คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : แพ้ ออน
ฉันเป็นผู้หญิง แต่ แพ้ผู้หญิง
ฉันเป็นนักเรียน ที่แสนขี้เกียจ
นอกเกม ฉันเป็นผู้หญิง ในเกมฉันเป็นเจ้าชาย
ฉันมีอาชีพลับ คือนักเก็บขยะ
ฉันมีน้องสองคน และ ฉันเป็นบราค่อนนนนนนนนนนน
ฉันเป็นพวกโลว์เทคโนโลยี แต่ตรูเล่นเกมเก่งกว่าเทพทรู
ในยามเช้าอันสดใสของนักเรียนระดับชั้นมัธยมปลายชื่อดังแห่งหนึ่ง
“นายรู้หรือยังเรื่องที่กิลด์อควาเทียร์เป็นพันธมิตรกับกิลด์เหมียวเหมียวน่ะ”เสียวเจี๊ยวจ๊าวเมาท์มอยประจำวันเริ่มขึ้นตั้งแต่เช้า โดยขาเมาท์คือไอ้หนุ่มหน้ามนผู้ชื่นชอบการเล่นเกมออนไลน์โลกเสมือนเป็นชีวิตจิตใจ
“โห จริงดิ๊! กิลด์อควาเทียร์ที่ว่ามีแต่สาวๆ สวยๆ เพียบกับกิลด์เหมียวเหมียวที่มีสาวน้อยน่ารักเผ่าสายพันธุ์แมวเยอะๆ น่ะเหรอ”เพื่อนรักของเขาตาลุกวาวเมื่อนึกถึงผู้เล่นของทั้งสองกิลด์ที่เลื่องชื่อลือชาด้านความสวยและน่ารัก
“จริงสิ เปิดอ่านบอร์ดข่าวสารตอนนี้ก็ได้ ตอนนี้กลายเป็นข่าวเด็ดแซงข่าวผู้เล่นอันดับหนึ่งประจำปีไปแล้ว”เพื่อนอีกคนที่เพิ่งเข้ามาแทรกในวงเปิดสมาร์ทโฟนให้เพื่อนของเขาอ่าน
“นี่ไงรูปท่านสายน้ำสุดสวยจับมือกับท่านเหมียวโมเอะ”เขากดขยายภาพในจอให้เห็นรูปของหญิงสาวผมสีฟ้าสดใสยาวถึงกลางหลังในชุดที่แม้จะมิดชิดแต่ก็ยังเผยสัดส่วนแสนเย้ายวนบางจุด แต่ที่ชวนดึงดูดที่สุดคงเป็นดวงตาโตเรียวรีสีฟ้าดูงดงามน่าหลงใหลกำลังจับมือกับเด็กสาวที่มีจุดเด่นคือหูแมวสีขาวที่ตัดกับผมสีชมพูมัดรวบเป็นทรงทวินเทลประดับด้วยโบอันใหญ่ ดวงตาของเธอเป็นสีชมพูเข้มเข้ากับใบหน้าเล็กๆ กับผิวขาวอมชมพูดูสุขภาพดีในชุดฟูฟ่อง
“เอร๊ย หัวใจไอ้เต๋อคนนี้มันละลายไปกับเวทสายน้ำของหัวกิลด์อควาเทียร์แล้วนะครับเนี่ย”เพื่อนคนหนึ่งทำหน้าตาเพ้อฝัน
“แต่ฉันยอมโดนท่านเหมียวโมเอะขยี้ด้วยส้นรองเท้าเล็กๆ นั่นดีกว่า”ส่วนคนข้างๆ มันก็ตาเป็นรูปหัวใจไปแล้ว
“หนวกหูโว้ย! ทำไมพวกแกมาเมาท์กันที่โต๊ะฉันอยู่ได้ทุกวันวะ!! โต๊ะอื่นมีตั้งเยอะเสือกไม่ไป”เสียงตะโกนปนงัวเงี่ยดังขึ้นกลางวง เจ้าตัวโงหัวทุยๆ ยุ่งๆ ขึ้นมาแล้วเหลือบตามองคุณเพื่อนรอบตัว
ดวงตาสีดำจ้องเขม็งผ่านเลนส์แว่นตา แล้วสะดุ้งเมื่อหันสบตากับคนๆ หนึ่ง เธอคนนั้นใช้สายตาที่คมประดุษใบมีดจ้องกลับ
