ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เรื่องดาว ตอนที่สองรวมหนึ่งรอแต่งนึกไม่ออก รอแก้
ligh star คำอธิษฐานแห่งดวงดาว 1ตอน ต่อ 17
คุณเคยสงสัยไหม ว่าดวงดาวระยิบระยับมากมายบนท้องฟ้ายามค่ำคืนเกิดขึ้นมาได้อย่างไร เคยสงสัยรึเปล่า
ดวงดาวมากมายเหล่านั้น แต่เดิมเป็นน้ำตาของเทพธิดาแห่งความสุขเพียงไม่กี่หยดต่อมาก็ค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นดวงดาวเทพธิดาที่ส่องสว่างไสวงดงาม ดวงดาวเหล่านี้เต็มไปด้วยพลังมากมายเหลือล้น หากมนุษย์คนใดขอพรจากใจจริง สิ่งนั้นดวงดาวเทพธิดาจะทำให้สมหวัง และที่ดวงดาวอยู่บนท้องฟ้านั้นเนื่องจากเทพธิดาแห่งดวงจันทร์ต้องอยู่อย่างเดียวดาย เทพธิดาแห่งความสุขจึงให้ดวงดาวไปอยู่เป็นเพื่อนบนฟากฟ้า
พลังของดวงดาวจะเพิ่มพูนขึ้นจากผลของพรที่ให้ไป ขึ้นอยู่กับว่าพรนั้นจะทำให้โลกสวยงามขึ้นมากเท่าใด และยิ่งพลังของดวงดาวมากขึ้น ดวงดาวนั้นก็จะยิ่งเปล่งประกายงดงามขึ้นเรื่อยๆ
ดวงดาวนั้นยิ่งพลังมาก พลังชีวิตก็จะยิ่งแข็งแกร่ง แต่ก็ไม่อาจหนีพ้นความตาย ดวงดาวเทพธิดานั้นหากดับไปก็จะกลับไปเป็นหยดน้ำตาเทพธิดา แล้วกลายเป็นดวงดาวเทพธิดาอีกครั้งไม่มีวันจบสิ้น ดาราเทพธิดาจึงกลายเป็นสิ่งที่ไม่อาจลบล้าง เว้นแต่...
ดวงดาวที่กำเนิดจากความรักของดวงดาวเทพธิดาสองดวง
ดวงดาวที่เกิดมาจะแบ่งเป็นสองพวก พวกแรกเรียกว่าดวงดาวประกายแสง ดวงดาวเหล่านี้จะเกิดขึ้นเป็นทวีคูณจึงมีจำนวนมากกว่าดวงดาวเทพธิดามาก แรกเกิดจะมีแสงสว่างเพียงน้อยนิดเมื่ออายุมากขึ้นแสงสว่างก็จะยิ่งมากขึ้น และสุดท้ายก็จะสลายไปตามอายุขัยไม่กลับมาเกิดเป็นดวงดาวอีก ดาวประกายแสงนั้นไม่มีพลังพอที่จะให้พร จึงมีหน้าที่เพียงส่องประกายค้างฟ้า และมักจะถูกขโมยหรือถูกทำลายไปได้ง่ายเพราะอ่อนแอ
พวกที่สองเรียกว่าดวงดาวอธิษฐาน ดวงดาวขอพรหรือดวงดาวแห่งความสุข มีจำนวนมากกว่าดวงดาวเทพธิดานิดหน่อย แต่ไม่มากเท่าดวงดาวประกายแสง ดวงดาวเหล่านี้มีทุกอย่างเหมือนดวงดาราเทพธิดา ไม่ว่าจะพลัง หรือการกำเนิดใหม่ แต่สิ่งเดียวที่ทำให้ดวงดาวน้อยเหล่านี้ด้อยกว่าคือ ถ้าหากดวงดาวถูกทำลายและดับลง ดวงดาวนั้นจะไม่สามารถกลับมาเกิดเป็นดวงดาวได้อีก...
ผ่านไปเนิ่นนาน การให้พรของดวงดาวจึงแปรเปลี่ยนเป็นหน้าที่ ที่จะทำให้โลกนี้สวยงามและมีความสุข มีผู้คนมากมายเคยขอพรกับดวงดาว แต่พรนั้นไม่อาจเป็นจริงได้เพราะพวกเขาไม่ได้ขอพรกับดวงดาวอธิษฐานและดวงดาวเทพธิดาที่มีอยู่ปะปนกับดวงดาราประกายแสงมากมาย
สิ่งที่เลวร้ายจึงเกิดขึ้นเมื่อมนุษย์เกิดโลภมาก จึงพยายามทุกวิถีทางที่จะจับดวงดาวทุกวิถีทางเพื่อความต้องการของตน...
