ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : แผนหลอกใช้(พลิก)
กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ~~~~ เสียงออดโรงเรียนดังขึ้น
"โรงเรียนเลิกแล้วรีบกลับกันเหอะ" แม็กพูดกระวนกระวายและรีบเก็บหนังสือ
"วันนี้เลย์ไม่รีบกลีบหน่ะ จะกลับก่อนก็ได้น่ะ" เลย์พูดน้ำเสียงเรียบๆและแสดงท่าทางอมทุกข์อย่างเห็นได้ชัด
"ทำไมล่ะ ปกติทุกๆวันศุกร์เลย์จะรีบกลับไม่ใช่เหรอ" ราวน์ถามเลย์ด้วยความสงสัยเพราะทุกๆวันศุกร์นั้นเลย์จะเร่งให้ราวน์กับแม็กรีบกลับบ้านทุกทีเลย
"อ่าๆ แต่วันนี้ฉันมีเรื่องไม่ค่อยสบายใจนิดหน่อยนะ จะกลับก่อนก็ได้ ฉันไม่ว่า" เลย์พูดน้ำเสียงนอยๆ
"มีไร?บอกมา!"ราวน์กับเเม็กพูดพร้อมกันลั่นห้อง
30นาที ผ่านไป
ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ~~~ เสียงร้องไห้ของราวน์และแม็กดังยิ่งกว่านางพันธุรัตน์ตอนถูกสังข์ทองหนีไปอีก...
"ฉันไม่อยากจะคิดเลยว่าคนดีอย่างนั้นจะทำอะไรได้ลงคอขนาดนี้ เลยฺ์มีอะไรให้ฉันช่วยบอกได้เลย" ราวน์พูดตาแดงก่ำ ด้วยความโกรธแค้นแทนเลย์
"ฉันเหมือนกัน ฉันไม่คิดเลยว่าชีวิตของนายจะ อื้อฮือ...จะ..ฮือๆๆๆ" แม็กอยากจะพูดแต่พูดไม่ออก เพราะสงสารเพื่อนจับใจ
"ไม่ต้องพูดแล้ว..ฉันรู้ว่าแกคิดอย่างไร ขอบใจมากจริง ถ้างั้นก็พรุ่งนี้..."เลย์พูดขอบใจเพื่อน แต่จริงแล้วในหัวของเค้า ไม่ได้คิดเรื่องนี้เลย มีแต่จะ'สะใจ' ในสิ่งที่กำลังจะเกิดในวันพรุ่งนี้ 'ถึงคราวฉันบ้างแล้วล่ะ เตรียมรอรับได้เลย' เลย์นึกในใจแอบยิ้มมุมปากอย่างอาฆาตแค้น
ณ วันหยุดที่แสนจะ(สุด)สบาย
14.20 น.
"ฮ้าวววววว..หลับสบายจริงไรจริง" รูบี้บ่นบนเตียงคิตตี้น่ารักๆและบิดขี้เกียจ และเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์
"เอ๊ะ ใครส่งอะไรมา" รูบี้พูดขณะเปิดกล่องข้อความ
' ..วันนี้ 15.00 น. เดี๋ยวฉันไปรับที่บ้านน่ะเดี๋ยวจะพาไปสวนสนุกนะ ซอลกับเชร็คก็ไปด้วย อย่าลืมล่ะ' ข้อความลับฉบับหนึ่งถูกส่งมาในโทรศัพท์ของรูบี้
.... ถามว่ารักเขา...มากมายแค่ไหน. ถามว่าเกลียดเธฮมากแค่ไหนดีกว่ามั้ง..
ติ๊ด~
"สวัสดีค่ะ รูบี้พูดสายค่ะ"
(เสร็จยังค่าบ ผมมารอหน้าบ้านแล้วน่ะ)
"ว่าแต่นายคือใคร?"
(เลย์ไง ที่ส่งข้อความไปในโทรศัพท์คุณ..)
"โอเคร..งั้นรอสัก30นาทีเดี๋ยวลงไปน่ะ"
ติ๊ด~
"มีหนุ่มหล่อมารอหน้าบ้านทั้งที ลาภลอยแท้ๆ" รูบี้บ่นกับตัวเองแล้วรีบไปอาบน้ำ
ณ สวนสนุกโครตๆ ปาร์ค
"ทำไมบี้กับเลย์มาช้าจัง" ซอลนั่งพึมพำอยู่กับ เชร็ค แม็กและราวน์
"บ่นเป็นยายแกไปได้ยังไม่20นาทีเลย" แม็กแหย่ซอลจนซอลคิ้วชน
"เฮ้ย. พอๆทั้งสองคนเลย ขอโทษน่ะ พอดีแม็กมันปากเสียน่ะ" ราวน์ดึงแม็กไปยืนอยู่ด้านหลัง แล้วโค้งให้ซอลครั้งนึง
"เอ่อ..ผมก็ต้องขอโทษเหมือนกันนะ เพราะยัยซอลมันใจร้อนน่ะคับ ขอโทษจริงน่ะคับ" เชร็คก็วิ่งมาโค้งกลับ และหลังจากนั้น เชร็คกับราวน์ก็.....หน้าแดงแปร๊ดเลย ^/////////////^
"เอิ่มพอก่อน พอดีมีเรื่องจะบอกพวกเธอหน่ะ" แม็กพูดจบทั้ง2คนก็กลับมาสู่สภาพเดิม
"อะไรเหรอ" ซอลถาม
"มีไรคับ" เช็คถาม
"เรื่องมีอยู่ว่า...
..
...
