Oh! no this my Love แผนรักแผนร้าย พิชิตใจจอมป่วน

ลำดับตอนที่ #17 : เข้าสู่แผนที่3 (2/2)

ในขณะที่รถกำลังเคลื่อนที่ไปยังโรงเรียน

"เธอยอมรับฉันเป็นเพื่อนแล้วเหรอ" เสียงเลย์ถามเบาๆ

"อือๆ คืนนั้นนายช่วยฉันได้มากเลยแหละ. ฉันถามนายหน่อยได้ไหม?"

"อือ.มีไรเหรอ?"

"นายรู้ได้ไงว่าฉันชอบซอลลา" รู้บี้หันหน้ามาจ้องเลย์แสดงให้รู้ว่าเธออยากรู้จริงๆ

"เอ่ออ..." เอาไงดีล่ะเนี่ย....

"คือ..ฉันเดาใจคนเก่งหน่ะ ยิ่งคนไหนที่ฉันรู้สึกดีด้วย ฉันยิ่งรู้ใจเขามาก"

"....... งั้นเหรอ นายพูดจริงดิ -///-"

"ฉันพูดจริง.รูบี้ฉํนถามหน่อยได้ไหม วันนั้นที่ฉันร้องเพลงไม่รู้จักฉัน ไม่รู้จักเธอ...เอิ่ม.เธอเป็นอะไรเหรอ"

"ความจริงเรื่องนี้ฉันตั้งใจจะไม่บอกใครให้มันเป็นความลับ แต่ในเมื่อนายอยากรู้ฉันจะเล่าให้ฟัง" หลังจากนั้นเธอก็เล่าให้เลย์ฟังประมาณว่า..

        'เพลงนี้เคยมีคนมาร้องให้เธอฟังเพื่อขอเป็นแฟนนั่นก็คือ ออกัส แฟนคนแรกของเธอและแล้วก็มีเรื่องหลายเรื่องที่ทำให้เราทั้งสองคนไปกันไม่ได้ ออกัสเลยขอเธอเลิก และใช้เพลงนี้เล่นให้ฟังเป็นการทิ้งท้าย ในที่สุดเขาก็จากไป ตั้งแต่วันนั้นก็ไม่มีใครเจอเขาอีกเลย'

"แล้วตอนนี้เธอเป็นไงบ้าง ดีขึ้นยัง" 

"ดีขึ้นเยอะแล้วล่ะ.ขอบใจมากน่ะ" พูดจบรูบี้ก็เอามือที่จับพวงมาลัยรถมากุมมือเลย์ไว้

"ขอบคุณนายมากน่ะ ฉันสัญญาว่าฉํนจะรักนายและไม่มีวันที่จะทำร้ายนายด้วย"

 ฉึก! ประโยคสุดท้ายทำให้เลย์สะดุ้งขึ้นเล็กน้อย ทำให้เขาเกิดลังเลกับแผนที่เขาเตรียมไว้

"เห้ย!!!...." และแล้วเหตูการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

 โครม!!!!!

3 วันผ่านไป
ณ โรงพยาบาล

"..." เลย์ลืมตาขึ้นมาเห็นเพดานห้องสีขาวนวลซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช่ห้องของเขา

"เห้ยๆแม็ก.เลย์ฟื้นเเล้ว" ราวน์รีบเรียกให้แม็กโก้มาดู

"โอ๊ย.." เลย์อุทานเบาๆขณะที่เขากำลังยกตัวจากเตียง

"อย่าพึ่งรีบลุกดิ. มาๆฉันช่วย" 

"เกิดอะไรขึ้นเหรอ" เลย์ถามแล้วมองหน้าราวน์กับแม็กอย่างสงสัย

"ก็เมื่อ3วันที่แล้วที่นายกำลังมาโรงเรียนกับรูบี้อ่ะ.มีรถกระบะขับปาดหน้า รถทั้งสองเลยประสานงานกัน" ราวน์เล่าพอเข้าใจ

"อ่อ..แล้วรูบี้ล่ะ!"