เรื่องต่อขันน้ำปีศาจ 5555 พระเอกซวยจ้า จะเป็นอย่างไรเมื่อเอก ชายหนุ่มบ้านๆ ที่กำลังตักน้ำอาบท่ามกลางความร้อนอบอ้าว แต่เมื่อตักขันที่สามกลับมีคำสาปร้อยบาปแถมมาซะนี่ เฮ้อชีวิตของเขา ช่างซวยจริงๆ
คุณเคยสงสัยไหม ว่าดวงดาวระยิบระยับมากมายบนท้องฟ้ายามค่ำคืนเกิดขึ้นมาได้อย่างไร เคยสงสัยรึเปล่า
ดวงดาวมากมายเหล่านั้น แต่เดิมเป็นน้ำตาของเทพธิดาแห่งความสุขเพียงไม่กี่หยดต่อมาก็ค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นดวงดาวเทพธิดาที่ส่องสว่างไสวงดงาม ดวงดาวเหล่านี้เต็มไปด้วยพลังมากมายเหลือล้น หากมนุษย์คนใดขอพรจากใจจริง สิ่งนั้นดวงดาวเทพธิดาจะทำให้สมหวัง และที่ดวงดาวอยู่บนท้องฟ้านั้นเนื่องจากเทพธิดาแห่งดวงจันทร์ต้องอยู่อย่างเดียวดาย เทพธิดาแห่งความสุขจึงให้ดวงดาวไปอยู่เป็นเพื่อนบนฟากฟ้า
พลังของดวงดาวจะเพิ่มพูนขึ้นจากผลของพรที่ให้ไป ขึ้นอยู่กับว่าพรนั้นจะทำให้โลกสวยงามขึ้นมากเท่าใด และยิ่งพลังของดวงดาวมากขึ้น ดวงดาวนั้นก็จะยิ่งเปล่งประกายงดงามขึ้นเรื่อยๆ
ดวงดาวนั้นยิ่งพลังมาก พลังชีวิตก็จะยิ่งแข็งแกร่ง แต่ก็ไม่อาจหนีพ้นความตาย ดวงดาวเทพธิดานั้นหากดับไปก็จะกลับไปเป็นหยดน้ำตาเทพธิดา แล้วกลายเป็นดวงดาวเทพธิดาอีกครั้งไม่มีวันจบสิ้น ดาราเทพธิดาจึงกลายเป็นสิ่งที่ไม่อาจลบล้าง เว้นแต่...
ดวงดาวที่กำเนิดจากความรักของดวงดาวเทพธิดาสองดวง
ดวงดาวที่เกิดมาจะแบ่งเป็นสองพวก พวกแรกเรียกว่าดวงดาวประกายแสง ดวงดาวเหล่านี้จะเกิดขึ้นเป็นทวีคูณจึงมีจำนวนมากกว่าดวงดาวเทพธิดามาก แรกเกิดจะมีแสงสว่างเพียงน้อยนิดเมื่ออายุมากขึ้นแสงสว่างก็จะยิ่งมากขึ้น และสุดท้ายก็จะสลายไปตามอายุขัยไม่กลับมาเกิดเป็นดวงดาวอีก ดาวประกายแสงนั้นไม่มีพลังพอที่จะให้พร จึงมีหน้าที่เพียงส่องประกายค้างฟ้า และมักจะถูกขโมยหรือถูกทำลายไปได้ง่ายเพราะอ่อนแอ
พวกที่สองเรียกว่าดวงดาวอธิษฐาน ดวงดาวขอพรหรือดวงดาวแห่งความสุข มีจำนวนมากกว่าดวงดาวเทพธิดานิดหน่อย แต่ไม่มากเท่าดวงดาวประกายแสง ดวงดาวเหล่านี้มีทุกอย่างเหมือนดวงดาราเทพธิดา ไม่ว่าจะพลัง หรือการกำเนิดใหม่ แต่สิ่งเดียวที่ทำให้ดวงดาวน้อยเหล่านี้ด้อยกว่าคือ ถ้าหากดวงดาวถูกทำลายและดับลง ดวงดาวนั้นจะไม่สามารถกลับมาเกิดเป็นดวงดาวได้อีก...