“ก็เธออยู่ใกล้ผู้หญิงไม่ได้ฉันกับพวกนายเต๋อเลยมากันให้ไง”หนึ่งในกลุ่มที่เป็นผู้หญิงตัวเป็นๆ คนเดียวที่สามารถเข้าใกล้บุคลคนมีปัญหา เดินเข้ามาใกล้แล้วหยิกแก้มคนขี้เซาให้ตาสว่าง
“โอ๊ย เจ็บๆๆ”
“เจ็บก็สำนึกไว้ด้วยว่าเพื่อนสนิทกลุ่มนี้ของเธอมันรักเธอแค่ไหน ทุกวันนี้เธอเองก็แทบจะไปไหนไม่ได้เพราะโรคกลัวผู้หญิงปัญญาอ่อนอะไรนั่น ดูซิ เป็นผู้หญิงแท้ๆ แต่ดันกลัวผู้หญิง ฉันบอกให้เข้ามารักษาในเกมดูก็ไม่เล่น ทุกคนเลยมาช่วยกันเป่าหูให้แกอยากเข้าไปซักครั้งไงยัยมานะ”เมื่อเธอบีบแก้มขาวๆ จนพอใจแล้วจึงปล่อยมือออกมาขยี้หัวมันเล่นต่อ
มานะถึงกับน้ำตาเล็ดด้วยความเจ็บจากแรงบีบพลังช้างของซันเดย์ เพื่อนสาวเพียงหนึ่งเดียวในปฐพียกเว้นญาติพี่น้อง ที่สามารถอยู่ร่วมชีวิตกันมาเป็นสิบๆ ปีได้โดยที่มานะไม่แสดงอาการใดๆ ประดุษว่าเจ้าหล่อนคือสาวดุ้-
“ไม่ ฉันไม่เล่นหรอกนะ ฉันไม่อยากแย่งมั่นเล่นเกม”มานะพูดเสียงอ่อย พร้อมกับลูบๆ ผมที่โดนขยี้จนฟูฟ่องแล้วเอาน้องชายมาอ้าง
“แล้วเงินที่ไปแข่งล่ะ เอาไปไว้ไหนหมดห๊ะ!”ส่วนอีกคนเริ่มหงุดหงิดเมื่อได้ฟังเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้น เพราะเครื่องเกมราคาถูกสุดเก็บเงินค่าขนมซักเดือนสองเดือนก็ซื้อได้แล้ว ยิ่งคนตรงหน้าเป็นพวกไม่ค่อยใช้เงินและมีเงินเก็บเป็นของตัวเองอยู่แล้วด้วย
“ก็มินเค้าว่าถ้าฉันสอบแข่งคณิตได้ เค้าจะดีใจมากถ้าฉันได้เงินรางวัลไปซื้อโทรศัพท์ให้…”เสียงเริ่มอ่อยลงเรื่อยๆ
“ฉันว่าเธอควรจะนึกถึงความสุขของตัวเองบ้างก็ดีนะ หรืออย่างน้อยๆ ก็ดูแลตัวเองซะบ้าง จะได้ไปพบจิตแพทย์เพื่อบรรเทาอาการกลัวผู้หญิงหรือไม่ก็อาการบ้าน้องตัวเอง”เต๋อพอเห็นว่าซันหรือซันเดย์ เริ่มจะกลายร่างเป็นนางยักษ์ก็รีบบอกให้จิ้งกับเนสลากออกไปสงบสติอารมณ์ก่อน ส่วนที่เหลือไม่ค่อยสนิทกันก็แยกกันไปเรียบร้อย
“แต่น้องฉันน่ารักมากเลยนะ ถึงแม้ว่ามั่นจะไม่ค่อยชอบฉัน”คนเสียงอ่อยเมื่อครู่หายไปในพริบตาเมื่อซันถูกลากออกไป แล้วกลับมาสู่โหมดปกติ
“เพราะมั่นมันอายไงที่มีพี่แบบเธอ เชื่อฉันเถอะว่าถ้าเธอยังไม่รีบเปลี่ยนตัวเองตอนนี้อีกหน่อยพอมินโตขึ้นได้เดินตามรอยมั่นไปอีกคนแน่”เต๋อพูดให้มานะที่นึกภาพตามถึงกับทำหน้าเหยเก น้ำตาเริ่มมาคลอจนตาไหววูบ
ไม่นะ เจ้าชายน้อยที่แสนน่ารักของฉันกำลังเจริญรอยตามน้องมั่นงั้นเหรอ?
