บักไก้เซ่าด่าผัว!!

แสงแดดอ่อนยามเช้าสาดส่องผ่านหน้าต่างไม้กระทบกับ นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้ม

 คนตัวเล็กหลับตาพริ้มก่อนที่จะพยายามยันตัวเองลุกออกจากเตียงนอนขนาดพอดีตัว

นั่งนิ่งๆอยู่นานพอควร จนมีเสียงที่คุ้นเคยและได้ยินทุกวันดังขึ้น 

"สวัสดีครับ สวัสดีพอแม่พี่น้องชาวบ้านหนองหงอนไก่สุผู้สุคนเด้อ...." 

ก่อนที่ตนจะกรอกตาเล็กน้อยแล้วพร่ำบ่นเบาๆ 

"อิพ่อเด้อ คนสิหลับสินอน"

" ผมไก้ลูกชายสุดที่รักของอิพ่อจ้ำ ผู้ใหญ่บ้าน บ้านหนองหงอนไก่ ชีวิตผมหลังเรียนจบมีแค่นั่งออกแบบชุดแฟชั่นไปวันๆ

จริงๆผมเป็นคนตื่นสายแต่ไม่เท่าไหร่แค่10โมงกว่าๆเองโดยเฉพาะตอนที่เรียนมหาลัยอยู่ แต่เอาเข้าจริงๆพอกลับมาทำงานที่บ้านเกิดก็จะมีเสียงอิพ่อนี่แหละคอยปลุกตอน6โมง!!!! "

ไก้นั่งเล่นโทรศัพท์เล็กน้อยก่อนจะเดินลงจากชั้นสอง แล้วเดินไปใต้ต้นมะขามที่อยู่เยื้องๆกับบ้านตนเล็กน้อย ก่อนน้ำเสียงหวานๆจะเอ่ยขึ้น 

"ข้าวเม่า ข้าวเม่า"

"หยังน้อคนงามอ้าย " 

เสียงที่ตอบกลับมาดันไม่ใช่สุนัขที่ตนเลี้ยงแต่กลับเป็น " ทองทิด ปกรณ์ภรัญวัชร " หลานชายสุดที่รักของคุณลิน เจ้าของกิจการปั๊มน้ำมันในหมู่บ้านบ้านหนองหงอนไก่ 

วันๆไม่ทำอะไรนอกจาก หาปูหาปลาจับกบจับเขียด กินต้มไก่กับเพื่อน  แล้วก็...ตามตอแยไก้

ไก้ถอดหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะหันหน้ามามองอีกคน พร้อมกับเอ่ยปากพูด 

" เป็นหมาติอ้าย ?" 

" เป็นให้เจ้าได้ผู้เดียว " 

" บักห่ามึง!!!! "

" อิพ่อ อิพ่อ อิพ่อ " 

ไก้ด่าอีกคนก่อนจะตะโกนเรียกคนเป็นพ่อที่ก็พึ่งจะประกาศเสร็จ 

ไม่นานพ่อจ้ำก็เดินลงมาจากชั้นสองของบ้านก่อนจะตรงดิ่งเข้ามาหาไก้และทองที่อยู่ใต้ต้นมะขาม 

" อยากสิแตกลูกซองติบักหล่า "