ผ่านไปเนิ่นนาน การให้พรของดวงดาวจึงแปรเปลี่ยนเป็นหน้าที่ ที่จะทำให้โลกนี้สวยงามและมีความสุข มีผู้คนมากมายเคยขอพรกับดวงดาว แต่พรนั้นไม่อาจเป็นจริงได้เพราะพวกเขาไม่ได้ขอพรกับดวงดาวอธิษฐานและดวงดาวเทพธิดาที่มีอยู่ปะปนกับดวงดาราประกายแสงมากมาย
สิ่งที่เลวร้ายจึงเกิดขึ้นเมื่อมนุษย์เกิดโลภมาก จึงพยายามทุกวิถีทางที่จะจับดวงดาวทุกวิถีทางเพื่อความต้องการของตน...
และนี่ก็เป็นอีกเหตุผลที่ผม.... ปกปิดแสงสว่างของตัวเองมาโดยตลอด
ผมคือดวงดาวอธิษฐาน ผมมีหน้าที่ ที่ต้องให้พรกับมนุษย์ ใช่มั้ยละ..
แต่ว่าผมไม่อยากทำ ไม่อยากให้พรกับใคร เพราะทำไมผมต้องใช้พลังของตัวเองกับคนอื่นด้วย มันมีประโยชน์นักเหรอ ที่ประทานพรให้กับความฝัน ผมว่าสู้ใช้พลังจัดการเปลี่ยนโลกเองเลยยังเห็นผลเร็วกว่าการที่รอให้พรนั้นเติบโตจนฝันเป็นจริง แถมบางทียังทำให้โลกมืดมน สกปรกขึ้นอีกต่างหาก
"แกคิดอะไรอยู่ ฟังที่ฉันพูดบ้างมั้ย"
เฮือก!! ลืมไปว่าช่วงนี้ หน้ากากเก็บแสงประทานพรเริ่มอยู่ในช่วงวิกฤต เพราะคนของสภาดวงดาวเริ่มจับตามองมาที่ผมอย่างจริงๆจังๆ เฮ้อ ก็แค่ดาวสักดวง ปล่อยๆไปไม่ได้รึไงกันน้า
"คร๊าบๆ ฟังอยู่"ผมตอบไปแบบไม่ค่อยจะใส่ใจซักเท่าไหร่ ตอนนี้ผมต้องหนีออกไปจากที่นี่ให้ได้ก่อนจะโดนยัดงานให้ทำอีกตามเคย ถึงแม้ว่างานก่อนๆที่เขาให้ทำผมจะไม่สนเลยก็เหอะ
"นั่นเรียกว่าฟังเหรอ แล้วที่แกกำลังพยายามปลดล็อกโซ่ที่ล่ามแขนล่ามขาล่ามคอแกละ เรียกว่าอะไรฟะ แกเป็นถึงบุตรที่มีแสงสว่างมากที่สุดแท้ๆ แต่ดันไร้ประโยชน์ที่สุดในหมู่พี่น้องเนี่ยนะ แกไม่คิดจะลองทำบ้างรึไง ก็แค่ให้พรคนที่มันดีๆอะ ทำไม่ได้เหรอ"ผู้คุม เอ๊ย คนของสภาดวงดาวสุดโหด จีเนียส ตะคอกใส่เจ้าตัวแสบอย่างเหลืออด นี่มันกี่ครั้งแล้วที่เขาถูกส่งตัวมาบังคับให้มันทำการทำงาน จนจะกลายเป็นผู้คุมประจำตัวมันอยู่รอมร่อ
"ชิ ไม่อยากให้มีอะไรมั้ย"ผมตอบไปเสียงเบาเหมือนกระซิบ แต่ก็คงไม่พ้นหูของจีเนียสอยู่ดี พอเจ้านั่นได้ยินปุ๊ปก็อาละวาดใหญ่จนจะแปลงร่างเป็นยักษ์ เพราะทำอะไรให้ผมสะทกสะท้านไม่ได้แม้แต่น้อย