“แล้วต่อมาน้องของเธออาจจะตัดพี่ตัดน้องกับคนแบบเธอก็ได้นา”เมื่อเห็นว่าเพื่อนติดกับเต๋อก็เริ่มใส่ไฟเข้าไปอีกดอก
มานะที่มโนภาพตามเริ่มหน้าซีด
“ผมเกลียดคนอย่างพี่ที่สุด” ใบหน้าคมเข้มที่แสนคุ้นเคยผุดขึ้นมาในจินตนาการของเธอ เหตุการณ์ครั้งหนึ่งที่มุ่งมั่นน้องรักเคยตวาดกร้าวใส่เมื่อครั้งก่อน
“ผมก็เกลียดมานะด้วย วันหลังอย่ามาอยู่ใกล้มินนะ”ต่อมาก็มีเสียงอีกเสียงดังขึ้น เป็นมินิหรือมินเจ้าชายน้อยหัวแก้วหัวแหวนของเธอนั่นเองที่ทำหน้าตารังเกียจใส่
ตัวเธอเมื่อนึกเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นก็เจ็บปวดหัวใจดวงน้อยๆ ในอกข้างซ้ายล่างนิดๆ ราวกับโดนน้องรักทั้งสองถือมีมากระซวกเล่น จนหน้าชาไปหมด
ถึงแม้ว่าอันหลังจะเป็นมโนภาพและจินตนาการ แต่ใครจะไปรู้วะ ว่ามันจะเกิดหรือไม่เกิดขึ้นก็ได้แต่พอลองคิดตามเธอก็นึกถึงมุ่งมั่นน้องชายคนแรกที่ตอนเด็กนิสัยคล้ายๆ กับมินิ พอโตมาก็ต่อต้านเธอซะงั้น…
ซึ่งมินโตมาอาจจะเป็นแบบมุ่งมั่นก็ได้ยิ่งอยู่บ้านเดียวกันอยู่แล้วด้วย ซักวันมินอาจเดินเข้าฝั่งมุ่งมั่นแล้วต่อต้านเธอเองอย่างที่เต๋อว่าก็เป็นได้
“เออวะ แล้วฉันจะทำไงดีเต๋อ”คนที่ติดกับทำหน้ากระวนกระวาย อยู่ไม่เป็นสุข
“งั้นลองมาเล่นNW online ดูไหม น้องเธอก็เล่นนี่นา”เต๋อทำหน้าเหมือนมารร้ายที่เผยรอยยิ้มเจ้าเลห์เมื่อคนตรงหน้าเริ่มคล้อยตามขึ้นเรื่อยๆ
“ตะ แต่ว่าน้องมินก็…”มานะพยายามหาข้ออ้างแต่ก็ทำให้นึกถึงมโนภาพเมื่อครู่ที่ผุดขึ้นมา “งั้นฉันจะลองเก็บไปคิดดูก็ได้”
“งั้นก็ดี ถ้าเกิดเล่นเมื่อไหร่ก็ไปหาพวกฉันได้นะฉัน เอ้า เอาไปกระดาษรายชื่อของพวกเราในเกม”เต๋อยื่นกระดาษแผ่นเล็กๆ ที่เขียนชื่อของทุกคนไว้ให้มานะ
“ทุกคนจะรอเธออยู่ในเกมตลอดนะ ติดต่อมาเมื่อไหร่ก็ได้”จิ้งที่จู่ๆ โผล่มาเกาะหลังมานะพูดต่ออย่างอารมณ์ดี คำพูดนั้นแฝงความคาดหวังของเพื่อนๆ ให้เกิดความหนักใจของคนฟัง
“ช่ายพวกฉันสี่คน เต๋อ จิ้ง เนสกับซันจะรอเธออยู่ในเกมนะ อย่าลืมไปหาพวกเราด้วยล่ะ”เนสอีกคนเดินเข้ามาตบไหล่มานะ
“มาเล่นด้วยกันซักครั้งในเกมดูเถอะนะ ถือว่าฉันหวังดีกับแกมากแค่ไหนยัยมานะ ทุกคนเค้าอยากให้แกหายจากโรคบ้าบอทั้งปวงจะแย่อยู่แล้ว”ซันเดย์ที่สงบสติอารมณืได้แล้วเดินเข้าพูดตรงหน้ามานะ แล้วสบตาให้คนฟังรู้สึกได้ถึงความห่วงใยของเพื่อนๆ ที่ส่งผ่านมา
