลืมเธอหรอก สัญญา" หลังจะนั้นเธอก็ขึ้นรถและจากผมไป อึก
มันผ่านมา10 ป่ีแล้ว ทำไมผมถึงไม่ลืมเธอน่ะ และยังตามหาเธอไปทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเธออยู่ไหนเลยด้วยซ้ำ
* เป็นยังไงบ้างค่ะ สนุกไหม เม้น และ ติดตามด้วยน่ะ พรีสสสสสสสสสส รัลีดเดอร์ น่ะค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น