"เอาน่าๆ เมี้ยว โมโหไปก็ไม่ได้อะไรอยู่ดี เราว่าจับมันล้างสมองเลยดีกว่าเมี้ยว ไม่มีใครรู้หรอก"เสียงใสไม่สนโลก แสดงความคิดเห็นที่แสนโหดร้ายต่อเหยื่อขึ้นมา นี่คุณรู้บ้างมั้ยว่าจิตใจของผมนะอ่อนแอขนาดไหน
"เธอเองก็เหมือนกันมาเรียส มากับฉันเนี่ยมาช่วยหรือมาถ่วงฟะ ถ้าว่างนักก็รีบๆไปถอดหน้ากากที่มันใช้เก็บพลังออกมาซะทีเซ่ ยัยดาวแมววิปริต"ผมว่าซักวันจีเนียสคงเป็นมะเร็งในสมองตายเพราะเขาต้องคุมคู่หูของตัวเองแล้วยังต้องคุมผมเพิ่มอีก เขาช่างเป็นดาวที่ขยันทำงานจริงๆ
"เราไม่ใช่ดาววิปริตนะเมี้ยว เพราะมีคนมาขอพรว่าอยากเห็นดาวเป็นดาวแมวเราเลยต้องเป็นนะเมี้ยว"โอ้ ใครมันขอกันหนอ อยากเห็นหน้าจริงๆ ชาวบ้านเค้าขอลาภขอทรัพย์ แต่มันดันขอให้ดาวเป็นดาวแมวซะงั้น
แก๊ง !!
เสียงกระทบกันของโซ่เรียกความสนใจของทั้งสองมาทางเดียวกัน คือตรงประตูที่ผมกำลังจะหนีออกไปนั่นเอง เอาแล้วไง งานเข้า(อีกครั้ง)
"นั่นแกจะไปไหน"น้ำเสียงปีศาจของจีเนียส"นั่นสิแกจะไปไหนนะ เมี้ยว"ผสมโรงกับเสียงแมวๆ เรียกร้องให้ตัวผมกลับไปอย่างเย็นยะเยือก
"ปะ ไปห้องน้ำไง "แหลไว้ก่อน นี่แหละตัวเรา
"ไม่ให้ไป/ห้ามไป เมี้ยว"ทีงี้ไหงสามัคคีกันจังครับ
"แกนะ ต้องเอางานไปก่อน ไม่งั้นก็ราดมันตรงนี้เลย"
"ใช่ๆ เมี้ยว ถอดหน้ากากนั่นด้วยนะเมี้ยว"
2 สองวันผ่านไปไว้เหมือนข้ามบรรทัด
ตอนนี้ผมยืนอยู่หน้าประตูมิติพร้อมกับประวัติของเด็กที่ผมต้องทำให้ชีวิตของเจ้าหล่อนดีขึ้นพ่วงมากับภารกิจลับที่ผมต้องหาคำตอบให้ได้ไปพร้อมๆกัน
โทษระดับ 8
เนื้อหา
ภารกิจ
1.ทำให้พรข้อที่สองของเธอเป็นจริง
2..............................
คำเตือน อย่าให้มนุษย์จับได้ว่าเป็นดาว ถ้าหากโดนจับได้ให้หนีไปให้ไกลจากที่เดิมที่คุณอยู่ให้เร็วและไกลที่สุด
ปล.โทษระดับ 8 ขึ้นไปไม่มีสิทธิ์กลับจนกว่าจะทำภารกิจเสร็จสมบูรณ์
ผมอ่านทบทวนเนื้อหาในกระดาษที่ทางสภาส่งมาเป็นบทลงโทษที่ผมหนีออกมาจากห้องขาวเมื่อสองวันก่อน ผมโดนสั่งให้ไปทำภารกิจที่โลกเบื้องล่างที่เต็มไปด้วยมนุษย์ โดยไม่ให้มนุษย์จับได้ว่าผมเป็นดวงดาว แหมๆ ครั้งนี้สงสัยจะหนักกว่าทุกครั้งที่ผ่านมาเลยแฮะ และถ้าหากทำไม่ได้ก็ไม่ต้องกลับขึ้นมาที่อีก ประดุษการเนรเทศอ้อมๆ เลยนะ
ยังไงผมก็ยังมีเรื่องที่ต้องทำค้างไว้บนนี้อีกมาก ทำๆไปก็คงได้กลับมาละมั้ง...