ในตอนเย็นเมื่อถึงเวลาเลิกเรียนมานะก็รีบวิ่งออกไปจากห้องคนเรียนเป็นคนแรก ซึ่งเป็นเรื่องปกติที่คนทั้งห้องต่างก็รู้กันว่าเจ้าตัวมันรีบไปรับน้องหัวซุกหัวซุนด้วยความเต็มใจถึงแม้ว่าโรงเรียนประถมจะตั้งอยู่ห่างออกไปหลายกิโลเมตร
ด้วยพลังแห่งบราค่อนอันยิ่งใหญ่เป็นแรงขับเคลื่อนให้มานะวิ่งด้วยความเร็วสูงผิดกับตอนที่สอบวิชาพละที่วิ่งช้าราวกับหอยทากวิ่งบนลู่สนามกีฬา ไม่ว่าจะน้ำท่วม แผ่นดินไหว ไฟไหม้บ้านเธอคนนี้ก็จะเป็นคนแรกที่วิ่งโร่เข้าไปหาคนในครอบครัวอยู่ก่อนเสมอ
จนมาชะลอความเร็วเมื่อใกล้ถึงโรงเรียนประถม เธอพยายามปัดผมเผ้าและจัดเสื้อผ้าให้ดูดีขึ้นเพื่อที่จะไปรับเจ้าชายน้อยของบ้าน
“พี่มานะ ทางนี้ๆ”เสียงของคนๆ หนึ่งดังขึ้นเรียกเธอให้ไปหา เมื่อหันไปก็พบกับหนุ่มน้อยผมสีน้ำตาลอ่อน ดวงตาสีน้ำตาลกลมโตราวกับลูกกวางป่าในชุดนักเรียนเด็กประถมโบกมือ หยอยๆ กวักให้เดินมาหา
“จ้า พี่มาแล้วมิน”ส่วนมานะก็ทำหน้าแช่มชื่น ความเหนื่อยจากการเรียนมาทั้งวันถูกสลัดทิ้งมีเหลือเมื่อได้เห็นหน้าแก้วตาดวงใจแล้วยังเรียกเธอให้ไปหาอีกด้วย
“พี่มานะ มินอยากได้เครื่องเล่นเกมออนไลน์แต่อายุมินยังไม่ถึง คุณลุงคนขายเค้าบอกว่าถ้าอยากเล่นให้เอาผู้ปกครองมาเล่นคู่กันอ่า”มินพูดพร้อมกับชี้เข้าไปในร้านขายเครื่องเล่นเกมหลากชนิด แต่มีเครื่องเล่นเกมออนไลน์โลกเสมือนตั้งอยู่เด่นเป็นสง่าในตู้กระจกหน้าร้าน
ส่วนมานะถึงกับชงักเมื่อนึกถึงคำพูดราวๆ นี้จากเพื่อนในตอนเช้า
“พี่มานะ มาเล่นกับมินได้หรือเปล่าครับ มินอยากเล่นมากๆ เลย เพื่อนของมินก็เล่นกันหมดเหลือแค่มินคนเดียวเอง”มินกุมมือของพี่สาวขึ้นมา แล้วส่งสายตายกลมโตออดอ้อนคนตรงหน้าที่ตอนนี้สติเริ่มหลุดลอยเมื่อถูกน้องชายอ้อนจนใจอ่อนยวบตอบตกลงไปโดยไม่ทันคิด
“ก็ได้ครับ ถ้าน้องมินอยากเล่นเดี๋ยวพี่ไปเล่นเป็นผู้ปกครองให้”สุดท้ายสองพี่น้องก็พากันเดินเข้าร้าน
“ยินดีต้อนรับครับคุณลูกค้า ”พนักงานในร้านรีบออกมาต้อนรับเป็นอย่างดี
“ขอเครื่องออนไลน์ในดีที่สุดในร้านสองเครื่องครับ”มินก็ไม่รอช้าให้เสียเวลาไปมาก รีบสั่งของอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะได้เล่นเกมกับเพื่อนๆ ให้เร็วขึ้น “พี่ครับ ขอชิบเกมNW
ความคิดเห็น