ต่อตอนต่อไปน่ะค๊าาาาา ขอบคุณเป็นอย่างยิ่งค่ะ ที่ช่วยสละเวลามาอ่าน ^^
"โรงเรียนเลิกแล้วรีบกลับกันเหอะ" แม็กพูดกระวนกระวายและรีบเก็บหนังสือ
"วันนี้เลย์ไม่รีบกลีบหน่ะ จะกลับก่อนก็ได้น่ะ" เลย์พูดน้ำเสียงเรียบๆและแสดงท่าทางอมทุกข์อย่างเห็นได้ชัด
"ทำไมล่ะ ปกติทุกๆวันศุกร์เลย์จะรีบกลับไม่ใช่เหรอ" ราวน์ถามเลย์ด้วยความสงสัยเพราะทุกๆวันศุกร์นั้นเลย์จะเร่งให้ราวน์กับแม็กรีบกลับบ้านทุกทีเลย
"อ่าๆ แต่วันนี้ฉันมีเรื่องไม่ค่อยสบายใจนิดหน่อยนะ จะกลับก่อนก็ได้ ฉันไม่ว่า" เลย์พูดน้ำเสียงนอยๆ
"มีไร?บอกมา!"ราวน์กับเเม็กพูดพร้อมกันลั่นห้อง
30นาที ผ่านไป
ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ~~~ เสียงร้องไห้ของราวน์และแม็กดังยิ่งกว่านางพันธุรัตน์ตอนถูกสังข์ทองหนีไปอีก...
"ฉันไม่อยากจะคิดเลยว่าคนดีอย่างนั้นจะทำอะไรได้ลงคอขนาดนี้ เลยฺ์มีอะไรให้ฉันช่วยบอกได้เลย" ราวน์พูดตาแดงก่ำ ด้วยความโกรธแค้นแทนเลย์
"ฉันเหมือนกัน ฉันไม่คิดเลยว่าชีวิตของนายจะ อื้อฮือ...จะ..ฮือๆๆๆ" แม็กอยากจะพูดแต่พูดไม่ออก เพราะสงสารเพื่อนจับใจ
"ไม่ต้องพูดแล้ว..ฉันรู้ว่าแกคิดอย่างไร ขอบใจมากจริง ถ้างั้นก็พรุ่งนี้..."เลย์พูดขอบใจเพื่อน แต่จริงแล้วในหัวของเค้า ไม่ได้คิดเรื่องนี้เลย มีแต่จะ'สะใจ' ในสิ่งที่กำลังจะเกิดในวันพรุ่งนี้ 'ถึงคราวฉันบ้างแล้วล่ะ เตรียมรอรับได้เลย' เลย์นึกในใจแอบยิ้มมุมปากอย่างอาฆาตแค้น
ณ วันหยุดที่แสนจะ(สุด)สบาย
14.20 น.
"ฮ้าวววววว..หลับสบายจริงไรจริง" รูบี้บ่นบนเตียงคิตตี้น่ารักๆและบิดขี้เกียจ และเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์
"เอ๊ะ ใครส่งอะไรมา" รูบี้พูดขณะเปิดกล่องข้อความ
' ..วันนี้ 15.00 น. เดี๋ยวฉันไปรับที่บ้านน่ะเดี๋ยวจะพาไปสวนสนุกนะ ซอลกับเชร็คก็ไปด้วย อย่าลืมล่ะ' ข้อความลับฉบับหนึ่งถูกส่งมาในโทรศัพท์ของรูบี้
.... ถามว่ารักเขา...มากมายแค่ไหน. ถามว่าเกลียดเธฮมากแค่ไหนดีกว่ามั้ง..
ติ๊ด~
"สวัสดีค่ะ รูบี้พูดสายค่ะ"
(เสร็จยังค่าบ ผมมารอหน้าบ้านแล้วน่ะ)
"ว่าแต่นายคือใคร?"
(เลย์ไง ที่ส่งข้อความไปในโทรศัพท์คุณ..)
"โอเคร..งั้นรอสัก30นาทีเดี๋ยวลงไปน่ะ"
ติ๊ด~
"มีหนุ่มหล่อมารอหน้าบ้านทั้งที ลาภลอยแท้ๆ" รูบี้บ่นกับตัวเองแล้วรีบไปอาบน้ำ
ณ สวนสนุกโครตๆ ปาร์ค
"ทำไมบี้กับเลย์มาช้าจัง" ซอลนั่งพึมพำอยู่กับ เชร็ค แม็กและราวน์
"บ่นเป็นยายแกไปได้ยังไม่20นาทีเลย" แม็กแหย่ซอลจนซอลคิ้วชน
"เฮ้ย. พอๆทั้งสองคนเลย ขอโทษน่ะ พอดีแม็กมันปากเสียน่ะ" ราวน์ดึงแม็กไปยืนอยู่ด้านหลัง แล้วโค้งให้ซอลครั้งนึง
"เอ่อ..ผมก็ต้องขอโทษเหมือนกันนะ เพราะยัยซอลมันใจร้อนน่ะคับ ขอโทษจริงน่ะคับ" เชร็คก็วิ่งมาโค้งกลับ และหลังจากนั้น เชร็คกับราวน์ก็.....หน้าแดงแปร๊ดเลย ^/////////////^
"เอิ่มพอก่อน พอดีมีเรื่องจะบอกพวกเธอหน่ะ" แม็กพูดจบทั้ง2คนก็กลับมาสู่สภาพเดิม
"อะไรเหรอ" ซอลถาม
"มีไรคับ" เช็คถาม
"เรื่องมีอยู่ว่า...
..
...
ต่อตอนต่อไปน่ะค๊าาาาา ขอบคุณเป็นอย่างยิ่งค่ะ ที่ช่วยสละเวลามาอ่าน ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น