"เชิญครับ ประตูเปิดแล้ว"พนักงานเฝ้าประตูต่างก็ ทำหน้าที่ของตัวเองอย่างแข็งขัน พวกเขาคงจะมีความสุขกับการเปิดปิดประตูมากสินะ
"อ่าครับ ขอบคุณครับ"ผมตอบกลับไปแบบสุภาพ จากนั้นผมก็เดินก้าวข้ามผ่านประตูไปอย่างรวดเร็ว
"ขอให้โชคดีนะครับ ขอบคุณที่ใช้บริการครับ"พนักงานยิ้มน้อยๆ และปิดประตูพร้อมกับล็อกอย่างแน่นหนา เขาหวังว่าเด็กหนุ่มที่เพิ่งผ่านไปนั้น คงจะได้กลับมาที่นี่อีกนานแน่ๆ ก็ที่นี่นะ เข้ายากแต่ออกง่ายจะตายไป...
ตอนที่ 2
ที่นี่มันที่ไหนกันนะ ? รอบตัวผมตอนนี้มีเพียงแต่ความมืดที่หนาวนิดหน่อย แล้วผมมาทำอะไรหว่า
เอ รู้สึกว่าเราโดนลงโทษใช่รึเปล่า ว่าแต่ แค่ข้ามประตูมิติมาเนี่ยทำไมมันนานขนาดนี้ละ
"นี่ นายนะ เมื่อไหร่จะตื่นละเนื่ย"
สะ เสียงใครนะ ที่นี่มีแค่ผมไม่ใช่เหรอ แต่เสียงเหมือนเสียงผู้หญิงชะมัด
"เฮ้อ สลบมาตั้งสามวันยังไม่ฟื้นซะที อ่อนชะมัด นี่ไอ้อ่อนตื่นซะทีสิฟะ เดี๋ยวแม่จับโยนขายตลาดมืดซะ ถ้าแกไม่มีประโยชน์นะ"
"อย่านะ อะ..."ผมตอบไปแบบไม่ทันคิดแต่เสียงมันไม่ค่อยออกเลย รู้สึกเหมือนคอแห้ง แต่ว่าดาวอย่างผมไม่ต้องกินน้ำกินข้าวเพราะอิ่มทิพย์นะ คงเป็นเพราะมาอยู่บนโลกมนุษย์แน่ๆ
เมื่อผมพยายามลืมตาขึ้นก็พบกับภาพที่ชวนใจเต้นสุดๆ เพราะมีใบหน้าของหญิงสาวมาจ้องผมในระยะประชิดขยับอีกนิดติดกันแน่นอน เธอมีใบหน้ารูปใข่ ผิวขาวเนียน ดวงตาสีฟ้าสดใส ผมสีทองเป็นประกายของเธอปรกมาเกยบนหน้าผมนิดหน่อย เสียอย่างคือคิ้วสวยที่ขมวดเป็นโบ กับสายตาที่จ้องราวจะกินเลือดกินเนื้อ มองมาทางผม...
เธอชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วกระโดดเด้งไปนอกเขตเตียง
"โอ๊ะ ตื่นแล้วเหรอพ่อคนขี้เซา ฉันว่านายคงต้องการน้ำซินะ นี้จ๊ะ"อะจ๊ะบะเฮ้ย ทำไมจู่ๆ สายตาหล่อนเปลี่ยนไปทันทีที่ผมตื่นละครับ เธอยิ้มหวานหยดจนตาตี่แล้วหยิบแก้วน้ำแถวๆนั้นมาให้ และผมก็ดันรับแก้วใสที่มีน้ำปริ่มขอบแก้วเกือบทะลักมาอย่างงงๆ แล้วพยายามดื่มลงไป แปลกจังทำไมรสมันออกเปรี้ยวๆหวานๆ
"นายชื่ออะไร มาจากที่ไหนกันเอ่ย หนีออกจากบ้านมารึเปล่าจ๊ะ"เธอถามอย่างอารมณ์ดี ผิดกับภาพลักษณ์ตอนที่ผมนอนสลบเป็นผักเน่าอยู่บนเตียง ผมพยายามลุกขึ้นนั่งเพื่อดื่มน้ำประหลาดที่รับมาให้หมดแก้วแล้วค่อยตอบเธอ
"ชื่อเหรอ ฉันชื่อเ...."ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบก็...
โครมมมมม !!!!