"เอ่อ... ตอนนี้อยู่ห้องICU ยังไม่มีสติเลย"

"อาการเธอเป็นยังไงบ้าง"

"ตอนนี้หมอคงต้องรอให้ฟื้นก่อน เพราะตอนอยู่ในรถศีรษะของเธอกระแทกกับพวงมาลัยอย่างจัง หมอเลยกลัวว่า.."

"ว่าอะไีร"

"กลัวว่าเธอจะความจำเสื่อม" ราวน์พูดน้ำเสียงเศร้าๆ ซึ่งตรงกับสีหน้าของเลย์

"อย่าเศร้าเลย.ว่าแต่เลย์ เมื่อวันนั้นนายให้ฉันจัดฉากระหว่างซอลกับเชร็คทำไมเหรอ" นั่นคือแผนของเลย์ กะว่าอยากให้รูบี้เห็นช็อตเด็ดของเพื่อนตัวเอง แต่เกิดเหตุการณ์นี้ซะก่อน สรุปคือ แผนล่ม!

Lay think
            ......ผมเริ่มท้อแล้วครับแม่..ผมอยากแก้แค้นให้แม่.แต่.ผมไม่อยากทำอีกแล้ว ผมไม่อยากทำไปมากกว่านี้แล้วครับ

"ไม่มีไรหรอก.ฉันขอยืมโทรศัพท์หน่อย" พูดจบเลย์ก็ยื่นมือไปขอโทรศัพท์จากแม็กโก้

"เอ้า.เอาไป งั้นเดี๋ยวฉันกับราวน์ไปหาอะไรมาให้กินน่ะ" พูดจบทั้งสองคนก็เดินออกไป

 ตู๊ด~  ตู๊ด~

'ฮัลโหล'

''พ่อครับ.ผมเอง''

'มีไรอีก'

"ผมจะบอกพ่อว่าผมจะไม่ทำอีกแล้ว.ผมยอมแล้ว.ฮึก"

'เป็นไงล่ะ'

"ผมไม่เอาอีกแล้วยิ่งทำผมก็ยิ่งรู้สึกผิดกับ...เธอ"

'หึๆ ถึงเวลาที่พ่อต้องบอกความจริงกับลูกแล้วล่ะ'

"ความจริงอะไร?"

'ลูกไม่ได้ชื่อเลย์..'

"...ว่าไงน่ะ"

'ลูกไม่ใช่ชื่อเลย์ แต่ลูกมีชื่อว่า..ออกัส'

"ออ..ออ..ออกัส"

'ใช่ ตอนที่ลูกพึ่งย้ายเข้าโรงเรียนใหม่ๆหน่ะ ลูกมีแฟนถ้าพ่อจำไม่ผิดชื่อรูบี้ลูกของเพื่อนพ่อ ลูกทั้งสองรักกันมาก แต่แม่ของลูกก็มาเสียชีวิตลงขณะที่แม่ของรูบี้มาเยี่ยม ลูกเลยคิดว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นคนฆ่าแม่ของลูก ตอนนั้นลูกเหมือนคนบ้า จนพ่อต้องสั่งให้หมอลดความจำบางอย่างกับลูก'

"...แต่ผมเห็นผู้หญิงคนนั้นถือเข็มฉีดยาน่ะ"

'ใช่.เข็มฉีดยาแต่ในนั้นมียาตัวนึงที่รักษาเขาได้ แต่ก่อนที่เขาจะฉีดแม่ของลูกก็หมดลมหายใจแล้ว'

"ฮึกๆ...แสดงว่าผมเข้าใจผิดมาตลอดเลย.."

'พ่อจะบอกลูกตั้งนานแล้วแต่ลูกไม่เคยเปิดโอกาศให้พ่อเลย'

"ขอบคุณมากครับพ่อ.เท่านี้ก่อนน่ะครับ"

 ติ๊ด~

      รูบี้ผมขอโทษ....ผมผิดไปแล้ว...ฮึก.ไม่น่าเลย...ผมขอโทษ....ผมจะไปหาคุณ

****************************************************
 เสร็จไปแล้วกับอีกตอนนึงเนอะ 
อย่าลืมติดตามน่ะ ใกล้จบแล้ว