Oh! no this my Love แผนรักแผนร้าย พิชิตใจจอมป่วน

ลำดับตอนที่ #6 : ..มิตรภาพมีอยู่จริง

 ตึก..ตึก..ตึก
โครมม!!!
ปึ๊ก!
 เสียงประตูถูกเปิดออก..ไม่ใช่สิ ถีบให้เปิดมากกว่าจนลูกบิดประตูหล่นมา
"บี้.....ฉันขอโทษ ฮือๆๆ" ซอลวิ่งเข้าไปหารูบี้ซึ่งยังคงนอนอนู่ที่เตียงนอนคลินิกท่ามกลางความตกใจของเชร็คและอาม็อง
"ฉันผิดไปแล้วฉันสัญญาว่าจะไม่ทำอย่างนี้กับเธออีกขอโทษน่ะ..เธอต้องให้อภัยฉันน่ะยกขึ้นมาสิยกขึ้นมาเร็ว" ซอลร้องไห้และเขย่าตัวให้รูบี้ตื่นแต่
"หนูเป็นต้นเหตุสิน่ะ แต่ฉันมั่นใจว่ารูบี้ต้องดีใจแน่ๆ ตอนนี้ฉันให้หนูและเพื่อนชายคนนี้ ทำหน้าที่ได้เพียงแค่เฝ้ารูบี้ก็พอ" อาม็องให้คำพูดปลอบใจซอลและเดินออกไปแต่ก่อนจะปิดประตูอาม็องได้แอบพูดกับเชร็คว่า
"เพื่อนนายหน่ะ ดูแลดีๆด้วยแล้ววันหลังฉันจะนำป้ายมาติดให้หน้าประตูว่า 'เปิด' หวังเพื่อนนายจะเข้าใจน่ะ" อาม็องอมยิ้มและจากไป ปล่อยให้เชร็คหัวเราะหน้าบาน(แต่น่ารัก)อยู่
"ฉันจะดูแลแกให้ดีที่สุดเลย ยัยบี้เอ๋ย" ซอลพูดก่อนจะนอนฟุบลงไปข้างๆเตียงและจับบี้ไว้ 
  แต่ความจริงแล้วรูบี้รู้สึกตัวตั้งแต่เสียงประตูพังแล้ว แต่เธอแอบแกล้งว่ายังไม่ฟื้นเพื่อดูอาการของเพื่อนตัวดี จากที่ในใจของรูบี้โกรธชัง กลับกลายเป็นมีความสุขที่อธิบายไม่ได้ 'ขอบใจน่ะ สำหรับมิตรภาพ' รูบี้นึกในใจเพียงเท่านั้นและก็หลับอย่างมีความสุข
  ณ บ้านของเลย์
 เลย์เดินไปแตะรูปภาพรูปหญิงสาวโฉมงามคนหนึ่งเบาๆซึ่งก็คือแม่ของเลย์นั่นเองที่ตายไปเพราะหัวใจหยุดเต้นและน้ำตาของเลย์ก็เริ่มไหลออกมา
"แม่..ผมขอโทษษ...ผมขอโทษจริงๆที่ในวันนั้นผมไม่ได้ช่วยแม่เลยทั้งๆที่ผมอยู่ในเหตุการณ์..ฮึกๆ ผมขอโทษ.."เลย์นั่งร้องไห้อยู่หน้าภาพแม่ของเขาที่เขาคิดว่าการตายของแม่นั้นเป็นการ 'ฆาตกรรม' แต่ก็ไม่มีใครเชื่อเขาเลยแม้กระทั่งพ่อแท้ๆของเขา(น่าสงสารจริงไรจริง)
..
...
ต่อตอนต่อไปน๊าาขอบคุณนักอ่านทุกคนที่อ่านมาถึงตอนนี้น่ะจ้า