ก็มีคนพังประตูเข้ามาอย่างรุนแรงจนบานประตูหลุดไปนอนที่กลางห้อง ฝุ่นคละคลุ้งเต็มไปหมด คนที่ยืนตรงประตูมีแสงสาดเข้ามาด้านหลังทำให้เธอเหมือนมีออร่าแผ่ออกมาจากร่างเล็ก เธอใส่ชุดเดรสสีขาวยาวคลุมเข้า ใบหน้าผมเห็นไม่ค่อยชัดเท่าไหร่เพราะแสงมันแยงตายิกๆ เธอยกมือขึ้นชี้ไปทางอีกชีวิตหนึ่งที่อยู่ในห้องกับผม
"โซล่า วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วนะ ไหนละคู่หูเธอ แดดดี้บอกมาว่าถ้าเธอยังหาไม่ได้ อาจจะทำอะไรนิดๆหน่อยๆ กับสิ่งนั้นนะ "เธอยังคงใช้นิ้วชี้เป้าไม่ขยับ
"เฮ้ย ไหนบอกว่าถ้าฉันมาเป็น... ให้แล้วจะไม่ทำอะไรนี่ แบบนี้ฉันก็มีแต่เสียกับเสียนะสิ "โซ่ล่าตอบโต้อย่างโมโห
"ฮึ นี่เธอยังคิดแบบนั้นอยู่อีกเหรอ ที่แดดดี้ไว้ชีวิตเธอเนี่ย ฉันว่าก็บุญสุดๆแล้วนะ "ร่างเล็กตอบยียวนกวนอารมณ์โซล่ามากยิ่งขึ้น โซล่าได้แต่ยืนกำมือแน่นจ้องเธออย่างเคียดแค้น และทุกคนในห้องเหมือนจะลืมผมอีกหนึ่งชีวิตไปเรียบร้อย
"เอาละๆ ช่างเรื่องนั้นเถอะ ฉันว่าเธอคงมีคู่หูแล้วสินะ แหมๆ ฉันเห็นว่าคงไม่มีปัญญาหาคนมาช่วยเลยกะว่าจะหาให้สักคนแท้ๆ เชียว"
"เธอว่ายังไงนะ คนช่วยอะไร ฉันมีด้วยเหรอ"โซล่าทำหน้างง
เธอเลื่อนนิ้วมาทางผมแทน อะ อ้าว ตรูเกี่ยวไรด้วยฟะ
"เปล่านะ ผม/ใช่แล้ว คนนี้แหละคู่หูฉัน"สาวผมทองตอบไปอย่างมั่นใจ แต่จริงๆแล้วผมแอบเห็นเธอขาสั่นนิดๆด้วย คนนี้สินะ โซล่าที่ผมต้องมาช่วย งั้นก็ดีแล้วที่เธอพยายามตะโกนกลบเสียงของผมอย่างรวดเร็ว ไม่ได้ยิงนกสักตัวแต่นกร่วงมาเองเลยนะเนี่ย
"จริงเหรอ นายใช่คู่หูยัยนี้จริงปะ"คราวนี้เธอจ้องตากับผมเขม็ง ตอนนี้ผมเห็นหน้าเธอชัดๆแล้ว เธอมีใบหน้าเล็กดูน่ารักแต่มีดวงตากลมโต ผิวขาวอมชมพู ตัดผมทรงฮิเมะคัทติดกิ๊บรูปดอกไม้
"ใช่ ผมเป็นคู่หูของโซล่า แบล็คเชส"ผมตอบไปอย่างมั่นใจว่ามันเป็นความจริง
"ห๊ะ!! นะ นาย ทำไมถึงรู้นามสกุลจริงๆของโซล่าละ"คนหน้าตุ๊กตาตกใจที่ผมพูดชื่อเต็มยศของอีกคนในห้องไป นี่ตูทำอะไรผิดอีกรึเปล่า คนที่นี่เค้าปิดนามสกุลเป็นความลับเรอะ
"แล้วมันผิดเหรอที่ผมรู้นามสกุลของโซล่า"
"อ้อ ก็ไม่ผิดอะไรหรอกนะ... ว่าแต่ ว่าแต่ โซล่าเธอไปเอาเขามาจากไหนเนี่ย แถวนี้ไม่น่าจะมีคนที่สมยอมแล้วที่ไกลๆก็ไม่น่าจะมีคนไว้ใจพวกเรานี่นา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น